Dagblaðið Vísir - DV - 20.02.1987, Blaðsíða 3

FÖSTUDAGUR 20. FEBRÚAR 1987.
3
Fréttir
Neyðaróp móður um herfeið gegn kynferðisglsepamónnum:
Tuglr foreldra í felum
með skjálfandi böm

Keðjan losnaði og þá kom madurinn og bauð fram hjálp sína. Hann var vingjarnlegur, en í portinu fyrir ofan hófst martröð sem enn sér ekki
fyrir endann á. DV-mynd KAE
„Ég er sannfærð um að það eru
tugir foreldra í felum; foreldrar sem
sitja heima með skjálfandi böm,
fómarlömb kynferðisglæpamanna. I
ljósi skelfilegrar reynslu minnar og
sonar míns vil ég komast í samband
við þetta fólk með stofnun félags í
huga. Félags sem gæti mótmælt
þeirri linkind sem kynferðisglæpa-
mönnum er sýnd af vfirvöldum,"
sagði ung móðir sem af skiljanlegum
ástæðum vill ekki láta nafhs síns
getið.
Sonur hennar varð fyrir ósvífinni
árás fullorðins manns í miðborg
Reykjavíkur fyrir tveimur árum.
Hann var þá 8 ára, staddur á Frí-
kirkjuveginum að reyna að laga
keðjuna á hjóli sínu. Þá birtist mað-
ur og bauð fram aðstoð sína.
Móðir hans segir svo frá:
Martröðin í portinu
„Þetta var um hábjartan dag og
sonur minn að sjálfsögðu alveg
grandalaus þegar maðurinn vék sér
að honum. Drengurinn sagði síðar
að maðurinn hefði verið vinalegur
og stungið upp á því að þeir flyttu
sig upp í portið að baki Fríkirkjunni
því þar væri betra næði. Strákurinn
samþykkti en þá byijaði martröðin
sem nær því reið syni mínum að
fullu. Þeir voru ekki fyrr komnir upp
í portið en maðurinn þvingaði son
minn inn í nýbyggingu sem verið er
að reisa þama (Listasafn íslands,
insk. DV) og henti honum upp að
vegg. Síðan réðst hann á strákinn,
reif niður um hann buxumar og saug
á honum kynfærin. Að því loknu
fióaði maðurinn sér fyrir augum
drengsins sem var að sjálfsögðu mið-
ur sín af skelfingu. Hann grátbað
um að fá að fara heim en maðurinn
hélt honum. Þegar hann var búinn
að svala óeðli sínu hleypti hann
drengnum út, gaf honum fimmtíu
krónur og tók af honum loforð um
að segja engum frá því sem gerst
heföi. Annars gæti hann átt von á
lífláti."
Nýr í „bransanum“
Drengurinn komst heim til sín og
þó hann heföi viljað þegja um það
sem gerst haföi þá gat hann það
ekki. Að sögn móðurinnar skalf
bamið og titraði og svo rann sagan
upp úr honum á milli ekkasoganna.
„Ég fór strax niður á lögreglustöð
en þar fékk ég þau svör að ódæðis-
maðurinn væri það nýr í þessum,,
bransa" að erfitt væri að hafa uppi
á honum. Lögreglan fór hins vegar
með okkur í ökuferð um bæinn í
leit að manninum og þar fékk ég að
vita að þeir gætu bent á menn á
götum úti sem vitað væri að legðu
það í vana sinn að ráðast á böm.
Þennan mann þekktu þeir aftur á
móti ekki eftir lýsingu," sagði móðir-
in.
„Þama er hann, mamma!“
Löngu síðar, er móðirin og sonur
hennar voru að aka um miðbæinn,
benti strákurinn allt í einu á mann
sem var á gangi og æpti: „Þama er
hann, mamma! Þetta er hann!“ „Ég
stökk út úr bílnum og reyndi að
veita manninum eftirför en það var
eins og hann heföi gufað upp. Lík-
lega hefur hann orðið okkar var.
