Dagblaðið Vísir - DV - 03.06.1983, Blaðsíða 4

4
DV. FÖSTUDAGUR 3. JUNÍ1983.
Geimskutlan
kemur aftur
— lendir f Keflavík á þriðjudag
Bandaríska geimskutlan Enfer-
prise hefur viökomu á Islandi á
þriöjudaginn kemur. Áætlað er aö
Boeing-buröarþotan lendi meö hana
á Keflavíkurflugvelli klukkan 14.
Boeing-burðarþotan lenti með geim-
ferjuna Enterprise á Keflavíkurflug-
vellí 19. mai siOastíiOinn. Skutiusam-
stæOan kemur aftur á þriOjudag.
DV-mynd: GVA.
Ekki er gert ráö fyrir aö flogið
veröi yfir Reykjavík eins og gert var
19. maí síöastliðinn. Þá sáu tugþús-
undir manna risaferlíkiö fljúga lágt
yfir höfuðborgarsvæöiö.
Almenningi gefst kostur á aö sjá
geimskutluna á Keflavíkurflugvelli.
Þó verður ekki leyft aö koma nær
henni en 50 metra. Skutlan veröur
hér eina nótt áður en för verður
haldið áfram vestur um haf á
miövikudag.
Enterprise er aöalsýningargripur
Bandaríkjanna á flugsýningunni í
Paris, sem nú stendur yfir. I Evrópu-
förinni kemur hún einnig viö í Bonn,
Köln og London. Frá Keflavík fer
húntil Ottawa íKanada.
-KMU.
Síminn:
Vandræða-
ástand í Múla
og miðbæ
— úrbætur í haust og á næsta ári
„Þaö er alls staöar álag núna. Þaö
er óvenjulega mikil þensla og ókyrrö
í þjóöfélaginu,” sagði Hafsteinn
Þorsteinsson, símstjóri í Reykjavík,
um það vandræðaástand sem er á
númerum sem byrja á átta og
tveimur. Þeir sem hringja úr þeim
hafa þurft að bíða lengi eftir sóni og
stundum hefur slegið saman núm-
erum.
Hafsteinn sagöi aö ástandið hefði
veriö sérlega slæmt rétt fyrir gengis-
feliingu. Yfir sumartímann myndi
hins vegar draga úr símanotkun.
Hann kvaö ástandið sérlega slæmt í
Múlanum. Hann sagöi að unnið væri
aö úrbótum og myndu þær verða í
nóvember í Múlahverfi en í byrjun
árs í miöbænum.
Hafsteinn sagöi aö um 3000 nýir
símar hefðu bæst viö á ári undan-
farin ár og nú frá áramótum heföu
bæst við 7—800 nýir símar. Símum
hefði fjölgað mjög hratt undanfarin
ár.
Astæðuna fyrir þessum vand-
ræðum sagði hann vera að síminn
fengi ekki aö fjárfesta nema tak-
markað og þá drægjust þeir aftur úr
meö framkvæmdir.
Hafsteinn sagði þetta alvarleg
vandræði og að þegar þaö tæki orðiö
þrjátíu sekúndur til minútu aö bíöa
eftir sóni þá væri biðin orðin löng.
Hann benti á aö með því aö ýta í
óþolinmæði aftur niður framlengdu
menn einungis biðina.
SGV
Menning Menning Menning
Sveiflan heit eða þegar
Lionel Hampton gerðist
negrakóngur yfir íslandi
Tónleikar Jazzvakníngar í HóskólabkSi 1. júnf.
Flytjendur: Lionel Hampton og stórsveit hans.
Meö þriggja vikna millibili hefir
þaö gerst að tveir af stórmeisturum
víbrafónsins kynna landanum alfa
og omega þess ómþýöa hljóðfæris.
Olíkari víbrafónleikara en Burton og
Hampton er vart hægt aö hugsa sér.
Tónlist
EyjólfurMelsted
Annars vegar hinn þrælskólaðii
Burton en hins vegar nær óslípað
talentið, drifið áfram af reginafli
heitrar sveiflu, náttúrubarnið Lionel
Hampton. Yfirþyrmandi ægisveifla
er rauði þráðurinn hjá Hampton því
að lagavalið spannar allt frá flókn-
asta nútimajassi til velþekktra rútu-
bílasöngva. En sama er hvem and-
skotann Hampton og strákamir
spila, þeir leggja sálina í leikinn og
spilaallt jafnvel.
Ólíkir en sameinaðir
í hamptónískum
anda
Líkt og Qark Terry hefur
Hampton með sér ungmennafélags-
hljómsveit. Aðeins trymbillinn
Dunlop og bakvörður saxanna,
Jeffrey, teljast kjörgengir til öld-
ungadeildar. Liösmenn Hamptons
em hver örðum snjallari, óh'kir og fá
að halda sérkennum sinum óáreittir
en sameinast í hamptónískum
karakter og æðisgenginni sveiflunni.
Hamptonbandinu á fullu s vipar til út-
hafsöldunnar þegar hún brotnar við
bjargið.
