Dagblaðið Vísir - DV - 02.07.1994, Blaðsíða 24

24
LAUGARDAGUR 2. JÚLÍ 1994
Iðandi mannlíf á landsmótinu á Heilu á Rangárbökkum:
Söngur og gleði
fram eftir nóttu
Þessa dagana blómstrar litskrúðugt
mannlíf á Hellu á Rangárbökkum
þar sem landsmót hestamanna
stendur sem hæst. Þar eru saman
komnar þúsundir íslenskra og er-
lendra manna og kvenna sem öll eiga
sameiginlegt áhugamál, íslenska
hestinn. Vinsældir hans eru greini-
lega meiri nú en nokkru sinni fyrr,
eins og ýmsar tölulegar staðreyndir
bera vitni um. Ekki verður farið að
þylja þær hér, enda nóg verið gert
að því annars staðar. En eitt er víst;
íslenski hesturinn tengir fólk af fjöl-
mörgu þjóðemi sterkum vináttu-
böndum eins og glögglega má sjá á
landsmótinu á Rangárbökkum nú.
Það var strekkingsgola en þurrt á
Hellu þegar blaðamenn DV litu þang-
að undir helgi. Greinilegt var að
mannskapurinn á staðnum haföi
búiö sig undir hvers konar veðráttu.
í áhorfendabrekkunum voru menn
vel klæddir, margir í kuldagöllum,
með ullarvettlinga og sumir undir
teppi.
Jóhann Magnússon frá Sauðár-
króki hafði komið sér vel fyrir undir
ullarteppinu og fylgdist meö keppni
í A-flokki gæðinga. Hann sagöist hafa
komið á Hellu á mánudag og væri
búinn að vera þar síðan. Hann sagð-
ist aldrei hafa séð svo stóran hóp
gæðinga saman kominn eins og á
landsmótinu nú.
Jóhann sagðist sofa í tjaldi en það
truflaði sig ekkert þótt fóík væri lengi
á ferh. „Hér er söngur og gleði fram
eftir nóttu,“ sagði hann, „eins og
búast má við á móti sem þessu."
í síðum nærbuxum
Það getur blásið hressilega á Hellu. Fólk er því vel útbúið og getur dregið upp ullarvettlingana ef því er að skipta.

Eins og fyrr sagði voru fjölmargir
útlendingar mættir á Hellu þegar
blaðamenn DV voru þar á feröinni
og var búist við stórum hópum til
viðbótar. Víða máttí sjá vini af mis-
munandi þjóðemi heilsast innilega
og skiptast á fréttum af hrossabú-
skapnum. „Tungumálaörðugleikar
eru ekki til þegar hestamenn eiga í
hlut,“ var einhveiju sinni sagt og það
virtist sannarlega eiga viö þama.
Þegar gengið var niður í áhorf-
endabrekkumar mátti ekki aðeins
heyra í íslenska þulnum heldur var
einnig greint frá keppnisatriðum á
þýsku og ensku. Þegar betur var að
gáð stóðu htil viðtæki víða upp úr
kápuvösum manna og úr þeim bár-
ust þýðingar á því sem fram fór. Þetta
setti svohtið framandi blæ á áhorf-
endaskarann. Þeir sem sáu um þýð-
ingarnar sátu í bílum við vellina með
heyrnartæki á höfðinu og snömðu
um leið og textinn lá fyrir.
Mæögumar Traute Sommer Otte
og Kerstin Otte frá Þýskalandi voru
meðal þeirra sem fylgdust með A-
flokknum af miklum áhuga. Þær
sögðust hafa vitað að það gæti orðið
kalt á íslandi þótt um hásumar væri.
Þess vegna hefðu þær tekið með sér
hlý fót og sögðust skehihlæjandi hafa
drifið sig í síðar nærbuxur þótt komið
væri vel fram á sumar. Þær sögðust
ætla að nota tækifærið og ferðast um
landið úr því aö þær væm komnar
hingað á annað borð. Þær væm þegar
búnar að vera á Eyrarbakka og Stokks-
eyri og ætluðu aö fara í 3 ’/i dags hesta-
ferð í kringum Heklu efhr móhö.
Þær mæðgumar duttu þannig í
hestamennskuna að fyrir fimm ámm
fékk dóttirin fyrst íslenskan hest.
Síðan kom móðirin í kjölfarið „... og
nú erum við báðar vitlausar í hesta-
dehu,“ sögðu þær, hressar í bragði
þrátt fyrir strekkinginn.
