Dagur - Tíminn Akureyri - 24.05.1997, Blaðsíða 4

16 - Laugardagur 24. maí 1997
iDítgitr-'QImtmn
MENNING OG LISTIR
„Ég hef ekki annan
mœlikvarða á Ijóð en
hvaða áhrifþað hefur
á mig. Eða hvort það
hefur einhver áhrif.
Ljóð verða hvorki mæld
í metrum né lítrum, “
segir Stefán Þorláks-
son, formaður dóm-
nefndar í Ijóðasam-
keppni Dags-Menor.
Alls bárust um 90 Ijóð í
keppnina frá 50 höf-
undum og viðurkennir
Stefán að valið hafi
verið töluvert erfitt. Á
endanum urðu þó allir
í dómnefnd sammála
um að verðlauna þrjú
Ijóð. Tvö þeirra eru eft-
ir Erling Sigurðarson
og eitt eftir Önnu Mar-
íu Þórisdóttur. Dagur-
Tíminn birtir verð-
launaljóðin og nokkur í
viðbót lesendum til
ánœgju og yndisauka.
Verðlaunaljóðin birtast
undir nafni en hin
undir dulnefni.
/fíllUIW"
a<S'rt/!lk
Erlingur Sigurð-
arson, kennari á
Akureyri, átti
Ijóðið ífyrsta
sæti og einnig
annað Ijóðið
sem hafnaði í
öðru sœti. „Ég
hef átt við þetta
síðustu árin, “
segir Erlingur.
Hann var í
Þýskalandi
1991-2 og fór þá
að þýða þýsk
Ijóð. Ljóðaþýð-
ingarnar urðu
síðan hvati til
að hann fór að
prófa sjálfur.
Mynd: GS
1. verðlaun, Erlingur
Sigurðarson,
Við Brúará
Við steinbogabrotin hann bíður,
feiminn og hljóður,
að biskupsmenn leiðina opni:
Kominn af fjalli, kenndur til fá
tœkrar móður,
með kœrleik sinn einan að
vopni.
En staðarmenn sitja í kirkju að
kvöldverðarborði.
Við kaleik og hleifa sína
reyta þeir hár sitt og rífa sín
klœði í orði,
og raust sér til dásemdar
brýna:
„Vér þökkum þér, Drotlinn, að
hafa útvalið okkur
til eflingar ríkinu og trúnni!
En handan árinnar reikar sá
fjölmenni flokkur
sem fór ekki yfir á brúnni.
Á postulahestana leggur hann
leit að vaði
en langsótt er gangan og dagur
að kveldi liðinn, er loksins í
staðarins hlaði
hann litast um, svangur og
magur.
Svo snýr hann á brott með bók
sína, snjáða og lasna
því búið er kirkjunni að loka.
-Höggva skal þann sem í
héraðið ríður á asna
og höfuð hans setja í poka.
2. verðlaun: Erlingur
Sigurðsson.
Sama staðar
Lognskœr haustbirta: Hundgá,
fjárjarmur, sóngur,
hófadynur, fleygur á loft..! Og
drengur
sofnar að kvöldi fullorðinn:
Fyrstu göngur.
Framtíðin brosir: Engu að kvíða
lengur.
Vindsvalt nátthúm: íJlóanum
bœrist brokið
og blástörin viknar, titrandi af
vetrarkvíða.
Svefnausar nœtur: Síðustu
göngum lokið.
Söngurinn hljóðnaður: Einskis
lengur að bíða.
2. verðlaun, Anna
María Þórisdóttir.
Merenda
Undarlegur hlutur hefur gerst:
ég er ástfangin af orði,
gómlu, ítölsku, gullingrœnu:
MERENDA.
Mér er sagt að það þýði
miðdagshressing, nesti....
Allt í einu stend ég
átta ára gömul
á sólbakaðri leirtröðinni
milli bœjar og ár
með brauðdisk bundinn í hvítan
klút
í annarri hendi
og kaffiflösku í sokkbol í hinni.
Eg feta varlega yfir
handriðslausa brúna
og horfi með gát ofan í lygna,
djúpa ána
á gullna silunga innan um
grœnt slý
og fœri fólkinu á hinum bakk-
anum
ENGJAKAFFl.
Skorputíð
Dauður hrafn
verður aldrei svartari
en sál þeirra manna
sem drepa hann
drápsins vegna.
Rautt blóð
hvítur snjór.
Svört jjöður
berst með vindinum
í átt til hafs.
Höf: Lupus
Silkibogi dansar í nœturhimni
Tunglið laumar himninum
undir augu þín
Blár
Höf: Álfur.
í litlu þorpi
/ litlu þorpi
hanga lánsfót af Elvis
í stofuglugga
parið sem ber inn úr bílnum
hlœr í nóttinni
í litlu þorpi
skína stjörnur
og norðurljós
í portinu
bak við frystihúsið
lœðist minkur
neðan gilsins
er einskismannsland
Jleinn í hjarta bæjarins
þar standa auð hús
bifreiðastöður bannaðar á
bryggjunni
svo jepparnir mala í lausa-
gangi
meðan skroppið er í heimsókn
um borð
í litlu þorpi
lokar barinn klukkan níu
eða hvœnœr sem htentar
börnin rata ein heim
í myrkrinu sem glóir
af sjónvörpum
í Jjörukambinum
hímir rislágt hús
með saltbarða veggi
hér búa draugar
Höf: pappírshvítt myrkur
Áðan
Áðan
hafðirðu snert
þœr taugar
sem ég taldi mínar
áðan
þegar dagur mœtti lausu
myrkri
og mér
svipaði til manns
með drauma í augum
áðan
þœr taugar
þegar svefninn
sökkti þyngstu fingrum
innum sœng.
Höf: Garri
Andvaka
í seinni tíð kemur það æ oftar
fyrir að ég hrekk upp úr svefni
skelíingu lostinn. A meðan ég
þerra svitann og hugleiði ótta
minn í kyrrð næturinnar verður
mér það ljóst að ég er hræddur
við sjálfan mig. Að ég muni
einn góðan veðurdag missa
stjórn á mér, hlaupa út úr hús-
inu allsnakinn og hrópa helvítis
fíflin ykkar ykkur er ekki við
bjargandi að ég taki upp á því í
vinminni einn daginn að læðast
aftan að ljóshærðu stelpunni í
ábyrgðardeildinni þegar hún
fer í skjalaskápinn þrýsta mér
að henni og grfpa báðum hönd-
um um brjóstin að ég muni
standa á fætur á miðjum fundi
og segja settlega haldið þér
kjafti herra forstjóri að ég muni
fara að syngja eldgamla ísafold
í strætó að ég muni byrja á því
að kíkja inn um gluggana á
ókunnugum húsum að kvöldlagi
að ég muni skrifa ástarbréf til
konunnar sem ég hjálpa með
skattskýrsluna en skelfilegust
af öllu er þó sú tilhugsun að ég
muni aldrei gera neitt af þessu.
Höf: Gestur
Anna María Þórisdóttir, búsett í
Reykjavík, átti annað Ijóðið í öðru
sæti. Ljóð og sögur eftir hana hafa
birst í Lesbók Morgunblaðsins.
Hún segist þó ekki hafa átt von á
viðurkenningu og því komu verð-
launin ánægjulega á óvart. Hún
segist ekki setja sig í ákveðnar
stellingar þegar hún skrifi Ijóð. „Ég
skrifa aldrei Ijóð nema þau komi til
mín,“ segir hún. uy„d: wimar