Alþýðublaðið - 21.03.1967, Blaðsíða 16

tmastd)
Mannbroddatízka
TÍZKAN fyrirskipar mönnum
i-'hvernig þeir eiga að klæðast, líka
■'livernig þeir eiga að klæða sig
til fótanna.
Ég er með tillögu í því efni.
Það er bráðnauðsynlegt að taka
•upp nýja vetrartízku í fótabún-
'iaði. Venjulegir skór eða gallósíur
duga ekki. Einhver góður bissn-
iíssmaður þarf að setja á.markað-
-inn haglega gerða mannbrodda.
SKonur geta fengið mannbrodda
=«neð einhverju déskotans fígúru-
verki hangandi utan á. Þær eru
-gefnar fyrir fígúruverk, aldrei á-
nægðar með neitt nema eitthvað
sem er algerlega út í bláinn og
gagnslaust sé aðalatriðið, helzt
þarf það að vera kvalafullt líka.
Mannbroddar fyrir konur þyrftu
að meiða þeirra nettu og sætu
ganglimi. Þá væru þær ánægðar.
Mikilvægi mannbroddatízkunn-
ar rann upp fyrir mér í rokinu og
hálkunni um helgina. Ekki þannig
að það geri neitt til út af fyrir
sig þótt menn fleyti kellingar með
skrokknum á sjálfum sér nokkra
faðma eftir gangstéttunum og
staðnæmist ekki fyrr en óæðri
Þórarinn Þórarinsson
Komir þú á Alþing inn
og eigrir þar á pöllum,
þér vil ég kenna Þórarin
að þekkja frá öðrum köllum.
Fallega hefur hann hárið greitt.
Og honum er dýrmæt stundin,
enda þar og yfirleitt
æöi Tímabundinn.
endinn snertir fósturjörðina. Hitt
er verra að á meðan á þessum
sviptingum stendur þurrkast af
þeim allur virðuleiki og tígulegt
yfirbragð, og háttsettir embættis-
menn með skalla og upphafinn
svip, svoleiðis að fyrirmennskan
skín upp úr vösunum á frakkan-
um og upp um hálsmálið líka,
breytast í einu vetfangi í fugla-
hræðu eða vindhana, ellegar bara
í óskiljanlega bendu úr höndum
og fótum sem ekki standa í neinu
eðlilegu sambandi hvert við ann-
að og heyja sitt stríð algerlega
sér á parti liver út af fyrir sig.
Þetta getur verið alvarlegt mál
fyrir þann sem þannig hættir
skyndilega að vera virðulegur og
fasmikill á göngu sinni. Fyrst er
trúlegt að annar fóturinn taki
veraldarinnar göuskeið eitthvað
út í ljósvakann, og samtímis fara
allir aðrir angar í gang í brjál-
æðislegri leit að nýjum þyngdar-
punkti í staðinn fyrir þann sem
svo skyndilega glataðist.' En hinn
fóturinn sem staðið hafði sína
plikt og verið kyrr á jörðu niðri,
er þá vanalega kominn í háaloft
líka áður en við er litið, og eftir
það er ekki að sökum að spyrja.
Góðborgarinn er einna líkastur
því sem hann sé að reyna að hefja
sig til flugs með álíka tilburðum
og liálffleygir hænuungar sem
orðið liafa fyiúr styggð af liund-
um eða köttum. Svipbrigði ásjón-
unnar eru þó öllu meira sjónar-
spil. Fyrst er reiði og hvassar brún
ir (og bænahald mikið útvortis
hjá þeim sem þannig eru innrétt-
aðir) síðan ótti og furða, og að
lokum skelfingin uppmáluð, enda
líka þá koinin sú tilhneiging í
skrokkinn sem bezt hefur verið
lýst af Káinn er hann kvaðst ekki
hafa neina jörð til að ganga á.
Og svo endar þetta með algerri
uppgjöf glæsimennisins í því
hann faðmar spor þúsundanna á
hörðum steini.
Enginn maður er meira einn og
yfirgefinn er isá sem er að reyna
að standa á löppunum en getur það
ekki. Sá maður er alveg búinn
að vera og á engan rétt á sér
lengur.
Svo staulast mannauminginn á
fætur og þarf að dusta sig mikið
og laga á sér fötin, skotrar aug-
unum flóttalega í allar liöfuðátt-
irnar fjórar til að gá hversu
marga áhorfendur hann hafði að
sýningunni. Svo töltir hann lúpu-
lega af stað, auðsýnilega dálítið
haltrandi, og göngulagið verður
eins og hjá ungum herrum sem
ekki þora að segja móður sinni,
sælli og blessaðri, að einmitt sú
slysni með buxurnar henti þá sem
þeir áttu helzt af öllu að varast.
Þess vegna er ég meðmæltur
mannbroddatízkunni.
— Þá veizt þú mátt ekki reykja strákur.
Hins vegfar skaðar ekki að
geta þess, að leikmyndirnar
og brúðurnar úr síðasta brúðu
leikritinu . . . verða til sýn-
is á málverkinu . . .
MOGGI
Rauða skikkjan er þá eftir
allt saman ekki svo afleit. Nú
ætla Danir að bera hana á
báðum öxlum suður í Cannes.
En hvort skyldu þeir nota
döhsku eða íslenzku útgáf-
una? i

Þeir þurfa að taka sig á hjá
Rafveiunni. Þeir láta rafmagn
ið fara á laugardagseftirmið-
degi í stað þess að gera það
snemma á morgnana, ,svo að
maður slcppi við skólami . ,
Ég er að velta því fyrir mér
í sambandi við fyrirhugaða
kvikmyndun Njálu, livaða ó-
siðsemi verði hægt að smygla
þar inn. Líklega verður Hall-
gerður látin koma fram í ein-
hverjum svo kölluðum „djörf
um“ senum. . . .