Dagblaðið Vísir - DV - 08.06.1984, Side 19

Dagblaðið Vísir - DV - 08.06.1984, Side 19
DÝ."FösWDÁ6tíká;!j®Íri itó'1 19 1 Menning Menning Menning Menning STORVIÐBURÐUR í LANDAKOTI The Chieftains Listahótfð í Reykjavfk Tónleikar Helgu Ingólfsdóttur f Landakots- kirkju 7. júnf. Efnisskrá: Johann Sebastian Bach: Prelúdfa og fúga í B-dúr 890; Frönsk svfta nr IV í Es-dúr BWV 815; Konsert f ftölskum stíl f F-dúr BWV 971; Forleikur aö frönskum hœtti f h-moll BWV 831. Helga Ingólfsdóttir, semball og Bach. Þetta þrennt er svo rækilega samfléttaö aö segja má aö þrenningin öll komi í hugann þá einn þáturinn er nefndur. Þaö er ef til vill ekki rétt aö rígbinda nafn Helgu viö Bach. Efnisval hennar spannar vítt sviö og höfundar verka sem hún hefur leikiö fylla langan lista. En jafnan er það Bach- túlkandinn Helga sem manni kemur fyrstíhug. Hafi nokkur veriö í vafa um hversu stórkostlegur Bachtúlkandi Helga er, fyrir tónleikana, þá vænti ég þess aö sá sé þaö ekki eftir þá. Oft hefur Helga leikiö vel en aldrei sem nú. Það er hreint ótrúlegt hversu voldugt í hljómi þetta einfalda og veikbyggða strengja- hljóöfæri getur oröið í höndum snill- ings eins og Helgu. Hér hjálpaöi heyrð kirkjunnar aö sjálfsögöu til en meö því er sagan ekki nema hálfsögö því ekki nýtast slíkar aðstæður öörum en þeim sem vel viö ráöa. Þaö eru til tónleikar, sjaldgæfir aö vísu, sem verða áheyrandanum sérstök upplifun. Upp- lifun meö þeim hætti aö í tónleika- salnum veröur sérstakt spennuþrungið. andrúmsloft. Tónleikamir veröa eins konar uppljómun og tónleikagesturinn gengur út, fullviss þess aö hann hafi öðlast hlutdeild í meiriháttar viöburöi. Þannig voru þessir tónleikar — Þeir voru stórviöburður. EM ARGAÞRAS Ríkisútvarp — Hljóövarp: NÓTT Á NÍUNDU HÆÐ eftir Agnar Þórðarson. Leikstjóri: Brynja Benediktsdóttir. Agnar Þóröarson á aö baki aldar- fjóröung, sem leikskáld, fjölda verka fyrir sviö, hljóðvarp og sjónvarp. Eftir að hann haföi ungur maöur fengist viö skáldsagnagerð og unniö sér nokkurt álit sem raunsæishöfundur sem lagði mikla vinnu í vandaöa persónusmíð, sálfræðilega þaulunna, sneri hann sér aö nútímalegri miölum og skrifaöi framhaldsleikrit fyrir hljóövarp, einn fárra islenskra skálda, en ekki eitt heldur mörg. Leikrit hans hafa ekki verið fyrirferöarmikil á síðustu árum þau eru ekki endurflutt og eru líkleg- ast flestum gleymd. Hann er ekki einn um þau örlög. Hér á landi er lítil rækt lögö við aö endurflytja og endurmeta eldri leikverk. Þau smjúga upp á yfir- boröiö og hverfa jafnskjótt oní þaö aftur. I þessu tilfelli væri réttara aí segja, aö þau smygju útí loftið, blönd- uöust þar saman viö öll boð sem við sendum um ljósvakann, óskipuleg boð útígeiminn. ÍMótt íblokk Ekki er yfir því aö kvarta aö1 þátturinn í gærkvöldi var ósköp manneskjuleg mynd af einmanaleika og ótta einstæöings á okkar tímum. Greindist