Alþýðublaðið - 21.03.1967, Blaðsíða 13

Síml SOIM.
MaSur á fiótta
Spennandi mynd í litum og
Cinema-Scope.
Lawrence Harvey.
Sýnd kl. 7 og 9.
ísleiizkur texti.
Sýnd kl. 9.
Hávísindalegir
hörkuþjófar
AfiTurðasnjöll brezk sakamála
gamanmynd.
ÍSLENZKUR TEXTI, .
Sýnd kl. 7 og 9.
FJÖLIOJAÍfol • SSAFIROI
1
le9BS»BSF!SBS5«S3aí!Saa
EINANGRUNARGLER
FIMM ÁRA ABYRGÐ
Söluumboff:
SANDSALAN S.F.
Elliðavogi 115.
Sími 30120. Póstliólf 373.
Massey
Ferguson
DRÁTTARVÉLA
og GRÖFUFJCENBUR
láta yfirfara og gera við
vélamar fyrir vorið.
Massey Ferguson-við-
Nú er rétti tímimi til að
gerðaþjónustu annast
Vélsmiðja
Eysteins Leifssonat
hf.
Síðumúla 17.
sími 30662.
'ú’
Auglýsið í AlþýðublaSinu
Framhaldssaga eftir Astrid Estherg
ÉG ER SAKLAUS
ákveðið að þau giftu sig. Kann-
ski dagurinn diafi verið ákveðinn
líka.
Ég hef alltaf vitað það, hugs-
aði Merete. Því finnst mér það
þá svo sárt?
Ég má ekki hugsa um það . . .
FIMMTI KAFLI.
Hún reyndi að einbeita sér að
vinnunni og hamraði á reiknings
vélina, sem bezt hún kunni.
Henni fannst þögnin óþolandi.
Merete og Tarzan voru ein. Ulrik
var í verzlunarferð og Jessen
var veikur. Hann lét Merete eft-
ir a'ð sjá um kaupreikningana.
Hún vann langt fram á nótt og
loksins stemmdi allt hjá henni.
Hún starði á útkomuna þreytt og
velti því fyrir sér, hvort það
gæti virkilega verið að þetta
væri rétt.
Ulrik kom heim til að aka
henni til bankans þar sem átti
að afhenda peningana og þau
hjálpuðust að við að setja upp-
toæðirnar oig launaseðlana í um-
slögin. Merete fannst hún hafa
hita þegar þau óku af stað með
aftursætið fullt af umslögum. Það
var hún, sem bar ábyrgð á að
þessar þúsundir króna kæmust í
réttar hendur.
— En hvað ég er taugaóstyrk,
sagði hún. — Ef ég hef nú reikn-
að vitlaust.
Ulrik tók pípuna út úr munn-
inum og virti hana fyrir sér.
— Byrjarðu aftur, sagði hann.
Ég var búinn að segja þér, að
mér virtist samlagningin afar
eðlileg og niðurstöðutalan mjög
sennileg. En þú átt vitanlega
ekki að bera alla ábyrgðina
svona í byrjun. Ég skal yfirfara
allt næst, þegar ég má vera að
því — og finni ég einhverja
vitleysu, leiðrétti ég hana með
næsta kaupi. Þú hefur unnið vel
og mig langar til að bjóða þér
út þegar þetta er búið.
— En spennandi. sagði Mer-
ete. — Hvert?
— Við fáum eitt glas og mat.
Svo förum við í gönguferð um
skóginn. Áttu eitthvað annað en
háhæla skó?
— Ég er yfirleitt í sléttbotna
skóm, sagði Merete afsakandi.
IVIér finnst það þægilegra.
Ulrik hrukkaði ennið smá-
stund. Kannske hann væri að
hugsa um sléttbotna skó Merete
og háhælaða glæsilega skó Lou-
ise. Merete leit út um gluggann.
Sá fyrsti, sem kom að sækja
launin var gamli smiðurinn sem
járnaði hestana á óðalinu og sá
um alla smíðavinnu í smiðju.
Góðan daginn, Olav, livernig
gengur? spurði Ulrik.
