Dagblaðið Vísir - DV - 07.05.1994, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 7. MAÍ 1994
Sérstæð sákamál
Fjórir skothvellir
Francisco Bagnato fór frá heima-
landi sínu, Ítalíu, til þess aö leita
hamingjunnar í Suöur-Afríku.
Hann var þá rúmlega tvítugur.
Þegar hann var orðinn tuttugu og
sex ára kynntist hann Concettu
Dentini. Hún var fimm árum yngri
en hann og dóttir fiskimanns sem
hafði flust frá Ítalíu.
Um miðja öldina hafði Francisco
verið kvæntur Cencettu í fimmtán
ár. Áttu þau þá fimm börn á aldrin-
um fjögurra til fjórtán ára. Þann
tíma sem hjónabandið hafði staðið
hafði Concetta reynst manni sínum
góð húsmóðir og börnunum góð
móðir. Bjó fjölskyldan í húsi við
Prestwich-stræti í Höfðaborg. Var
það allvel búiö húsgögnum. Samt
hafði Francisco ekki alltaf miklar
tekjur en hann var sjómaður á
fiskibáti sem gerður var út frá
heimaborginni.
Gesturinn
Þremur árum áður en þeir at-
burðir gerðust sem hér segir frá
hafði Giovanni D’Angelo, þá þrjá-
tíu og þriggja ára, orðið mikill vin-
ur fjölskyldunnar. Hann var inn-
fluttur ítali og hafði gerst sjómaður
á sama báti og Francisco. Er frá
leið varð hann besti vinur hans.
Giovanni hafði misst konu sína og
þurfti því að sjá um sig sjálfur þeg-
ar hann var í landi. í ítalska hverf-
inu í Höfðaborg var mikil samstaða
og því þótti eðlilegt að Francicso
og Concetta veittu honum ein-
hverja aðstoð. Fór hann því aö
boröa á heimili þeirra í landlegum
og borgaði aðeins lítið fyrir.
Þar kom að Giovanni fékk starf
á öðrum báti. Varð því sú breyting
á að þeir Francisco voru ekki sam-
tímis í landi. Þótti það í raun ágætt
því þannig var tryggt að það væri
alltaf karlmaður í húsinu hjá Con-
cettu og börnunum. Að vera Gio-
vannis gæti leitt af sér nokkuö ann-
aö en gott datt Francisco ekki 1
hug. Hann komst hins vegar á aðra
skoðun dag einn í ágúst þegar ann-
ar sjómaður, Domenico Gallardo,
skýrði honum frá því að Giovanni
væri farinn að halda við Concettu.
Ætlaði Francisco ekki að trúa því.
Flutti að heiman
„Þú ert blindur, Francisco," sagði
Domenico. „Það vita þetta allir í
hverfinu nema þú. Og ég er lengi
búinn að vita það þótt ég hafi ekki
sagt þér það. Viö erum hins vegar
orðin sammála um að það sé kom-
inn tími til aö þú vitir hvað er að
gerast.“
„Viö“ táknaði í raun alit ítalska
samfélagið í Höfðaborg. Francisco
var vinsæll, enda þekktur fyrir
hjálpfýsi. Þá þótti hann góður við
böm sín og hafði alltaf gert flest
það sem hann gat fyrir konu sína.
Daginn sem Francisco fékk þessa
fregn var hann á leið út með bátn-
um. Haldið skyldi úr höfn þá um
kvöldið. Ákvað hann að láta málið
bíða þar til hann kæmi aftur í land.
Það gerði hann þremur dögum síö-
ar og flýtti sér þá heim. Þar kom
hann að bömum sínum einum og
sögðu þau tvö elstu honum þá að
þau hefðu tekið sér frí úr skólanum
til að hugsa um systkini sín því
móðir þeirra væri farin að heiman
og vissu þau ekki hvar hún væri.
Francisco var enn í vinnufotun-
um. í stómm vasa geymdi hann
kraftmikla skammbyssu sem hann
notaði á sjó til að drepa hákarla
sem gerðust of atgangsharðir við
veiðarfærin. Hann gekk að næsta
húsi og bað konuna sem þar bjó,
Eddu Ricardo, að líta eftir börnun-
um meðan hann færi að leita að
Concettu.
„Láttu vera að leita að henni,"
sagði frú Ricardo. „Hún er bara
drusla. Enginn getur búið með
svona konu. Allra síst þú.“
Francisco hlustaði á ráð ná-
grannakonunnar en hafði að engu.
Hann lagði nú af stað í leit að Con-
cettu en sá hana hvergi. Eftir að
hafa gengið um ítalska hverfið um
hríð kom hann að krá og um leið
og hann gekk fram hjá henni kom
Giovanni út af henni.
„Ég er að leita að henni Concettu
minni," sagði Francisco við mann-
inn sem hafði verið hans besti vin-
ur. „Hvar er hún?“
„Hún er heima hjá mér,“ svaraði
Giovanni. „Og þar verður hún. Hún
óskar ekki eftir því að sjá þig fram-
ar.“
Francisco þótti svarið með
nokkrum ólíkindum og hófust nú
samræður.
Með barni
Francisco vildi fá að vita hvers
konar samband væri í raun milh
Concettu og Giovannis. Var svarið
á þá leið að það væri mjög náið og
hefði Concetta alls ekki í hyggju
að snúa heim.
Þegar Francisco gerði Giovanni
ljóst að hann myndi ekki sætta sig
við þau málalok æstist Giovanni
allur og sagöi:
„Concetta er með barni og ég er
faðirinn. Þegar ég fer heim fer ég
að sofa hjá Concettu minni. Heyrð-
ir þú hvað ég sagöi? Concettu
minni! Ekki Concettu þinni!"
