Dagblaðið Vísir - DV - 23.09.1989, Side 23

LAUGARDAGUR 23. SEPTEMBER 1989.
35
4
verka Kjarvals og Errós nema í
bamamyndum hans. Hitt er vitað að
það var góður vinskapur á milli
þeirra. Kjarval sagði fósturfóður
Errós, Siggeiri, að strákurinn væri
mikið málaraefni. Kjarval fylgdist
með honum síðar og fór ,á sýningar
hans í Reykjavík. Kjarval málaði að
minnsta kosti tvær myndir af Erró.
Önnur er í safni Þorvalds Guð-
mundssonar og hin er í eigu Errós.
Ferró varð Erró
Það er sniðug saga af því þegar
Erró lenti í málaferlum vegna nafns-
ins Ferró sem hann breytti í Erró.
Þá hitti hann Kjarval sem sagði að
þetta væri gott hjá honum því Ferró
væri svo hart nafn og harðneskjulegt
en Erró væri miklu mýkra,“ sagði
Aðalsteinn ennfremur.
„Þegar Erró tók sér hstamanns-
nafnið Ferró árið 1954 tók hann það
frá lítilli borg á Spáni sem heitir
Castel de Ferro. Upp úr ’60 fór hann
að fá póst sem stílaður var á ein-
hvern Ferro sem átti þá við annan
listamann sem var framleiðslumál-
ari. Síðan höfðaði Ferro þessi mál á
hendur Erró sem varð að miklu máh
vegna þess að hann fékk valdamik-
inn og frægan lögfræðing til að sækja
málið. Lögfræðingur sá hafði varið
hershöfðingjana sem sýndu de
Gaulle banatilræði. Erró og vinir
hans sátu löngum stundum th að
finna nýtt nafn. Það var ekki fyrr en
máhð var dómtekið að lögfræðingur
Ferros sagði: Af hverju tekur þú ekki
bara efFið framan af nafninu og
breytir því í Erró? Sú varð raunin
og Erró varð mjög ánægður með
nafnið, sérstaklegá eftir að í Ijós kom
aö nokkur staðanöfn í Evrópu bera
þetta sama nafn, t.d. eyja í Miðjarðar-
hafinu. Hann er því tengdur landa-
fræðinni áfram.“
Erró sækir myndefni sitt í þjóðlífið
og vinnur eftir ljósmyndum. Hann
myndar aldrei neitt á staðnum.
- En af hverju eru konur svo áber-
andi í myndum hans?
„Það hef ég bara ekki hugleitt,"
svaraði Aðalsteinn.
„Hann er mjög elskur að konum,
hefur kynnst mörgum og verið með
ófáum fallegum og frægum konum
um ævina. Erró hefur lengi búið með
thailenskri konu, Mhaj, og hann
heldur allri hennar fjölskyldu í Thai-
landi uppi,“ sagði Aðalsteinn.
Hugsar um heilsuna
Garðar Svavarsson er gamah vinur
Errós og hefur fylgt honum hér á
landi. „Það má segja að okkar kynni
hafi byrjað upp úr 1955. Það voru
tveir menn sem kynntu okkur, Bragi
Ásgeirsson og Guðmundur Baldvins-
son, svili minn. Þeir voru á sama
tíma við nám. Ég hef oft heimsótt
Erró til Parísar og hann mig hingað.
Erró er sívinnandi svo hann hefur
ekki mikinn tíma til að taka á móti
gestum. Hann hefur þó alltaf gefið
sér tíma til að taka á móti mér.“
Garðar sagðist hafa fylgst með Erró
allt frá því hann kynntist honum
fyrst og hann hafi ekkert breyst.
„Erró er hógvær og sérstaklega góö
manngerð. Hann skiptir aldrei skapi
en gerir miklar kröfur til sjálfs sín
sem hann gerir ekki til annarra.
Hann notar meirihiuta sólarhrings-
ins th að vinna. Sjálfsagi hans er
mikih og yfir daginn fær hann sér
tvo th þrjá blundi í fimm mínútur í
senn. Þá er hann nýr maður að nýju.