— Sæmilega svaraði sá gamli.
- Gott.

Gamli maðurinn hellti inni-
haldi umslagsins á borðið og
taldi peningana sína og Merete
beið í ofvænj. Henni létti þegar
upphæðin virtist rétt. Gamli
maðurinn dró upp leðurveski og
setti peningana í það. Svo rétti
hann úr sér.
— Sumir bera gullið utan á
sér, urraði hann og leit á rautt
hár Merete. Ulrik brosti til henn-
ar.
— Það er ekkert athugavert
við það að hafa rautt hár, sagði
hann.
6
-— Nei, sagði gamli maðurinn.
Það er ekki allt gull sem glóir.
Hann gekk til dyranna. Hann
var lítill og krepptur og Merete
velti því fyrir sér við hvað hann
liefði átt með þessum orðum.
Þau höfðu mikið að gera
næstu tíma. Ulrik leit á klukk-
una.
— Þetta gekk eins og í sögu,
sagði hann. — Nú förum við.
Merete tók saman listana og
setti þá í tösku Ulriks. Það
gladdi hana að þau fóru ekki
beint til Ulrikslunds. Þar hafði
Louise augun alls staðar.
Hárið á Merete flaug fyrir
vindinum. Hér var fagurt, enda
hafði Ulrik sagt henni það áður.
Hún var ekkert hrædd í bílnum.
Ég hef yfirunnið óttann, hugs-
aði hún. Það er friðsældin á óð-
alinu sem hefur læknað mig.
Ulrik leit á hana.
— Hvernig leizt þér á gamla
smiðinn? spurði hann.
— Ilann var víst ekkert' kurt-
eis, sagði Merete.
— Ég held að hann hafi ékki
verið ókurteis heldur, sagði Ul-
rik. — Maður veit aldrei við
hvað hann á. En svo síðar kem-
ur það í Ijós og þá undrast mað-
ur vizku hans. Stundum virðist
hann heimskur, en svo er ekki.
Fólk segir að hann sé skyggn
og framsýnn.
— Það finnst mér óhugsan-
legt, sagði Mercte.
Bara að hann sæi aðeins fram
tíðina en ekki fortíðina með
leyndarmáli hennar.
F
SJOTTI KAFLI.
Merete' steig út úr bílnúm. —
Loftið í skóginum var heil-
næmt og ferskt og býflugurnar
suðuðu. Grá ský voru á liimn-
inum. Ulrik gekk eftir litlum
stig inn í rjóður.
— Finnst þér ekki fallegt
hérna? spurði hann.
Skyndilega lieyrðust drunur.
— Hvað var þetta? spurði
Merete óttaslegin.
— Þrumur, sagði hann. — Þær
eru langt undan, en við skul-
um setjast í bílinn. Seinna
komu fleiri þrumur og eldingar
og regnið helltist yfir þau.
— Vertu ekki hrædd, sagði
Ulrik. — Þessu lýkur fljótlega.
Þau voru gegnblaut áður en
þau komust aftur að bílnum.
Skyndilega missti Ulrik fótfest-
una og rann niður bakkann.
Merete varpaði ' sér áfram og
greip í hann. Hún hélt takinu
en nokkurir steinar fyrir ofan
þau losnuðu og ultu niður lilíð-
ina. Sennilega hafði eldingunni
slegið niður fyrir ofan. Nokkr-
um sekúndum síðar var þessu
lokið. Ulrik leit á hana. Hann
var kríthvítúr.
— Hvernig 'fór fyrir þér?
Þú hefur þó ekki fengið stein í
þig? Þú bjargaðir lífi mínu. Ég
hefði hálsbrotnað eða hrygg-
brotnað, ef ég hefði runnið nið-
ur skriðuna.
Hann reis á fætur og kippti
henni upp. Svo tók hann um
axlir hennar. — Þú titrar öll.
Vertu ekki hrædd. Því er lokið.