Nokkrir vegfarendur sem þekktu
til mannanna beggja höfðu tekiö
sér stöðu hjá þeim nokkru eftir að
Giovanni D’Angelo.
samtalið hófst og urðu vitni að því,
sem og því sem fylgdi í kjölfarið.
Þessi ummæli Giovannis komu,
að sögn viðstaddra, eins og köld
gusa framan í Francisco. Hann dró
upp skammbyssuna, sem fram til
þessa hafði aðeins verið beitt gegn
hákörlum, og skaut fjórum skotum
að manninum sem hafði verið hans
besti vinur. Fyrsta kúlan hæfði
ekki, en þær þrjár síðustu hittu
allar Giovanni og var hann sagður
látinn áður en hann skall á jörö-
inni.
Allir íbúar ítölsku nýlendunnar
í borginni tóku málstað Franciscos
þegar það spurðist hvað gerst hafði.
Var hafin fjársöfnun svo ráða
mætti góðan lögfræðing honum til
handa. Þótti ljóst að hann yrði
ákærður fyrir morð en á þeim tíma
gat legið dauðarefsing við slíkum
glæp.
Francisco var fluttur í fangelsi
meðan gengið var frá lögreglu-
skýrslum um máhð og þær sendar
viðkomandi yfirvöldum. Börn hans
komu að heimsækja hann en þegar
Concetta reyndi að koma í heim-
sókn neitaði Francisco að ræða við
hana. Var henni vísað frá.
Hún reyndi því næst að flytja
heim til barnanna en þau elstu
sögöust ekki vilja hafa hana á
heimilinu og báðu hana að fara.
Fengu þau stuðning nágrannanna
í afstöðu sinni en þeir höfðu tekið
að sér að annast um börnin. Varð
Concetta að sætta sig við að verða
að hverfa á brott.
Verjandinn
tekurtilmáls
Þegar málið kom fyrir rétt
nokkru síðar reyndi verjandi
Franciscos að notfæra sér þá sam-
úö sem skjólstæðingur hans naut í
samfélaginu. Sagði hann þá meðal
annars:
„Öll þau vitni sem ég hef rætt viö
eru á einu máh um að Francisco sé
í raun mildur maður og hafi verið
góður eiginmaður. Það vildi hins
vegar svo til að Giovanni D’Angelo
varð náinn fjölskylduvinur. Hann
táldró svo konu Franciscos og stal
henni frá honum. Jafnframt átti
hann þátt í að gera börn þeirra
hjóna móðurlaus því hún skildi
börnin eftir. Francisco fór ekki að
leita að Giovanni þegar hann fékk
að heyra hjá bömum sínum hvað
gerst haföi. Hann fór að leita að
konu sinni en mætti Giovanni af
tilviljun. Þegar Francisco reyndi
að sannfæra hann um að hann
ætti að láta konu sína í friði var
hugmynd hans vísað á bug en hon-
um jafmframt sagt að hún væri
með barni sem hann ætti ekki. Og
hafa verður í huga að maðurinn
sem sagði honum þetta var áður
besti vinur hans og hafði notið
trausts hans.“ •
Veijandinn gerði nú smáhlé á
ræðu sinni.
„Það er mjög slæmt að ekki skuh
vera til í þessu landi lög sem verja
hjónabandið,” sagði verjandinn
þegar hann hélt áfram. „Alveg eins
og lögin sem verja líf einskis nýtra
hjónadjöfla. Francisco Bagnato var
enn í vinnufotunum þegar atburð-
urinn gerðist. Og í þeim var
skammbyssan. Hann tók hana ekki
með í þeim tilgangi að drepa neinn.
Hann var þekkt skytta og sú stað-
reynd aö fyrsta kúlan hæfði Gio-
vanni ekki sýnir að skotið var í
bræði, ekki af yfirlögðu ráði í því
skyni að drepa."
Áður en kviðdómendur drógu sig
í hlé til að ákvarða sekt eða sak-
leysi gerðist dálítið óvænt. Dómar-
inn lýsti skoöunum sínum. Hann
sagði meðal annars:
„Mín skoöun er sú að ákærða
hafi verið ögrað langt umfram öll
mörk mannlegrar þohnmæöi. Það
hefði verið ótrúlegt, reyndar næst-
um ómannlegt, hefði hann ekki
misst stjóm á sjálfum sér. Ætti ég
einn að dæma myndi ég hta á þetta
atvik sem ofbeldi sem hafði dauða
í för meö sér.“
Niðurstaðan
Það tók kviðdómendur ekki lang-
an tíma að komast að niðurstöðu
eftir að hafa heyrt orð dómarans.
Og þegar sjálft dómsorðið var kveð-
ið upp sagði dómarinn:
„Alveg eins og verjandinn vildi
ég óska að til væm lög sem verja
friðhelgi hjónabandsins. Giovanni
D’Angelo fékk sína refsingu. Ef til
vih munu örlögin síðar refsa konu
þinni, Francisco Bagnato, þvi hún
ber einnig ábyrgð á dauða þessa
manns. Ég ætla ekki að senda þig
í fangelsi heldur dæma þig í fjár-
sekt.“
Sektin var lág
Viðstaddir fógnuðu úrshtunum.
Og orð dómarans um örlög Con-
cettu rættust. Alhr í ítalska hverf-
inu sneru baki við henni. Eftir að
hún fæddi barnið sem Giovanni var
faðir að fór hún að vinna fyrir sér
með vændi. Átta mánuðum eftir
að réttarhöldunum lauk fannst
hún dmkknuð í höfninni. Aldrei
varð ljóst hvort hún framdi sjálfs-
víg, datt fram af bryggjunni eða var
hrint í sjóinn.
Concetta (t.v.) með yngri systur sinni, Raffaelu.
Francisco Bagnato.