Dagblaðið Vísir - DV - 02.02.1991, Blaðsíða 39

LAUGARDAGUR ^ EEBRÚAR1991.
51
X,
SveitVerðbréfa-
markaðar íslandsbanka
Úrslitakeppni um Reykjavíkur-
meistaratitilinn 1 bridge var sþiluð
á Hótel Loftleiðum um sl. helgi.
Fjórar sveitir spiluðu til úrslita.
Samvinnuferðir-Landsýn unnu
sveit Tryggingamiðstöðvarinnar í
æsispennandi leik með 102-101 en
sveit Verðbréfamarkaðar íslands-
banka vann sveit Landsbréfa með
nokkrum mun.
Sveit VÍB varð síðan Reykjavík-
urmeistari með því að sigra Sam-
vinnuferðir-Landsýn í 64 spila úr-
slitaleik en bronsið kom í hlut
Tryggingamiðstöðvarinnar. Sveit
VÍB skipa þaulreyndir bridge-
meistarar: Guðmundur Páll Amar-
son, Þorlákur Jónsson, Karl Sigur-
hjartarson, Sævar Þorbjörnsson,
Guðlaugur R. Jóhannsson og Örn
Arnþórsson.
Við skulum skoða eitt spii frá
leiknum.
S/Allir
♦ K104
V ÁG53
♦ KD9
+ K72
* 732
V K8
♦ 107542
+ Á63
♦ DG9865
V 1042
♦ 63
+ 94
♦ Á
V D976
♦ ÁG8
+ DG1086
Þarna sitja að spilum í n-s Guð-
mundur Páll Amarson og Þorlákur
Jónsson en a-v Guðmundur Sv.
Hermannsson og Björn Eysteins-
son.
Ég fæ mér sæti hjá Guðmundi
Páli. Guðmundur er hugmyndarík-
ur spilari og kemur oft skemmti-
lega á óvart. Og ekki brást hann í
þetta sinn!
Þorlákur opnar á einu laufi og ég
velti fyrir mér hvort Guðmundur
- Reykjavíkurmeistari 1991
Sveit Verðbréfamarkaðar íslandsbanka varð um síðustu helgi Reykjavíkurmeistari í sveitakeppni. Sveitin
sést hér á myndinni með Hjalta Elíassyni landsliðsþjáifara. Sveitina skipa, talið frá vinstri: Örn Arnþórsson,
Sævar Þorbjörnsson, Þorlákur Jónsson, Guðlaugur R. Jóhannsson, Hjalti þjálfari, Karl Sigurhjartarson og
Guðmundur Páll Arnarson. DV-mynd Hanna
muni afgreiða spilið strax með
tveimur gröndum sem væntanlega
sýna 16 +. Nei, auðvitað segir hann
eitt hjarta til þess að háliturinn
týnist ekki. Þá kóma þrjú hjörtu
hjá Þorláki og skyndilega er spilið
orðið mjög áhugavert. Guðmundur
segir nú þrjá spaða og Þorlákur
þrjú grönd. Þá koma fjögur grönd
hjá Guðmundi og fimm spaðar hjá
Þorláki sem hljóta að vera þrír ás-
ar, nema þeir spili Roman-Black-
wood sem þýðir þá tveir ásar og
hjartadrottning.
Við skulum riija upp sagnirnar á
meðan Guðmundur er að hugsa sig
um:
Suður Vestur Norður Austur
liauf pass lhjarta pass
3hjörtu pass 3spað- pass
ar1)
3grönd2) pass 4grönd3) pass
5spað- páss ?
ar)
Ég blaða í kerfiskorti Guðmund-
ar meðan hann hugsar og flnn út
eftirfarandi:
1) Spurning um stuttlit.
2) Stuttur spaði.
3) Roman-Blackwood.
4) Tveir ásar af fimm og hjarta-
drottning.
Og nú get ég heyrt hvað Guð-
mundur er að hugsa! „Á makker
fyrir þremur hjörtum?" Greinilega
vantar hjartakónginn og einn ás,
svo slemman er í besta falli 50%.
En héðan af verður þó ekki stansað
undir slemmu, því fxmm grönd
myndu sýna alslemmuáhuga. Þör-
lákur hefur lofað fimm+ laufum
og 15-17 hp„ svo kannske má fresta
hjartaíferðinni í grandslemmu, ef
makker á níuna en ekki tíuna. Ég
smelli mér í sex grönd, þau hljóta
að vinnast ef hjartaö gefur fjóra
slagi. Allavega verð ég að vernda
spaðakónginn.
En bíðum við, á VESTUR út? Al-
veg rétt, Þorlákur sagði jú þrjú
grönd.
Spaðasjöið liggur á borðinu.
„Fyrirgefðu makker,“ heyri ég
Guðmund segja, „en spihð tapast
víst hvort sem er“.
Þorlákur lætur sér fátt um
fmnast, lætur lítið og drepur á ás-
inn heima. Hann fer strax í laufiö,
Björn drepur þriðja laufið og spilar
meiri spaða.
Bridge
Stefán Guöjohnsen
Þorlákur drepur á kónginn og við
Guðmundur fylgjumst spenntir
með, því ennþá er eftir að svína
fyrir hjartakónginn. Þorlákur fer
nú heim á tígulgosa, svínar hjarta-
gosa, tekur síðan laufin og tíglana.
Hann hefur nú nánast fullkomna
talningu. Vestur hefur byrjað með
þrjú lauf, íimm tígla og eftir útspil-
inu að dæma hefur hann átt þrjá
spaða.