Fríða Hildur Steinarsdóttir var að sjálfsögðu mætt á svæðið.
Jóhann Magnússon frá Sauðárkróki
var skjóllega búinn eins og sjá má.
Sumir gáfu sér ekki tíma til þess að
fara í mat heldur fengu sér í svang-
inn i brekkunni.
Lilijana Sipec og Lisa og Zvone Pavsic voru komin alla leið frá Slóveníu.
DV-mynd E.J
Frans og Ann Van Menxel frá Belgíu rækta íslenska hesta heima fyrir o<
selja þá til Þýskalands. DV-myndir Brynjar Gaut
LAUGARDAGUR 2. JÚLI 1994
33
Þeir Haraldur Sveinsson, Loftur Guðmundsson og Steinþór Runólfsson
voru önnum kafnir við að stjórna kynbótahrossum til sýningar.
Ekkert stress
Víða á svæðinu mátti sjá prúð-
búna knapa ýmist leiða hesta sína
um, eða ríða þeim, til upphitunar.
Sumir vom greinilega með eihtinn
taugatitring, enda um það bh að ríða
fyrir Stóradóm þar sem aht var lagt
undir.
„En það þýðir nú ekki að vera með
neitt stress," sagði Fríða Hhdur
Steinarsdóttir. Hún veit áreiðanlega
hvað hún syngur, með tvö börn og
eiginmanninn, Sigurbjörn Bárðar-
son, sem keppendur á landsmótinu.
Fríða sagði að fólkið hennar hefði
verið ótrúlega rólegt fyrir keppnina.
Það hefði verið „svolítih fiðringur" í
krökkunum rétt áður en þeir fóm
inn á völhnn en síðan ekki söguna
meir.
Þegar hér var komið sögu var
greinilega eitthvað mikiö að gerast á
einum vallanna. Fólkið tók skyndi-
lega að streyma í brekkuna við hann
svo að einungis fáir urðu eftir við
hina velhna tvo. Skýringin kom fljót-
lega; gimsteinninn Rauðhetta frá
Kirkjubæ var næst í brautina og
hana vhdu allir sjá. Þess má geta að
hún prýðir forsíðu helgarblaðsins að
þessu sinni. Er ekki ofsagt að áhorf-
endur hafi beðið með öndina í hálsin-
um meðan hún lagði völlinn undir í
léttri sveiflu. Svo mikh var andaktin
að útlendingarnir slökktu á htlu við-
tækjunum svo að þau „tmfluðu ekki
stemninguna", eins og einn þeirra
heyrðist segja. Frá nokkrum Þjóð-
verjum, sem stóðu í hnapp í brekk-
unni, heyrðist í sífellu „super, su-
per!“ Knapinn, Þórður Þorgeirsson,
sagðist hafa verið með „tárin í aug-
unum“ þegar hann hafði lokið
keppni, svo vel hefði Rauðhetta stað-
ið sig á vehinum. Þannig getur eitt
hross orðið th þess að þúsund hjörtu
slá sem eitt um stund.
Slóvenar
á staðnum
Gaman væri að vita af hve mörgu
þjóðerni þeir em, gestirnir sem gista
Hehu nú. Eitt er víst að þeir koma
víða að. Þarna em meðal annars þrír
komnir alla leið frá Slóveníu. Það em
þau Lhijana Sipec og Lisa og Zvone
Pavsic. Þaö sem dregur þau hingað
er að sjálfsögðu áhugi þeirra á ís-
lenska hestinum. Þau komu raunar
ríðandi úr Mosfehsbæ þar sem þau
hafa haft aðstöðu hjá Pétri Jökli
Hákonarsyni á Brávöhum. Þau sögð-
ust hafa byrjað með íslenska hesta á
síðasta ári og eiga nú 15 stykki. Þau
hafa stofnað eigin klúbb sem í eru
um 25 manns en hann hefur aðsetur
í litlu þorpi, Postojna.
í viðtah við gestina frá Slóveníu
kom fram að þeir eru m.a. að útbúa
keppnisvöll í áðurnefndu þorpi og
nú vantar bara þjálfarann, segjaþeir.
