Dagblaðið Vísir - DV - 30.11.1982, Síða 37

DV. ÞRIÐJUDAGUR 30. NOVEMBER1982.
37
OÆGRADVCL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
aftan sig. Og El/i virðist hafa gaman af þessu öllu saman þvi brosið er i
meira lagi breitt. Talið frá vinstri: Þóra Daviðsdóttir, Hulda Sigurlin Þórðar-
dóttir, íris Magnúsdóttir og Þóra Björg Thoroddsen.
Litinneftir
sýningar
Við spurðum hann fyrst hvort hann
færi oft á danshús? „Nei, það geri ég
ekki. Helst að ég líti hér inn eftir
sýningar í Þjóðleikhúsinu en að öðru
leyti fer ég ekki á svona staði. ”
Sigurður hefur verið mikið í Grikk-
landi og við báðum hann að gera
samanburö á ballferðum í þessum
tveimur löndum. „Að mörgu leyti
erum við mjög líkir Grikkjum. Viö
erum opnir í eðli okkar en þurfum aö
brjóta ísinn. Það má kannski segja að
við verðum Grikkir eftir um þrjú glös.
En hvað ballferöir snertir liggur
munurinn aðallega í því aö öll fjöl-
skyldan skemmtir sér saman í Grikk-
landi. Þar er ekkert kynslóðabil.”
íslendingar söngelskir
— Enhvaöumdansinn?
„Grikkir eru frægir fyrir danskunn-
áttu sína. En þeir dansa allt öðru vísi
en við Islendingar. Þegar við dönsum
er áberandi hve mikill „rytmi ” er í
okkur . Einnig erum við söngelskir og
er mjög algengt að fólk syngi þau lög
sem leikin eru fyrir dansi. Þá vita líka
allir hve almenn kunnátta okkur er í
söngtextum.”
Talið barst næst aö hinni svokölluðu
vínmenningu sem svo er oft kölluð. Sig-
urður sagði aö sér fyndist drykkju-
venjur okkar hafa batnað mikið á
síðustu árum. Utúrdrykkja væri áber-
andi minni en áður. Sagðist Sigurður
ekki vera í neinum vafa um að
opnunartími skemmtistaðanna hefði
haft mikið að segja í þessum efnum.
Listin blundar í öllum
En 'um hvað skyldi fólk helst ræða
þegar það er lítið eitt við skál. Fáum
álit Sigurðar á því. „Eflaust talar fólk
um allt milli himins og jarðar. En
mér finnst þó áberandi hve margir
ræða um skáldskap, ljóðlist og al-
mennar bókmenntir, þegar þeir eru
komnir á visst stig. Skiptir þá ekki
máli hvort menn eru harðsnúnir fjár-
málamenn eða starfi við eitthvaö
annað. Staðreyndin er nefnilega sú að
listin blundar í okkur öllum.”
Að lokum ræddum við um komutíma
fólks á danshúsin. Sigurður sagði aö
við værum alveg sér á parti í þessum
efnum, miðað við það sem hann þekkti
til erlendis. „Hér fyllast staðimir ekki
fyrr en upp úr miðnætti en þá koma
langflestir á staðina,” sagði Sigurður.
„Viðfórumá
batt um
hverja helgi
Það var líf og fjör í Þjóðleikhús- við barína og biðu eftir drykk, aðrir
kjallaranum þegar við litum þar inn sátu í kertaljómanum við borðin og
eitt föstudagsakvöldiö. Sumir stóðu röbbuðu saman. Dansgólfiö iðaði af
fjöri og mátti sjá danspörin stíga dans-
sporin af mikilli fimi.
Þegar við lituðumst betur um sáum
við tvo þjóðkunna rithöfunda spjalla
saman í einu hominu. Það vom þeir
Kristján Albertsson og Sigurður A.
Magnússon. Eftir að hafa tylit okkur
við hliöina á þeim, ræddum við stutt-
lega við Sigurð um ballferðir og dans-
húsamenningu.
„Við fömm á ball um hverja helgi,”
sögðu fjórar eitilhressar stúlkur sem
við rákumst á í Broadway. Þær heita
Þóra Davíðsdóttir, Hulda Sigurlín
Þórðardóttir, Iris Magnúsdóttir og
Þóra Björg Thoroddsen.
Aðspurðar sögðust þær fara út til að
hitta fólk og þær færa oftast í
Broadway. „Aðalatriðið er að fara á
þá staði þar sem maður þekkir
einhvem. Það skiptir mestu máli. En
ef stór hópur fer saman, skiptir í raun
litlu máli hvert farið er.” Það var
Hulda Sigurlín sem mælti þessi orð.
Það kom fram hjá þeim að oftast
færi fólk í partí fyrir böllin. Og oft væri
það þannig að ef partíin þættu mjög
skemmtileg drægi f ólk að fara á ballið.
En svo loksins, þegar lagt væri af stað,
þætti ballið svo ekki eins skemmtilegt
að reiknað hefði verið með.
Þá sögöu þær stöllur aö það væri
mjög áberandi hve fólk kæmi á sama
tíma á skemmtistaðina. Enda væri
algengt að stórar biöraðir mynduðust.
En hvað með hinn stórkostlega dag
„daginn eftir?” Þóra Björg svaraði
því snyrtilega. „Hann er það leíðin-'
legasta viö þetta allt saman. Manni
verður ekkert úr verki. En maður lifir
auðvitað á því allan daginn hafi balliö
verið skemmtilegt. ”
Þær sögðu einnig að drykkja væri
misjöfn eftir kvöldum. Þó væri sjald-
gæft að sjá mjög ölvað fólk. „En það er
alltaf gaman að sjá hvemig fólk
hleypur á barina rétt fyrir lokun
þeirra. Margir eru jafnvel með fullt
glas fyrir,” sögðu þær brosandi að
lokum.
Texti: Jón G. Hauksson
Myndir: Einar Ólason
r Allt í botni á dansgólfinu.
Og það er sungið með á
fullu „Úti alla nóttina,
tralla-lalla-la." „Jibbí jey,
það er kominn sautjándi
júní." „Ég fer á puttanum,
puttanum." Einhvern tíma
voru Stuðmenn með lagið
„Haltu kj. snúðu skapti".
Og einn stældi þetta lag
nýlega með því að syngja í
talstöð inn á sjónvarps-
sendingu frá Alþingi þar
sem sagði„Haldiði.
Við botnum þetta lag hans
og syngjum: „Það er nefni-
lega það,
, Við verðum Grikkir
eftir um þrjú glös”
— Sigurður A. Magnússon í spjalli um ballferðir
í Þjóðleikhúskjallaranum
Tvœr kunnar kempur á ritvellinum, Kristján Albertsson og Sigurður A. Magnússon, rseða saman i
Þjóðleikhúskjallaranum: „Drykkjuvenjur íslendinga hafa batnað mikið á siðustu árum. Útúrdrykkja er nú
áberandi minni á danshúsum en áður," sagði Sigurður.
Ballferðir