Dagblaðið Vísir - DV - 02.11.1984, Síða 13

DV. FÖSTUDAGUR 2. NOVEMBER1984.
13
Kjallarinn
Skarð í Hamraborgina
1 októbermánuði 1983 skrifaði
undirritaður smágrein í DV sem bar
fyrirsögnina „Orustan um Hamra-
borgina”. Þessi grein fjallaði um
ferlimál í miðbæ Kópavogs.
A þeim tíma var Hamraborgin
með öllu lokuð fyrir fólki, sem ekki
var i sæmilegu líkamlegu ástandi.
Engin fyrirtæki voru aðgengileg
fyrir fatlaöa, aldraða eða fólk með
barnavagna og kerrur. Gangstéttir
voru með hárri brún og þröskuldar
háir. Handrið voru ónothæf og lyftur
ekki nema á einum stað i viðskipta-
hverfinu.
Á þessu ári 1984 hafa eigendur
Hamraborgarinnar norðanmegin,
Hamraborg 1—11, gert virðingarvert
átak í ferlimálunum við fyrirtæki
sín. Og bærinn hefur einnig lagt sitt
afmörkum.
Bærinn lét gera vandað bilastæöi
fyrir fatlaða við hliöina á apótekinu
og merkti einnig tvö önnur bílastæöi
fyrir fatlaða út á almenna bílastæð-
inu. Tæknideild bæjarins hefur einn-
ig gert mikið í að laga aðgang ann-
arsstaöar og vinnur jafnt og þétt að
þvíverkefni.
Eigendur Hamraborgar 11 settu
vandað handrið upp á fjórðu hæð en
áður var nánast enginn stuðningur
fyrir þá sem þurftu að sækja pjón-
ustuþangað. 1 Hamraborg 11 er Tón-
listarskóli Kópavogs m.a. til húsa
ásamt f jölsóttum félagsmiöstöðvum
og fyrirtækjum.
Eigendur Hamraborgar 1—5 hafa
nú sett hita í gangstéttirnar framan
við fyrirtæki sín og rofið hinn háa
gangstéttarkant á þrem stöðum
fram á bilastæöin fyrir skábrautir.
Með þessum aðgerðum má segja
að aöstandendur Hamraborgarinnar
að norðanverðu við götuna hafi rofið
verulegt skarö í vamir miðbæjarins
gegn hreyfihömluðu fólki. Nú getur
fólk komið þangaö til aö sækja þar
viöskipti og félagsþjónustu án þess
aö verða f rá að hverf a úti á götunni.
Það vantar að vísu lyftu í Hamra-
borg 11 og ný handrið upp á efri
hæðir annars staðar og lagfæringar á
þröskuldum, en verulegt átak hefur
Kjallarinn
HRAFN
SÆMUNDSSON
ATVINNUMÁLAFULLTRÚI
verið gert nú þegar og vonandi
verður framhald á því.
Þess má einnig geta að hið nýja
útibú Búnaðarbankans að Hamra-
borg 9 er fuUkomlega aðgengilegt og
til fyrirmyndar.
Handan götunnar er ástandiö ekki
eins bjart. Þar hefur engin tilraun
verið gerð til að bæta aðgang. Þar er
,Augljóst er aO iHamraborginnihafa verið gerð verkfræOileg mistök íupphafi."
a „Orustan um Hamraborgina mun halda
^ áfram. Sum vandamálin eru erfið en ekki
óleysanleg.”
aö visu gangstétt utan við fyrirtækin
sem er líklega sérstæö. Upp á hana
og út af henni komast bæði bama-
vagnar og hjólastólar án erfiðleika,
en enginn kemst af gangstéttinni inn
í fyrirtækin og ekki hefur verið skipt
um nein handrið sem eru til lítils
stuðnings inni í f yrirtækjunum.
Þess má þó geta að heitu vatni var
hleypt á leiðslur í margnefndri gang-
stétt í fyrravetur, en þessar
leiðslur voru lagðar i gangstéttina
í upphafi fyrir nokkrum árum þegar
hún var lögð.
Augljóst er aö í Hamraborginni
hafa verið gerð verkfræðileg mistök í
upphafi. 10—15 cm hæðarmunur er
viðast á milli gangstéttarinnar og
gólfflatar fyrirtækjanna. Um þetta
þarf að ræða af raunsæi.
Innanhúss mætti hins vegar bæta
ýmislegt með minni tilkostnaði ef
menn legðu höfuöið í bleyti. Það
mætti til að mynda setja upp nothæf
handrið beggja vegna stiganna eins
og gert var í Hamraborg 11. Og það
mætti ryðja úr vegi fleiri hindrunum
því við sum fyrirtækin þarf t.d. lítið
að gera til að lagfæra þröskulda.
