Dagblaðið Vísir - DV - 22.08.1989, Qupperneq 15

ÞRIDJÚDAGUR 22. ÁGÚST 1989.
15
Innflutnlngur á landbúnaðarafurðum:
Lagleg stefna það!
„Landbúnaður á íslandi er skipulagslaus og þarfnast umönnunar", seg-
ir m.a. í greininni.
Þrjú þúsund bændur atvinnu-
lausir og búa við lágmarks lifskjör
með fjölskyldur sínar í viðlaga-
sjóðshúsahverfum víðs vegar um
borgina. Bóndabæir og önnur
mannvirki standa auð um allar
sveitir og ekki þykir ástæða til aö
halda áfram viðhaldi við hringveg
landsins.
Nokkur þúsund af verkafólki,
sem starfað hafa við sláturhús og
kjötvinnslur landsins, eru á at-
vinnuleysisbótum.
Öll mannvirki, sem áður voru
nýtt undir slátrun og fullvinnslu á
kjöti, standa auð.
Atvinnugreinin kjötiðnaður lögð
niður eins og hún leggur sig.
Innflutningur í hverra þágu?
Ekki þarf annan Nostradamus til
þess að gera sér i hugarlund hvað
æðstu menn í viðskiptaráðuneyt-
inu og virtustu verkalýðsforingjar
innan ASÍ og að ónefndum há-
skólagengnum reiknimeisturum
okkar íslendinga eru að boða með
innflutningi á matvælum.
Það sem að ofan er skrifað er
kannski svartsýnishjal og þröng-
sýni að einhverra dómi, en ég er
ansi hræddur um að eitthvað hafi
gleymst í umræðunni um frjálsan
innflutning á matvælum og þann
spamað fyrir þjóðina að flytja inn
matvæli og leggja niður landbúnað
á íslandi hafi vantað útreikninga á
því hvað það kostar þjófélagiö að
framfleyta þeim þúsundum manna
sem stæðu atvinnulausir. Og lítið
hefur farið fyrir því að taia um
hvað skuli gera við öll mannvirkin
KjaUarinn
Arnþór Sigurðsson
kjötiðnaðarmaður
sem myndu tæmast, eða umreikna
hvað þau kosta og hver skuli borga
þann brúsa.
Ekki hef ég enn skilið í hverra
þágu innflutningur á matvælum
eigi að vera. Úr iðnaöar og við-
skiptaráðuneytinu kemur boð-
skapur sem erfitt er að skilja. í
fyrsta lagi er iðnaðarráðuneytið að
brjóta niður matvælaiðnað á ís-
landi, með slíkri aðgerö, sem er
svolítið undarlegt, því maður
skyldi ætla að ráðuneyti, sem fer
með iðnað í þessu landi, eigi að
byggja upp, en ekki bijóta niður.
í öðru lagi er viðskiptaráðuneytið
að skapa gífurlegan innflutning
sem er hið undarlegasta mál því
að í allri umræðu um viðskipti er
veriö að tala um viðskiptahalla við
útlönd og það er slæmt mál, á með-
an íslenska þjóðin eyðir meira en
hún aflar. Sem sé viðskiptaráð-
herra boðar meiri viðskiptahalla
og þar af leiðandi meiri skuldasöfn-
un fyrir íslenska ríkið.
Og ofan á allt annað sitjum við
uppi með ríkisstjórn og ráðherra
sem boðar atvinnuleysi.
Getuleysi
í framhaldi af því enun við,
verkalýðurinn, með verkalýðsfor-
ystu sem við trúum og treystum
fyrir lífskjörum okkar og stöndum
á bakvið þegar á reynir. En hvað
hefst í staðinn? Einn af æðstu mön-
um í herbúðunum við Grensásveg
hrópar hástöfum í fjölmiðlum
landsins. - Niður með vöruverð á
landbúnaðarvörum, og ef það er
ekki hægt þá flytjið þær bara inn.
- Lagleg stefna það í einu mesta
atvinnuleysi í áraraðir.
Ég vona, með fullri virðingu fyrir
verkalýðsforystunni, að afleiðing-
ar lægra vöruverðs hafi gleymst í
hita leiksins og verkalýðsforystan
fari að snúa sér að því að minnka
atvinnuleysi en ekki öfugt eins og
henni var treyst fyrir þegar hún
var kosin í þau embætti sem hún
situr í.