Þeir bæta því við að eigendur ís-
lenskra hesta í Slóveníu séu ekki al-
veg á flæðiskeri staddir því þar í
landi búi íslensk stúlka, Anna Þóra
Jónsdóttir frá Vatnsleysu í Skaga-
firöi, dóttir Jóns Friðrikssonar. Þau
sögðu að þeim litist vel á landsmótið
og það sem þar hefði borið fyrir augu
en bættu því við að þau væru svo
sannarlega ekki vön slíku mótshaldi
sem þessu.
Bjórog
lopapeysur
Þegar gengið var um landsmóts-
svæðið urðu á veginum alls konar
sölu- og þjónustuhýsi. Þarna eru m.a.
seld reiðtygi og flest annað sem til-
heyrir hestamennsku. Það hýsi
reyndist vinsælt meðal útlending-
anna sem nota gjarnan tækifærið og
kaupa sér beish og hnakka sem eru
búin th hér á landi og því beinlínis
ætluö fyrir íslenska hestinn.
í stóru sölutjaldi var á boðstólum
ahs konar rammíslenskur vaming-
ur; lopapeysur að sjálfsögðu, hesta-
tímarit og bækur, minjagripir og svo
mætti lengi telja. Einn sölumaðurinn
var forsjáll og hafði á borði sínu
nokkrar regnhlífar sem fólk gat sleg-
ið sér á ef hann færi að rigna. í þessu
sama tjaldi var einnig seldur bjór og
í því horni var nokkuð þétt setinn
bekkurinn. Alls staðar iðandi mann-
líf, íslenska og erlend tungumál töluð
í bland.
Kvöldin hafa mótsgestir notað th
að ferðast á milli tjalda og spjalla
saman. Sumir hafa glatt sig við guða-
veigar og tekið lagið í góðra vina
hópi, meðan aörir hafa hlustað á
trúbadora og önnur skemmtiatriði í
„bjórtjaldinu" sem svo er nefnt. í gær
var dansað undir dihandi spih Geir-
mundar Valtýssonar og það verður
aftur í kvöld. Og rómantíkin blómstr-
ar á Rangárbökkum...
Það er lýjandi að sitja í áhorfendabrekkunni dag eftir dag og fylgjast með
þéttri dagskrá.
Anna Guðmundsdóttir var mjög ánægð þegar eigin-
maðurinn fínpússaði bilskúrinn en hann gat síðan
ekki notað hann.
Hulda Nóadóttir hefur búið með fótboltasjúklingi í
átján ár og segist vera orðin vön að læðast á tánum
þegar leikir eru. DV-myndir ÞÖK
Sælustundir karlmannanna gerast meira spennandi:
Heimilin lögð
undirHM
Karlmenn þessa lands hafa átt
miklar sælustundir undanfarið
fyrir framan skjáinn þegar bolta-
leikir heimsmeistarakeppninnar
hafa verið sýndir. Að minnsta kosti
þeir sem á annað borð hafa áhuga
á fótbolta. Þó er misjafnt hve áhug-
inn er sterkur og hve menn eru
æstir yfir boltanum. Á sumum
heimhum var byrjað að gera ráð-
stafanir löngu fyrir fyrsta leik í
keppninni. Sjónvarpssala á 29
tomma tækjum tók mikinn kipp og
gos og snakksala jókst th muna.
Þá munu einhveijir hafa sthað
sumarfríið sitt inn á keppnina og
aðrir nánast lagt heimih sín í rúst
með þarthgerðum breytingum. En
hvað segja eiginkonur þessara
„sjúkhnga“ yfir öhu þessu. Helgar-
blaðið náði tah af þremur eiginkon-
um þekktra HM-aðdáenda.
Bílskúrinn teppalagður
„Eggert var byijaður að innrétta
bílskúrinn og ég var mjög glöð yfir
að hann skyldi taka til þar. Hann
lýsti því yflr á Stöð 2 að þama yrðu
stórfenglegar samkomur meðan á
heimsmeistarakeppninni í fótbolta
stæði. Hins vegar datt nú botninn
úr þessu hjá honum því hann vant-
aði sjónvarp og varla færi hann að
taka það af mér. Ég var heldur
ekkert hrifin af þessu,“ segir Anna
Guðmundsdóttir, eiginkona Egg-
erts Skúlasonar, fréttamanns á
Stöð 2, en hann hafði fínpússað bh-
skúrinn þeirra, jafnvel teppalagt,
th að sem best færi um hann og
félagana á meðan HM í fótbolta
stæði yfir. „Ég skammaðist ekkert
enda trúði ég aldrei að þetta yrði
eins og hann lýsti. Síðan varð það
úr að Eggert fór að glápa á leikina
hér inni en þá varð ég svo leið á
honum að ég spurði hvort hann
vhdi ekki fara að hypja sig í bh-
skúrinn," segir Anna og hlær. „Síð-
an hefur hann minnkað glápiö og
fór bara út í garð að vinna. En
versta törnin er eftir,“ segir hún.
