Dagur - Tíminn Reykjavík - 27.03.1997, Blaðsíða 12

24 - Fimmtudagur 27. mars 1997
Jlagur-tllmmm
Kvöldsett í Vogum. Með ströndu eru volgrur sem spretta undan hrauninu svo vatnið leggur ekki. Lengra úti er 70 sentimetra þgkkur ís. Vindbelgj-
arjjallflýtur tignarlega í húminu milli sólroða á himni og vatni. Innan skamms er almyrkt og þá kemur halastjarna á fleygiferð í norðri. Kvöld
eins og þau gerast best. Myndmas
Að koma ríkari heim
ísinn, jjöllin, himinninn, kyrrðin, auðmýktin
fyrir stórbrotinni náttúru sem á sér engan
líka í veröldinni. Fegurð Mývatnssveitar á
stóískum vetrardegi, menn tínast á ísinn,
helga sér reit, beita, skima, veiðin sjálf
aukaatriði. Augnablikið að skynja, finna,
nema, anda, vera, verða, gerast. Tœma
hugann, fylla orku. Koma ríkari heim.
Svona bera veiðimenn sig að: túndrugalli á ísnum og svell-
þykk húfa; borinn rífur sig gegnum isinn á augabragði, og
þá er að vita hvort hún er undir...
í skrínunni geyma menn dorgið (fœrið,
sem gert er úr hrútshorni að hœtti
heimamanna), í hana fœra menn afla og
nota sem sœti á ísnum. Allrahandatœki.
Að sögn Mývetninga voru baldnir strák-
ar látnir nota þessa skrínu fyrir skóla-
tösku - „enda eyðilögðu þeir allt ann-
að!" Fiskispaðinn er notaður til að
hreinsa skœni af vökinnt Ingólfur Ing-
ólfsson heitir maðurinn.
Fyrsta branda dagsins, en
ekki sú síðasta; þegar upp
var staðið höfðu félagarnir
Jjórir tekið 30 stykki á dorg
- „besti dagur vetrarins “
sögðu heimamenn, heldur
er silungurinn grannur, en
„bragðast mun betur á vet-
urna“ segja bœndur - þeir
œttu að vita það.