Dagblaðið Vísir - DV - 08.07.1988, Side 12

12
FÖSTUDAGUR 8. JÚLl 1988.
Spumingin
Höfðu Bandaríkjamenn
rétt til að skjóta niður
írönsku farþegaþotuna?
Halldór Lárusson: Nei, ég myndi áíita
ekki, nema ef þeir hefðu verið vissir
í sinni sök um að vélin væri orrustu-
flugvél.
Jón Gunnarsson: Nei, hefur einhver
leyfi til að skjóta þær niður?
Björg Stefánsdóttir: Það finnst mér
alls ekki. Það var mjög létt í vasa hjá
Reagan að senda samúðarkveðju.
Soffia Arnardóttir: Auðvitað ekki,
alls ekki. Þeir ættu að þekkja vélam-
ar.
Sveinbjörn Finnson: Já, var þetta
ekki slys? Varla hafa þeir skotið hana
niður viljandi.
mér ekki. Ekki farþega. Fólkið í vél-
inni var ekki í stríði við þá.
Lesendur
Breytt viðhorf:
Hovfin Húsafellsmót
Unglingar þyrptust í stórum hóp-
um í Húsafell 2 og margir höfðu
með sér birgðir af áfengi. Þjórsár-
dalurinn gleymdist, en þar hafði
áður verið einn helsti skemmti-
staður unglinga um þessa helgi.
Fréttamenn komu aðvífandi og
gerðu sér far um að leita alls þess
versta og ljótasta sem hægt var að
draga fram og lýsa því með sterk-
um orðum og hneykslan. Ýktar frá-
sagnir birtust í fjölmiðlum af aumu
ástandi unglinga, spilltum gróðri,
lélegum aðbúnaði og okri. Allt var
fordæmt, allt varð að sverta. -
Skemmtikraftar stóðu ekki við
gerða samninga.
Heimafólk tók þessum ósköpum
með yfirvegaðri ró. Svaraði fyrir
sig af hógværð og festu, bar höfuð-
in hátt og stóð saman í blíðu og
stíðu. Þess vegna er þetta upphlaup
núna hreint óskiljanlegt. Það er trú
mín, að OK og UMSB ásamt borg-
firskri ferðaþjónustu standi sterk-
ari en svo, að ein samkoma skipti
sköpum fyrir tilveru þeirra. Ef til
vill munu renna upp þeir timar að
hægt verði að halda góðar sumar-
hátíðir fyrir fjölda manns eins og í
gamla daga, þegar Húsafellsmótin
voru og hétu.
En til þess að svo geti orðið þurfa
viðhorfm í þjóðfélaginu að breyt-
ast. Það stoðar lítt að býsnast yfir
drykkju unghnga uppi í sveit um
hvítasunnur og aðrar helgar. Á
meðan verður fullorðið fólk að af-
saka sig með því að „það sé á bíln-
um“, eöa jafnvel „í meðferð1', ef það
gerist svo djarft að láta sjá sig
ódrukkið á stöðum, þar sem fólk
kemur saman um helgar. - Með ósk
um að Borgfirðingar megi finna
samstöðu á ný.
G.B. skrifar:
Það þóttu fréttir þegar nýlega
vitnaðist að ekki yrði haldið Húsa-
fellsmót um verslunarmannahelg-
ina í ár. Húsafellsmót töldust til
stórhátíða hér á árum áður og
margir eiga þaðan minningar
blandaðar angan af regnvotu birki
og ómi af poppi og þjóðlagatónlist
áranna í kringum 1970. - Borgfirð-
ingar reyndu í fyrra að endurvekja
þessa stemningu, en tókst ekki,
ýmissa hluta vegna. ,
Nú átti að gera aðra tilraun í ljósi
fenginnar reynslu, en dæmið gekk
ekki upp. Löggæslan of dýr. Ekkert
minnst á söluskattinn eða
skemmtikraftana. Ungmennasam-
bandið og björgunarsveitin með
hálfgerða geðvonsku í fjölmiðlum.
Sýslumaðurinn og lögreglan gera
of miklar kröfur. Sumir segja, að
embættið sé bara blóraböggull. Fé-
lögin nenni í raun ekki að standa
í þessu. Aðrir segja lögregluna setja
fram óaðgengilegar kröfur til að
losna við hátíðina og brennivíns-
leitina sem henni fylgir. Það er víst
erfitt að leita að áfengi hjá fólki sem
vill fá að hafa það í friði. - Þessi
flumbrugangur og gífuryrði eru þó
ekki það sem maður á að venjast
af þessu fólki.
Borgfirðingar urðu í fyrra fyrir
barðinu á því sem annað hvort
voru alvarleg mistök í fréttaflutn-
ingi eða fádæma ósvífni af hendi
virtrar fréttastofnunar. Ekki hefur
heyrst um kærur í því máli. Mikil
umræða varð um Húsafellsmótið
áður en það hófst og verkaði sem
auglýsing, jafnvel smölun.
