Dagblaðið Vísir - DV - 16.06.1990, Qupperneq 26

26
LAUGARDAGUR 16. JÚNÍ 1990.
Atli er alkominn heim frá Tyrklandi:
Ég er rétt að
byrja ferilinn
- ákvað að fara heim er tveimur félögum hans var stungið í fangelsi
„Ég ákvaö að flytja alkominn heim
til íslands eftir mikil leiðindi sem
komu upp á milli forseta Genclerbili
aimars vegar og tveggja argent-
ínskra leikmanna og mín hins vegar.
Argentínumennirnir voru settir í
fangelsi á tímabili en mér og fjöl-
skyldu minni var hótað öllu illu ef
ég krefðist þess að leika áfram sam-
kvæmt samningi.
Þetta var skömmu fyrir landsleik
íslands og Albaníu í maímánuði. Ég
ákvað strax að fara heim en halda
öllu leyndu til þess að þetta hefði
ekki áhrif á landsleikinn og félaga-
skipti mín í KR,“ sagði Atli Eðvalds-
son, landsliðsfyrirliði í knattspymu,
í viðtah við helgarblað DV.
Ath hefur veriö í atvinnumennsku
í knattspymu í tíu ár. Hann lék í
V-Þýskalandi með Borussia Dort-
mund, Fortuna Dusseldorf og Bayer
Uerdingen áður en hann hélt til
Tyrklands í september í fyrra. Atli
er 33 ára og segist eiga eftir 4-5 ár
sem knattspymumaður. Hann er
íþróttakennari aö mennt og hefur
leikið 61 landsleik fyrir ísland og á
sennilega eftir að bæta tugum lands-
leikja við. „Ég er rétt að byrja feril-
inn,“ segir Ath. Fjölskyldan stefnir
nú að því að byggja sér hús í Hafnar-
firði. Fyrsti leikur hans með KR
verður á móti gömlu félögunum úr
Val þann 27. júní.
Fjölskyldunni
var hótað
„Leiðindin í Tyrklandi byijuðu
þegar annar argentínsku leikmann-
anna vildi fá sig lausan frá félaginu
en hirin óskaði eftir að fá hærri laun.
Þetta mislíkaði forsetanum en hann
hefur mikh völd þarna og um hans
hendur fara margir tugir milljóna
króna á mánuði. Mótlæti er nokkuð
sem hann þekkir ekki.
Þetta var 13. maí en þá var ljóst aö
við myndum ná að halda okkur í
deildinni. Þegar Argentínumennim-
ir, Renaldi og Zacarias, fóm á fund
forsetans fengu þeir algjöra neitun
við óskum sínum og hann henti þeim
bara út. Þá báðu þeir um vegabréfm
sín en hann neitaði því hka. Leik-
mennimir fóm þá til argentínska
sendifulltrúans sem trúði varla því
sem þeir sögðu. Hann lét þá hafa
umsókn fyrir nýjum vegabréfum.
Þeir fóra með pappírana niður á lög-
reglustöð en þá var forsetinn búinn
að vara við að þeir væru að reyna
aö flýja. Viö svo búiö stakk lögreglan
þeim í fangelsi og þar sátu þeir í 10
tíma.
Við hinir leikmennirnir skynjuð-
um að eitthvað var að gerast. Argent-
ínumennimir komu ekki á æfingar
og þeir lentu í miklu óvissuástandi í
heila viku. Þetta vom strákar sem
ég hafði mikið samband við. Fjöl-
skylda mín var á leið í frí heim til
íslands þann 18. maí. Þann 13. maí
fékk ég viðtal viö forsetann. Áður en
ég kom inn th hans var hann í
stresskasti út af Argentínumönnun-
um. Þegar ég kom inn th hans sagði
hann strax: „Það verða engir útlend-
ingar hér áfram vegna vandamála
sem hafa skapast af þeim. Þiö getið
bara allir farið. Þá minnti ég hann á
tveggja ára samninginn minn sem
átti að renna út árið 1991. Þá æstist
hann upp úr öllu valdi og sagði að
ef ég kærði máhð til alþjóðaknatt-
spyrnusambandsins og kæmi svo aft-
ur í haust myndi hann sjá til þess
að mér og fjölskyldunni yrði ekki líft
þar. Svona hótaði hann mér.
Ég kvaddi manninn. Þarna var ég
ákveðinn í að fara til íslands fyrir
fullt og fast. Það varð allt vitlaust.
Vinir mínir, varaforsetinn og þeir
sem eru mér vinveittir reyndu aö
gera hvað þeir gátu. Þetta mál var
líka rætt í blöðunum. En ég var
ákveðinn. Máh Argentínumannanna
lauk svo þannig að annar fékk aö
fara heim meö því að endurgreiða
félaginu peninga sem hann vann sér
inn í vetur. Hinn samþykkti dauð-
skelkaður ahar kröfur forsetans. Um
leiö og þeir fengu passana sína fóru
þeir heim. Þeir sögðu mér að þeir
færu aldrei aftur til Tyrklands.
