Dagur - Tíminn Akureyri - 30.08.1997, Síða 2

7 \ VFAVfcVAýftýrttVrtA
14 - Laugardagur 30. agust 1997
LIFIÐ I LANDINU
t I1! TtjHí
4Uagnr- Qsmmm
Bamahomicl'
Permavinir
Þrettán ára vestur-íslensk
stelpa vill eignast íslenskan
pennavin
Ég heiti Heidi Fridriksson og
er þrettán ára gömul. Ég á
heima í Norður-Kaliforníufylki í
Bandaríkjunum. Pabbi minn
flutti frá Reykjavík þegar hann
var lítill strákur. Ég er að byrja
í gagnfrœðaskóla og hef gaman
j af því að lœra. Mér þykir líka
gaman að dansi, leikfimi og
öðrum íþróttum.
Ég vil gjarnan komast í
bréfasamband við íslenskar
stelpur og stráka. Ég vil líka
lœra meira um íslensku þjóðina
og fólkið. Ég vona líka að ég
geti einhverntíma heimsótt foð-
urland pabba míns heitins.
Því miður skrifa ég ennþá
ekki íslensku, frœndi minn
hjálpaði mér að skrifa þetta
bréf. Þess vegna þarf pennavin-
urinn að geta skrifað ensku.
Vonandi get ég hjálpað penna-
vininum að skrifa betri ensku
og kannski get ég lœrt smá ís-
lensku í hverju bréfi.
Ég mun svara öllum sem
skrifa til mín. Ég vonast til að
heyrafrá sem flestum.
Fögur er hlíðin.
Heidi Fridriksson
5371 Vine HiU Road
Sebastapol, California 95472
USA
Alltaf eitthvað hægt
Þó ekki sé nein skipulögð
dagskrá fyrir börnin þá er
alltaf hægt að finna sér
eitthvað tii dundurs.
Ef krakkarnir eru í Reykjavík
þá er hægt að skreppa í Hús-
dýragarðinn eða jafnvel í sund.
Öskjuhlíðin kUkkar aldrei og
nóg er um að vera Kringlunni.
Krakkar á Akureyri ættu að
drífa sig í sund. Sundlaug Akur-
eyrar stendur alltaf fyrir sínu
og rennibrautin er sleip. Þá fá
börn ekki leið á Kjarnaskógi.
Á Vopnafirði er ofsalega
skemmtUeg útisundlaug fyrir
aUa hressa krakka. Og í Ólafs-
firði líður víst öUum börnum
stórvel með sína ágætu að-
stöðu. Á Blönduósi er jafnan
napurt en krakkarnir þar láta
veðrið ekkert á sig fá og geta
árið um kring skellt sér í úti-
leiktækin á skólalóðinni.
Fyrir allra yngstu börnin,
sem alltaf ná sér í kvef í veðri
eins og um þessa helgi, er mælt
með sérdeUis skemmtilegum
harmonikkubókum um dýrin.
Ný þýðing var að ná í bóka-
verslanir um allt land.
Þá má fara í búð og skoða
sýndargæludýrin, klappa þeim
og fæða með því að fá aðeins að
fikta í tökkunum.
„Ég er sannfærður um að sá einstaklingur, sem er orðinn 120 kíló aðeins tólf ára gamall og þorir ekki í skólann út
af offitu, á eftir að kosta kerfið milljónir verði ekkert að gert,“ segir Gaui litli, sem ætlar að halda námskeið fyrir
unglinga sem þjást af offitu.
Gaui litli hefurfarið
þess á leit við heil-
brigðisráðherra að
ráðuneytið niður-
greiði námskeið
fyrir unglinga með
offituvandamál.
Hann vill einnig
taka þátt í rann-
sókn á vandamál-
um þessa hóps.
s
g er offitusjúkUngur og
einmitt þess vegna tel ég
mig hafa skilning á vand-
anum,“ segir Guðjón Sigmunds-
son, öðru nafni Gaui UtU, en
hann á í viðræðum við heU-
brigðisráðuneytið um nám-
skeiðahald og rannsókn á
vandamálum unglinga sem
þjást af offitu.