„Húsafellsmót töldust til stórhátíða á árum áður.“ - Frá Húsafelli.
...........V
Veðurfréttir í sjónvarpl:
Hliðhollar
norðanmönnum?
Jón Guðmundason hringdi:
Þaö fer dálitið i taugarnar á mér,
að mér finnst eins og veðurfræð-
ingar Sjónvarpsins beri einhvetja
sérstaka umhyggju fyrir ákveðn-
um hlutum landsins fremur en öðr-
um. Þannig er t.d. stundum tekið
fram, aö þeir fýrir norðan og aust-
an þurfi nu aö „sætta sig við“ eitt-
hvað kaldara í bili, eða að nú verði
sólarlaust fyrir norðan.
Alla vega finnst mér eins og sum-
ir veðurfræðingamir séu vilhaliir
þeim fyrir norðan og austan, en
þyki engin vandkvæði á því leið-
indaveðri sem við hér sunnanlands
höfum oftast nær. - í Sjónvarpinu
eitt kvöldið nýlega varð frétta-
manni það á, sennilega alveg óvart,
er hann lauk fréttalestri aö slá því
fram, að væntanlega fengjum við
nú eitthvað af góðviörinu til okkar
- eða eitthvaö í þessa áttina. Mér
fannst svipurinn á veðurfræðingn-
um vera dálítið vandræðalegur er
hann birtist og eins og lesa mætti
úr svipnum; Svona segir maður nú
ekki góði.
En kannski er þetta bara hugar-
burður í mér. Eða hvað finnst fólki?
Bankastjórastöður
og ráðningar
Oddur hringdi:
Maður er nú orðinn hálfleiöur á
að heyra um veitingar og ráðningar
í stöður bankastjóra hér á landi. Það
er eins og langflestir þeirra þurfi
endilega að koma úr pólitíkinni eða
þá að þeir eru tengdir henni með
starfi sínu hjá fyrirtækjum sem er
eymamerkt henni.
Nýjasta dæmiö er um væntanlega
ráðningu til Landsbankans. Þar er
höndlað með stöðu bankastjóra á
pólitísku nótimum. Ætlar þetta aldr-
ei að hverfa í íslensku þjóðlífi að allt
sem tilheyrir opinberum stofnunum
þurfi að fara eftir pólitískum htar-
hætti? Þetta er að heyra sögunni til
annars staðar og sennilega hvergi
tíðkað að ráða bankastjóra sem aldr-
ei hafa nálægt bankastörfum komið.
Þessir bankaráðsformenn eru
famir að hafa ansi mikil völd, þykir
mér, og tími til kominn að umsvif
þeirra verði minnkuð og einhver, t.d.
bankamálaráöherra, slái á puttana á
þeim. Þeir em að verða nokkuð
margir, hópamir, í opinberum stofn-
unum sem ráða því sem þeir vilja
ráða - og komast upp með það.
Fríðlýsing
Ingvar Agnarsson skrifar:
Stundum er talað um að friölýsa
þurfi þetta eða hitt landsvæðið. Mér
dettur í hug hvort ekki væri
skemmtilegt að friðlýsa einhverja
góða laxá þannig aö öll veiði væri
þar bönnuð en fólki væri þess í staö
leyft að ganga meðfram ánni ahri aö
vild og skoða það líf sem í henni
bærist.
Ég veit að þeir em margir sem ekki
hafa ánægju af að eyöa.lífi, hvorki í
vatni né annars staðar, en hafa yndi
af að skoða lífið í ósnortnu um-
hverfi. Ánægjulegt mundi.vera fyrir
slíkt fólk að ganga um á árbökkum
með börnum sínum og fá tækifæri
til að horfa á laxana lifandi á þeim
stöðum árinnar þar sem þeir helst
halda sig.
Þetta myndi áreiðanlega draga
margt fólk að ánni á góðviðrisdögum
og veita ólíkt hollari ánægju en fyll-
ing drápsgiminnar hefur upp á að
bjóða.
Friðlýslng einhverrar góðrar laxveiðiár. Hvað segja bændur nú? - Frá
Stóru-Laxá í Hreppum.
Að eitra fyrir foik...
Jón Kr. Dagsson skrifar:
Það kom virkilega illa við mig aö
lesa frétt í DV hinn 5. júh sl. um.að
fyrirtæki hérlendis kæmust upp með
það að nota ólögleg og jafnframt
hættuleg htarefni í matvæh án þess
að löggjafinn gerði nokkuö í málinu.
Því miður er þetta bara eitt dæmið
um þá vilhmennsku sem fær að vaða
uppi í þessu svokahaða „velferðar-
þjóöfélagi" okkar íslendinga. í öhum
siðmenntuðum samfélögum telst það
glæpur aö byrla mönnum eitur og
er þeim sem það gera refsað harð-
lega. - Nú eigum við að „beita eitr-
inu“ á illgresið í íslenskum matvæla-
iðnaði.