Dagblaðið Vísir - DV - 12.07.1984, Blaðsíða 16

16
DV. FIMMTUDAGUR12. JULI1984.
Spurningin
Kanntu á
eitthvert hljóðfæri?
Jón Ó. Halldórsson, starfsmaður
Steypustöövarinnar:
Bg hef aöeins fiktað í gítar, en aldrei
lært, algerlega sjálfmenntaður.
I>engill Oiafsson læknir:
Nei, ekkert fyrir utan smáharmóníku-
fikt, en ég hef nú lagt hana á hilluna.
Aðalsteinn Stefánsson:
Nei, en mig myndi Ianga að læra á raf-'
magnsgítar.
Guðmundur Karlsson:
Nei, ég kann "kki á neitt hljóðfæri. Þaö
ermikluþæi 'i-gra að hlusta á tónlist.
Hrefna Þengilsdóttir:
Nei, ekki ennþá en ég ætla að læra á
blokkflautu næsta vetur.
Sigurður S. Gunnarsson pípulagninga-
maður:
Nei, en ég læt mig dreyma um að læra
á píanó.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Hraðamerki í umferð-
inni eru of fá
Byggja leikskóla:
Hún ar góð þessi, já alveg
ágæt.
ÚTVARP
ANARKÍ
Ariskrifar:
Uppi á leitinu i borg vorri við
víkina þar sem reykurinn steig
upp í fornöld stendur hús mikiö
sem hefur þeirri skyldu að gegna
,->ð hýsa útvarpsstöð. Utvarp
S iiark/.
Þaö er ungt að árum, útvarp
þetta, og sem kornabami má
fyrirgefa því margt axarskaftiö.
En nú er það orðið hálfs árs og
gott betur og miöað við slíkt ætti
það að vera komið til vits og ára,
en virðist þess í stað enn án hára.
Ég minnist þess hve hamingju-
samur ég var fyrstu lífdaga
þessa ungbams, sem má telja
einhvers konar óskabam þeirrar
kynslóðar er ekki var komin til
sögunnar er óskabarn allra hinna
fæddist. En fljótt tóku öskur þess
aö þreyta mig, ég hafði gert mér
háar og miklar vonir um þetta
litla bam er bjó í kjallara í
húsinu fallega.
Margan sönginn kunni þaö og
kann enn, en það er ekki nóg ef
þaö kann ekki að tala, þá þreytíst
maður á því. Svo kom kritík á
krógann, hörð var hún, er
barnið hætt að þroskast? Byrj-
aði bamið einhvern timann að
þroskast? Þá lærði barnið að tala
í hinu mesta ofboði og kjaftaði á
því hver tuska og frú. Það fór
meira að segja að tala við aðra,
ekki bara við sjálft sig. Svo hélt
það áfram að blaðra við aöra en
sjálft sig, svo gólinu sé ekki
gleymt.
Þetta kann að viröast allt sem
til þarf til að lifa, og lifað hefur
j>að og lifa mun það. En er ekki
handónýtt að vera svo seinþroska
að vera 3 mánaða þegar rétt er
að vera sjö mánaða. Einhver
þarf að taka krógann í skóla því
núverandi kennarar hafa hvorki
þá hæfileika né þann skilning
sem þarf til að koma króganum
til manns.
Ljós við
gatna-
mótin
Láraskrifar:
I lesendabréfi um daginn var þess
farið á leit að umferðarljós yrðu sett
við gatnamót Álfa- og Stekkjarbakka.
Eg vil taka undir þessa kröfu bréf-
ritara, það veitti ekkert af ljósum
þama, óhöppin em alltaf að gerast og
þaö veröur að koma í veg fyrir þau
áður en það er oröið of seint.
HRINGIÐ
í SÍMA
68-66-11
kl. 13 til 15
eða
SKRIFIÐ
SSTskrifar:
Settur var 30 km ökuhraði á
tilteknu svæði í mið- og vesturbæ
Reykjavíkur og er vonandi að þessi
hraðatakmörkun nái tilgangi sínum.
