Dagblaðið Vísir - DV - 05.10.1982, Qupperneq 16

16.
DV. ÞRIÐJUDAGUR 5. OKTOBER1982.
Spurningin
Ferðu oft í bíó?
ElLsabet Ásmundsdóttir, vinnur á
Landspítalanum: Fer allt of sjaldan.
Fór mikiö hér áður en hef ekki gefið
mér tíma undanfarin ár. Hvers konar
myndir ferðu á? Hef mest gaman af
spennandi njósnamyndum.
Davíð Steinþórsson, bílstjóri: Nei, fer
mjög sjaldan, enda hefur maöur videó.
Uppáhaldsleikarinn? Eigum við ekki
aö segja að ég haldi mest upp á Peter
Ustinov og þá hef ég einnig mjög
gamanaf Jack Nicholsson.
Valgerður Rúnarsdóttir nemi: Já, ég
fer nokkuö oft, svona einu sinni í viku.
Annars kemur þetta í kippum. Stund-
um fer maður ekkert, en í annan tíma
oft. Uppáhaldsleikari? Goldie Hawn er
sú besta.
Gyða Bjömsdóttir, nemi: Fer svona
þrisvar i mánuði. I hvaða bíói líður þér
best? Sennilega Háskólabíói. Alltaf á-
k veðin tilfinning að f ara þangað.
Karl Sölvi Guðmundsson, sjómaður:
Nei, mjög sjaldan. Hef til dæmis ekk-
ert farið á þessu ári, enda starfa ég
sem sjómaður og því ekki auðhlaupiö
að fara oft. Uppáhaldsleikari? Enginn
sérstakur, margir m jög góðir.
Öra Thors, sjómaður i veikindafríi:
Jú, ég fer mjög oft í bíó. Sá til dæmis
þrjár sýningar siöastliðinn sunnudag.
Bestu myndimar? Afþreyingar-
myndir bestar, en er á móti rúss-
neskum afþreyingarmyndum.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
„Mest allt er þetta svœði, að gæsluvellinum meðtöldum, en túnbrekkunni undanskHinni, líkast landslagi i smágrýttum dauðadal," segir Heimabúinn
H.G. DV-mynd: Einar Ólason.
MYRKUR í UÓSHÐMUM
— og lítil von um „grænt jarðsamband
H.G. skrifar:
Eg bý við götuna Ljósheima í höfuð-
borginni. Gatan og húsin eru komin á
þrítugsaldurinn. Norðan götunnar eru
„opin svæði”; næst henni líklega bíla-
stæði (eða bílskúrastæði) ofanvert við
götuna, þar næst opinn leikvöllur og
sparkvöllur og enn ofar gæsluvöllur
fyrir böm og austar einhvers konar
túnbrekka. Mest allt er þetta svæði, að
gæsluvellinum meðtöldum en tún-
brekkunni undanskilinni, líkast lands-
lagi í smágrýttum dauðadal. Og mitt í
honum stendur líkt og eyðimerkurein-
búi steinkubbur frá Rafmagnsveit-
unni, með margra ára gömlu sóöalegu
krotiá veggjunum.
Mest af þessum „opnu svæðum”
mun eiga að þjóna fleiri götum. Lík-
lega er svo um steinkubbinn einnig.
Þessi viðskilnaður er viðurstyggð og
kaffærir alla Ljósheimana í myrkri
annars eða þriðja flokks borgarbyggð
ar, sem ég hélt að ekki ætti að vera til
lengur. Síst þó í svo tiltölulega nýlega
byggðri og ákaflega fjölmennri götu,
miðaö við nýjustu hverfin.
Heimahverfið er af þessum sökum
sér í lagi ekki aðlaöandi fyrir barna-
fólk, þótt það bjóði því í öðrum efnum
betri aðstæður en flest önnur hverfi
borgarinnar. Dauðadalurinn er óþol-
andi fyrir alla Heimabúa.
Nú man ég eftir áminningu um þetta
í Vísi fyrir svo sem ári. En nákvæm-
lega ekkert hefur breyst. Ég bið því
DV að spyrja borgaryfirvöld og stjórn-
endur Rafmagnsveitu Reykjavíkur um,
þaö, hvort þetta sé ákveðið ævarandi
ástand. Eða hvort búast megi viö því
að „opnu svæðin” (með bamagæslu-
vellinum) við Ljósheima verði í náinni
framtíð eöa yfirleitt útbúin fyrir fólk
meö grænt jarðsamband og löngun til
eðlilegrar lífsfyllingar. Eða hvort sýna
þurfi hnefaréttinn.