Mig undrar svolítið að hafa ekki
heyrt neinar raddir né lesið um
svör gegn þessari umræðu sem
ógnar atvinnu og landbúnaði í
þessu landi. Því verður ekki mót-
mælt að verð á landbúnaðarvörum
er hátt, en vandinn verður ekki
leystur með því að flytja inn land-
búnaðarvörur sem kæmu til með
aö vera ódýrari.
Það er enginn vafi á því að menn
verða að taka höndum saman og
sporna gegn þessari vá. - Nú í dag
er þegar farið að flytja inn smjör
og smjörlíki. í hvaöa tilgangi? Jú,
fijálst val, lægra verð en afleiðing-
in hærra smjöríjall. Og ágætis-
byrjun á því að leggja niður ís-
lenskan landbúnað og matvæla-
framleiðslu í þessu landi.
Þessi umræöa markast af getu-
leysi þeirra manna sem eiga að fást
við vandann. Að mínu mati eiga
þeir sem ekki ráða við vandann að
vikja til hliðar og láta þá um verk-
in sem treysta sér til þess.
Landbúnaður á íslandi er skipu-
lagslaus og þarfnast umönnunar.
Með hagræðingu og skipula'gningu
á framleiðslu má laga þennan
vanda og eflaust lækka verð á bú-
vörum, en það kostar vinnu og
hugsun, sem er nú eflaust það
vandamál sem enn hrjáir okkar
stjórnendur mest í þessum málum.
Arnþór Sigurðsson
„Og ofan á allt annaö sitjum við uppi
með ríkisstjórn og ráðherra sem boðar
atvinnuleysi.“
Er Þjóðarflokkurinn eina vonin?
Frá Alþingi. - Eru þingmenn ofhlaðnir störfum?
I síðustu kosningum fór mikill
skjálfti um gömlu flokkana. Það
var nefnilega komið fram nýtt
stjómmálaafl sem kynnti gjörólíka
stefnu og það sem meira var, gjöró-
lík vinnubrögð þeim sem tíðkast
höfðu hingað til.
Efndirnar
. Áhrifm létu ekki standa á sér.
Gömlu flokkarnir tóku sem óðast
upp málflutning Þjóðarflokksins og
höfðu eftir nær óbreyttar setningar
úr stefnuskrá hans og gerðust allir
sem einn hinir áköfustu byggða-
sinnar. Með þessu háttalagi hugð-
ust þeir drepa á dreif stefnu sem
ógnaði veldi þeirra. Óeining í
þeirra röðum varð síðan til þess
að klofningsframboð urðu til með
miklu brambolti. Bæði þessi fram-
boð koma úr röðum stærstu stjórn-
málaflokkanna, Sjálfstæðisflokks-
ins og Framsóknarflokksins. En
þessi flokksbrot hræddust einnig
framboð Þjóðarflokksins og tóku í
meginatriöum upp stefnuskrá
hans. Allt þetta fjaðrafok dró vissu-
lega athyglina frá framboði Þjóðar-
flokksins þvi hann hafði hvorki
fjármagn né vilja til að taka þátt í
þeim skrípaleik sem þarna átti sér
stað.
En hvað sem því leið mátti Þjóð-
arflokkurinn sæmilega við una því
stefnumál hans voru á vörum
flestra frambjóðenda úr öllum
flokkum.
Allar líkur bentu því til þess að
verulegra breytinga mætti vænta í
þá átt sem Þjóðarflokkurinn barð-
ist fyrir.
En hverjar voru efndirnar? Alls
öngvar. Strax eftir kosningar blésu
menn frá sér hugsjónarandanum
og settust niður til að slást um
stóla, stjórnir og stöður, allt féll í
sama farveg, bjargráð á bjargráð
ofan án þess að taka á hinum raun-
verulegu vandamálum þessarar
þjóðar, sem er gegndarlaus mið-
stýring fjármagns út í gerræðisleg
KjaUarinn
Gunnar Páli Ingólfsson
starfar að markaðsmálum
ævintýri þar sem ágirnd, fégræðgi
og fáfræði ráða að mestu ferðinni.
Löggjafinn
í þjóðmálaumræðu undanfarin
misseri hefur nokkuð verið deilt á
flölda þingmanna og í raun hávær-
ar raddir um að þeim beri að
fækka.
í mjög svo athyglisverðum út-
varpsþætti nú fyrir skömmu sat
fyrir svörum háttvirtur forseti
sameinaðs þings, Guðrún Helga-
dóttir. Hún reyndi af fremsta megni
að verjast þeirri gagnrýni að þing-
menn væru of margir, þvert á móti
taldi hún þingmenn ofurhlaðna
störfum og færði fyrir því þau rök
að þótt þjóðin væri lítil þá væru
málaflokkar álíka margir og hjá
öðrum mun stærri þjóðum.