En ekki er nóg að setja reglur.
Yfirvöld verða einnig að setja merki-
skilti sem víöast til aö minna öku-
menn á hámarkshraðann á hverju
svæði.
Það er einn aðalgallinn á
umferðarmerkingum að hraðamerki
eru Mtof óvíða. Svo dæmi séu tekin
þá munu aðeins tvö eða þrjú sh'k
merki vera í öllum Kópavogsbæ og
varla nokkur á allri Keflavíkurleið-
inni.
Svo liggja lögreglumenn í leyni hér
og hvar einstöku sinnum og sekta
ökumerm fyrir of hraðan akstur.
Væri ekki betra aö þeir létu stundum
sjá sig á götum og vegum tii að
stjóma umferðarhraðamun? Eg
held aö það yrði árangursríkara en
þessi láumulega aðferð með fjár-
sektirnar.
Minnumst hve vel tókst til þegar
skipt var um yfir í hægri akstur fyrir
Jákvæðir og dugmikl
ir kvenskörungar
R.M. skrifar:
Ég vil byrja á því að óska þessum
konum til hamingju með lóðina sem
þær fengu úthlutaö til að byggja leik-
skóla á í Skerjafirði.
Það er mikiö verk sem þær taka
sér fyrir hendur. Eg virði dugnaö
þessara kvenna og hvet almenning
til þess að styðja vel við bakið á
þeim. Þær hljóta aö vera jákvæðir,
dugmiklir kvenskörungar.
Það er vissulega þörf fyrir fleiri
leikskóla og þeir eiga ekki einungis
að vera fyrir foreldra sem vinna úti,
heldur staður þar sem börnin geta
leikið sér og þroskast undir kærleiks-
ríkri leiðsögn einlægs og skilnings-
ríks keimara sem vill miðla þekk-
ingu sinni til þessara ungu sam-
borgara sinna. Böm á aldrinum 2—5
ára eru mjög viðkvæm og opin. Þau
Fjör i leíkskóla.
læra það sem fyrir þeim er haft.
Þetta framtak er athyglis- og
umræðuvert.
Þjónusta þeirra við samfélagið
mun vissulega veröa viðurkennd.
Ég samgleöst þessum hópi og óska
þeim allra heiUa og vildi gjama
fræðast betur um væntanlega starf-
semi skólans og hvert sé markmið
hans.
Úr kvikmyndinni Breakdance.
íslenskirskrykkir:
En maður gat ekki annað en hrifist
af hinum frábæra hæfileikum þeirra
sem dönsuöu í myndinni, engdust um
eins og þeir hefðu mýrarköldu.
Á skemmtistaðarölti mínu hef ég séð
til þessara Islendingsgreyja sem
þykjast vera að framleiöa skrykk. Eg
get ekki annað en vorkennt þessum
greyjum, upp til hópa era þeir lélegir,
svo lélegir aö þeir eru ekki einu sinni
fyndnir.
Hættið þessu bara, þeir sem geta
þetta era svarta fólkið, það hefur
þessar hreyfingar innbyggðar og þarf
Þetta er einhvers konar umferðarmerki.
nokkram áram. Þá voru líka stjórna umferðinni. Þannig þyrfti
lögreglumenn um allar götur að þettaennaðvera.
mis-
Ekki einu sinni hlægi-
lega misheppnaðir
Brandur skrifar:
Persónuiega hef ég ekki gaman af
því nýjasta í tískuheiminum, hinu svo-
kallaða breiki, eða skrykk eins og það
hefur verið kallað á móðurmálinu.
En óvart álpaðist ég inn á myndina
Breakdance í Austurbæjarbíói og varö
sjálfkrafa mjög hrifinn af dansinum
sem sjálfstæöri listgrein því ekki var
myndin mjög burðug og tónlistin er
hundleiðinleg.
aðeins að framkalla þær á meöan hinir
rembast eins og rjúpa við staur og eru
ekki einu sinni hlægilega
heppnaðir.