Dagblaðið Vísir - DV - 26.10.1987, Side 4

4
MÁNUDAGUR 26. OKTÓBER 1987.
Fréttir
Fáni Sameinuðu þjóðanna dreginn aö húni við Sveinatungu, hús bæjar-
stjórnar Garðabæjar, á degi samtakanna sem var á laugardaginn.
DV-mynd GVA
Fáni SÞ að húni
á friðarstundu
Dagur Sameinuðu þjóðanna var á
laugardaginn. Víða um land var fáni
samtakanna dreginn að húni, en
Láons-menn gáfu bæjar- og sveitar-
stjómum fánann. Hápunktur dags-
ins var við Höfða, en þar komu á
annað hundrað manns og tóku þátt
í sjö minútna þagnarstund. Það er í
fyrsta skiptið sem slík þögn fer fram
hérlendis á degi Sameinuöu þjóð-
anna.
„Þetta tókst ákaflega vel, þessi
stund var mjög áhrifamikil,“ sagði
séra Gunnar Kristjánsson, prestur á
Reynivöllum í Kjós, en hann flutti
stutt ávarp fyrir utan Höföa áöur en
þagnarstundin hófst.
„Veðrið var rysjótt en það birti til
í þögninni. Það minnti óneitanlega á
veðrið sem var þegar leiðtogafundur-
inn var haldinn," sagði Gunnar.
Tilgangurinn með þögninni var að
minna á þögnina sem ríkti í Hírósíma
og Nagasakí eftir að atómsprengjun-
um var varpað á borgirnar í síðari
heimsstyijöldinni. „Þá fólst í þögn-
inni fyrir framan Höfða ákveðin
eftirvænting um árangur á leiðtoga-
fundirium sem haldinn var í Höfða
fyrir um ári og von um meiri árang-
ur í afvopnunarviðræðum stórveld-
anna,“ sagöi Gunnar Kristjánsson.
-JGH
DV
Aðalfundur Landssambands stangaveiðifélaga um helgina:
Hart deilt a leigu
á ríkisjörðum
„Ein á skar sig úr með hækkun
veiðileyfa milli ára, það er Hofsá í
Vopnafirði. Hún kostaði á besta tima
árið 198612.000 kr. dagurinn, án hús-
gjalds og fæðis, en hækkaði í 27.000
kr. sl. sumar eða um 125%,“ sagði
Rafn Hafnfjörð, formaður Lands-
sambands stangaveiðifélaga, í ræðu
sinni á aðalfundi Landssambandsins
í Munaðarnesi um helgina. Veiöi-
menn um allt land fjölmenntu á
þennan fund og urðu fjörlegar um-
ræður um jarðir í eigu ríkisins sem
leigðar eru til stangveiði.
Rafn Hafnfjörð sagði ennfremur:
„Ég væri ekki að hafa orð á þessu
hér ef fjöldi íslenskra stangaveiði-
manna, sem verið hafa tryggir
viðskiptavinir Hofsárbænda í gegn-
um þykkt og þunnt öll laxleysisárin,
hefðu ekki haft samband við mig og
sagt að þeim hefði hreinlega verið
vísað frá á þeim forsendum að þeirra
væri ekki lengur þörf, þaö væru aör-
ir sem vildu borga betur. Þó var þeim
ekki gefmn kostur á þessu háa verði,
Rafn Hafnfjöró flytur ræðu sína á
fjölmennum fundi veiöimanna viðs
vegar af landinu í Munaðarnesi um
helgina.
DV-mynd G. Bender
aðeins fullyrt að þeir hefðu ekki ráð
á þessu. Vægast sagt fmnst mér þeir
Hofsárbændur eða formenn þeirra
hafa verið fremur neikvæðir í garð
íslenskra stangaveiöimanna og
fmnst mér því kominn tími fyrir
Landssambandið að gera einhvers
konar úttekt á þessum samskipt-
um.“
Rafn Hafnfjörð talaði um ríkisjörð
sem er í eigu Strandarkirkju og
sagði: „Biskupsskrifstofan fær
greiddar um 70.000 kr. á ári fyrir
leigu á vatninu en fékk áður örfáar
krónur frá einkaaðila. Þetta er
ábending til þeirra opinberu aðila,
sem með þessi mál fara, um hvort
ekki sé rétt tii þess að lita hvort fleiri
hlunnindajarðir í eigu ríkisins séu
leigðar fyrir örfáar krónur," sagði
Rafn Hafnfjörð meðal annars í ræðu
sinni.
Töluveröar umræður urðu um
þetta mál og sýndist sitt hveijum.
Setti þetta töluvert mark á fundinn
sem annars bauð upp á margt fróð-
legt og Qörlegt. í lok fundarins var
Rafn Hafnfjörö endurkosinn formað-
ur Landssamands stangaveiðifélaga
næsta ár.
-G. Bender
Dansað af fullum krafti I Seljaskóla um helgina. Gamla metið var 48 klukku-
stundir en það nýja er 52 klukkustundir. Skemmtilega gert. DV-mynd GVA
Nemendur
í Seljaskóla
bæta eigið
maraþonmet
Nemendur í níunda bekk Selja-
skóla bættu sitt eigið met í maraþon-
dansi um helgina. Gamla metið, sett
i mars síðastliðnum, var 48 klukku-
stundir, tveir sólarhringar, en nýja
metið, sem sett var um helgina, er
52 klukkustundir.
