Dagblaðið Vísir - DV - 13.02.1987, Blaðsíða 16

16
FÖSTUDAGUR 13. FEBRÚAR 1987.
Spumingin
Ertu andvígur tilraunakjarn-
orkusprengingum, sbr.
Nevada í USA?
Erna Hjaltalín húsmóðir: Já, ég
er alfarið á móti þeim. Mér finnst
þetta vígbúnaðarkapphlaup algjör
firra og það þjónar engum tilgangi.
Bjarni Kristinsson verslunar-
maður: Eg hugsa ekki. Meðan ekki
hefur náðst samkomulag um að
hætta þessu alveg þýðir ekkert að
láta annan aðilann hætta því.
Stefán Jónsson sundlaugarvörð-
ur: Já, þetta er allt stórhættulegt og
engin glóra í þessu. Burt með öll
kjarnorkuvopn og alla kjarnorku.
Guðmundur Steinsson sölumað-
ur: Ég er algjörlega á móti því. Til
þess að stórveldin nái samkomulagi
um frystingu á þessu víbúnaðar-
kapphlaupi verða þau að hætta
öllum þessum tilraunum.
Guðmunda Gunnarsdóttir hús-
móðir: Auðvitað er ég það og það
fmnst mér að allir ættu að vera sam-
mála um þó ekki væri nema til þess
að stuðla að friði í heiminum.
Guðríður Jónsdóttir, starfar á
barnaheimili: Já, svo sannarlega
enda eru slíkar tilraunir til að mynda
hættulegar fyrir andrúmsloftið. Og
með þvi að stunda ekki svona til-
raunir gefa þeir gott fordæmi öðrum
til eftirbreytni.
Lesendur
Blásnauður í allsnægtaþjóðfélagi
Sjúklingur skrifar:
Ég er 29 ára gamall stúdent sem
stundaði nám við Háskóla Islands
veturinn '85-’86. Síðan atvikaðist
það þannig að ég varð veikur og
lenti inni á sjúkrahúsi. Ég var mikið
veikur og var innskrifaður frá 8.
apríl '86 til 7. júli sama ár. Á þessu
tímabili kynntist ég góðri konu sem
hefur búið með mér síðan. Við fórum
út á land sl. september og tók ég að
mér kennslu í smáplássi. Þar voru
aðstæður allar mjög góðar og gott
að vera. tilveran virtist blasa við.
En þá versnaði mér miög mikið og
ég varð að hætta að vinna. Við kom-
um aftur til Reykjavíkur peninga-
laus af öllu þessu tilstandi,
ferðakostnaði, flutningskostnaði og
auk þess kostar að lifa, maður þarf
að eiga mat ofan í sig. Ég treysti
mér ekki strax í vinnu en um síðir
píndi ég mig áfram. Konan mín fékk
líka vinnu en við fengum ekkert
húsnæði. Þetta voru erfiðir tímar;
hvorugt okkar átti ívrirliggjandi
peninga og það kostar að lifa.
í dag vinnur konan mín ekkert sem
stendur þar sem hún er að jafna sig
eftir veikindi. Ég er hins vegar í
vinnu hjá ríkinu með rúm 24 þús. á
mánuði. Síðan í október höfum við
verið að leita okkur að húsnæði og
2. feb. fundum við tvö herbergi með
aðgangi að eldhúsi á góðum kjörum.
En skuldirnar liggja fyrir og sjúkra-
dagpeningarnir fara í mat, þeir eru
nú ekki svo miklir.
Svo það kom að því að við leituð-
um aðstoðar hjá Félagsmálastofnun.
Ég fékk svar frá þeim nýlega og
þeir ætla að veita okkur 30 þús. kr.
lán til fyrirframgreiðslu í húsaleigu
sem borgast á til baka á 5 mánuðum
á skuldabréfi. Þetta var þá öll hjálp-
in. Ég veit ekki hvenær eða hvort
ég get borgað eða hversu lengi ég
hef möguleika á að vinna vegna
veikindanna, maður pínir sig sér-
hvem dag. Hvað tekur maður til
ráða í þessari stöðu? Það er nú ekki
um marga kosti að velja ef maður
getur ekki skapað verðmæti með
minnst 8 tíma vinnu. Hvað gerir
maður heilsulítill, blásnauður í alls-
nægtaþjóðfélagi? Maður gerir allt
sem hægt er en þó hefur maður varla
fyrir pylsum og kartöflum. Vatnið
er sem betur fer ennþá frítt.
Öndvegissúlumar:
Nakin Ijósa-
peruaugíýsing?
Það er ekki hægt að segja að það
sé mikil prýði að öndvegissúlunum í
núverandi ástandi, en eins og myndin
ber með sér þá er allt plast brotið
og Ijósaperurnar blasa við. - Öndveg-
issúlan á myndinni er i Mosfellssveit.