Þegar maður fær svona hótanir frá
æðsta manni félagsins lætur maður
ekki bara þar við sitja. Ég sleppti því
síðasta dehdaleiknum. Við pökkuð-
um öhu saman á tveimur dögum og
komum heim th íslands þann 27. maí
eftir aö hafa veriö í viku í Þýskalandi.
Ákafir stuðnings-
menn liðs Sigi Held
„Ég fór th Tyrklands í september
síðasthðnum. ÁUt í kringum fótbolt-
ann þar er mjög öfgakennt. Þegar við
sphuðum á móti hði Sigfrieds Held,
Galatasaray frá Istanbúl, hófst leik-
urinn klukkan tvö um daginn. Strax
klukkan átta að morgni var leik-
vangurinn orðinn troðfullur af
áhorfendum - 40 þúsund manns. Þar
af komu þijátíu þúsund áhorfendur
frá Istanbúl. Það má svo ímynda sér
lætin þegar leikurinn hófst. Velhrnir
era ahtaf troðfulhr og ævintýra-
mennskan í kringum þetta er algjör.
Heimaleikirnir hafa mikið að segja
og dómgæslan er í samræmi við það.
Ef Tyrkir hefðu náð að komast í
heimsmeistarakeppnia á Ítalíu núna
hefðu örugglega milljónir fylgt liðinu
þangað,“ segir Ath.
„Liðið mitt hafði aldrei áður haft
erlenda leikmenn. Það átti að fækka
í deildinni og því erfiðara að halda
sér uppi. Ég og Argentínumennirnir
tveir vorum því keyptir. Það var
mjög skrýtið fyrir okkur þrjá að að-
lagast þessu fyrst. Til dæmis höfðum
við þjálfara sem viö máttum ekki
horfa beint framan í ef hann var að
tala við okkur. Við áttum að horfa
niður. Á fundum þótti svo dónaskap-
ur ef við krosslögðum fætur. Þá vor-
um viö að niðurlægja þjálfarann.
Einu sinni gerði hann athugasemd
þegar ég hafði fæturna krosslagða.
Ég hætti og baðst afsökunar. Tuttugu
mínútum síðar gleymdi ég mér og
krosslagði fæturna aftur. Þjálfarinn
hvessti þá á mig augun en ég gat
ekki annaö en hlegið,“ segir Atli.
Hvers vegna í KR?
„Daginn eftir að ég kom heim til
íslands hringdi einn félaga minna
úr KR í mig. Eg sagði honum þá strax
að ég væri alkominn heim og tjáði
honum að mig langaöi að koma yfir
í KR. Það var þá ákveðið. Þessu var.
haldið leyndu fram yfir landsleik."
- Hvers vegna fórst þú í raðir KR-
inga en ekki í Val - á Hlíðarenda þar
sem þú varst „ahnn upp?
„Það var búið aö þrýsta á mig í
mörg ár. Ég geri líka oft það sem
ekki er beint reiknað með. Eg breyti
stundum um stefnu og reyni að sjá
nýja hluti fyrir mér. Mig langar th
að taka þátt í að vinna annaðhvort
íslands- eða bikarmeistaratitil fyrir
hð sem hefur ekki orðið íslands-
meistari í 23 ár. Það yröi stórkostlegt.
Mörgum Valsmönnum kann að
finnast að ég sé að einhverju leyti
að brjóta af mér. Ég er hins vegar
ekkert einsdæmi, fleiri Valsarar hafa
farið annað. Mér finnst ég vera búinn
að skha mínu hjá Val og langar að
taka þátt í einhverju nýju. Mér finnst
það hvetjandi verkefni að vinna bik-
ar með KR. Félagið á hka mjög sterka
áhangendur. Ef eitthvert hð á fith
skihð þá er það þetta vesturbæjarlið.
Ef takmarkið verður aö veraleika
held ég að það yrði reistur múr i
kringum vesturbæinn og hann lýsti
yfir sjálfstæði. Það yrði algjör
sprenging."
Kom ekki í atvinnu-
mannshugleiðingum
Ath segist ekki vera kominn til KR
með það fyrir augum að verða at-
vinnuknattspyrnumaður. Félagið
mun hins vegar aðstoða hann við
ýmis atriði varðandi það að koma sér
fyrir á íslandi. „Félagið er tilbúið th
að vera mér innan handar varðandi
þau atriði.“ Atli vih ekki tjá sig um
greiöslur í þessu sambandi.
„Ef ég hefði eingöngu verið aö
sækjast eftir peningum hefði ég getað
haldið uppboð á sjálfum mér. Það var
hins vegar aldrei ætlunin. Ég hafði
lengi hugleitt að fara í KR vegna
kunningsskapar við marga í þeirra
röðum í mörg ár. Ég stríddi félögum
mínum í KR á því fyrir tíu árum að
þeir yröu aldrei meistarar fyrr en ég
kæmi yfir til þeirra. í mhhtíðinni
hafa þeir ekki unnið stóra titla svo
það er aldrei að vita nema þetta ræt-
ist,“ segir Ath.
