Dagblaðið Vísir - DV - 17.09.1983, Side 12

12
DV. LAUGARDAGUR17. SEPTEMBER1983.
Læríð að fljúga
FLUGNAMSKEIÐ
□ Síðast í september hefst bóklegt kvöldnámskeið
fyrir verðandi einkaflugmenn.
□ Tilvalið tækifæri til að hef ja flugnámið.
□ Leitið upplýsinga í síma 28970 og í síma 42144.
FLUGSKÓLIIMN
Reykjavíkurflugvelli
Skerjafjarðarmegin.
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦ ♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
►♦♦f
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦♦♦♦♦
►♦♦♦♦♦♦
►♦♦♦♦♦♦
EFTIRTALDIR BILAR ERU
STAÐNUM í DAG
Colt 1200, 3 dyra, árg. '81, rauður.
Galant 1600 GL station árg. '82, silfurlitaður.
Colt 1200 GL, 5 dyra, árg. '80, rauður.
Volkswagen Golf, 3 dyra, sjálfsk., árg. '82,
gulllitaður.
Volkswagen sendibifreið árg. '75, blár.
Minibus, 9 manna, árg. '82, dökkrauður.
Range Rover árg. '75, gulbrúnn.
Volkswagen Jetta árg. '82, 4 dyra, slifurlit-
aður.
Ford Cortina, 4 dyra, árg. '76, blár.
Mitsubishi sendibifreið 4x4 árg. '83,
rauð.
Subaru station 4x4 árg. '81, rauður.
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
►♦♦<
♦♦
♦♦
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦<
►♦♦<
►♦♦<
►♦♦<
♦♦
♦♦
•♦♦
8
♦♦
♦♦
♦♦•
►♦♦◄
►♦♦◄
♦♦
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦.◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦◄
►♦♦<
►♦♦◄
►♦♦<
►♦♦◄
♦♦■
♦♦
«
♦♦
♦♦
♦♦
HEIÐURSLAUN
BRUNABÓTAFÉLAGS
ÍSLANDS
1984
1 tilefni af 65 ára afmæli Brunabótafélags Islands,
1. janúar 1982, stofnaði stjórn félagsins til stöðu-
gildis hjá félaginu til þess að gefa einstaklingum
kost á að sinna sérstökum verkefnum til hags og
heilla fyrir íslenskt samfélag, hvort sem er á sviði
lista, vísinda, menningar, íþrótta eða atvinnulífs.
Nefnast starfslaun þess sem ráðinn er: Heiðurs-
laun Brunabótafélags Islands.
Stjóm Bl veitir heiðurslaun þessi samkvæmt sér-
stökum reglum og eftir umsóknum. Reglurnar
fást á aðalskrifstofu Bl að Laugavegi 103 í
Reykjavík.
Þeir sem óska að koma til greina við ráðningu í
stöðuna á árinu 1984 (að hluta eða ailt árið) þurfa
að skila umsóknum til stjómar félagsins fyrir 10.
okt. 1983.
BRUNABÓTAFÉLAG ÍSLANDS.
Samkvæmt gamalli hafð klæðast þýsku flökkuiðnsveinarnir alltafsama búningnum, sem vekur að sjálf-
sögðu mikla athygli i nútimanum.
Slnn er siður í landi hverju:
Flökkuiðnsveinar
— í margar aldir hefur þad vidgengist i Þýskalandi
að senda stálpada drengi út um sveitir í leit að
hagnýtri verkmenntun. Og samkvæmt ströngum
reglum stendur þetta flakk þeirra yfir í 3 ár og
einn dag og mega þeir ekki koma á heimaslóðir
á því tímabili. Þessi merkilega hefö viögengst enn
í Þýskalandi
Flökkuiðnsveinamlr taka að aér hvar þau vark sam þeir komast / i
þriggja áraogeins dags ferðalagl slnu um halmaland sitt. HArsJást tveir
iðnsveinar við þakhleðslu.
