Dagblaðið Vísir - DV - 08.12.1987, Blaðsíða 18

18
ÞRIÐJUDAGUR 8. DESEMBER 1987.
Dægradvöl
Textí: Axel Ammendrup
Myndir: Kristján Ari
Menn safna
frekar af
ástríðu en
hagnaðawon
Söfnun er afar algeng tómstunda-
iöja og allir hafa safnað einhverju
einhvem tíma á ævinni. En söfnun-
areðlið er misríkt í mönnum og
sumir láta sér nægja að safna pening-
um en fleiri eru iðnir við að safna
skuldum. En til þess að hafa ánægju
af iðju sinni veröur aö flokka og
skipuleggja safnið vel og skiptir þá
Utlu máU hveiju safnað er.
Það eru tvær meginástæður fyrir
því að menn fara _að safna. Önnur
ástæðan er sú að menn þykjast sjá
veraldleg verðmæti í safninu og telja
sig hugsanlega geta hagnast á söfn-
uninni. ÁstríðufuUir safnarar eru lítt
hrifnir af þessum hugsunarhætti því
þeir halda hlutum til haga söfnunar-
innar sjálfrar vegna. Með því að beita
nákvæmni, útsjónarsemi og vakandi
huga geta þeir oft.náð saman ein-
stæðum munum sem ekki hafa
kostað þá miklar fjárhæðir. Þessi
söfn myndu sjaldnast seljast fyrir
miklar upphæðir á almennum mark-
aði en þau eru eigendum sínum
mikUs virði fyrir því.
Það sem fólk er að safna er óendan-
lega íjölbreytilegt. Frímerki og
myntir eru þeir hlutir sem algengast
telst að safna og oft geta slík söfn
verið verðmæt jafnvel þó svo safnar-
inn hafi ekki kostað til miklum
peningum við að nálgast safngripina.
Og sé um ástríðufullan safnara að
ræða skiptir það ekki svo miklu
máli hvort safnið hans er verðmætt
eða ekki. Það er hvort eð er ekki til
sölu - hugsanlega er hann þó til við-
tals um að skipta á einhverjum
gripum, sem hann á fleiri en eitt ein-
tak af, fyrir annan sem hann vantar.
En menn safna fleiri munum en
frímerkjum og myntum. Póstkorta-
söfnun er frekar algeng svo og
söfnun verðlauna- og minjapeninga.
Litlar stelpur safna oft servíettum
og þegar þær verða eldri henda flest-
ar munnþurrkunum en nokkrar
halda áfram, flokka safnið og betr-
umbæta það.
Söfnun er bæði ástríða og lifibrauð Magna R. Magnússonar sem rekur
verslunina Hjá Magna á Laugaveginum. Hann safnar og selur nánast alla
hluti, ekkert safn er nógu fjarstæðukennt til þess að hann hafi ekki áhuga
á því. Nýlega var útvarpsstöð með símasprell og hringdi í Magna og bauð
honum til sölu safn sem innihélt nokkur þúsund sveskjusteina. Magni sagð-
ist vera til í að kaupa safnið ef það væri vel flokkað. Á myndinni er Magni
með hluta af orðusafni sínu en hann á flestar gerðir heiðursmerkja, frá
frímúraraorðum til heiðursmerkja úr Kóreustríðinu. DV-mynd S
Sem fyrr segir safrra menn öllum
sköpuðum hlutum. Margir safna
steinum, aðrir gömlum ljósmyndum,
umslögum, stimplum, ábyrgðar-
merkjum, skotvopnum, sverðum,
straujámum, eldspýtnastokkum,
merkjum af síldartunnum, annálum,
eiginhandaráritunum, bókum, blöð-
um, límmiðum, skordýrum og svo
framvegis. Það er flestum sameigin-
legt sem standa í slíkum söfnunum
að þeir hafa gott skipulag á safni sínu
og flokkunin er í lagi. Annars væri
safnið hka lítils virði og lítill ánægju-
auki fyrir eigandann.
-ATA
A minningargreinar um
18 þúsund Islendinga
- Guðmundur Guðni Guðmundsson hefur safnað minningargreinum í þrjátíu ár
„Söfnunarhneigðin hefur alltaf
verið rík í mér. Ég var kominn á
kaf í ættfræðina og farinn að safna
að mér alls konar dóti tíu ára gam-
all,“ segir ^Guðmundur Guðni
Guðmundsson rithöfundur en
hann hefur komið sér upp allsér-
stæðu safni á síðustu áratugum.
Hann hefur semsé safnað minning-
argreinum og á nú greinar um
töluvert á nítjánda þúsund íslend-
inga. Safnið hefur hann gefið
Bókasafni Kópavogs.
„Ég hóf þessa söfnun fyrir áhrif
frá kunningja mínum, Þorvaldi
Kolbeinssyni, prentara á Alþýðu-
blaðinu. Við unnum saman og
hann klippti út minningargreinar
en hafði ekki gott skipulag á safn-
inu. Ég fór að safna minningar-
greinum líka og það endaði með
því að Þorvaldur gaf mér sínar
greinar.
Það var svo árið 1952 að ég fór
að skipuleggja safnið og flokka það.
Það er nú flokkað eftir nöfnum,
föðurnöfnum og stöðuheitum. í
hverju umslagi eru allar minning-
argreinar, sem ég hef fundið, um
viðkomandi menn, myndir, af-
mæhsgreinar, slysasögur, gamlar
íþróttafrásagnir og fleira. Þetta er
þvi sannkallað mannfræðisafn. í
safninu eru 18.700 umslög en ein-
staka menn hafa þurft tvö umslög
þannig að ég giska á að í safninu
séu greinar um 18.600 íslendinga."
Guðmundur vann lengst af við
húsgagnagerð hjá Trésmiöjunni
Víði en hefur hin seinni ár skrifað
nokkrar bækur.
„Eftir að ég lagði ritstörfin fyrir
mig sá ég hafði ekki nægan tíma
aflögu til að sinna safninu þannig
að ég varð að leggja það að mestu
til hliðar. Svo var safnið oröið
plássfrekt þannig að ég ákvað að
færa Bókasafni Kópavogs það að
gjöf.
Þorsteinn Jónsson, útgefandi í
Sögusteini, hefur fengið leyfr til að
ljósrita safnið og hefur tekið saman
efni í eina bók sem hann hefur þó
ekki gefið út ennþá. Ef af útgáifu
verður verður þetta fyrsta bindið í
tuttugu binda ritröð með fróðleik
um látna íslendinga."
Guðmundur sagðist líka safna
annálum. Hann hefur skráð hjá sér
öh ártöl frá upphafr íslandsbyggðar
og reynt að frnna einhveija atburði
sem gerðust hvert einasta ár frá
víkingaöld.
„Þetta er mikið.verk en skemmti-
legt,“ sagði Guðmundur Guðni
Guðmundsson.
-ATA
Guðmundur Guðni Guðmundsson með hluta af minningargreinasafni
sínu. Skúffan, sem hann er með í fanginu, og skúffurnar á gólfinu eru
hluti af safninu sem geymir minningargreinar á nítjánda þúsund íslend-
inga. DV-mynd S