Dagblaðið Vísir - DV - 21.02.1994, Síða 16

16
MÁNUDAGUR 21. FEBRÚAR 1994
Menning
Besti volgi bjórinn
í bænum. Tvær barsögur i Naustkjallaranum.
Fleiri
barsögur
Það er vinsælt um þessar mundir að segja barsögur
enda núorðið nóg af börum og krám í landinu með
því kráarlífi sem því fylgir. BarPar er sett upp á Akur-
eyri og mótleikvu- sunnanmanna er tveir einþáttungar
sem leikhópurinn Þormaguð setur upp í Naustkjallar-
anum.
Umhverfið þarfnast lítilla tilfæringa, sögumar ger-
ast jú báðar á bar og hann er á staðnum. Dimmur
rangalinn með gömlum hlöðnum steinveggjum mynd-
ar ágæta umgjörð um sögumar sem sagðar em í sýn-
ingunni.
Þættimir em eftir Jason Milligan en leikhópurinn
hefur þýtt og staðfært textann. Þormaguðir eru að því
er best verður séð aðeins þrír, þeir Guðmundur Har-
aldsson, Magnús Jónsson og Þorsteinn Bachmann.
Annars sárvantaði allar upplýsirigar um sýninguna á
staðnum svo við verðum bara að vona að hér sé rétt
farið með helstu staðreyndir.
En hvað um það. Sýningin er eins og klæðskera-
saumuð inn í krá af þessu tagi. Fyrri þátturinn fjallar
tnn náunga sem rekst inn eftir lokun og sýnir í fyrstu
heldur dólgslega takta. í ljós kemur að þetta er fyrrver-
andi skóláfélagi kráareigandans, tilvonandi rithöfund-
ur, sem vantar sárlega meiri þjáningu í líf sitt til þess
að skrif hans öðlist nægilega dýpt.
. Viðskipti þessara gömlu skólafélaga em heldur kát-
leg og velta á óvænta vegu áður en öll nótt er úti.
Þorsteinn Bachmann leikur gestinn og Magnús Jóns-
son kráareigandann. Guðmundur Haraldsson er nýtt
nafn í leikhúsheiminum, hann leikstýrir og nær upp
góðum hraða í þættinum. Þorsteinn og Magnús ráða
vel viö hlutverkin í því návígi, sem þama er og fengu
góðar undirtektir áhorfenda enda textinn léttur og
nokkuð skondinn á köflum.
Seinni þátturinn heitir Næfiu- í Hafnarfirði og er
eins og nafnið bendir til nokkuð staðfærður. Hann
skiptist í nokkur atriði þar sem tveir atvinnulausir
kunningjar hittast og spjalla saman yfir glasi. Eins og
í fyrri þættinum hefur höfundurinn góða tilfinningu
fyrir þvi að draga fram grátbroslegar hhðar á persón-
Leiklist
Auður Eydal
um sínum og sýna óbærilegan léttleika tilverunnar í
spéspegh. Magnús Jónsson og Guðmundur Haraldsson
leika í þessum þætti undir stjóm Þorsteins Bach-
manns og móta persónumar skýrt og skemmtilega.
Besti volgi bjórinn... fæst sem sagt í Naustkjaharan-
um um þessar mundir og thtæki Þormaguða er hin
ágætasta thbreyting frá hefðbundnum leiksýningum
en engu aö síður unnin af fuhri fagmennsku.
Þormaguð sýnir tvo einþáttunga i Naustkjallaranum:
Besti volgi bjórinn i bænum
Leikstjóri: Guömundur Haraldsson
Nætur í Hafnarfirði
Leikstjóri: Þorsteinn Bachmann
Höfundur: Jason Milligan
Þýðing og staðfæring: Leikhópurinn
Tríó Reykjavíkur í Haf narborg
Tónleikar vom í Hafnarþorg í Hafnarfirði í gær-
kvöldi. Tríó Reykjavíkur lék, en það skipa þau Guðný
Guðmundsdóttir, fiðla, Gunnar Kvaran, sehó, og Hah-
dór Haraldsson, píanó. Á efnisskránni vom verk eftir
Ludwig van Beethoven, Vagn Holmboe og Antonin
Dvorak.
Tríó Reykjavíkur ráðgerir að leggja land undir fót á
næstunni og trúlegast er efnisskrá tónleikanna í Hafn-
arborg hluti þess nestis sem haft verður 1 farteskinu.
Fyrsta verkið vom tíu thbrigði eftir Beethoven um
stef eftir Wensel Muher, Ich bin der Schneider Kakadu.
Að sumu leyti hefur verkið alþýðlegt yfirbragð og
bregður þar fyrir bæði glettni og alvöra. Höfundinum
bregst ekki bogahstin frekar en fyrri daginn og er
verkið mjög vel hljómandi. Tríó op. 129 eftir Holmboe
er fallegt og vel samið verk. Tónamáhð er nýklass-
ískt, form og úrvinnsla er í hefðbundnum sth. Holmboe
notar strengjahljóðfærin stundum eins og dúett sem
hann stilhr fram gegn píanóinu. Þess á milli mynda
öh hljóðfærin hehd og undirstrika þessi vinnubrögð
vel kaflaskipun í verkinu.
