Dagur - Tíminn Akureyri - 24.05.1997, Blaðsíða 6

18 - Laugardagur 24. maí 1997
Ptgur-mmtmn
LIFIÐ I LANDINU
Eitt bréf á leiðinni
Bandaríkjamaður-
inn, Mark Halpen,
sem leitaði hjálpar
Dags-Tímans til að
finna íslenska
konu, unga og
sœta, erfarinn af
landinu fagra. Eftir
sneypuförina dvel-
ur hann nú kven-
mannslaus í fjalla-
þorpinu sínu í Col-
orado.
Það birti því he'ldur yfir
þegar blaðamaður tjáði
honum að hann ætti von á
bréfi. Þær íréttir fengust nefni-
lega hjá pósthúsinu á Akureyri
að eitt bréf hefði borist eftir að
Mark fór (en hann hafði komið
á pósthúsið daglega) og var það
sent á eftir honum til Banda-
ríkjanna. En áður en lengra er
haldið er vert að geta þess að
kvittur um meintan dauða
Marks er ekki á rökum reistur
en sú saga komst á kreik þegar
annar bandaríkjamaður lést á
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri fyrir um tveimur vikum.
Eins bar Mark það af sér að
hafa sést með einni ljóshærðri á
gangi í Reykjavík, því miður
uppspunisagði hann.
„Ég hefði gjarnan vilja vera
lengur á íslandi en veðrið var
ekki sem best og ég var heldur
ekki í sumarfríi heldur átti ég
erindi eins og þú veist. -En varð
ekkert ágengt."
Pað er eitt bréf á leiðinni til
þín...
Ó, er það. Það verður spenn-
andi að sjá það.
Auðvitað hafði ég gert mér ein-
hverjar vonir en kannski á ég
eftir að koma aftur. Sannur æv-
intýramaður má samt aldrei sjá
eftir ævintýrinu þó það hafi
ekki farið að óskum. -En manni
leyfist að vera dálítið spældur,
er það ekki.“ Mark er svo dapur
þegar hann segir þetta að
blaðamaður minnir hann aftur
á bréfið sem er á leiðinni. „Það
er dásamlegt, nú fer ég strax að
athuga pósthólfið mitt á morg-
Er hann brjálaður?
íslandsförin er rædd lítillega og
blaðamaður greinir frá mikilli
forvitni landans um afdrif þessa
„brjálaða“ Bandaríkjamanns.
Þá vill Mark fá að vita á hvern
hátt fólk sé forvitið, hvort það
sé að gera grín að honum eða
hvort því sé
raunverulega
umhugað um að
hann finni ham-
ingjuna? „Ef
fólk er svona
forvitið af
hverju fæ ég þá
ekki fleiri bréf,“
segir hann, allt-
af með hugann
við konurnar.
Og hvernig for-
vitni er þetta
þrástagast hann
á og fær að vita
að flestir telji
hann jú reyndar
kolbrjálaðann.
„Ég vissi það svo sem, en mér
leið ekki illa með þessa ákvörð-
un og er nokkuð stoltur af því
að hafa ákveðið að fylgja hjart-
anu hálfa leið yfir hnöttinn.
ncerveru
un.
Engar
forvitnar konur?
Fyrir hálfum mánuði birtum við
forsíðuviðtal við Mark þar sem
hann lýsti drauma konunni, en
hingað kom hann eftir að hafa
lesið í tímariti
að fegurstu
konur væru á
íslandi og enn
fegurri á Ak-
ureyri. „Ég lét
þýða viðtalið
fyrir mig og
var ánægður
með það en
ekki eins
ánægður með
myndina. En
myndavélar
ljúga ekki og
ég verð bara
að sætta mig
við þetta. -En
þá erum við
líka komin að efni greinarinnar.
Ég reyni að viðhalda líkams-
vextinum en svo get ég verið
meingallaður að öðru leyti. Ég
æfi og fæ ekki þennan maga
„Eg hitti nokkrar
konur en fannst
þœr ekki mjög
vinalegar né til-
búnar til að hitta
útlendinga. - Það
var þó ein stúlka
sem hafði yndislega
((
Mark var ekki alveg nógu ánægður með myndina af sér, sagði að með
aldrinum hafi hann fengið þessar leiðinlegu streitulínur á ennið og eins
virtist annað augað á honum alltaf hálf lokað á myndum. Mynd: gs
sem okkur körlum hættir við að
fá þegar við erum komnir um
fertugt. Það er þetta sem ég á
við þegar ég tala um konur. Ég
er ekki að fara fram á að konur
sem komnar eru yfir fertugt
fari í einhverjar allsherjar yfir-
halningu. Ég kýs bara fremur
konur sem viðhalda vextinum. -
Þegar greinin var þýdd fyrir
mig hugsaði ég með mér að það
hlytu að vera konur einhvers
staðar sem hafa áhuga á að
svara þessu kalli mínu, hvort
sem það er vegna forvitni eða
langana.“
Óvinalegar og
spúandi
Jamm og jæja. En hvernig gekk
Mark að vingast við íslenskar
konur? í viðtalinu fyrir hálfum
mánuði kom fram að hann
drekkur hvorki né reykir og
sækir ekki skemmtistaði. „Ég
hitti nokkrar konur en fannst
þær ekki mjög vinalegar né til-
búnar til að hitta útlendinga.