En einmitt í þessu kom ein
elding til. Andlit hans laut yfir
hennar og varir ihans kysstu
varir hennar. Óð af ótta þrýsti
hún sér að honum. Bjart Ijósið
olli því að hún endurlifði nótt-
ina, sem slysið varð. Hvítir
geislar Ijósanna. Tréð, sem þaut
að vagninum. Hún opnaði aug-
un og sá regndropana renna nið-
ur andlit hans og á hennar. Hún
titraði. Elska ég hann?
Ulrik Ieit á hana. Hún hefur
falleg augu, hugsaði hann. Þau
eru græn. Loksins veit ég hvern-
ig þau eru á litinn. En af hverju
er svipur hennar svona? Hann
strauk yfir hár sér, en það gerði
hann alltaf ósjálfrátt, ef eitt-
hvað kom honum úr jafnvægi.
Hvað hef ég gert? — Ég
ætla að giftast Louise. Ég
meinti ekkei’t með þessu — ég
má ekki meina neitt með þessu.
Hann laðaðist að henni, hann
laut ýfir hana og það lá við að
hana kenndi til, svo fast tók
hann utan um hana. En enginn
vöðvi hi'ærðist í andliti hennar.
Samt fannst lxonum hún bíða
hans — bíða kossa hans.
Ulrik slepptí henni. Hann
varð að slítá sig lausan áður
en hann missti algjöx-lega
stjórn á sér. Hann stóð á fætur.
Smástund starði hann á hana.
Næstum reiðilega. Svp lagði
hann af stað og hún elti liann
eins og svefngengill. Ulrik opn-
aði dyi-nar.
— Kanntu á bíl? spixrði hann
án þess að líta á hana.
Martröðin kom aftur yfir hana.
Hún hrökk við. Við hvað átti
liann? Hún skalf.
— Nei.
— Ég meiddi mig í vinstri
hendinni og mig kennir skolli
íxiikið til. Geturðu ekki reynt að
aka niður eftir? Ég skal segja
þér hvað þú átt að gera.
— Nei, ég þori ekki ..
Hún séttist inn í bílinn. Hún
vildi heldur ganga alla leiðina
Bruni
Framhald af bls. 3.
viff Þjóffveg á Akranesi.
Þegar slölxkviliffiff kom á staff
inn var mikill eldur i húsinu sem
er gramall Ixermannaskáli meff viff
byggingu úr timbri, og' brann þaff
að mestu, nenxa hvaff skáliim
stendur uppi.
Tvær fólksbifreiffir voru í hús
inu, Moskvitch árgerff 1960 og
Chevrolet árgerff 1955 og brxmnu
þær báffar og' eru gjörsamlega
ónýtar. Auk þess brunnu öll verk
færi verkstæffisins og málningar
lager. Veffur var slæmt þegar eld
urinn kom upp og brann húsiff á
skömmum tíma. Taliff er aff
kviknaff hafi í út frá rafmagni.
Kosningaaldur
'Frainhau) ii i síðu.
og sé fjárráður. — Kosningalög
setja að öðru leyti nánai’i reglur
um Alþingiskosningarí1.
í gær var einnig lagt frani á
Alþingi frumvarp um stjórnai’-
ski'árbreytingar frá Einari Ol-
geirssyni og Ragnari Arnalds.
Leggja 'þeir meðal annars til, að
kosningaaldur megi ákveða með
venjulegum lögum.
Litlafeli
Framhald af 1 síðu.
til að setja dráttartaug frá Þor-
keli mána yfir í Litlafell. Var því
verki lokið um kl. 2, en þá hélt
Þorkell máni með skipið í átt til
Reykjavíkur. Hafði veður þá lægt
mjög og er skipin voru stödd við
Ólafsvík seinni partinn í gærdag,
er blaðið hafði samband við skip-
stjói’ann á Litlafelli, var komið
ágætisveður. Sagði Ásmundur að
allt hefði gengið prýðilega og
yrðu þeir væntanlegir til Reykja-
víkur á morgun, ef allt gengi sam-
kvæmt áætlun og veður ekki
breyttist til hins verra.
SERVIETTU-
PRENTUN
SÍMI 32-101.
ALLT TIL SAUMA
¥
21. marz 1967
ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13