Dagur - 26.08.2000, Blaðsíða 10

X^ur
LÍFIÐ í LANDÍNU
26 - LAUGARDAGUR 26. ÁGÚST 2000
Kjartan „Ég notaði öll tæki-
færi til að leika í leikritum,
bæði I barnaskóla og hjá
skátunum."
stórfjölskyldunnar
I húsi
Systkinin Kjartan Ragnarsson
leikstjóri og Inga S. Ragnars-
dóttir myndhöggvari ólust upp
í sannkallaðri stórfjöiskyldu
þar sem um 30 ættingjar
bjuggu í sama húsi. Þeirra
annað heimili var vinnustofa
föðurins, þar sem margir af
fremstu myndlistarmönnum
þjóðarinnar störfuðu. Listin
hefur alltaf verið stórt element
í þeirra lífi þótt þau fari ólíkar
leiðir í tjáningu hennar.
„Við eigum eflaust fleira sameiginlegt en
mörg önnur systkini því það eru svipaðar
pælingar í því sem við erum að gera,“ seg-
ir Inga S., kölluð Inga Sigga af kunnug-
um. Þau segja þó samskiptin hafa verið
fremur lítil á vissu skeiði; enda sé tfu ára
aldursmunur á þeim. „Eg fýlgdist samt
alltaf með Kjartani og fékk stundum að
fara á æfingar með honum þegar hann
var að leika, auk þess vann ég hjá honum
í miða-og sælgætissölunni þegar hann var
framkvæmdastjóri Tjarnarbíós," rifjar
Inga Sigga upp. Samband okkar hefur
þróast mikið síðari ár,“ segir Kjartan. Eft-
ir að ég heimsótti hana í fyrsta skipti til
Þýskalands hefur verið sterk vinátta milli
okkar og við leitum hvort til annars með
það sem við erum að hugsa og gera.“
Inga Sigga er búsett í Þýskalandi, er
þar gift kona og tveggja dætra móðir.
Eiginmaðurinn, Stefan Klar er þýskur
tónlistarmaður sem Inga Sigga segir alltaf
hafa verið hrifinn af Islandi. „Hann eign-
aðist bók um Island þegar hann var sex
ára og tólf ára tók hann þá ákvörðun að
fara til Islands. Hann kom hingað 18 ára
og stuttu seinna kynntumst við.“
Inga Sigga lærði bæði keramik og högg-
myndalist í Þýskalandi og það endaði
með því að þau Stefan settust þar að.
Hún nýtur þess þó að dvelja á íslandi
með fjölskylduna í lengri og skemmri
tíma á hverju ári.
Kjartan: Okkar fjölskylda hittist mest
kring um Ingu Siggu þegar hún er á Iand-
inu enda er ræktarsemi hennar svo mikil
að hún hefur alltaf samband við alla. Eg
hugsa að ég hafi meira saman við hana
að sælda en bróður minn sem býr þó hér-
umbil við hliðina á mér.“
Við fótskör myndlistarmanna
Þau systkinin segjast bæði hafa unnið á
verkstæði föður síns, Ragnars Kjartans-
sonar, myndhöggvara en þó ekki á sama
tíma. „Pabbi rak Glit, meðan það var og
hét og þar unnu nokkrir af fremstu
myndlistarmönnum þjóðarinnar, svo sem
Haukur Dór, Hringur Jóhannesson,
Magnús Pálsson, Þorbjörg Höskuldsdótt-
ir og Steinunn Marteinsdóttir. Pabbi var
líka skólastjóri Myndlistaskóla Reykjavík-
ur og þangað vorum við systkinin öll send
til náms þannig að myndlistin hefur alltaf
verið stór hluti af okkar tilveru," segir
Inga Sigga.
Kjartan kveðst þó snemma hafa ákveðið
að snúa sér fremur að öðru og rifjar upp
að níu ára hafi hann komið til móður
sinnar, alveg í rusli og sagt henni að það
Iiti ekki vel út með framtíðina hjá sér.