Við sem erum á þeirri skoðun að
þingmenn séu of margir getum
ekki fallist á þessi rök. Þjóöarflokk-
urinn er einfaldlega á þeirri skoðun
aö meðan löggjafarþingið er með
ónothæfa stjórnarskrá og lög sem
að mestu eru byggð á danskri for-
skrift hafi það allt öðru að sinna
en að vera að snatta í kringum ein-
hveija málaflokka eða hagsmuna-
hópa úti í þjóöfélaginu.
Löggjafarþingið á fyrst og fremst
að búa þjóðinni réttlát lög sem
varða þjóðarheill, en ekki að rugla
svo málum að ráðuneyti séu nánast
óstarfhæf vegna afskipta þingsins
af hinum ýmsu málaflokkum sem
ættu fyrst og fremst heima úti í
sveitarfélögum.
Skapa ringulreið
Staðreyndin er sú að vandi hinna
ýmsu byggðarlaga er af svo marg-
breytilegum toga7 að alhæfðar
lausnir eins og nú hafa tíðkast eru
til þess eins að skapa ringulreið og
misnotkun valds og fjármagns eins
og dæmin sanna nú nýverið. Má
þar ýmislegt til taka eins og hús-
næðismál, loðdýrarækt, geymslu á
lambakjöti, niðurgreiðslur og
margt fleira þar sem aðilar neyta
réttar síns eftir lagaboði hvort sem
það er hagkvæmt fyrir þjóðarheild-
ina eða ekki.
Þessu vill Þjóðarflokkurinn
breyta: Hann vill leggja niður hið
fjölskrúðuga sjóðakerfi þar sem
misbeiting valds hefur kostað þjóð-
ina milljarða króna, hann vill
koma á valddreifmgu þar sem dag-
leg stjórnun þjóöfélagsins er í
höndum þeirra sem til hlutanna
þekkja. Hann vill jafnframt gera
þá ábyrgari fyrir þeirri stjórnun.
Hann vill koma á fót öflugum
dssjóði sem heföi það megin-
verkefni að leiðrétta stjórnarfars-
leg mistök svo að stórir hópar
manna þurfi ekki að líða fyrir mis-
tök örfárra manna og er þar nær-
tækast dæmið í loðdýraræktinni.
Umfram allt vill Þjóðarflokkurinn
skapa hvata til aukinnar verð-
mætasköpunar í þeim greinum
sem þjóðin byggir líf sitt á.
Við þjóðarflokksmenn höfum
orðið varir við að sá misskilningur
er viðloðandi hjá mörgum að Þjóð-
arflokkurinn sé fyrst og fremst
dreifbýlisflokkur. Þaö er alrangt.
Þjóðarflokkurinn er fyrir alla þjóö-
ina, en gerir sér fyllilega grein fyr-
ir þvi að ef atvinnulíf úti á landinu
heldur áfram að dragast saman
mun skapast mjög alvarlegur sam-
dráttur á höfuðborgarsvæðinu í
fjölmörgum greinuiíi, ekki sist í
ýmsum þjónustugreinum.
Þjóðarflokkurinn vill brjóta upp
pólitíska hagsmunagæslu og þá
samanþjöppun auðs sem á sér stað
í þjóðfélaginu í dag. Um leið vill
Þjóðarflokkurinn vekja upp pólit-
íska ábyrgð einstaklingsins, skapa
þjóðareiningu um hag íjöldans,
sterkt almenningsálit og koma í
veg fyrir að hugsunarháttur póker-
spilarans geti látið greipar sópa um
nægtaborð þjóðfélagsins.
Það er oft sagt aö engin þjóð eigi
betri stjórn skilið en hún kýs yfir
sig sjálf. í þessu felst heilmikill
sannleikur. En ekki er ráð nema í
tíma sé tekið. Því beinum við þeim
orðum til þín, ágæti þjóðfélags-
þegn, að þú kynnir þér stefnu Þjóð-
arflokksins. Sú stefna siglir ekki í
mollukenndri loforðaþoku. Hún er
hrein og bein og ræðst að rótum
vandans. Hún er því eina von þessa
þjóöfélags.
Gunnar Páll Ingólfsson
„Undanfarin misseri hefur nokkuð
verið deilt á Qölda þingmanna og 1 raun
háværar raddir um að þeim beri að
fækka.“