Ég fór rakleiðis niður á miðbæjar-
stöð lögreglunnar en þar var litla
hjálp að fá, ef til vill af skiljanlegum
ástæðum. Hvað geta lögreglumenn
svo sem gert? Kynferðisglæpamenn
leika þann leik að játa verknað sinn
í hvert sinn sem þeir eru teknir og
þá er þeim sleppt út á götumar aft-
ur. Þar ganga þeir lausir þar til
dómur fellur.“
Frægur í Sundhöllinni
Martröð drengsins hélt áfram.
Hann æföi sund af miklum krafti og
var tíður gestur í Sundhöllinni við
Barónsstíg. Sundiðkununum var
sjálfhætt þegar hann fór að sjá ó-
dæðismanninn í laugunum:
„Hann varð ofboðslega hræddur
og bað félaga sína um að skýla sér
svo hann kæmist óséður upp úr laug-
inni. Krakkamir hjálpuðu honum
en þegar þeir fóm að spyrja hann
hvers vegna hann heföi orðið svona
hræddur kom á daginn að einn
drengur og tvær stúlkur könnuðust
við manninn. Hann haföi einnig
áreitt þau, stúlka í hópnum sagðist
hafa fengið heila Mackintos-dós frá
honum.“
Flótti úr höfuðborginni
Andlegt ástand drengsins var orðið
svo slæmt að móðir hans sá ekki
aðra leið færa en flytja úr bænum.
Mæðginin búa nú úti á landi og
drengurinn unir hag sínum vel.
Hann er aftur farinn að iðka íþróttir
og svo virðist sem hjúpur gleymsk-
unnar sé farinn að færast yfir
minninguna um atburðina við
Tjömina.
Látið í ykkur heyra!
„En þetta gleymist aldrei, hvorki
hjá honum né öðrum sem lent hafa
í þessari lífsreynslu. Þetta er miklu
algengara en ætla mætti eftir lestur
opinberra plagga, allir þekkja ein-
hvem sem einhvem tíma hefur orðið
fyrir kynferðislegri áreitni sér eldri
manna. Ég vil að foreldramir komi
úr felum og reyni að vinna saman
gegn þessari ósvinnu. Látið í ykkur
heyra! Yfirvöld virðast ekki ráða við
vandamálið,“ sagði móðir drengsins.
Hún bíður nú eftir viðbrögðum.
-EIR
JVO
NYÞREP
úr bemhörðumpeningum
Kjurbókin hefur tryggt sparifjáreigendum
hæstu ávöxtun scm fáanleg hefur verið
af óbundnu sparifé. Og nú bætum
við enn um betur. Þegar innstæða
hefur legið á Kjörbókinni í 16
mánuði hækka vextirnir allt frá
innleggsdegi í 20,9% og aftur að
loknum 24 mánuðum í 21,5%.
Vaxtaþrepin gilda frá 1. jan. 1987.
Við minnum á aðra helstu kosti
Kjörbókarinnar:
Háir vextir lagðir við höfuðstól
tvisvar á ári.
Innstæðan er algjörlcga óbundin.
Ársljóðungslegur samanburður við
ávöxtun 6 mánaða verðtryggðra reikninga
tryggir hagstæðustu kjör. Ef ávöxtun
vcrðtryggðu reikninganna reynist hærri
er greidd uppbót. Hún greiðist einnig
ofan á 16 og 24 mánaða vaxtaþrepin.
Vaxtaleiðrétting við úttekt reiknast
eingöngu af úttektarupphæðinni,
þó ekki af vöxtum síðustu
tveggja vaxtatímabila.
Úttektirlækka ekki vextina
á þeirri fjárhæð sem eftir
stendur.
í Landsbankanum er stöðugt haft
auga með öllurn hræringum á
vaxtamarkaðnum, því að Kjörbók-
inni er ætlað að vera í fararbroddi.
Ársávöxtun á Kjörbók varð 20,62%
árið 1986. sem jafngildir verðtrvggð-
um reikningi með 5.51% nafnvöxtum.
Taktu næstu tvö skref í beinhöröum
peningum. jr Landsbanki
íslands
Banki allra landsmanna
stu tvo skr
L