Dagblaðið Vísir - DV - 24.09.1986, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 24. SEPTEMBER 1986.
Frjálst.óháÖ dagblaö
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÖLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELiAS SNÆLAND JÓNSSON
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON og ÓSKAR MAGNÚSSON
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift,
ÞVERHOLTI 11, SlMI 27022
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð: HILMIR HF„ ÞVERHOLTI 11
Prentun: ÁRVAKUR HF. - Áskriftarverð á mánuði 500 kr.
Verð i lausasölu virka daga 50 kr. - Helgarblað 60 kr.
Vinningur Bylgjunnar
Utvarpsstöðin Bylgjan fer með vinning út úr skoð-
anakönnun, sem DV gerði um síðustu helgi, eftir aðeins
fárra vikna starfrækslu.
Athuga verður, að í skoðanakönnuninni var spurn-
ingin, hvaða útvarpsstöð fólki þætti bezt, einungis lögð
fyrir fólk á suðvestur-horni landsins. Það er rökrétt.
Þetta er eina svæðið, þar sem fólk getur hlýtt á rás
eitt, rás tvö og Bylgjuna. Um 47 af hundraði þeirra, sem
taka afstöðu, telja Bylgjuna beztu útvarpsstöðina, en
um 41 prósent nefna rás eitt. Rás tvö fer illa út, fær
aðeins um 12 prósent. Ýmislegt ber að athuga í þessu
sambandi. Rásir Ríkisútvarpsins hafa meira fylgi en
Bylgjan, sé stuðningur við þær lagður saman. Hins ber
einnig að gæta, að spurningin var aðeins lögð fyrir
uppkomið fólk. Hefðu börn og unglingar verið með,
mætti ætla, að bæði Bylgjan og rás tvö hefðu sótt sig.
Könnunin er mjög athyglisverð. Hún segir ákveðna
sögu um þróun útvarpsmála. Hún segir okkur, að vissu-
lega var rúm fyrir einkaútvarpsstöð. Hennar var full
þörf. Könnunin gefur Bylgjunni byr í seglin. Þar hefur
sitthvað verið vel gert og betur en hjá rásum Ríkisút-
varpsins, en margt skortir. Framhaldið er óvíst og ræðst
af ýmsu.
Mönnum verður ljóst, þegar þeir fara um Reykjavík-
ursvæðið og Suðurnes, að Bylgjan hefur mjög víða leyst
rás tvö af hólmi. Fólk hlýðir nú á Bylgjuna í hinum
ýmsu fyrirtækjum og stofnunum. Vitað er, að auglýsing-
ar rása Ríkisútvarpsins hafa dottið niður.
En menn hafa á orði, að fréttaflutningi Bylgjunnar
sé mjög ábótavant, sem er rétt. Þetta getur reynzt hinni
nýju stöð hættulegt, ef fólk venst því að leita til rásar
eitt um fréttir og telur Bylgjuna ekki samkeppnisfæra.
Nú bíða menn þess að.sjá, hvaða breytingum það
veldur á stöðunni, þegar rásir Ríkisútvarpsins fara í
alvöru að svara samkeppninni. Augljóst er, að rásir
Ríkisútvarpsins munu batna við það. Bylgjan mun einn-
ig batna. Þannig mun frelsið í samkeppninni reynast
almenningi mjög hagstætt. Við vitum ekki á þessari
stundu, hvernig hin nýja stöð kann að koma út síðar.
Margt gerist brátt, svo sem andsvör Ríkisútvarpsins og
batnandi stöðvar. En Bylgjan má mjög vel við una eftir
svo skammt starf. Auðvitað nýtur hún einnig nokkurs
góðs af því að vera ný. Talað er um hveitibrauðsdaga
í slíkum efnum.
Bylgjuna má telja lífvænlega. Það má sjá á auglýs-
ingatekjum stöðvarinnar ekki síður en hlustun. En þessi
stöð hefur ekki ríkisbáknið á bak við sig. Miklu skiptir,
að stefnt sé að jafnrétti í samkeppninni.
Vonandi gerist hið sama í sjónvarpsmálum, að hin
nýja stöð nái fótfestu með dugnaði og góðu efni. Sú
samkeppni kann að vera erfíðari til dæmis vegna fjárút-
láta, sem stöðin krefst af áhorfendum sínum. Samkeppni
í útvarpsmálum hefur lengi verið beðið með óþreyju hér
á landi. Útkoman er góð um þessar mundir. Bylgjan
verður ekki sökuð um hlutdrægni. Stjórnendur hennar
hafa fylgt reglum heiðarlegrar fréttamennsku, þótt
fréttum hafi verið ábótavant.
Kostir Bylgjunnar fyrir almenning hafa fyrst og
fremst verið ferskleiki og lagaval, sem skírskotar meira
til alls almennings en lagaval rásar tvö. Hitt er víst,
að þeir eru margir, sem enn hafa naumast opnað fyrir
þessa stöð. Þetta er fyrirtæki á byrjunarstigi.
Haukur Helgason.
Aukið frelsi
til athafna
Ef nokkrir menn eru frjálsir þá eru íslendingar það í orðsins fyllstu merkingu.
