Dagur - 09.12.2000, Blaðsíða 16

16 - LAUGARDAGUR 9. DESEMBER 2000

Fluguveiðar að vetri (196)
Hversu oft hef-
ur maður ekki
veitt, og veitt
vel, eftir hug-
boði? Eftir
óljósum grun
eða jafnvel mik-
illi vissu sem þó
átti sér enga
stoð í raunveru-
leikanum? A
þeim stundum
þakkar maður
„sjötta skilningarvitinu". Fyrir
það sem sjón, heyrn, bragð, lykt
og snerting gátu ekki komið á
framfæri. En stundum er það
sjötta ekki nóg.
Braqðlaukar
veiðimannsins
Sjón og heyrn eru bragðlaukar
veiðimannsins. Kosturinn við
fluguveiðar, andstætt mörgum
öðrum aðferðum við veiði, er að
maður er alltaf að. IVlaður er að
kasta, spá, spekúlera, draga að,
hægt, hratt, láta reka frjálst,
uppi, niðri, það er aldrei hangs
yfir engu við fluguveiðar. Eða
sjaldan. Og maður á að vera
mjög árvökull, allan tímann.
Man ég atvik. Eg var staddur
í fínni Iaxveiðiá og á stað sem
við höfðum sé fisk. Reyndar
kom fiskurinn upp um sig þegar
ég dró örtúbu eins hratt og ég
gat frá einum bakka til annars,
þvert yfir strenginn. Þá kom
hann upp í fluguna tvo metra
niður undan mér, en missti af.
Svo gerðist það sem oft verður
við ónæði í laxahyl: þeir fara að
sýna sig. Stökkva eða bvlta sér.
Svo ég ákvað að „vinna“ stað-
inn. Sérstaklega straumbungu í
miðri ánni þar sem ég þóttist
hafa orðið var við þá.
Séð en ekki heyrt
Fljótt voru laxarnir hættir að
stökkva með þyngum dynkjum.
Það var síðdegi, sólin sest handan
við ásana og aðeins tekið að
bregða birtu, enda áliðið sumars.
Skuggar. Stundum er betra að
skuggar dansi í straumgárunni en
ægibjört sól lýsi hana upp. Þá
verður birtan svo flöt. Nú var
dýpt í Ijósinu. Og flugan kom á
hægu rennsli aftur yfir til mín.
Þá sá ég það. Ef þetta hefði
aðeins gerst í þetta eina skipti
hefði ég leyft mér að efast. Efast
um að þetta hefði verið annað en
óskhyggjan. En þar sem skuggar
dönsuðu í straumgáru sá ég allt í
einu eins og þrýst væri á móti.
Hryggur kom ekki uppúr, ekki
svelgur eða öldufaldur, ekki einu
sinni bunga, heldur bara að
skuggadansinn breyttist og fylgdi
einhverri línu andartak. Minna
en andartak. Svo var það búið.
En ég tók eftir að þessi lína var
einmitt þar sem ég vissi af flug-
unni.
Næsta kast
Ég kastaði nákvæmlega eins í
staðinn fyrir að þoka mér lengra
niður með strengnum. Nú kom
flugan og þá sá ég það aftur.
Lfna, eða strik, myndaðist í sam-
leik straums og skugga og til að
sannfæra mig ennþá betur sá ég
horn af sporði. Bara efra hornið.
Rétt andartak. Nú var ég alveg
viss um að þetta væri fiskur.
Þriðja kastið var alveg eins og
hin tvö. Spennan í hámarki. Og
þá kom hann og sýndi sig. Haus,
og auga. Ekl<i allur hausinn, að-
eins efri hlutinn, dökkur í skugga-
dansinum, en svo sá ég auga líka
og það var alveg við fluguna. Svo
varð ég ekki meira var \ ið þennan
fisk.
Misst af
Það hefði verið auðvell að missa
af þessu mjög svo smáa sjónar-
spili. Ef maöur hefði ekki verið á
tánum vegna þess að fiskurinn
elti skömmu áður er alveg eins
líldegt að hugurinn hefði verið
reikull, árveknin ekki upp á sitt
besta og ég misst af íyrstu hrcyl-
ingu fisksins. Jafnvel þeirri
næstu líka. Og haldið áfram nið-
ur með strengnum óvitandi um
þá dramatík sem nú var í boði.
Það er eins gott að hafa augun
hjá sér. Þetta minnir á atvik á sjó-
birtingsveiðum í haust. Stundum
er ekki nóg að fylgjast vel með.
Ég vissi af fiskum í hyl, á breiðu í
miðri á. Þar var spegill. Þessi
staður er undir hárri brekku og
þar uppi var félagi minn að borða
banana og hvíla sig í bíl. Hélt ég.
