Dagblaðið Vísir - DV - 15.10.1983, Blaðsíða 20

20
DV. LAUGARDAGUR15. OKTOBER1983.
HAM ER MESTI
í HEIMI EN MEÖ
Ástæöa þess aö ég fór aö safna
biblíum var sú aö allt frá barnsaldri
hef ég haft alveg sérlega mikinn áhuga
á tungumálum.
Eftir aö ég útskrifaöist úr
Kennaraskóla Islands áriö 1938 gerðist
ég meölimur alþjóðlegs bréfaklúbbs
beinlínis til þess aö sinna þessu áhuga-
máli mínu. Eg tók aö skrifast á viö
fjölda fólks víðs vegar að úr heimin-
um, og þaö sem kom mér einna mest á
óvart viö þessar skriftir var aö allur
þessi skari manna hafði sér einhvers
konar söfnun aö tómstundagamni. Þaö
safnaöi til dæmis póstkortum eöa
frimerkjum. Eg sendi því eðlilega
þessa hluti héðan aö heiman, og seinna
kom aö því aö fólkið vildi fara aö
endurgjalda mér þennan greiða meö
því að senda mér einhverja hluti sem
ég væri aö safna. Eg hafði ekki gerst
safnari þegar þama var komið sögu og
haföi reyndar aldrei kynnst þeirri
áráttu fólks aö sanka aö sér ákveðnu
efni. Eg hugleiddi samt þessar bend-
ingar pennavina minna og datt fyrst í
hug aö láta þá fara aö senda mér dag-
blöö frá heimalöndum sínum svo mér
yröi unnt aö bera saman ritmál
þjóðanna. Eg hvarf hins vegar fljótt
frá þeirri hugmynd þar sem ég sá að
mun hentugra var að fá sama textann
frá hverju þjóðlandi sendan til mín. Þá
var ekki um að ræða annað en ein-
hverja bók, og þá helst þann texta sem
þýddur haföi verið á flest tungumál.
Biblian var lausnin.”
— Og þaö eru liðin rétt fjörutíu ár
frá því þessi viömælandi okkar, sem er
Ragnar Þorsteinsson kennari í Kópa-
vogi, hóf aö viða að sér bókinni helgu
héöan og þaðan úr heiminum. Eitt þús-
und og sextiu biblíur á mismunandi
tungumálum hafa nú borist honum. Og
þær geymir hann vandlega merktar og
skráöar í kjallaranum heima hjá sér á
Hlíðarvegi fimmtíu. Þaö er furöulegt
að líta einn vegginn í því herbergi,
þúsund biblíur þekja hann, enn
furðulegra þegar haft er í huga að
einungis einn maöur hefur safnaö þeim
saman.
,,Eg nýt hverrar stundar í þessu
herbergi,” segir Ragnar. ,,Ekkert
þykir mér eins gaman og aö grúska í
þessusafnimínu.”
Mikill vill meira
— Ragnar segir þaö hafa veriö
markmiö sitt á fyrstu árunum sem
hann safnaði bibh'um aö ná eitt þúsund
titlum í hillur sínar. ,,En þegar ég
hafði náö því takmarki, sem var á
siðasta árí, fannst mér þessi söfnun
vera oröinn einum of ríkur þáttur í lífi
minu svo ég gæti sagt skilið viö hann si
svona.” Og Ragnar smellir saman
fingrum til staðfestingar þessum
orðumsínum.
— Bibliusöfnunin er greinilega hf og
yndi þessa rétt tæplega sjötuga
manns. . .
„Þetta er náttúrlega eins og hver
önnur söfnunardella,” segir hann:
„Mikill vill meira.”
— Ragnar bendir blaöamanni á aö
hann eigi enn nokkuö langt i land meö
að eiga allar þær þýðingar sem biblían
hefur komið út á. Og sífellt er
þýðingum að fjölga. „Guösoröiö berst
mikiö á,” segir hann.
Ragnar er ekki alveg viss, en heldur
aö búið sé aö þýöa biblíuna á nálægt
sautján hundruð tungumál. Hvaö
tungumál heimsins séu i reyndinni
mörg er hann líka í vafa um, sem og
málfræðingar um víöa veröld eru
einnig: „Menn eru síður en svo á einu
máh um hve tungumálin séu mörg í
heiminum. Þá greinir á um hvar setja
eigi mörk á milli tungumála og mál-
lýsku. En æth þjóðtungurnar séu ekki
einhvers staðar á milli þrjú og fimm
þúsund,” segir Ragnar.