„Mér hst vel á KR-hðið. Það er
sterkt á pappímum. En það er eins
og með íslenska landsliðið, það verö-
ur að vinna rétt saman á velhnum.
Ath segist ekki vita í hvaða stöðu
hann veröur þegar hann leikur
fyrsta leik sinn með KR á móti Val.
„Ætli þjálfarinn ráði því ekki. Mér
er nokkuð sama um hvar ég spila á
velhnum. Ég reikna þó með að verða
aftarlega. En ég á örugglega eftir að
fara í sóknina líka. Ég er svo ansi
markagráðugur," segir hann.
Kolbrjálað landslið
á Lenínleikvanginum
Ath er þekktur fyrir að drífa félaga
sína í landshðinu áfram þar sem hðs-
andinn er mjög sérstakur. Varðandi
baráttugleðina í landshðinu eru Atla
ýmis atvik sérstaklega minnisstæð:
„Við voram eins og grenjandi ljón
þegar við biöum með sovésku leik-
mönnunum inni í göngunum á Len-
ínleikvanginum í Moskvu í undan-
keppni heimsmeistarakeppninnar í
fyrravor. Liðin stóðu hhð við hlið í
röð inni í göngunum þegar við biðum
eftir að hljómsveit og fleiri gengu út
af leikvanginum. Það var varla nema
armlengd á mhli raðanna. Við létum
öllum illum látum: „Tökum þessa
karla - þeir geta ekki neitt, töklum
þá niður. Beijast strákar. Við neglum
þá! - Við vorum alveg kolbijálaðir -
beint fyrir framan hina leikmennina.
Fyrir utan biðu 100 þúsund áhorf-
endur í 30 stiga hita.
Heima á íslandi var hitinn rétt fyr-
ir ofan frostmark. Við vorum ekki
búnir að koma saman í átta mánuði
og flestir af strákunum höfðu ekki
einu sinni spilað á grasi í allan þann
tíma. Fólkið heima hefði átt að sjá
þennan djöfulgang í hðinu. Dasayev,
Protosov og allar stjörnurnar í sov-
éska hðinu htu á okkur og hristu
bara hausinn. Svona gekk þetta í 3-4
mínútur áður en við gengum inn á
leikvanginn.
Svo byrjaði leikurinn. Við vorum
eins og grenjandi ljón. Rússamir
byrjuðu á að spha sinn fótbolta.
Fastar, snöggar sendingar - með
einni snertingu og boltinn látinn
ganga. Við byrjuðum strax að spha
fast og gáfum þeim engan frið. Þeir
breyttu síðan um leikaðferð þegar
þeir náðu að skora mark úr auka-
spyrnu. Þá urðum við enn vit-
lausari. Rússarnir drógu sig til baka
og reyndu að forðast tækhngar við
okkur en við pressuðum á þá. Sov-
ésku áhorfendumir byrjuðu fljótlega
að gera mexíkanskar bylgjur og
fannst voða gaman. Þegar leið á leik-
inn fór þetta að breytast. Bylgjumar
urðu máttlausari að sjá. Þegar við
náöum svo aö jafna rétt fyrir leikslok
datt botninn úr öllu saman hjá þeim.
Þetta endaði með því að áhorfendur
klöppuðu fyrir okkur. Þegar leiknum
lauk hlupum við þijá sigurhringi í
kringum vöhinn, fórum úr peysun-
um og köstuðum þeim th áhorfenda.
Svona er stemningin öft í leikjum
landsliösins. Við verðum hreinlega
brjálaðir inni í búningsklefa áður en
við fóram út á vöh. Sigfried Held,
þjálfarinn okkar, var hrifinn af
þessu. En ég held að það hafi alveg
gengið fram af honum yfir þessari
vhlimennsku þegar hann sá okkur
með sovésku leikmönnunum inni í
göngunum,“ segir Ath og hlær.
Bo hrökklaðist
út í horn
„Við leikmennimir segjum gjam-
an: Viö erum ekki bestir - en við
eram sterkastir. Ég er viss um að
íslenska landsliöið er þaö þyngsta í
heiminum, í kílóum talið. Þessir
strákar eru alhr eitt vöðvabúnt.
Þegar viö lékum á móti Lúxemborg
í vor var svipuð stemning hjá okkar
fyrir leik og á Lenínleikvanginum.
Það var fyrsti leikur okkar með Bo
Johansson sem landshðsþjálfara og
fyrsti leikurinn eftir að Eggert Magn-
ússon varð formaður KSÍ. Þegar
þjálfarinn kom inn í búningsher-
bergi th okkar og ætlaði að fara að
stappa í okkur stálinu urðum við á
Atli Eðvaldsson segir að breytinga sé að vænta hjá landsliðinu. Hann hef-
ur leikið 61 landsleik og á sennilega eftir að bæta einhverjum tugum við
þvf hann segist ætla að leika knattspyrnu í 4-5 ár í viðbót. Á myndinni
fagnar Pétur Ormslev marki sem Atli skoraði í landsleik íslands og Albanfu
á dögunum. Atli þótti þá sýna mjög góðan leik.