Dansinn hófst klukkan nítján á
fóstudagskvöldið og honum lauk
klukkan ellefu í gærkvöld. Nemend-
urnir notuðu maraþondansinn til aö
safna áheitum fyrir ferðalagi sem
fara á í vor. -JGH
í dag mælir Dagfari
Mútur í Nígeríu
Ræðismaður íslands í Nígeríu,
Ikense að nafni, hefur ritað forseta
íslands bréf þar sem hann kvartar
undan ómaklegum árásum á
mannorð sitt. Ikense þessi hefur
verið sakaður um mútuþægni upp
á átján milljónir króna og krafinn
um endurgreiðslu á þessum pen-
ingum. Ræðismaðurinn hefur
aldrei heyrt aðra eins ósvífni, enda
tekur hann fram í bréfum sínum
og mótmælum að hann hafi notað
peningana til að múta öðrum. Sjálf-
ur hafi hann ekki tekið krónu.
Þessa framhleypni segir Ikense
vera svo makalausa og rakalausa
að hann telur engar líkur á því að
íslendingar fá nokkurn tímann
greiddar þær átta hundruð milljón-
ir sem enn eru útistandandi fyrir
skreiðarsölu til Nígeríu.
Allt er þetta nokkuð fróðlegt fyrir
sauðsvartan almúgann. Það hefur
reyndar verið opinbert leyndarmál
að íslendingar mútuöu Nígeríu-
mönnum til viðskipta um skreið-
ina, en það er nýtt að frá því sé
sagt og menn fari í mál út af því
að múturnar beri ekki árangur.
Eins er það nýtt innlegg í þessi viö-
skipti við Nígeríu að Landsbankinn
hafl tekið að sér að íjármagna mú-
tumar með vitund og vilja góðvilj-
aðra bankastjóra. Hlýtur það áð
vera til eftirbreytni fyrir aöra við-
skiptavini bankans að sækja um
fyrirgreiðslu til skilningsríkra
bankasljóra, sem viija efla alþjóð-
leg viðskipti og útflutning héðan,
að þeir styðji við bakið á þeim bis-
nessmönnum íslenskum sem vilja
múta útlendingum til viðskipt-
anna. Eina skilyrðið, sem bankinn
getur sett í framtíðinni, er að tryggt
sé að múturnar beri árangur. Það
er til að mynda ófært til afspumar
að íslenski ræðismaðurinn í Níger-
íu sé að údeila mútunum til
annarra og óskyldra aðila þegar
íslenskir útflytjendur em að af-
henda honum fúlgumar í þeirri
góðu trú að hann hirði þær sjálfur.
Annaðhvort mútar maður manni
eða maður mútar ekki manni.
Hann á að hafa vit á að skilja sitt
hlutverk, enda hefði íslenska utan-
ríkisráðuneytið aldrei útnefnt
hann sem ræðismann ef ráðuney-
tið heíði vitað um þennan heiðar-
leika mannsins og glópsku að
afhenda öðrum mútur sem honum
eru ætlaðar fyrir sig.
Það er auðvitaö dýrt aö stunda
útflutning á sjávarafurðum og flsk-
vinnslu þegar dijúgur peningur fer
í að múta kaupendunum og verst
er þó þegar ekkert fæst fyrir afurð-
ina þrátt fyrir múturnar. Það er
ekki von að skreiðarframleiðendur
geti borgað há laun til flskvinnslu-
fólksins eða hafl mikinn afgang í
mútugreiðslur þegar skreiðin er
send til Nígeríu og étin þar með
góðri lyst án þess að nokkuð fáist
fyrir hana.
En það er einmitt þetta sem
skreiðarframleiðendum sárnar
varðandi Ikense. Til hvers hélt
maðurinn að hann væri? Og til
hvers var verið að skipa hann sem
ræðismann, nema vegna þess að
menn héldu Ikense traustan og
heiðvirðan mann sem tæki við
mútum möglunarlaust?
Hins vegar skilur maður vel að
Ikense sé bæði sár og móðgaður og
skrifi kvörtunarbréf til forsetans. í
Nígeríu þekkja menn ekki þá rétt-
arvitund og löghlýðni að kæra hver
annan fyrir það að skila ekki mút-
unum aftur þótt þær beri ekki
árangur. Hann bendir á það með
réttu að íslendingar hafi mútað
Nígeríumönnum um árabil með
lánsfé frá Landsbankanum og aldr-
ei hefur verið spurt um það hvað
gert hafi verið við múturnar. í Ní-
geríu éta menn ekki skreið nema
fyrir mútur en annað mál er það
hvort þeir hafi lyst á skreiðinni
þótt þeim hafl verið mútað. Menn
hafa nú eins og áður meiri lyst á
mútunum en skreiðinni og verður
að fyrirgefa þeim það. Þetta eiga
þeir að vita sem sent hafa bæði
skreið og mútur niður til Nígeríu
og fengið borgað fyrir það.
Það er gott til þess að vita að ís-
lendingar eru vel representaðir í
Nígeríu. Þar situr maður sem er
svo vandur að virðingu sinni að
hann kærir þá sem eru að kæra
hann fyrir mútuþægni. Hann hefur
ekkert við múturnar að athuga
heldur þann dónaskap í viðskipt-
um að ætlast til þess að þeim sé
skilað aftur. Þessi maður þarf að
fá fálkaorðuna. Það er það minnsta
sem við getum gert fyrir hann eftir
að hafa reytt af honum æruna með
því að heimta að hann borgi mútur
sem hann er búinn að nota til aö
múta öðrum.
Dagfari