Dagblaðið Vísir - DV - 20.03.1985, Qupperneq 34

34
DV. MIÐVIKUDAGUR 20. MARS1985.
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
Niels stendur hér við steinasafnið
sitt. Hann hefur raðað öllum stein-
um á hillur i stofunni hjá sér og þek-
ur safnið næstum heilan vegg.
Níels
Bjarnason
steina-
safnari
heimsóttur

im - f*; ■ - J : ]m
Með steinasafniö
á stofuveggnum
„En hef alltaf haft áhuga á að safna
steinum. Gallinn var bara sá að þar
sem ég ólst upp, viö Breiðafjörðinn,
var aðeins ein steinategund. Það var
þvi ekki fyrr en ég flutti norður í tsa-
f jaröardjúp að ég byrjaði að safna. Eg
hafði þar eftirlit með rnæöiveikisauðfé
of> lá leið mín því oft upp á heiðarnar.
Svo var þaö eitt sinn þefíar ég var á
gangi í Gervidalnum aö ég fann jaspís
og nokkra ópal-steina. Þá tók ég
ákvörðun um að byrja að safna stein-
um áður en ég yrði of gamall til að
komastnokkuð.
Þettavaráriðl958.”
í steinaleit á Volkswagen
„Ég hafði fram að þessu líka haft
nokkum áhuga á plöntum en sá fram á
að ómögulegt yröi að sinna þessum
tveún áhugamálum. Eg valdi því frek-
ar steinasöfnunina. Eg eignaöist fljót-
lega Volkswagen og fór á honum,
ásamt ungum vini minum, i sérstakar
ferðir í steinaleit. Við fónim á þessum
árum m.a. norður í land, vestur í
Barðastrandarsýslu og umhverfis
Þistilfjörðinn. í þessum ferðum fund-
um við marga áhugaverða steina.”
heitnum frá Miðdalsem var injög fróð-
ur maður um steina.”
Eldobalinn í uppáhaldi
—H vað áttu ma rga steina ?
IMíels heldur mest upp á eldobalinn sem er einn af fyrstu steinunum sem
hann fann.
Ekki bóklærður
—Hefur þú aflaö þér einhverrar
þekkingará þessusviöi?
„Nei, ekki get ég nú sagt það. Eg las
á sínum túna bók eftú- Guðmund G.
Bárðarson og þaö er eúia þekkingin
sem ég hef fengið úr bókum. Eg hef
lært mest af því að tala við gamlan
mann í Bolungarvík, Stein Emilsson að
nafni. Hatui lærði á sínum túna
kristallafræöi við háskóla í Þýska-
landi og skrifaði margar greinarí þýsk
túnarit um jarðfræðileg efni. Steinn
kom oft til mín og við spjölluðum mikið
sainan. Svo kynntist ég líka Guðinundi
Tveir steinar úr safninu. Annars vegar steinrunnið beykilaufblað sem IMiels fékk að gjöf og hins vegar
kalsidon frá Munaðarnesi við Ingólfsfjörð. DV-myndir GVA.
Niels Bjarnason steinasafnari
,,Eg á u.þ.b. 350 steúia. En það er
erfitt aö segja nákvæmlega til um hvað
tegundirnar eru margar því þaö er svo
til útilokað að greina seólítana sundur
án tækja. Eg giska á aö ég eigi á bilinu
30-40 tegundir af steinum.
—Heldur þú upp á eúihvern sér-
stakanstein.?
,,Já, eldobalinn er í mestu uppáhaldi
hjá mér. Þetta er eiginlega fyrsti
steinninn sem ég eignaðist og ég fann
hann á dálítið sérkennilegan hátt.
Þannig var aö ég var á leiöinni upp
hlíð í Gei"vidal. Veröur mér þá litið upp
og sé glitta í eitthvaö undú- baröi fyrir
ofan mig. Þegar ég fór að athuga þetta
betur sá ég aó þetta var steinn sem var
fastur inni í barðinu. Mér tókst að losa
hann og þegar ég kom heim meitlaði ég
hann niður. Það er tæot úr honum sem
ég held svona mikið upp á og geymi
þaö ekki meö húium steinunum heldur
í svefnherbergúiu mínu.”
Safnið komið í endanlega
mynd
Níels númerar alla steínana sína og
hef ur skráð í bók hvar hann fann hvern
stein. Safnið hefur hann á hillum í stof-
unni.
„Fólk verður mjög hissa þegar þaö
kemur í heúnsókn og sér alla þessa
steúia. Sumir hafa spurt mig hvað ég
sé eiginlega að gera með allt þetta
grjót á stofuveggnum.
En mér fúinst bara ómögúlegt annað
en að hafa þetta uppi við. Það er ekkert
gaman að hafa safnið lokað niðri í
kössum þar sem enginn getur séö þaö.
Eg hef lika raðað öllurn steinunum
upp eins og ég vil hafa þá og safniö á
ekkert að breytast meðan það er í
minni eigu. Heilsan leyfir ekki lengur
að maður fari út í náttúruna aö leita aö
fallegum steinum,” sagði Níels
Bjarnasonaðlokum.
—ÞJV