Forsaga málsins er sú að
einn dag hringdi tólf ára dreng-
ur hágrátandi í Guðjón. Hann
sagðist eiga að hefja nám í
gagnfræðaskóla en þyrði ekki
að fara þar sem hann væri af-
myndaður af fitu og vissi að
hann myndi verða fyrir einelti í
skólanum.
Guðjón hafði um nokkurn
tíma íhugað að halda námskeið
fyrir unglinga með oífítuvanda-
mál, en fæstir sem hann bar
hugmyndina undir töldu þörf á
slíku námskeiði. Eftir samtalið
við drenginn sannfærðist Guð-
jón um nauðsyn slíks nám-
skeiðs, og varð enn staðfastari í
fyrirætlun sinni þegar hann var
gestur í símaþætti á Bylgjunni
þar sem offitumál unglinga
voru til umræðu. Símalínur
voru rauðglóandi og meðal
þeirra sem hringdu var piltur
sem sendur var á sambýli í
kjölfar þess að vera lagður í
einelti vegna offitu.
„Matarfíkn og offituvanda-
mál eru viðurkeimdir sjúkdóm-
ar víðast hvar annars staðar en
hér á landi,“ segir Guðjón. „í
öllum löndum Evrópu eru sér-
stök athvörf fyrir matarfflda og
offitusjúklinga, en hér á landi
er ekki um neitt slíkt að ræða.
Erlend ríki og rfldsstjórnir átta
sig á því að forvarnastarf í
þessum efnum er mikill sparn-
aður fyrir heilbrigðiskerfið. Hjá
mér vaknaði sú hugmynd að
leita samstarfs við heilbrigðis-
ráðuneytið og ég fór á fund
Ingibjargar Pálmadóttur, vin-
konu minnar. Hugmyndin er sú
að niðurgreiða með einhverjum
hætti væntanlegt unglinganám-
skeið, enda hafa fjölmargir for-
eldrar ekki efni á að leita að-
stoðar fyrir þau börn sín sem
þjást af offitu, og það á til dæm-
is við um fjölskyldu tólf ára
drengsins sem hringdi til mín
hágrátandi. Samhliða nám-
skeiðinu nætti vinna markvissar
rannsóknir á offitu unglinga og
ástæðmn og afleiðingum henn-
ar.“
Guðjón segir Ingibjörgu og
fulltrúa heilbrigðisráðuneytis-
ins hafa tekið málaleitan hans
mjög vel en niðurstaða er enn
ekki fengin. Verði ekki af aðstoð
eða samvinnu við heilbrigðis-
ráðuneytið ætlar Guðjón samt
að hcfja unghnganámskeið.
„Hugmyndin að námskeiðinu er
sú að vinna forvarnastarf sem
spara mun heilbrigðisráðuneyt-
inu umtalsverðar fjárhæðir. Ég
er sannfærður um að sá ein-
staklingur, sem er orðinn 120
kfló aðeins tólf ára gamall og
þorir ekki í skólann út af offitu,
á eftir að kosta kerfið milljónir
verði ekkert að gert.“
Maður vikunnar...
... er Már Pétursson sem
sýndi mikið hugrekki með því
að taka opinberlega afieiðing-
um gerða sinna og segja af sér
dómaraembætti eftir þriggja
áratuga starf.
Áfengisvandamálið er eitt al-
varlegasta bölið í íslensku þjóð-
félagi. Margir hafa kosið að
fara í felur með slíkan vanda og
jafnvel látið sem hann væri ekki
til. Már gaf virðingarvert for-
dæmi með því að ræða opinber-
lega og opinskátt um áfengis-
vandamál sitt og þá ákvörðun
að leita sér lækninga. Það gæti
gefið öðrum sem farið hafa
holloka fyrir Bakkusi hugrekki
til að takast á við vandann.
1