Friðrik Friðriksson hringdi:
Alveg er það makalaust að öndveg-
issúlumar, sem vom reistar á þremur
stöðum í tilefni 200 ára afmælis
Reykjavíkurborgar, skuli bara látnar
grotna niður og ekkert hugsað um
þær. Ef það á að vera einhver prýði
að þessu verður náttúrlega að sjá til
þess að halda þeim í sæmilegu horfi.
Núna er allt plast brotið af öndvegiss-
úlunum í Mosfellssveitinni, og raunar
á hinum stöðunum líka, og svona em
þær látnar standa eins og hálfnakin
lj ósapemauglýsing.
Er ekki orðið tímabært að taka til
hendinni og annaðhvort fjarlægja þær
í þessu ástandi eða gera við og hafa
þær eins og þeim var upphaflega ætlað
að vera.
Nýja platan hans Bubba er alveg meiriháttar. - Bubbi, hvenær kemur sú
næsta?
„Frelsi til sölu
Búslóð 1 tanaðist
Halldóra hringdi: Ég pakkaði niður hluta af búslóð- inni í ágúst 1984. Pakka upp aftur í ágúst 1986 og þá vantar a.m.k. 2 kassa sem geymdu m.a. alla borðdúka mína og líka tertubakka, matarbakka og/eða föt úr gleri, silfri og stáli. Einnig vantar bækur, t.d. Ferðabók Eggerts og Bjama og myndaalbúm og stílabækur með handskrifuðum ævintýrum o.fl. Kassamir vom ekki merktir með nafni enda áttu þeir að vera á vísum stað. Ég sé óskaplega eftir ýmsu af þessu, t.d hvítsaumsdúknum sem er erfðagripur og stílabókunum sem dóttir mín skrifaði ævintýrin í. Þeir sem veitt geta mér einhverjar upp- lýsingar vinsamlegast hringi í síma 41436.
Skattur af ■ ■
uamai Rósa hringdi: Útkoman hlýtur að verða slæm hjá örorkulífeyrisþegum ef það á að fara borga skatt af bamalífeyrinum, ég iiayrií bara vona og get ekki fengið mig til þess að trúa að staðgreiðslukerfið leiði það af sér.
RÚV:
Enduv sýnið
nvársk rikritið
Kiddi hringdi: Hvemig væri að endursýna nýárs- leikritið, Líf til einhvers, bæði vom margir sem misstu af þvi og ég per- sónulega hef áhuga á að sjá það aftur enda fannst mér það alveg virkilega áhrifaríkt.
Smokkurinn eina vömin
Jóhann skrifar:
í tilefni af lesendabréfi um ósiðlegan
smokkafaraldur vil ég byrja á að leið-
rétta að það em eingöngu dyraverðir
í Holly sem nota boli áletraða „ég
nota smokkinn“ en ekki þjónustuliðið
í Broadway eins og kom fram í bréfinu.
Einnig vil ég taka fram og minna á
að smokkurinn er eina vömin sem
fólk hefur gegn eyðni ef það stundar
frjálst kynlíf.
Stubbi og Kiddi skrifa: platan sem við höfum hlustað á með
Við viljum þakka Bubba Morthens honum. Við viljum hvetja Bubba til
fyrir nýju plötuna, Frelsi til sölu, en að halda áfram á sömu braut.
hún er alveg frábær. Þetta er ein besta
Þvi miður get ég fullyrt að það er sægur af fólki í umferðinni sem myndi
skitfalla á venjulegu bifreiðaprófi og þess vegna held ég að því veitti
ekki af smáupprifjun.
Fleiri ökukennara,
færri slys
Guðmundur Björnsson skrifar:
Eins og flestir vita er réttindum til
að aka bifreið þannig háttað að að
loknu ökuprófi og tilheyrandi
kennslu er manni fengið ökuskír-
teini sem maður á síðan að end-
umýja. Fyrst eftir eitt ár og síðan
tíu ár.
Tillaga mín er sú að við endumýj-
un þessara skírteina skuh fólk
þreyta örstutt ökupróf í fylgd með
löggiltum ökukennara. Þetta próf
þarf ekki að vera langt né tímafrekt
(t.d. 20 mín.) enda býst ég við að
færir ökukennarar yrðu ekki lengi
að úrskurða hvort viðkomandi er
hæfúr til að aka bifreið. Nú, sjái
ökukennarinn eitthvað athugavert
við ökulag ökumannsins þarf það
ekki endilega að þýða að hann skuli
missa réttindi sín, heldur einfaldlega
að viðkomandi skuli fá endurþjálfun
hjá kennara uns hann er orðinn
hæfur í umferðinni á ný. Því miður
get ég íullyrt að það er sægur af
fólki í umferðinni sem myndi skít-
falla á venjulegu bifreiðaprófi og
þess vegna held ég að því veitti ekki
af smáupprifjun.
Nú kann einhver að spyrja hvort
slíkar aðgerðir kunni ekki að kosta
mikla peninga. Þá vil ég benda við-
komandi á að grennslast fyrir um
þann óheyrilega sjúkra- og trygging-
arkostnað sem er hér á landi, sem
ég vona sannarlega að myndi stór-
minnka með þessu móti.