skjótt úr fléttu leiksins og sat áheyrandi í leikslok og saknaði þess sárlega aö ekki var meira spilaö úr því efni sem tæpt var áí leiknum: ofsókn- artilfinningu mannsins hjá póstinum og sögunni sem hann vildi segja blaöa- snápnum unga, sambandi hans viö ná- granna sína og hund, uppljóstrun og sambandi blaöamannsins viö stúlkuna meöhassiö. Þræðirnir voru semsagt nokkrir í þættinum, en allir í styttra lagi, þó einn væri lengstur: hundur og maöur ráf- andi í ljósadýrð borgarinnar. Talmál Leikstjóri og leikendur lögðu auöheyrilega rækt viö aö færa texta skáldsins sem næst talmáli meö hálf- kveönum oröum, innskotum og óljósum endingum í setningum. Þetta er fáheyrt. Lítið er aö því gert að laga bóklegan texta höfundar, eöa þýöanda aö málvana venjulegs fólks sem talar og hugsar í slitrum í staö þess að tala í fullmótuðum setningum, án mismæla, með „réttri” skipan samkvæmt setningarfræðinni. Þetta er gott aö heyra. Meira af slíkum tilraunum. Leikhópurinn stóö sig þokkalega, eins og efni stóðu til: samleikur Ró- berts Arnfionnssonar og Jóhanns Sig- urðssonar gat haft skýrari drætti, skammvinnur áhugi piltsins, mann- fælni mannsins voru rétt dregin en máttu vera skýrari, og heldur fannst mér rifrildi Róberts viö konu á gangi í fjölbýlishúsinu langt, skorta í þaö snerpuna og þá þungamiðju sem grætti þennan einmana póstmann í lok þátt- arins. Lokaræða Róberts yfir hundi og borg var fallega flutt og áhrifamikil, án mæröar og tilfinningasemi. Leiklist Páll B. Baldvinsson Fjörefnisskortur Viö flutning þessa þáttar Agnars er vert aö leiða hugann að þeirri sorglegu staöreynd hve fá leikskáld við eigum sem að staðaldri skrifa fyrir útvarp. Eru launin fyrir þessa vinnu svona smánarieg eöa hvaö? Ef til vill hafa þeir ekki áttaö sig á tilvist leiklist- ardeildarinnar hjá Rithöfundasam- bandinu. Allur þorrinn af mektugustu skáldum okkar hefur ekki unnið fyrir þá deild, máske væri ráö fyrir deildina aö hvetja menn meira til tilrauna á því sviöi skáldskaparins. Kynna þeim kjör, möguleika, eiga óformlegar könnunarviðræöur um hulin og dulin skáldskaparmál þeirra sem gætU' hentaö 1 jósvakanum. í lokin Semsagt, þokkalegt áheymar meoan á því stóð. P.S. Fyrir hálfum mánuöi flutti hljóðvarpið líka ágætt verk, þýskt, í prýöilegri þýöingu og með afbragös- leik. Þökk fyrir það. Listahátíð í Reykjavík. Tónleikar The Chieftains á Broadway 7. júní. Irska þjóölagahljómsveitin, The Chieftains, viröist ekki vera tiltakan- lega þekkt á Islandi. Þó er þetta virtur hópur og dáöur um víöa veröld. Ein- hvern veginn hef ég lúmskan gmn um aö landinn hafi á sinn hátt misskilið kynningu hátíðarinnar okkar bless- aðrar — haldiö aö hér væru á feröinni írsk fyllibyttuhljómsveit en sem slík er þessi ágæta þjóölagagrúppa ekki þekkt. Raunar er þaö á sinn hátt ekki óeðlilegur misskilningur þegar írskum þjóölögum og