Aðkoman að Hamraborginni er
óaðlaðandi og þröng. Bilastæði eru fá
framan við fyrirtækin sunnan göt-
unnar. Hins vegar eru næg bílastæði
undir Hamraborginni, en þau eru
ómáluð og fráhrindandi. Auk þess
eru þau ómerkt og ókunnugir, og
jafnvel sumir Kópavogsbúar, muna
ekki eftir þeim. Þama mætti hæg-
lega bæta úr og merkja innkeyrsluna
með stórum skiltum og örvum og
jafnvel mætti gera nokkur fremstu
bílastæðin aðlaöandi fyrir viðskipta-
vini.
Orustan um Hamraborgina mun
halda áfram. Sum vandamálin eru
erfið en ekki óleysanleg. Ástæða er
til að þakka þeim sem sýnt hafa
þessu máli skilning. Þeir hafa ekki
hikað við að leggja út í vemlegan
kostnað og munu fá hann endurgold-
inn með auknum viðskiptum.
Það hlýtur að vera markmið
okkar og metnaður að opna miðbæ-
inn fyrir hreyfihömluðu fólki, barna-
fólki og öldruðum íbúum bæjarins.
Kópavogur hefur frá upphafi á
margan hátt skorið sig úr um góöa
almenna félagslega þjónustu. Þar
hafa lagst á eitt opinberir aðilar og
einstaklingar. 1 þessu umrædda
metnaöarmáli okkar verður hins
vegar að gera átak i náinni framtíð
og gera miðbæinn eins aölaðandi og
kosturer.
Hrafn Sæmundsson,
atvinnumálafulltrúi.
• „Auðvitað var það röng ákvörðun út-
varpsmanna að hlaupa út þremur dögum
fyrir boðað verkfall. Það viðurkenna allir nú og
þeir fyrstir manna.”
„Innan ramma laganna
Eigendur og stjómendur DV gera
nú aUt hvað þeir geta tU að koma þvi
að lesendum blaðsins, að Alþýðu-
flokkurinn sé andvigur því, að fleiri
aöilar en Ríkisútvarpið fái að annast
útvarpsrekstur. Þetta er alrangt.
Fyrir fjórum árum fluttu þing-
menn Alþýðuflokksins frumvarp til
laga á Alþingi um Héraðsútvarp, þar
sem gert var ráð fyrir afnámi einka-
réttar Ríkisútvarpsins. I Alþingistiö-
indum, er greina frá umræðum á Al-
þingi 26. nóvember 1981, sagði höf-
undur þessarar kjallaragreinar m.a.
„Nú er ég raunar sannfæröur um, að
einkaréttur Rflcisútvarpsins tU út-
varps er úr sögunni. Hann er úr sög-
unni af margvíslegum tæknilegum
ástæðum og verður aldrei endur-
heimtur”. (Alþt. bls. 1129, 1981).
Þetta var skoðun min þá. Þetta er
skoðun mín enn, og þetta tel ég rétt
að fram komi, því auövitað vilja les-
endur DV hafa það, sem sannara
reynist, hvaö sem líður hagsmunum
þeirra, sem eiga blaðið. Sem sagt:
Fleiri en Rikisútvarpið eiga að fá að
reka útvarpsstöðvar, en slík breyt-
ing verður auðvitað að gerast með
eðUlegum hætti. Hún verður að ger-
ast þannig, að lögum sé breytt, þann-
ig að menn geti notið frelsis og leitað
hamingjunnar „innan ramma lag-
anna” elns og fyrrum formaður
Sjálfstæðisflokksins, dr. Bjarni
Benedlktsson, orðaði það í ræðu fyrir
tæpum 30 árum. Þau orð eiga auðvit-
að eins við í dag, eins og er þau voru
mælt.
Tómarúm og rangar
ákvarðanir
Þegar Rikisútvarpiö þagnaði í
upphafi október varð tómarúm í
þjóðfélaginu. Engin blöð, ekkert út-
varp. Tengivefur samfélagsins var
ekki lengur til. Til sliks má ekki aftur
koma. Auðvitað var það röng
ákvörðun útvarpsmanna að hlaupa
út þremur dögum fyrir boðað veric-
faU. Það viðurkenna allir nú og þeir
fyrstir manna. Það var lika röng
ákvöröun rflcisstjórnarinnar að
greiða ekki laun 1. október. En eitt
lögbrot afsakar ekki annaö. Það er
grundvaUarsjónarmið lýðræðis-
sinna, hvar í flokki sem þeir standa.
