Dagur - 26.08.2000, Blaðsíða 8

LAUGARDAGUR 26. ÁGÚST 2000
rD^tr
Jafn nauðsyn-
legt og kynlíf
Sindri Freysson er nátt-
hrafn þegar kemur að
skriftum. Hann vinnur
fram á morgun og finnst
best að skrifa í skorp-
um. Sindri gefur nú út
sína fýrstu barnabók,
Hundaeyjuna, sem varð
til á Krít þegar hann
skrifaði bréf heim til
dóttur sinnar.
„Fyrir þremur árum bjó ég um
skeið á Krít í Grikklandi og var
að skrifa skáldsöguna Augun í
bænum. Eg skrifaði dóttur
minni bréf heim en þar sem fátt
fréttnæmt gerist við skrifborðið
fyrir utan sjálf ritstörfin, bjó ég
til lítlar sögur um ævintýri
hundanna og sendi henni. Þegar
ég sneri heim aftur þá var hún
mjög forvitin um afdrif hundana
og Hundaeyjuna, spurði margs
og tók af mér það loforð að ég
skyldi gefa bréfin út sem bók.
Það hefur staðið til allar götur
síðan og núna varð Ioks að því,“
segir Sindri.
Frelsishreyfing
fjórfættra skæruliða
Hann segir Hundaeyjuna vera
ævintýri um undrun, vináttu,
frelsi og fyrirgefningu. „Bókin
fjallar um hóp af hundum,
nokkurs konar frelsishreyfíngu
fjórfættra skæruliða, sem berst
fyrir því að allir hundar verði
frjálsir. Þá dreymir um stað,
Hundaeyjuna, þar sem þeir geta
safnast saman og notið lífsins án
þess vera lokaðir inni, bundnir
eða barðir. En það er stórt ljón í
veginum: Hundaeyjan er á reki
um höfin og því erfítt fyrir
hundana að finna hana. Þcir
setja saman áætlun og kortleggja
ferðir Hundaeyjunnar til að
reyna finna út hvar og hvenær
hún muni birtast næst,“ segir
Sindri. Hann hefur þegar lokið
við að skrifa bókina sem er fal-
lega myndskreytt með myndum
Höllu Sólveigar Þorgeirsdóttur.
Sindri segist yfirleitt vinna á
næturnar og skrifar þá til klukk-
an sjö eða átta á morgnana. „Ég
hef komið mér upp ákveðnu
skipulagi og miða við að skrifa
fjóra tíma í senn, eftir það er
maður ekki sérlega frjór Iengur.
1 gegnum tíðina hef ég verið gef-
inn fyrir þetta íslenska vinnulag,
að skrifa í lotum. Þá tek ég
skorpur og afkasta miklu en
þess á milli meltir maður með
sér hugmyndir og leyfir þeim að
gerjast. Þegar ég sest síðan nið-
ur þá er grindin að textanum
nokkurn veginn tilbúin í hugan-
um og framhaldið er mestmegn-
is fingraleikfimi," segir Sindri.
Eins og vírus
Aðspurður hvað sé svona
skemmtilegt við að skrifa segir
Sindri: „Það er nauðsynlegt að
skrifa, rétt eins og að anda að
sér súrefni, matast, hlæja eða
stunda kynlíf . Ég hef skrifað frá
barnsaldri. Þetta er eitthvað sem
ég hef í blóðinu. Eins og vírus."
Sindri er þessa dagana að skrifa
skáldsögu en segir óvíst hvort
hann muni ná að klára hana fyr-
ir þessi jól eða hvort hún bíði til
næstu jóla, það skýrist á næstu
vikum. „Sagan gerist á stríðsár-
unum, aðallega á Islandi, og
byggir á sannsögulegum atburð-
um,“ segir Sindri og eflaust má
vænta spennandi bókar. - ELJ
Rithöfundar að störfum
Vertíð rithöfunda stendur sem hæst þessa dag-
ana, allavega hjá þeim sem ætla sér að vera
með i jólabókaflóðinu. Degi lék forvitni á að vita
hvernig vinnulagi rithöfunda væri háttað, tók
nokkra þeirra tali og fræddist um hvaða spenn-
andi bækur þeir væru með í smíðum.