Hann langaði að verða annað hvort leik-
ari eða söngvari en amma sín segði að
þeir yrðu allir drykkjumenn. Hann kveðst
þó hafa notað öll tækifæri til að leika í
Ieikritum í barnaskóla og hjá skátunum
og leiðin hafi legið í leiklistarskólann. „Eg
sé samt svolítið eftir að hafa ekki farið í
tónlistarskóla líka því ég hefði haft gott af
því,“ segir hann. Aðspurður segist hann
lítið kunna að spila, aðeins geta „gutlað á
gítar.“ Inga Sigga rifjar upp að þau krakk-
arnir hafi oft setið og sungið á kvöldin,
enda hafi verið rík hefð íyrir söng á þeirra
heimili. „Pabbi og mamma sungu mjög
vel saman og þegar selskapur var hjá
þeim var mikið sungið." Kjartan tekur
undir það og segir stofuna hafa verið eins
og „fjallaskála." Til skýringar kveðst hann
stundum fara sem leiðsögumaður í hesta-
ferðir um hálendið og þá sé skylda að
taka gítarinn með. „Annars tek ég hann
varla upp neðan við 200 m hæðarlínu,"
segir hann. „Við syngjum nú á gamlárs-
kvöld,“ maldar Inga Sigga í móinn.
Öræfahúsið
Við sitjum einmitt f stofunni sem Kjartan
segir hafa verið eins og íjallaskála því við-
talið fer fram á æskuheimili systkinanna
við Ljósvallagötu, þar sem móðir þeirra,
Katrín Guðmundsdóttir, býr. Faðir þeirra
er látinn fyrir nokkurm árum. „Þetta var
hús stórfjölskyldunnar, því hér bjó allt að
30 manns, venslað fólk og skylt. Hingað
fluttust tveir bræður frá Skaftafelli í Or-
æfum, ásamt sínum konum og dætur
þeirra bjuggu, með sínar Ijölskyldur, í sitt
hvorri fþúðinni. Hér voru semsagt fjögur
eldhús sem við krakkarnir gátum farið í
og sníkt okkur brauðsneið því þetta voru
allt nánustu ættingjar," segir Kjartan.
Inga Sigga bætir við að þriðji bróðirinn
hafi búið uppi í risi og þar hafi verið her-
bergi sem leigð voru út. „Þetta var kallað
Öræfahúsið því margir Öræfingar höfðu
hér sína fyrstu lendingu þegar þeir komu
til borgarinnar en þegar við krakkarnir
stálpuðumst fluttum við upp í risið úr
báðum íbúðunum á 1. hæð.“
Kjartan: „Gömlu mennirnir töluðu
linnulaust um Öræfin en fóru samt aldrei
austur. „Við eigum ekkert erindi," sögðu
þeir. Mér hefur dottið í hug að skrifa
handrit að nokkurs konar „Mattadorþátt-
um“ um þetta hús, íbúa þess og gesti því
hér var mikið líf í dentíð.
Leiðinlegt að fara
En frá fortíð til nútíðar. Bæði hafa systk-
inin haft nóg að sýsla f sumar. Inga Sigga
er ein fjögurra listamanna sem sýnir um
þessar mundir í Pakkhúsinu á Höfn og
hefur auk þess unnið sem leiðsögumaður.
Kjartan hélt um tögl og hagldir í Baldri
og er á förum til Hannover með Þjóðleik-
hússfólki sem sýnir leikritin Bjart og Astu
SóIIilju á heimssýningunni, en hann er
höfundur leikgerðarinnar, ásamt eigin-
konu sinni, Sigríði Margréti Guðmunds-
dóttur. Inga Sigga segist ekld komast á
sýninguna í Hannover því hún verði á
leiðinni til Þýskalands þann dag. Aðspurð
kveðst hún ekki vita hvenær hún komi
næst til lslands. „Bæði maðurinn minn
og stelpurnar una hér mjög vel og finnst
leiðinlegt að fara. Það skiptir mig miklu
máli. Þá getum við öll blakkað til að
koma aftur.“ GUN.
Kjartan og Inga S.“ Við leitum hvort til annars með það sem við erum að hugsa og gera" mynd: einar j.