Það var erfitt að brjóta ísinn. -
Það var þó ein stúlka sem hafði
yndislega nærveru, bæði hvað
varðaði fegurð og persónuleika.
Hún vinnur í bakaríi á Akureyri
og er ljóshærð með sítt hár sem
hún hefur í hnút. Ég held
kannski að maðurinn sem skrif-
aði tímaritsgreinina um fallegu
konurnar á Akureyri hafi hitt
þessa stúlku." Og hann hlær.
„Hún var heillandi, hlý og falleg
bæði að innan og utan og ég
naut þess að tala við hana. Hún
er á föstu. Þessi 19 ára stúlka
var sú eina sem ég átti þægileg
samskipti við, ílestar konurnar
voru fráhrindandi. Þegar ég
dvaldist í Reykjavík ákvað ég að
kanna næturlífið aðeins og varð
ekki par hrifinn. Maður kom
kannski að tveimur eða fleiri
konum sitjandi við borð, flestar
reykjandi, og þær voru alls ekki
á því að tala við mann.“ -mar
Saumakeppni og sunnudagskaffi
Mónika Skarphéðinsdóttir keppir
til úrslita í flokki byrjenda. Kjóllinn
hennar er tvískiptur úr atlasilki og
silkiflaueii. Hugmyndin er frá end-
urreisnartímanum og er kjóllinn
lokaverkefni Móniku í hönnun en
hún stundar nám við Fjölbraut í
Breiðholti.
Einn karl og átján
konur keppa til úr-
slita í saumakeppni
Burda og Eymunds-
son sem fram fer á
Hótel Borg á sunnu-
dag. Tíu eru í byrj-
endaflokki en níu í
flokki þeirra sem
saumað hafa í tvö
ár eða lengur.
AIls sendu um fimmtíu
manns myndir af flíkum í
keppnina. Þeir sem voru
valdir í úrslit koma víða að. Frá
Skagafirði koma t.d. mæðgur,
einn keppandi er frá Akureyri
og frá Suðvesturhorninu koma
keppendur úr Reykjavík,
Hveragerði og Garðabæ.
„Mér datt dóttir mín fyrst í
hug þegar ég heyrði keppnina
auglýsta og var ekkert með
sjálfa mig í huga. En svo endaði
það þannig að við sendum báð-
ar inn,“ segir Margrét Krist-
jánsdóttir úr Skagafirði en hún
og dóttir hennar, Anna Ekonar-
dóttir, komust báðar í úrslit í
flokki lengra kominna. Anna
sendi inn mynd af ljósbrúnni
drakt en Margrét af tvískiptum
kjól. „Aðalhönnunin var í krag-
anum. Ég er svo fyrirferðarmik-
il og vildi því hafa eitthvað til
að draga athyglina frá því. Ég
setti stóran ljósan kraga sem
mér finnst koma vel út,“ segir
Margrét. Draktina segir Anna
vera fremur venjulega. „Ég var
hálfgáttuð að hún skyldi komast
áfram."
Saumanemar
Margar þeirra sem komust í úr-
slit í keppni byrjenda eru stúlk-
ur sem eru að læra saumar í
íjölbrautarskólum. Ein þeirra
er Mónika Skarphéðinsdóttir
sem var svo almennileg að lána
blaðinu mynd af kjólnum sín-
um. Hin myndin kemur frá
Snjólaugu Sigurðardóttur frá
Akureyri sem keppir í flokki
lengra kominna. Úr Fjölbraut x
Garðabæ koma einnig nokkrir
keppendur og þar virðist áhugi
á hannyrðum vera í miklum
blóma.
Verðlaunin
Úrslitakeppnin hefst klukkan
15 á morgun, sunnudag, á
Hótel Borg. Keppendur munu
sýna föt sín sjálfir og síðan vel-
ur dómnefndin efstu sætin í
hverjum flokki. Unnur Arn-
grímsdóttir er formaður dóm-
nefndar en auk hennar eru eft-
irfarandi í dómnefnd: Guðbjörg
Antonsdóttir, fatahönnuður,
Auður Ingólfsdóttir, blaðamað-
ur á Degi-Timanum, Halldóra
Lárusdóttir, fulltrúi Eymunds-
son, Hjördís Gunnþórsdóttir og
Sigurður Ilall sem jafnframt er
sérstakur verndari keppninnar.
Verðlaunin eru ekki af verri
endanum. Pfaff saumavél er í
fyrstu verðlaun í hverjum
flokki, önnur verðlaun efna-
vöruúttekt í Virku og ársárskrift
af Burda saumablöðum og
þriðju verðlaun ársáskrift af
Burda: World of Fashion.
Einnig munu gestir í sal velja
saumakonu eða saumakarl árs-
ins og fær sií/sá heppni flug-
miða í boði Ileimsferða í verð-
laun. En hverjir verða gestirnir
í salnum? „Jú, það eru bara all-
ir þeir sem vilja koma á Hótel
Borg og drekka huggulegt
sunnudagskaffi og fylgjast með
keppninni,“ segir aðal
skipuleggjandinn, Margrét
Blöndal. AI
Snjólaug Sigurðardóttir frá Akur-
eyri saumaði kjól úr handmáluðu
silki. Silkið málaði dóttir hennar
sem er á handíða- og myndlistar-
braut í VMA. „Hugmyndin var fljót
að fæðast og þegar búið var að
mála efnið var ég ekki lengi að
sauma hann,“ segir Snjólaug.