Dagblaðið Vísir - DV - 09.04.1987, Page 28

28
FIMMTUDAGUR 9. APRlL 1987.
SÖLUMENN
Tveir sölumenn óskast nú þegar, eingöngu vanir koma
til greina. Verða að hafa eigin bíl. Góðirtekjumöguleik-
ar fyrir rétta aðila. Upplýsingar í síma 76650.
SKATTSKRÁ
REYKJAVÍKUR FYRIR
ÁRIÐ 1986
Skatta-, útsvars-, launaskatts- og söluskattsskrár fyrir
árið 1986 liggja frammi á Skattstofu Reykjavíkur 9.
apríl - 22. apríl 1987 að báðum dögum meðtöldum
kl. 10 til 16 alla virka daga nema laugardaga.
Athygli er vakin á því að enginn kæruréttur myndast
þótt álögð gjöld séu birt með þessum hætti.
Reykjavík, 8. apríl 1987.
Skattstjórinn í Reykjavík,
Gestur Steinþórsson.
VANTAR I EFTIRTALIN HVERFI
Baldursgötu
Bragagötu
Sólheima 1-23
Goðheima
Aðalstræti
Garðastræti 20 - út
Hávallagötu 1-17
Barðaströnd
Víkurströnd
***************
AFGREIÐSLA
ÞverholtiH - Sími27022
/-............
Þú erl öruggur með
Atlas Copco
FYRIRLIGGJANDI í VERSLUN OKKAR:
Loftþjöppur, lofthamrar, handverkfæri, borstál,
borkrónur, málningarsprautur, sandblásturstæki,
loftstýribúnaður, loftstrokkar og margt fleira.
Fullkomin varahluta- og viðgerðarþjónusta.
JhuisCopcc EINKAUMBOÐ Á ÍSLANDI:
LANDSSMIÐJAN HF.
Verslun: Ármúla23 - Sími (91)20680

Oifá orð
um menningu
og listir
„Spurningin er ekki hve miklu við eigum
að ausa í listafólk heldur hvort við eigum
að gera það.“
Varðandi nýafstaðið málþing Al-
þýðubandalagsins um þessi tvö
þjóðfélagsfyrirbæri langar_ mig til
þess að segja nokkur orð. Á fundin-
um voru flutt 14 framsöguerindi,
meðal annars af 5 snapvísum lista-
mönnum sem höfðu það eitt
sammerkt að vera með útrétta lófa.
Hver um sig reyndu þeir að leiða rök
að því að ríkinu bæri skylda til að
sjá þeim farborða. Rökin voru hver
öðrum fáránlegri. Lítum á nokkur
þeirra.
Rök hagsmunahópanna
„Leiklistarmaðurinn“: „Skapandi
listir krefjast fjármagns."
„Rithöfundurinn": „Á 13. öld mun
flokkur manna á íslandi hafa haft
saganritun að aðalstarfi. . . það er
enn uppi á teningnum núna að við
getum ekki reiknað með neinni bók-
menntalegri sköpun af viti á þessu
landi án þess að hér séu starfandi í
fullri vinnu sæmilega margir at-
vinnurithöfundar. “
„Kvikmyndagerðarmaðurinn":
„Við höfúm rétt á að sjá íslenskar
kvikmyndir jafnt sem erlendar og
því ber ríkinu að styrkja íslenska
kvikmyndagerð" (leturbreyting
mín).
Skoðun mín er að vísu sú að um-
ræða þessi eigi að fara fram á öðrum
vettvangi en meðal listamanna
sjálfra en lítum eigi að síður á það
sem þeir hafa ffarn að færa.
Listin lifir góðu lífi án fjár-
austurs
Leiklistarmaðurinn hefur á réttu
að standa. Skapandi listir krefjust
Qármagns. En það að lifa lífinu
krefst líka fjármagns. Það réttlætir
ekki að ríkið eigi að halda lista-
mönnum uppi.
Rithöfundurinn fer með hreint
fleipur. Sagnaritarar 12. og 13. aldar
höfðu hverfandi ef þá nokkrar tekjur
af list sinni. Mönnum var borgað
fyrir að rita upp sögur og þeir höfðu
það ef til vill að aðalstarfi en sjálfir
sagnaritaramir skrifuðu eingöngu
sér til ánægju og yndisauka. Flestir
höfðu þeir það að aðalatvinnu að
vera bændur, höfðingjar eða prestar.
Og ekki nutu þeir góðs af opinberum
KjaUajim
Charles Egill Hirt
heimspekinemi
styrkjum. Ef út í það er farið hafa
fæstir listasnillingar sögunnar notið
opinberra styrkja. Margir hveijir
bjuggu við meiri eymdarkjör en
nokkur íslendingur í dag þekkir af
eigin raun. Þannig var málum hátt-
að hjá Van Goch. Þannig var málum
háttað hjá Beethoven. Þannig var
málum háttað hjá Shakespeare. Það
er því hjákátlegt þegar listamenn í
nútima velferðarþjóðfélagi tala um
„píslargöngu milli ráðamanna“ til
að sníkja fé. Já, listamennið á bágt!
Með öðrum orðum er óþarfi að
hlúa að listinni. Hún mun lifa og
dafiia svo lengi sem mannskepnan
hefúr þörfina til að athafna sig.
Um rök kvikmyndagerðarmanns-
ins vil ég fara sem fæstum orðum
því ég skil þau ekki.
List án áhorfenda er dauð list
Til þess að fá rétt svör verður að
spyrja réttra spuminga. Á málþingi
Alþýðubandalagsins var röngum
spumingum varpað ffam. Spuming-
in er ekki hve miklu við eigum að
ausa í listafólk heldur hvort við eig-
um að gera það. Einhver kann að
segja: „Þá stendur góð list ekki und-
ir sér og deyr.“ En ef hún stendur
ekki undir sér þá er það vegna þess
að ekki em nógu margir „neytend-
ur“ eða áhorfendur tilbúnir að borga
fullt verð fyrir hana. Hví á að láta
hina sem áhugalausari (og fjarlæg-
ari) em um til dæmis leiklist eða
óperur (eða, ef út í það er farið, stein-
hrúgur á miðju gólfinu á Kjarvals-
stöðum) borga brúsann?
List án áhorfenda er dauð list. Það
má því segja að áhorfandinn sé jafn-
nauðsynlegur og listamaðurinn. I
dag er reynt að bjarga deyjandi list-
um með fjárframlögum en það er
ekki nóg ef áhorfendur vantar. Til
þess að leysa þennan vanda má ætla
að sömu aðferð verði beitt, nefnilega
að borga áhorfendum fyrir að mæta.
Charles Egill Hirt
„Það er þvi hjákátlegt þegar listamenn i nútíma velferðarþjóðfélagi tala
um „píslargöngu milli ráðamanna" til að snikja fé. Já, listamennið á
bágt!“