Handan lífs og dauða
en Sigrún á hátt í 200 Idrkjuleg
Iistaverk víða um heim,“ segir
Þórunn.
Sigrún Jónsdóttir og Þórunn Vaidimarsdóttir hafa átt gott samstarf. „Mér finnst aiitaf gaman ad takast á við ný form í
skriftum og þetta er i fyrsta sinn sem ég skrifa ævisögu konu. Það hefur verið skrambi gaman að vinna með Sigrúnu, “
segir Þórunn. mynd: einar j.
Þórunn Valdimarsdóttir
er að Ijúka við að lýsa
ævintýralegu lífshlaupi
Sigrúnar Jónsdóttur
listakonu. Þórunn situr
við skriftir á skrifstofu f
miðbæ Reykjavíkur og
segist njóta vinnunnar
og þess frelsis sem rit-
höfundarstarfið býður
upp á.
„Ég er að pússa handritið svo að
bókin ætti að komast tímanlega
út. Þegar handritið er komið í
endanlegt form vinnum við Sig-
rún upp texta með myndunum
sem fylgja með. Aftast í bókinni
verður Iistaverkakálfur, Jakob
Hjálmarsson dómkirkjuprestur
skrifar þar myndatexta með sýn-
ishorni af höklum Sigrúnar,"
segir Þórunn. Hún hefur áður
skrifað 11 bækur af ýmsum
toga, sagnfræði, skáldsögur og
ævisögur.
Merkileg reynsla
„Með tímanum nær maður
betra valdi yfir ritstörfum, eins
og hverri annarri vinnu. Mér
finnst alltaf gaman að takast á
við ný form í skriftum og þetta
er í fyrsta sinn sem ég skrifa
ævisögu konu. Það hefur verið
skrambi gaman að vinna með
Sigrúnu, og merkileg reynsla að
setja sig í spor listakonu af þess-
ari kynslóð. Það var á ýmsan
hátt snúið að vera Iistamaður í
samfélagi eftirstrfðsáranna, og
enn snúnara að vera listakona.
Sigrún var brautryðjandi hér á
landi í textíllist og batíki. Yfir-
litssýning á verkum hennar
stendur nú yfir í Hallgrímskirkju
Tónlist, te og kerti
Þórunn segir að sér finnist
nauðsynlegt að komast frá heim-
ili sínu til þess að skrifa. Hún er
með skrifstofu í Fischersundi
fyrir ofan Útfararstofu Oswalds
og klúbb Clinton. „Ég segi í
gri'ni að ég vinni handan lífs og
dauða. Hér er góður friður, ég sé
skína í Moggahöllina út um
gluggann en sólin nær ekki
hingað niður, sem hefur komið
sér vel nú f sumar. Ég reyni að
gleyma henni því annars er svo
freistandi að fara út í göngutúra
í fallegu veðri,“ segir Þórunn og
bætir við: „Ég hef svipaðan
vinnutíma og annað fólk, vinn
frá klukkan níu til fimm og er
frjáls á kvöldin og um helgar.
Það er gott geta skipt deginum á
tvo staði, eiga líf heima og ann-
að í vinnunni."
Að sögn Þórunnar gengur
henni yfirleitt vel að komast í
gang með að skrifa. „Ég fæ mér
te, kveiki á kerti og hlusta á tón-
list til þess að finna réttan gír.
Stundum er erfitt að byrja að
skrifa á mánudögum en oftast er
það ímynduð fyrirstaða ojg fyrr
en varði gleymi ég mér. Ég nýt
þess að vinna, þetta er skapandi
starf, ég er eigin húsbóndi og
frjáls," segir Þórunn að lokum.
- ELJ