Bréfiö skrifaði ég eftir að hafa átt
leið fram hjá „öðrum viöhorfum” við
Einimelinn. Þargaf á aö líta.
Framkvæmdaleysi íbúa tefur fyrirfrágangi
— samkvæmt svari gatnamálastjóra
Ingi Ú. Magnússon, gatnamálastjóri,
svarar H.G.:
Varðandi þetta lesandabréf um opið
svæði við norðanverða Ljósheima, skal
eftirfarandi upplýst:
Næst götunni eru skv. mæliblaði,
tveir reitir ætlaðir fyrir bílskúra og
bílastæði fyrir fjölbylishúsin sunnan-
vert við götuna. Austasti reiturinn til-
heyrir fjölbýlishúsinu nr. 20—22 við
Ljósheima og er ófrágenginn af hálfu
íbúöaeigenda.
Ibúðaeigendur hinna fjölbýlishús-
anna hafa gengiö frá sínum spildum
öllum malbikuðum, en sleppt bíl-
skúrunum. Vegna þess að bílskúrunum
er sleppt, stendur spennistöð Raf-
magnsveitunnar einmana eftir, en hún
átti að falla inn í bilskúraheildina.
Fyrir norðan þessa bílskúra og bíla-
stæðisreiti er brekka, sem borgin á
eftir að ganga frá og verður það gert
þegar íbúöaeigendur fjölbýlishússins
nr. 20—22 hafa gengið frá sinum bíla-
stæðum og ættu þeir að fylgja fordæmi
nágranna sinna í þeim efnum. Nyrst
eru síðan leikvöllur, gæsluvöllur og
sparkvöllur, sem ekki verður séö að
séu til lýta fyrir umhverfið, en alltaf
má fegra og bæta og sitt sýnist hverj-
um.
SPENNISTODIN ATT1AÐ VERA
HLUTIAF BÍLSKÚRALENGJU
—segir í svari raf magnsstjóra
Aðalsteinn Guöjohusen, rafmagns-
stjóri, svararH.G.:
Umræddur „steinkubbur” er spenni-
stöð Rafmagnsveitu Reykjavíkur, sem
sér 600—700 íbúum við Ljósheima og
Gnoðarvog fyrir raforku. Um alllangt
skeið var sú stefna ríkjandi hjá skipu-
lags- og byggingaryfirvöldum, að
spennistöðvar skyldu byggðar sem
hluti af væntanlegri bílskúra-„lengju”.
Spennistöövar verða óhjákvæmilega
meðal fyrstu bygginga í nýjum hverf-
um, og þar sem ekkert hefur orðiö úr
byggingu bílskúra, hafa spennistööv-
arnar oröið eins konar „einbúar”. Á
síðari árum hefur þetta breyst. Þær
stöðvar sem nú eru byggðar, eru mun
minni fyrirferðar og njóta sín betur
sem sjálfstæðar einingar.
Spennistöðvahús Rafmagnsveitunn-
ar eru að jafnaöi máluö á 4—5 ára
fresti og er því málun stöðvarinnar við
Ljósheima að verða timabær. Krot það
á veggjum stöövarinnar, sem bréfrit-
ari víkur að, réttlætir ef til vill skjótari
aðgerðir en ella. Hins vegar er það
ógemingur fyrir starfsmenn Raf-
magnsveitunnar að koma í veg fyrir
krot og sóðaskap af þessu tagi, sem er
því miður algengt fyrirbæri — og bitn-
ar í mjög ríkum mæli á mannvirkjum
Rafmagnsveitunnar, spennistöðvum,
Ijósastólpum og tengiskápum í gang-
stéttum.
I íbúðarhverfum er vakandi auga
sjálfra íbúanna eflaust besta vopniö til
þess að hafa hemil á umhverfisspill-
ingu af þessu tagi. Skólamir gætu einn-
ig veitt þessum málstað liðsinni.
„Steinkubburinn", semH. G. minn-
ist á, er ein spennistöðva
Rafmagnsveitu Reykjavikur. Um
krotíð segir Aðalsteinn Guðjohn-
sen, rafmagnsstjóri: „í ibúðahverf-
um er vakandi auga sjétfra ibúanna
eflaust besta vopnið tílþess að hafa
hemil á umhverfisspillingu afþessu
tagi."