IMegrakóngur í
jassríkinu íslandi
Þótt Lionel Hampton teljist löggilt
gamalmenni samkvæmt kirkjubók
er hann gangandi andáróður hins
kyrrláta ævikvölds. Fjörið, fersk-
leikinn og heit sveiflan em enn
samanpökkuð í þetta músíkalska
orkubú sem gengur undir nafninu
Lionel Hampton. Þegar öðlingurinn
valhoppaði um sviðið undir dynjandi
sveiflunni var hann eins og negra-
kóngur með alræðisvald yfir lýðnum
sem vaggaði, klappaði og söng eftir
nótum leiðtogans. Hann kynti undir
svo um munaði og þakklátir þegnar
negrakóngsins yfir jassríkinu
Islandi lúta honum með þökk og
virðingu. Sumir em jafnvel svo
djarfir að halda því fram að sjóli
snúiafturfyrrenvarir. EM.
Svo mælir Svarthöfði ____ Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði
Fátæklegt umhorfs á markaði tímarita
Allt i einu hefur færst fjörkippur í
timaritaútgáfu í landinu með til-
komu Storðar, hins nýja rits Haralds
J. Hamar og Almenna bókafélags-
ins. Þetta nýja rit hefur nokkura svip
af Iceland Review hvað útlit snertir,
en er annarrar tegundar þegar í það
er litið. Timaritinu er ætlað að flytja
margvíslegt menningarefni, og
bendir fyrsta eintakið til að full
alvara sé á bak við það heit. Hins
vegar er ljóst að þetta nýja tímarit
er enn í mótun eins og skiljanlegt er,
og hefur enn ekki fengið þann tima,
sem ræður úrslitum um framtíð
þess. Engu að síður eru merkilegar
greinar í ritinu, eins og frásögn Sig-
urðar Þórarinssonar af Skaftár-
eldum, sem eiga tvö hundmð ára
afmæli um þessar mundir, og mjög
athyglisverð frásögn af síðustu ferð
dr. Kristjáns Eldjárn til Svarfaðar-
dals — að Tjöm, þar sem hann var
borinn og barnfæddur. Mikið er um
ljósmyndir í ritinu í litum og verður
aðeins um þær sagt, að þær em
framúrskarandi. Margir hafa á
öllum timum fengið þá hugmynd að
gefa út timarit, og ólíkt væri bókaút-
gáfan í Iandinu viðkunnanlegri, ef
hér væra rit sem tækju við einhverju
af þvi efni sem nú er sett i bækur með
nokkm brambolti. En það er eins
með timaritin og bækumar að fólk
þarf að hafa áhuga á því sem i þeim
stendur, og þess vegna má segja að
tímaritum sé áskapað að deyja á
undan bókum. Það hefur líka orðið
raunin, og þau tímarit eru orðin
mörg, sem síðustu fjöratíu árin eða
svo hafa séð dagsins Ijós, en siðan
dáið drottni sínum. Oft byggðu þau
gengi sitt á vinnusemi og umhyggju
eins eða tveggja manna, sem höfðu
næsta litið fyrir snúð sinn, og féllu
síðan frá með þessum lífgjöfum
sínum. Maður minnist timarita á
borð við Helgafell, Iðunni, Eim-
reiöina, Líf og list og Dvöl, en þess-
ara rita sér ekki mikinn stað í dag,
þótt eflaust hafi þau átt þátt í að
koma einhverjum skáldum á
framfæri og skoðunum þeirra á
sínum tima. Núna era þau mest-
megnis fóður handa bókasöfnurum.
Eina timaritið, sem hefur Iifað af
sér margvíslegar breytingar er
Timarit Máls & menningar, sem
hefur nokkra sérstöðu og byggir út-
komudug sinn á sama grunni óg
Herópiö. Þó ber við að þar kemur
efni sem á erindi út fyrir kirkju-
dyrnar, en ritið er þó ekki gefið út
með það fyrir augum. Kannski er
timaritið Storð einskonar andsvar
við þeim andþrengslum sem rikja i
þvi eina timaritl, sem hér hefur
komið út að staðaldri. Er þá vel cf
hin frjálslyndari öfl í þjóðfélaginu
vilja leggja nokkuð af mörkum til að
afla mönnum lesefnis utan bóka-
vertiða. Þvi verða útgefendur þess
að svara i næstu eintökum, en Storð
er ætlað að koma út fjórum sinnum á
ári. Ekkl er ástæða til að ætla annað
en almenningur taki fegins hendi
þessu nýja tímariti og fyrsta eintakið
lofar mjög góðu.
Takist ekki tilraunin með Storð fer
fyrir þvi eins og mörgum öðrum
timaritum að lenda i glatkistunni.
Það má hvorki verða eins og torfið í
Skirni eða frikað eins og Líf, heldur
taka stefnuna þar á milli og halda
lífi. Það er sannarlega þörf fyrir
timarit, sem bæði gleður augað og
flytur gott og áhugavert efni, og
Storð hefur sýnt það með fyrsta ein-
takinu að það hefur viljann til að
verða viðlesið rit.
Annars er lesning okkar íslend-
inga orðin næsta sérkennileg ef
dæma á eftir því sem vani er að hafa
á borðum af bókmenntum í fram-
haldsskólum. Þar vita menn varia af
skáldum sem ortu fyrir 1960, en
þekkja þeim mun meira til Símonar-
sonanna, eins og ástkæra ylhýra
málið eigi upptök og endurnýjun sína
i slíkum texta og menningin komi til
okkar út úr einhverri Keflavíkur-
göngunni, alsköpuð og undir rauðum
fánum af því enginn hirti um sam-
hengi hlutanna.
Svarthöfði.