þjóödönsum og göróttum drykk er ruglaö saman. Hvort tveggja gistir gjaman undir sama þaki og þeir græneyingar hafa síst tamið sér tepruskap í umgengni sinni við ,,uis- gebeatha” og sitt daglega, dökka, fljótandi brauö. Sérírskar útgáfur Égáttisatt aösegjafyrirframvoná aö þessi ágæta hljómsveit myndi kakk- fylla húsiö en önnur var raunin á. En þótt þeir aðeins hálffylltu Broadway náöu þeir heldur betur til áheyrenda sinna og byggöu upp góöa stemmingu með þeim. Hljóöfæraskipan er nán- ast hrein-írsk; stór handtromma, flauta, sekkjarpípa eöa tinflauta, tvær fiðlur og saltari eöa harpa. Á sínum tíma þróuöust sérírskar útgáfur af ýmsum hljóðfærum. Tinflautan er í sjálfu sér aö uppruna til venjuleg „pentatónísk” reyrflauta en efnið og gerðin bjóöa upp á möguleika sem reyrflautur hafa ekki og meö yfir- blæstri og ýmsum fleiri brögðum má fá út úr þessari litlu púkablistru hina fjöl- breytilegustu músík. Irska sekkjarpíp- an er andstætt þeirri skosku ekki blás- in meö munninum, heldur er fýsibelg- ur knúinn með handafli. Reyndar er sú blástursaöferö mun aigengari um alla Evrópu aö minnsta kosti, enda þarf drjúgmikinn damp til að halda sekkjarpípu gangandi. Harpan irska er kapítuli út af fyrir sig. Hún er litlu stærri en sumar þær „lýrur” sem til dæmis „anthroposofar” nota. Þetta er hljóöfæri sem fátt á ; sameiginlegt meö hinni stóru, rómönsku hörpu annað en nafnið og sköpulagiö. Tónlist Eyjólfur Melsted Hljómur hennar minnir í mýkt sinni og hógværð á barokhörpu. Lifandi grúsk Meðlimir The Chieftains eru þjóö- lagasafnarar og fella flutning laganna í sinn eigin sérstæða stíl. Hljóðfærin og gerö þeirra mótar aö sjálfsögðu stílinn. „Bourdontónn” (síbyljutónn) sekkjarpípunnar takmarkar til dæmis hljómaúrvaliö viö tvo hljóma. En skemmtimúsík fyrri alda tak- markaöist viö þaö sem leika mátti á þau hljóöfæri sem tiltæk voru alþýðu manna og hugkvæmnin og f jölbreytnin er oft ótrúleg þótt tækninnar sviö sé takmarkaö. Og þannig eru írsk þjóölög, hvort sem þau eru f jörug eöa :angurvær — þau ganga beint í æö. The Chieftains eru þjóðlagagrúskarar fyrst og fremst þótt þeir meö góöum árangri blandi svo fjarskyldum hlutum sem kínverskri músik saman við sína til skemmtunar og skrauts. En þeim nægir ekki hiö f ræöilega grúsk — þeir spila þessa músík líka, og spila hana vel. -EM. MIKIÐ ÚRVAL AF TJÖLDUM OLYMPIA SPECIAL T ; f ? 'v] *Mt| — 260 !stiil 280 — ! I J».J i 140 í Gerð 120, hæð 110 cm, þyngd 5,0 kg. Verð 1.790 Gerð 150, hæð 130 cm, þyngd 5,5 kg. Verð 1.990 Gerð 180, hæð 150 cm, þyngd 6,0 kg. Verð 2.420 2 manna göngutjald Hæð 125 cm, þyngd 2,0 kg. Verð 2.990 1 manns göngutjald Hæð 65/45 cm, þyngd 1,5 kg. Verð 2.273 I D?s wal Iker P7 Jí 220 270 Hústjaid Hæð 150- 200 cm, þyngd 21,5 kg. Verð 8.670 £\ager<f • Eyjarslóð 7. Simar: 14093 og 13320.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.