Til eksimóanna á íslandi
— Eg spyr bibhusafnarann hvort
hann hafi ekki lent í ævintýrum vegna
þessa tómstundagamans. Þaö færíst
glott yfir andlit hans og sýnilegt er aö
hann hefur lent í mörgu skrítnu á ferU
sínum.
Hann tekur sem dæmi árin sem
hann sat i basli viö aö skrífa mönnum í
Alaska svo hann mætti fá þaðan bibhu.
„Eftir mikiö þref barst mér sending
frá þessu merkilega landi. Þar var á
ferðinni aUstór pappakassi og sem ég
sat hér niðrí í kjaUaranum mínum og
bjástraöi viö aö opna hann fór ég aö
spyrja mig hvers vegna svona fyrir-
feröarmiklar umbúðir væru utan um
þessa einu bibhu sem ég baö um að
yrði send mér. Þegar ég svo opnaði
kassann sá ég mér tU undrunar eina
tylft UtiUa hljómplatna og þá fór mig
að renna í grun aö pennavinir mínir í
Alaska hefðu misskiUð bón mína.
En ekki var það nú, þviþegarég
hafði tekið plöturnar upp úr kassanum
sá ég hvar Util og fögur guösbók hvíldi
á botni hans. Sendingunni fylgdi Uka
bréf þar sem útskýrt var hvers vegna
ég fengi þessar hljómplötur í
kaupbæti. I því stóö að á plötunum
væru fomir trúarsöngvar og bænir
Alaska-eskimóa og vildu sendendumir
að ég spilaði efnið fyrir íslensku eski-
móana sem þeir héldu að búsettir væm
hérlendis.”
Einhver stofnun fær
safnið á endanum
— Hvaö heldurðu, Ragnar, aö þetta
þúsund og sextíu bibha safn þitt kosti í
peningum tahö?
„Ég get enga grein gert mér fyrir
því. Biblíur er oftast ódýrar. bækur
og seldar víöa langt undir kostnaðar-
verði vegna styrkja frá ýmsum trú-
boösfélögum sem standa að útgáfum
þeirra. Nú, sumar bibliurnar mínar
hef ég fengið ókeypis, annaöhvort
vegna þess að viðkomandi útgefendur
hafa það aö reglu að selja ekki orö guös
eða að þeir sem ég skrifast á við í þess-
um efnum eru svo hrifnir af þessu
Trúleysinginn Ragnar Þorsteinsson: „Það er ekki tíi i mér að trúa á Guð.
Það er mér atveg ósjélfrátt og ég get ekkert að þvi gert."
Stalíni.
Hór
grúst
kunnu
hén
Sigt
H
Ei
Biblíusafi
son. Að l
hans sen
þúsundo
sem er hi
Ragnar með bibliu á máli íbúa eyjunnar Mönar sam Hggur milli Englands
og írlands. Það tungumál nefnist manx, og að sögn Ragnars er það
aðeins einn háaldraður maður á eynni sem kann ennþá málið. „Meira en
líklegt er að sá hinn sami só þegar dáinn."
„Þetta er sú biblia sem mér hefur hingað tíl gongið erfiðlegast að ná í,"
segir Ragnar hér og heldur um rautt kver sem er albönsk þýðing á
biblíunni. / kommúnistarikinu Albaníu eru trúarbrögð með öllu bönnuð
og iðkun þeirra varðar þungri refsingu. Albanska bibliuþýðingin sem
Ragnar hefur undir höndum var prentuð i Júgóslavíu i afar takmörkuðu
upplagi og því reynt að smygla yfir landamærin tíl Albaníu.
Hér heldur Ragnar á mesta bibliudýrgrip sím
biblía á afar merkilegu og torráðnu baskamé
þvi að sú tunga á ekki skyldleika við neitt tu
ínum nú. Frumlegasta skýringin á þessu er s
hið foma tungumál ibúa Atlantís sem, eins í
skammt undan Spánarströndum i fyrndinni.
Spáni.