Með þessu getur hann haft miklu
meiri orku en aðrir menn. Hann
mætir til starfa klukkan sjö á morgn-
ana og vinnur yfirleitt th níu eða tíu
á kvöldin. Síðustu árin hefur hann
tekið lýsi á hveijum morgni og hugs-
að meira um mataræðið en áður.“
Erró á eina dóttur sem hann eign-

Hver minúta í hálfsmánaðardvöl Errós á Islandi var skipulögð. Hann fór meðal annars i sína fyrstu veiðiferð á
sjó. Hér kemur hann glaður í bragði í land með aflann.
aðist með fyrrum eiginkonu sinni.
Hún er í námi í Bandaríkjunum í
læknisfræði en býr annars í París.
Dóttir hans er þrítug og hefur mennt-
að sig í fjölmiðlun og líffræði, auk
læknisfræðinnar sem hún lýkur á
næsta ári.
Gjöf til þjóðarinnar
Að sögn Garðars hefur það búið
lengi í Erró að koma hingað heim
með safn sitt th að gefa íslensku þjóð-
inni. „Hann langaði til þess að íslend-
ingar ættu verk eftir sig. Ég reikna
ekki með að hann haldi margar sýn-
ingar eins og þessa hér í framtíð-
inni. Ég reikna með að þær verði
minni ef þær verða einhverjar,“
sagði Garðar.
„Þó að hann hafi gefið safn sitt til
borgarinnar þá er það að sjálfsögðu
gjöf th allrar þjóðarinnar. Hann taldi
best að borgin varöveitti það og ég
held að allir séu sáttir við það.“
Erró dvaldi hér á landi í tvær vik-
ur. Fyrri vikuna notaði hann til að
undirbúa sýningu sína og afhend-
ingu gjafarinnar en síðari vikuna til
ferðalaga. Garðar ferðaðist með hon-
um ásamt fimm Frökkum, heimh-
isvinum Errós. Það voru konan sem
sér um galleríið þar sem hann sýnir
og eiginmaður hennar, aðalfram-
kvæmdastjóri tískuhúss Yves Saint
Laurent og maöur hennar og einn
annar góður vinur. „Við fórum í lax
í Haffjarðará og veiddum vel, fengum
sautján laxa. Þessa daga vorum við
í mikihi náttúruskoðun og Frakk-
arnir voru alveg uppljómaðir af
ferðalaginu. Við keyrðum upp aö
Deildartunguhver, síðan lá leiðin að
Hraunfossum og Barnafossum. Þá th
Húsafehs og á Kaldadal. Á mihi fjall-
anna þar borðuðum við vhligæsir og
hituðum sósu með en við ferðuðumst
í húsbíl. Síðan héldum við áfram að
Þingvöhum, Laugarvatni, Geysi og
sáum nokkur gos úr Strokki sem
voru býsna góð. Þá héldum við aö
Gullfossi og síðan austur að Klaustri
þar sem var frábærlega vel tekið á
móti okkur af ættingjum hans. Einn-
ig fórum við í skoðunarferöir í
SkaftafeU og skoðuðum öU náttúru-
undrin, t.d. ísheUana í VatnajökU.
Þá heimsóttum við Erlend Einars-
son, fyrrverandi forstjóra SÍS, og
Margréti í sumarbústað þeirra í
Landbroti. Þar var feikhega vel tekið
á móti okkur. Loks fórum við á sjóinn
á fimmtudag og veiddum vel,“ sagði
Garðar.
„Hver einasta mínúta var þræl-
skipulögð meðan Erró dvaldi hér en
ég held að hann hafi ekki farið
þreyttur. Erró var mjög sáttur þegar
hann fór heim í gærmorgun. Honum
fannst hann vera búinn að ganga frá
ákveðnum þætti - þungu fargi af
honum létt. Hann fékk jákvæða og
góða umfjöUun og fyrir það var hann
ánægður og þakklátur," sagði Garð-
ar Svavarsson. -ELA