Lítið hjarta, kóngur, ás og unnið
spil.
Það vill til aö Björn og Guömund-
ur eru báðir hin mestu prúðmenni.
Þeir segja ékkert upphátt, en ég sé
á svip þeirra hvað þeir hugsa:
„Þetta er nú meiri grísa....“
Vísnaþáttur
Hvað skal yrkja um hreina trú?
„Það er ekki það sem við etum
heldur það sem við meltum sem
eykur styrk okkar, ekki það sem
við öflum heldur það sem okkur
tekst aö spara sem gerir okkur
ríka, ekki það sem við lesum heldur
það sem við munum sem eykur
þekkingu okkar, ekki það sem við
prédikum heldur það sem við sýn-
um í verki sem gerir okkur sann-
kristna“. Svo mælti enski heim-
spekingurinn Francis Bacon og
undir þetta geta eflaust flestir tek-
ið. En það tekst aðeins fáum einum
að sýna trú sína í verki þótt flestir
játi hana með vörunum.
Eitt sinn var mikilsmetinn iðnað-
armaður á Akureyri sem frelsaðist
og gekk í Hjálpræðisherinn. Hann
sást oft úti á götum á síðkvöldum,
söng þar hjálpræðisherssöngva,
spilaði á gítar og hélt ræður um
hjálpræðið. Á daginn stundaði
hann iðn sína af mikilli alúð og
þótti manna dýrseldastur á vinnu
sína. Um hann var þetta kveðið:
Syngjandi um sálarfrið,
safnandi tímans auð,
bendandi á himins hlið,
hugsandi um daglegt brauð.
Sjálfan mig seð ég fyrst
síðan náungann.
Ég trúi á Jesúm Krist,
Ég breyti eins og hann.
Skáldmæringurinn og presturinn
Matthías Jochumsson orti aö lok-
inni fyrri heimsstyrjöldinni:
Hvað skal yrkja um hreina trú?
Hvað er kirkjan orðin nú?
Hrunið virki, brotin brú,
bráðum tyrkneskt þrotabú.
Hvernig skyldi ástandið vera í
dag? Höfum við gengið til góðs/göt-
una fram eftir veg? Flosi Ólafsson
leikari hvað svo fyrir nokkrum
árum:
Þó að maður þulið gæti
þúsund faðirvor,
finnst mér ekki að bænin bæti
börn sem deyja úr hor.
Steingrímur Eyfjörö læknir orti
(ég hef fyrir satt að það hafi verið
í gamni) um Ingólf Þorvaldsson,
prest í Ólafsfirði:
Ingólfur er að messa,
orðin hans margan hressa
gáfuð og guðdómleg,
þó hefur hann til þessa
þrammað hinn breiða veg.
Jón Magnússon, bóndi á Há-
varðsstöðum, metur „þarfasta
þjóninn" meira en klerkinn:
Hátt þótt tóni höföinginn
Vísnaþáttur
En ekki er sama hver presturinn
er. Sigurkarl Stefánsson mennta-
skólakennari sendi séra Magnúsi
Guðmundssyni í Ólafsvík þessa af-
mælisvísu:
Þú átt trúar styrkan staf,
í starfinu aldrei hálfur,
leiðarstjörnu leiddur af
leiðarstjarna sjálfur.
Sigurður Björnsson, smiður á
Seyðisfirði, orti eftirmæli um séra
Björn Þorláksson á Dvergasteini
sem var orðlagður glímumaður og
karlmenni að burðum en átti oft í
málaferlum innan sóknar og þótti
þar nokkuð fastur fyrir:
Nú er fallinn fauskur kalinn
fyrrum standa sem var talinn
styrkri rót í mammons mó.
Frelsaðu guð þann lurk frá loga
líklegt er að íjandinn toga
muni í annan endann þó.
Svo eru þeir sem láta þakklæti
sitt til almættisins í ljós í ljóðum.
Guðmundur J. Einarsson á Brjáns-
læk:
Mörg á ég áð þakka þér,
þengill himna-ranna,
gullin sem að gafst þú mér
á götu lífdaganna.
Þó að lokuð sýndust sund
og sylli brim við skerið
hef ég aldrei eina stund
yfirgefinn verið.
Bænir geta verið margvíslegar en
sú sem fer hér á eftir er þó all-
frábrugðin venjulegum bænum.
Hugi Hraunfjörð:
Ég leggst á bæn og bið þig hljóður
að breyta alltaf svo við mig,
að ég hafi, guð minn góður,
gagn af því að elska þig.
Menn skynja lífið og tilveruna á
mismunandi vegu, snillingar nokk-
uð á annan veg en aðrir dauðlegir
menn. Meistari Sigurður Nordal
lýsti viðhorfi sínu á eftirfarandi
hátt:
Aldir og andartök hrynja
með undursamlegum nið,
það er ekkert í heiminum öllum
nema eilífðin, guð - og við.
Lokáorðin að þessu sinni eru
skáldbóndans frá Kirkjubóli í Hvít-
ársíðu, Guðmundar Böðvarssonar.
Þau eru úr kvæði sem nefnist Jóns-
messunóttin 1971, kveðja til eigin-
konu hans, Ingibjargaf Sigurðar-
dóttur, sem látist hafði þá skömmu
áður:
Og nú á mótum minna og þinna
vega
er margt sem hvorki veit ég eða
skil;
samt ber ég fram þá bæn í mínum
trega:
Guð blessi þig, - ef hann er nokk-
ur til.
Torfi Jónsson