Dagur - 31.07.1998, Blaðsíða 16

32 —FÖSTUDAGUR 31. JÚLÍ 1998
Dggur
LÍFIÐ í LANDINU
LJÚS-
BROT
Gunnar
Sverrísson
myndar
Gáski í GrafalanAaá
j
j
í
Þúsundir ís-
JÓHANNESAR- Iending a munu
nú um helgina
dvelja á útihá-
tíðum í upplyft-
ingarskyni. Þar
verður að sjálf-
sögðu margt
spjallað og rabb-
að yfir kaffiboll-
um og tekrúsum
um Iandsins
gagn og nauð-
synjar, skipst á
skoðunum um veðrið, einkamál
borin á torg og svo framvegis.
Eg fór að velta því fyrir mér
hvaða orð af þeim milljónum
sem menn mæla um helgina,
verða mest notuð. Verða þau fal-
in í setningum á borð við: Mér
er kalt. Réttu mér flöskuna.
Hvar er blandið? Nei, þýðir nei.
Þú vilt það víst. Mér er blautt.
Er helvítis brennivínið búið?
Gemmér í glas. Pabbi er fífl.
Parentin skilja mig ekki. Meira
bús, meira bús. Helvíti er ég
þunnur. Og þar fram eftir göt-
um.
Þannig að helstu margnota
orð helgarinnar gætu orðið orð á
borð við bús, glas, flaska,
brennivín, bland, þunnur og
önnur á þeim nótum.
Þjóðlegt blót
Þó flest bendi til þess í fljótu
bragði að ofannefnd orð hafi
menn meira á takteinum en
önnur yfir verslunarmannahelg-
ina, þá eru samt yfirgnæfandi
líkur á að það verði önnur orð
sem menn hafa meira á hrað-
bergi yfir hátíðina sem nú fer í
hönd. Sem sé orðin shit, fuck og
arsehole.
Þessi ensk/amerísku orð eru
sem sé orðin, a.m.k. í ákveðnum
kreðsum, vinsælustu innskots-
og áhersluorð í íslensku, þau
eru toppurinn á blótsyrðavin-
sældalistanum. Enginn er mað-
ur með mönnum nema hann
geti tvinnað og þrinnað saman
setningar í Iíkingu við: „Ég
meina, shit maður, þessi fucking
útihátíð er að bögga mann to
hell, hvaða shitfucking arsehole
stendur fyrir þessu fökki?“
Orðaflóriim
Margir íslenskir unglingar og
ungmenni kunna ekki lengur að
blóta á okkar á ástkæra ylhýra.
Þeir vita ekki hvernig á að bölva
og ragna á kjarngóðri íslensku.
Þeir eru fastir í ameríska sjitt-
fökkinu. Og skal engan undra.
Rassbögukúltúr Bandaríkj-
anna er runninn íslenskum ung-
mennum í bióð og merg frá
barnæsku. Því það er nánast
sama hvaða ameríska bíómynd
eða sjónvarpsþætti horft er á,
þar er annað hvert orð sem
mælt er af munni fram, shit eða
fuck. Uppdiktaðir Ameríkanar
bíómyndanna banga yfirleitt
ekki svo saman setningu að þar
sé ekki yfirflotinn flórinn af skít
og drullu og ríðandi rassgötum.
Og skiptir engu hvort persón-
urnar eru lágglæpamenn,
Qöldamorðingjar, háskólapró-
fessorar, húsmæður, forsetar,
Ieikskólabörn eða iðnaðarmenn,
allir dvelja þar í Dritvíkinni. Og
þó eru á þessu undantekingar.
Veimiltítur og aumingjar eiga
það til í bíómyndum að tala
ensku án þess að krydda hana
verulegum skít. Og virðist eigin-
lega vera stílbragð hjá filmu-
mökurum, gert til þess að láta
áhorfendur skynja að þeir sem
ekki sjittfökka í öðru hveiju orði,
hljóta að vera Iiðleskjur og aftur-
úrkreistingar, verða sennilega
drepnir snemma í myndinni og
eiga það skilið. Þeir sem afturá-
móti opna varla trant án þess að
spreða skítakögglum, það eru
aðalhetjurnar, töff gaurar sem
pæjurnar falla fyrir umvörpum
og Ieggjast með í hrönnum í
mykjuhauginn.
Eigin rotþró
Það þarf því engan að undra þó
æskan íslensk taki upp talsmáta
sinna helstu fyrirmynda úr hinni
amerísku gerfiveröld. Og er auð-
vitað skaði því öll viljum við í
einhverjum mæli styðja við bak-
ið á hreintungustefnunni hér á
landi og einnig á blótsyrðasvið-
inu. En hvert eiga börn og ung-
lingar að sækja sínar fyrirmyndir
fslenskar í fáguðu eða kjarnyrtu
bölvi, ragni og skömmum? Is-
lenskir fjölmiðlar eru steingeldir
í þessum efnum, nema þá helst
Mogginn þegar Sverrir aðstoðar-
ritstjóri sest upp á skítadreifar-
ann og úðar á tíkarsyni landsins.
Og í sjónvarpi blótar ekki nokk-
ur maður, og flestir tala slípað
gullaldarmál af stakri kurteisi í
íslenskum bíómyndum.
Það þarf sem sé að láta gera
íslenska blótbíómynd. Og reynd-
ar ekki þorrablótsmynd, þó full
ástæða sé til, heldur mynd þar
sem annar hver kjaftur ryður út
úr sér formælingum og rammís-
lenskum svívirðingum. Islensk
málnefnd, starfsmenn Arna-
stofnunar og Sverrir Hermanns-
son gætu samið handritið. Og
söguþráðurinn yrði auðvitað að
höfða til unglinga þannig að við
hæfi væri að Iáta ungmenni
koma þar að. Hljómsveitin
Skítamórall gæti svo samið tón-
listina í myndina.
Ef þetta gengi eftir og um-
rædd filma næði vinsældum á
Islandi, þá er næsta víst að um
næstu verslunarmannahelgi
yrðu blótsyrðin shit og fuck og
arsehole ekki lengur efst á vin-
sældalista útihátíðanna. Þá
myndu hátíðargestir ekki segja:
„Go, fuck yourself." Heldur
myndu hljóma úr hverju tjald-
horni setningar á borð við: „Vík
frá mér, ó þú hinn mykjusækni
bráðaböllur og bein þínu bak-
faraspjóti í vellandi farveg eigin
rotþróar."
SPJALL
Jóhannes
Sigurjónsson
skrifar