„Stjórmnálamenn eiga að temja sér já-
kvæðari afstöðu til þess sem fólkið í
landinu afrekar án þeirra afskipta.“
ísland er gott land. Hér ríkir nú
góðæri. Atvinnuleysi er lítt þekkt
fyrirbrigði. Æska landsins er glæsi-
legt fólk. Híbýli manna bera vott um
velmegun. Almenn menntun er á
háu stigi. Vel er búið að öldruðum
og sjúkum. Landið er fagurt og víð-
áttumikið. Landsmenn eru frjálsir.
Þeim er frjálst að fara hvert á land
sem er. Ef nokkrir menn eru frjálsir
þá eru íslendingar það í orðsins
fyllstu merkingu. Á íslandi bera
menn ekki vopn. Illdeildur er leitast
við að leysa með friðsamlegum
hætti. Þannig mætti halda áfram um
kosti þess að vera íslendingur.
Hversu oft leiða menn hugann að
stöðu okkar með framangreindum
hætti?
ísjendingar standa vel að vígi
I heimi fjölmiðla og á hinum pólit-
íska vettvangi er meira fjallað um
hinar neikvæðu hliðar daglegs lífs.
Áhersla er lögð á aukaatriði en aðal-
atriðin hverfa oftast í skugga per-
sónulegra viðhorfa, tengdra
þröngum hagsmunum. Á síðustu
árum hafa Islendingar því miður
upplifað of mörg dæmi þessa.
Tfmabært er að hefja umræðuna
um stöðu íslands og íslendinga upp
úr þessari flatneskju. Með því lærð-
ist mönnum betur að meta það sem
skyldi hvers virði það er í fallvöltum
heimi að vera íslendingur.
Hvers vegna þessar vangaveltur?
Er þetta ekki væmin þjóðarremba í
nútímaheimi alþjóðahyggju? Tilefh-
ið er m.a. það að fyrir nokkru sagði
ungur vel menntaður maður við
greinarhöfund: „Til hvers er maður
að búa á þessari grjóthrúgu"? Við-
komandi var eitthvað ósáttur við
skattana sína eins og ýmsir fleiri.
En djúpt var tekið í árinni og ekki
að nægilega athuguðu máli. Vissu-
lega þarf og verður að lækka tekju-
skattana. Það þarf einnig að laga
námslánin, niðurgreiðslumar til
landbúnaðarins, draga úr sukki og
óþarfa eyðslu, koma í veg fyrir skatt-
svik o.fl. En það á ekki að láta þessi
atriði og fleiri hliðstæð villa um fyr-
Kjallariiin
Guðmundur H.
Garðarsson
blaðafulltrúi SH
ir sér í því sem meira máli skiptir,
sem er að þrátt fyrir þau, standa Is-
lendingar sem þjóð vel að vigi
efnahagslega og menningarlega. Á
þetta ber að leggja áherslu í umræð-
unni.
Ótrúlegur árangur
Fyrir nokkru skrifaði ein fremsta
leikkona þjóðarinnar, Bríet Héðins-
dóttir, mikla brýningargrein til
stjómmálamanna í eitt af dagblöð-
um Reykjavíkur. Þar sagði hún m.a.
að inn í stjómmálaumræðuna vant-
aði beinskeyttar yfirlýsingar um það
hvert menn stefindu í baráttu sinni.
Með öðrum orðum sagt: Umræðan
væri á lágu plani og innihaldslítil.
Leikkonan vildi efiiislegar og afger-
andi umræður þar sem menn stæðu
eða féllu fyrir sinn málstað. Þetta
vom orð í tíma töluð. Grundvallar-
viðmiðun slíkrar umræðu hlýtur að
byggjast á því hvað íslendingum er
fyrir bestu í bráð og lengd. Þar verð-
ur hver og einn að kunna skil á eigin
stöðu í rökréttu samhengi við hags-
muni heildarinnar. Á því byggist
hinn svonefndi samnefnari, þjóðar-
hagsmunir.
Á síðustu áratugum hafa íslend-
ingar fengið stöðugt meiri mögu-
leika til frjálsra og óheftra athafna
á flestum sviðum þjóðlífsins. Á þetta
þó einkum við í nýjum atvinnugrein-
um, s.s. í fjölmiðlun, iðnaði, flugi,
þjónustu, tölvuvæðingu o.s.frv. Það
er hreint ótrúlegt hversu mikill og
skjótur árangur hefur náðst. Allir
þekkja söguna um flugið. Á því sviði
hafa íslendingar hlotið alþjóðavið-
urkenningu. Nýjasta dæmið er
matreiðslan. Á örfáum ámm hefúr
íslenskum matargerðarmönnum te-
kist að setja íslenska veitingastaði á
bekk með því besta er til þekkist í
heiminum. Þá er hótelrekstur til fyr-
irmyndar. Hvers vegna er þetta ekki
oftar í hávegum haft? Kjaminn á
bak við þessar miklu framfarir er
ungt fólk með þekkingu. Ungt fólk
í atvinnulífinu sem hefur fengið góða
menntun heima fyrir og erlendis.
Að geta þess sem vel er gert felur
í sér hvatningu til að gera enn bet-
ur. Stjómmálamenn eiga að temja
sér jákvæðari afstöðu til þess sem
fólkið í landinu afrekar án þeirra
afskipta. Þeir eiga að geta þess oftar
í umræðum og setja sér það mark-
mið að skapa ungu fólki frelsi til
aukinna athafha. Það er leiðin til
velmegunar.
Guðmundur H. Garðarsson.