Tríó nr. 4 í e moh eftir Dvorak er skipt í sex kafla og
er hverjum þeirra skipt í harmljóð og dans eftir rúss-
neskri fyrirmynd sem nefnist Dumky. Þjóðlagabragur
var víða finnanlegur, einkum í dansköflunum. Svo var
Tónlist
Finnur Torfi Stefánsson
að heyra sem stefjaskyldleiki væri milh kafla sem gaf
þessu fahega verki hehdstæðan svip.
Tríó Reykjavkur var í góðu formi á þessum tónleik-
um og virtist hafa undirbúið verkefnin mjög vel. Finna
mátti að einstaka snurðum á stöku stað en í hehd var
flutningurinn hlýr, aðlaöandi og fahega hljómandi.
Gúmmelaði
fyrir augað
- HaUdór Baldursson og Jóhann Torfason í Greip
Þó fjölbreytni sé í orði kveðnu tahn vera ríkjandi í hérlendri nútíma-
myndlist era ýmis teikn á lofti um einhæfni. Þar ber að sjálfsögðu fyrst
að telja naumhyggjuna, þá tilhneigingu velflestra hstamanna af yngri
kynslóð th að einfalda myndheim sinn og leitast jafnvel við að þurrka út
öll persónuleg einkenni í hst sinni. Þegar svo er komið er þæghegast að
vera stikkfrí og gera bara eins og hinir. Hættan er sú að hugmyndaflug
og frásagnargleði verði útimdan í slíkum niðurskurði hinna myndrænu
þátta. í Galleríi Greip á horni Vitastígs og Hverfisgötu var opnuð á laugar-
dag samsýning tveggja listamanna sem era óragir við að gefa hugmynda-
fluginu og frásagnargleðinni lausan tauminn þrátt fyrir allar predikanir
um nauman skammt í kreppunni.
Hugmyndaflug og frásagnargleði
Þessir postular hugmyndaflugs og frásagnargleði heita Jóhann Torfason
og Hahdór Baldursson og útskrifuðust báðir fyrir fimm áram frá Mynd-
hsta- og handíðaskólanúm. Upp frá því hafa þeir unnið saman að ýmsum
ólíkum verkefnum á myndhstarsviöinu, m.a. skreytingu nokkurra
skemmtistaða og Kolaportsins og auk þess gert myndasögur, gefið út
myndasögutímarit og staðið að samsýningum á myndasögum, m.a. í
menntamálaráðuneytinu, Ásmundarsal og á Kjarvalsstöðum. Auk þess
hefur Hahdór unnið talsvert að myndskreytingu bóka og gert eitt teiknað
myndband fyrir hljómsveitina Todmobhe. í verkum sínum hafa þeir félag-
ar sehst um skuggasund og kjahararangala viðurkenndra hstforma og
gert óspart gys að „alvarlegri" og „menningarlegri“ list. Sú afstaða kem-
ur skýrt fram á sýningu þeirra. í hinum htla sal Gallerís Greips hafa
Myndlist
Ólafur J. Engilbertsson
þeir tekið þann pól í hæðina að blanda verkum sínum saman og merkja
ekki sérstaklega hvor gerði hvað.
Ábyrgur galgopaháttur
Þetta kemur ekki að sök við skoðun sýningarinnar heldur styrkir þvert
á móti hehdarsvipinn. Jóhann á hér semíkúbísk verk og a.m.k. tvær lág-
myndir - hvítmálaða sög með auga og einmana ostaskera á sexhyrndum
fleti. Hahdór leyfir sér meiri expressjónisma og vísar m.a. greinhega th
Ópsins eftir Munch sem svo mikið hefur verið rætt um síðustu daga.
Báöir sækja þó mest í smiðju súrreahsta í málverkum sínum og uppheng-
ingin, nafngiftir og textar era kapítuh út af fyrir sig þar sem ábyrgur
galgopaháttur er ofarlega á blaði. í neðri sal er nýstárleg innsetning því
th áréttingar; hauskúpur að naga bein málaðar á parket sem myndar
bókastafinn „L“ og yfir lýsa bláar jólaseríur. Það er helst að maður sakni
útsmogins gálgahúmors á prenti samhhða sýningunni eða hehsteyptari
myndraða. Hér er fyrst og fremst um að ræða verk sem eru áfangar að
efnismeiri og átakameiri hst, með eða án gæsalappa. Þó verður ekki litið
fram hjá því að hér er líka að finna gúmmelaði fyrir augað sem er orðið
ahtof sjaldgæft á okkar kröppu samdráttartímum.
Gaherí Greip er öörum þræði vinnustofa hstamanna og þar virðist
meiri dirfsku og áræði að finna en f flestum hinna smærri sýningarsala.
Vert er að vekja á því athygli að sýning þeirra Halldórs og Jóhanns stend-
ur aðeins th fimmtudagsins en um næstu helgi opnar Birgir Snæbjöm
Birgisson sýningu í Gaherh Greip.
Svidsljós
I hringiðu helgarinnar
Það var líf og flör í Kringlunni um helgina þegar verslanimar fluttu
vaming sinn út á göngugötuna og lækkuðu verðið niður úr öhu valdi.
Eftir helgina verða komnar vorvörur í ahar verslanir og menn geta farið
að búa sig undir betra veður með hækkandi sól.