þolinmaeði. Þá er ferðalag á tveimur
jafnfljótum leiðinlegt og reglurnar í
dag segja til um að aðeins megi fara
nokkrar ferðir í lestum. Að ferðast á
puttanum er eiginlega ógemingur,
því fólk er frekar bangiö við svona
uppdressaða furðufugla. Það er helst
aö eldri menn sem þekkja klæön-
aöinn taki okkur upp í og hafa þá
gaman af frásögnum okkar af öllum
þeim ævintýnun sem við höfum lent
i,” sagði Bernhard steinsmiður frá
Wolfsburg. Hann hafði eytt tveimur
pörum af skóm á þessu hálfa ári og
var nú i Ieit að skósmiö til aö bæta úr
því.
-AA.
Það kom spumingasvipur á
ferðamennina sem staddir vora á
veitingastað einum í lítilli borg í V-
Þýskalandi. Vængjahurðinni var
hrint upp og inn skunduöu þrír piltar
í svörtum frökkum og með barða-
stóra hatta. Skrautkeöju höfðu þeir
um sig miðja og göngustaf í hendi.
Þeir köstuðu sinni sérstæðu kveðju á
veitingamanninn sem svaraði um
hæl: „Gangið í bæinn, drengir, þið
eruð sjálfsagt svangir.” Eru þeir nú
farnir að dekra viö pönkarana í
þessu landi mátti lesa úr svip túrist-
anna. En svo er nú aldeihs ekki,
heldur hitt aö þeir era enn til þessir
svokölluðu „flökkuiðnsveinar”.
Margra alda hefð
Fyrir mörgum öldum hófst ferill
flökkuiðnsveina í Þýskalandi. Þeir
fóra að loknu námi (í flestum tilfeU-
um var um múrara og trésmiði að
ræða) heiman frá sér til að afla sér
frekari þekkingar á sem flestum
sviðum handverks. Feröalag þeirra
tók 3 ár og einn dag og samkvæmt
ströngum reglum máttu þeir ekki
koma á heimaslóðir á þessu tímabili.
I lok 18. aldarinnar mynduðu iðn-
sveinamir samtök og fóru fram á
betri kjör sér til handa. Hvar sem
þeir stungu niður fæti var það skylda
viðkomandi meistara að taka þá í
vinnu og veita þeim mat og húsnæði.
Það vildi þó bregöa við að þessu var
ekki fylgt eftir og urðu því þessi sam-
tök eða bræðralag þeirra iönsveina
að veruleika. Það var um miðja 19.
Bernhard Kurz, 25 ára gamall
steinhöggvari frá Wotfsburg, er
einn nútlma flökkuiðnsveina.
Hann stendur hór i fullum skrúða
öld að samtökin fengu á sig stéttarfé-
lagslega mynd. Hið opinbera fór að
aöstoöa þá ef þeir áttu við veikindi að
stríða og dagpeninga fengu þeir
einnig á hinu erf iða ferðalagi sínu.
Enn í dag era flökkuiðnsveinar til.
Áður fyrr var ferðalag þeirra skylda
en í dag fara þeir um af frjálsum
vilja. Þeir fara af stað með það allra
nauðsynlegasta, grænu ferðabókina
þar sem allt er skráð niður sem á
daga þeirra drífur og litla tösku
undir hendinni. Klæðnaðurinn er eins
og fyrr er lýst og í þessum fötum
vinna þeir hvernig sem viðrar. Oft er
tekið á móti þeim með vanvirðingu.
Setningu eins og „Nei, sjáðu kúrek-
ann”, sagða í niðurlægjandi tón,
þurfaþeir oftaðheyra. i
„Þetta er mikið þrekvirki"
Bemhard Kurz, 25 ára gamall
steinhöggvari frá Wolfsburg, er einn
nútima flökkuiðnsveina. Hann var
staddur í Bonn fyrir stuttu og sagði
þar frá reynslu sinni eftir hálfs árs
flakk. Meðal þeirra borga sem hann
hafði heimsótt voru Hamborg,
Bremen, Köln, Koblenz og Aachen,
en frá Bonn ætlaði hann að halda til
Suður-Þýskalands. „Maður lærir
alltaf eitthvað nýtt, nýja tækni og ný
efni. Auk þess kynnist maður f jölda
fólks af öllum gerðum og stæröum.
Þaö þarf töluverðan kjark nú tU dags
að leggja upp í svona ferðalag, í
svona klæönaöi og þurfa að halda
þetta út allan þennan tima. Það er
mikið þrekvirki og krefst gífurlegrar