En tómarúm, sem þrýst er á, hef-
ur tUhneigingu til aö vera ekki lengi
tómarúm. Fréttaútvarp DV byrjaði
útsendingar með ávarpi EUerts B.
Schram ritstjóra og alþingismanns.
Framkvæmdastjóri Sjálfstæðis-
flokksins, Kjartan Gunnarsson, og
Hannes Hólmsteinn, hugmyndafræð-
ingur flokksins, beittu sér fyrir því
að byrjað var að útvarpa úr flokks-
bækistöð Sjálfstæðisflokksins, Val-
höU að Háaleitisbraut 1. Þótt menn
væru mistækir í fréttamati og frétta-
flutningi hjá DV útvarpinu þá bar
það samt af ValhaUarútvarpi þeirra
sjálfstæðismanna eins og guU af eiri.
Ótvíræð lög
Akvæði útvarpslaga og f jarskipta-
laga um einkarétt tU útvarps og fjar-
skipta eru ótviræð. Einkaréttur til
útvarps er hjá Ríkisútvarpinu, hvort
EIÐUR GUÐNASON,
ALÞINGISMAÐUR
FYRIR ALÞÝÐUFLOKKINN
sem mönnum lflcar það betur eða
verr. Það er öllum ljóst, sem geta til-
einkað sér og skilið einfaldan texta.
Oft hefur það gerstaðundanfömu
að heyrst hefur til ólögíegra útvarps-
stöðva. Oftast hefur þarna verið um
ungUngafikt að ræða. Lögleg yfir-
völd hafa jafnan stöðvaö slflct og það
ekki tekið langan tima.
Nú gerðist þaö hinsvegar, að
stærsti stjómmálaflokkur landsins
lét slflca starfsemi fara fram í sinum
húsakynnum undir vemdar-
forystumanna Utgáfufyrirtæki
undir stjóm frammámanna úr sama
flokki hóf samskonar starfsemi. Auð-
vitað mæltist þetta vel fyrir hjá
mörgum, en það breytir ekki því, að
þama var að langflestra mati um
ólöglega starfsemi að ræða — starf-
semi, sem fór í bága við gUdandi lög.
Ef mönnum ekki líka lögin, þá verð-
ur að breyta þeim, ekki br jóta þau.
Óeðlileg afskipti
Þegar unglingar hafa verið að
fikta við útvarpssendingar hefur
starfsemin allajafna verið stöðvuð
samdægurs. Hér var þaö ekki gert.
Það leið tæp vika, þar til lögum var
framfylgt. Ljóst er lflca af þegar birt-
um skýrslum, að ráðherrar höfðu af-
skipti af rannsókn þessara mála.
Þegar eftirUtsmenn Pósts og síma
óskuðu eftir að fá að fara upp á þak
Valhallar og horfa þar á loftnet og
leiöslur greindi Albert Guömunds-
son, sem þá gegndi embætti póst- og
símamáiaráðherra, lögreglunni frá
þvi, aö hann hefði ekki veitt heimild
tU sUkrar skoðunar á þaki Valhaliar.
Þetta eru að mínu mati óeðlUeg
afskipti ráðherra af störfum lög-
gæzlumanna. Þessvegna höfum við
nokkrir þingmenn flutt tUlögu til
þingsályktunar um, að afskipti ráð-
herra af þessu máU öUu verði könn-
uð. Sú rannsókn beinist ekkert að
eiginlegum rekstri útvarpsstöðv-
anna. Þar Uggur aUt ljóst fyrir. Hún
á að beinast að þvi, hvort menn séu
jafnir fyrir lögunum. Hvort óeðUleg-
ur seinagangur hafi veriö á rannsókn
málsins, vegna þess aö þama áttu
forystumenn í hlut, en ekki einhverj-
ir ungUngar úti í bæ. Rannsóknin á
að beinast að því, hvort tU dæmis af-
skipti Alberts Guðmundssonar af
heimsókn eftirlitsmanna í ValhöU
séu í samræmi við embættisskyldur
ráðherra. Það er kjami málsins.
Þetta mál snýst ekki um, hvort
leyfa eigi fleiri aðilum að útvarpa.
Það snýst um aUt annað. Það snýst
um réttarreglur og lýðræði. Einka-
réttur Ríkisútvarpsins er úr sögunni,
og kemur ekki aftur. En í siðuðu
þjóðfélagi, þá breytum við lögunum.
TU þess er Alþingi. Löggjafarvaldið
er hvorki hjá framkvæmdastjóra
Sjálfstæöisflokksins né hjá eigendum
DV.
Eiður Guðnason alþingismaður.