Það var hlýtt og lygnt, fiskarnir
höfðu ekki sýnt sig og nú ákvað
ég að prófa stóra þurrflugu. Hún
skautaði á, Royal Wulff í allri
sinni bústnu tign. Enginn fiskur
sást koma. Þá heyrði ég kallað.
Flugan var á sveimi út á speglin-
urn og ég gætti vandlega að hvort
sæist lítil straumgára undir henni
sem ekki fylgdi alveg hrynjandi
vatnsins. Stundum er það eina
vitneskjan um fisk. Ég sá ekkert.
Þá heyrði ég kallað aftur og
hærra: „Þessi var stór maður!"
Stærðar sjóbirtingur hafði risið af
bóli sínu og komið upp undir
fluguna, tekið spyrnu út á hlið og
um leið glampaði á silfraðan kvið-
inn svo sást greinilega uppi á
brekkubrún. Þessar upplýsingar
settu ævintýri í gang. Ekki úti í á.
Hcldur í mínum eigin huga og nú
þrákastaði ég og hamaðist því ég
vissi að hann var til í leik. Auðvit-
að sá hann við mér. En á heim-
leið velti ég því fyrir mér hversu
oft við veiðimenn missum ekki af
því sem getur skipt sköpum.
Láttu þig dreyma, hlustaðu á
hugboð, en gleymdu ekki að hafa
augu og eyru opin. Það má aldrei
slaka á, fluguveiðar eru þrældóm-
ur!
FLUGUR
TVÆR FLIKUR
IEINNU
HETTUR
OG
ÞURR
THERMO varmanærfötin eru í
raun tvær flíkur í einni.
Tveggja laga spunatækni flytur
rakann frá líkamanum og heldur
þér heitum og þurrum.
Notaöu Thermo nærfötin í
næsta ferðalag,
þú sérö ekki eftir þvf.
SJOBÚÐIN,
LAUFÁSGATA 1 ■ 600 AKUREYRI • SfMI 462 6120
' 'om:- SLE&iH V mti- lí5T V % P'lLP, ' SllGfálf TWl WÚLL FLöK) m tfw V SKARÖ V OTUL
mm spm STAFlA MORA
i 1111 >i E K K f
PúATLA VAFA
HÆSTU FALLI6 lérAT fflBEÍ GLiW- UK TOR- vno ItSA
o Kvala- FuLLT 3 SKOLLA FÆ-öi
Wsm LFJK- fóNG
Sffó'oR I \r mm mw klaufa Tom Mb&lR N 0 i STUNA- AP SLtlTA
h— ffciPTA; BEM//VA TmZ Wtast SPlLA 111 ELMZ
MW SWI 1BOK 1 RWB uii iFfRz. tfETTlft
V£;k SKABI
>3> || • : F'oMA G/BlA FtPPH- ast 'aflos AUKAST TfiysT 2
mm ttkt' KjMf f/AFfi riEmtf liillll
mtn P'AR
FIM A 'm&oT IfMAh Mb H KIPP R$6fc- Sot-i TV'l,- 4M0ÐI
m fUGL
ST'iF SKRAF LÍK FRESV Aöl KROPP FJÖl- V)S
FR'A 1 l? STÍA »111 llllf 111»; .■yyvy.ývýy/- E \ s S'AL moÐi b
TRVHl Fttóm
5 SVAR STflAX 'ODllGr LE.&AR ODDI
KiRRd STÖHtk
vmp ílR 6'AS Hu'on / SA-B- LAtím
!? 4 mi T rtMKA- SbL MAHHS' NAFrl 1 £ L ~T
yijóo\ uoHtkW'iolC nmove: 'íuúnurfiöijo tuo8?.0iiujíuí'JL .igmnnoimyj giý túiovyi í vci .;:i, e »
Krossgáta nr. 216
Lausn .................
Nafn ..................
Heimilisfang........................
Póstnúmer og staður ................
Helgarkrossgáta 216
I krossgátunni er gerður
greinarmunur á grönnum
og breiðum sérhljóðum.
Lausnarorð sendist til
Dags (Helgarkrossgáta
216) Strandgötu 31 á Ak-
ureyri eða í faxsíma sem er
460 6171. Lausnarorð
krossgátu 215 er AÐ-
VENTUKRANS og vinn- Vinningshafinn
ingshafi er Sesselja B. fær senda bók-
Guðmundsdóttir sem býr ina Ást, morð og
að Álfaskeiði 72 í Hafnar- dulrænir hæfi-
firði. Hún fær senda bók- leikar.
ina Ást, morð og dulrænir
hæfileikar eftir Pétur
Eggerz.
í'jjiiiaiugn J - .'iuoii muufiii.’íi ' • • ' ) rtji