Sambýhsmaður Rósu Guðbjarts-
dóttur, fréttakonu á Stöö 2, Jónas
Sigurgeirsson sagnfræðingur, er
einn af þessum „sjúkhngum" en
hann hafði tryggt sér 29 tommu
tæki fyrir leikina. „Það myndast
ákveðin stemning í kringum HM
en Jónas er alls ekki vanur aö
sækja fótboltaleiki og sphar htið
sjálfur. Þegar keppnin byijaði
hengdi hann upp lök fyrir gluggana
til að úthoka birtuna, sófar og stól-
ar voru færðir og ísskáparnir fyllt-
ir af gosi en við erum með aukaís-
skáp í stofunni. Fyrir hvem leik
koma hingað frá fjórum upp í átta
strákar auk pabba og tengdapabba
og þeim finnst alveg ofboðslega
spennandi að fylgjast með. Þeir
taka fuhan þátt í hverju marki sem
skorað er með tilheyrandi hávaða
og oft þarf ég að sitja með eyrna-
tappa ef ég er að lesa eða skrifa á
tölvuna. Með leiknum er borðað
ótæphega af poppi og öðru snakki
og mikið kók drukkið. Mér ofbýður
á morgnana þegar ég kem fram
hvernig stofan er úthtandi enda
lendir aht uppvask á mér,“ segir
Rósa. „Það er í raun ekki síst
stemningin sem þeir sækjast eftir
en við erum með Eurosport og þar
eru náttúrlega fleiri leikir en á
RÚV.
Við ætluðum th Bandaríkjanna
en höfum verið á biðhsta og ekki
komist. Ég hef verið í fru og hef í
staðinn verið úti í garði, farið í
göngutúra eða bíó. Maður reynir
að láta það ekki pirra sig þótt heim-
ihð sé lagt undir þetta. Eg er sjálf
stemningsmanneskja og skh þá
mjög vel. Óneitanlega hlakkar
maður þó th þegar heimihð kemst
í samt horf.“
Sumarfríið kom óvænt
Eiríkur Jónsson, safnstjóri á DV
og einn helsti tippari landsins, er
einn af alverstu aðdáendum fót-
boltans. Skyldi það hafa verið til-
vhjun ein sem réð því að hann tók
sumarfríið sitt frá 17. júni th 17.
júh?
„Hann lét þannig við mig að hann
heföi ekkert munað að þetta væri
einmitt HM-tíminn. Þetta kom
svona „skemmtilega" á óvart,“ seg-
ir Hulda Nóadóttir, eiginkona Ei-
ríks. Hún er þó orðin vön því hann
hefur verið slíkur sjúkhngur í þau
átján ár sem þau hafa búið saman.
„Eg held að hann sé mjög slæm-
ur,“ segir Hulda þegar hún er spurð
hvort hann sé nokkuð sá alversti.
„Fótbolti er hans ær og kýr. Líflð
er aht tímasett upp á að vera kom-
inn heim fyrir lehc. Eiríkur hefur
sitt eigið sæti fyrir framan sjón-
varpið en þaö var keypt nýtt 29
tomma tæki fyrir keppnina. Hann
bar því reyndar við að það væri
keypt fyrir mig því hitt væri orðið
svo gamalt aö það gæti kviknað í
því og væri þess vegna orðið hættu-
legt. Hann hleypur í hléi inn í eld-
hús til að ná sér í svanginn og er
raunar mjög erghegur yfir því að
Vífilfell breytti tveggja lítra kók-
umbúðunum því nú kemst flaskan
ekki lengur í ísskápshurðina. Þá
tekur hann aha leikina upp og horf-
ir á þá aftur og stúderar jafnvel
einstök atriöi í leikjunum. Hann er
alfræðiorðabók um alla fótbolta-
leiki fyrr og síðar. Hann bölvar.
stundum ótæphega fyrir framan
sjónvarpið ef honum líka ekki th-
burðir einstakra manna. Stundum
koma félagarnir hingað eða hann
fer th þeirra sem eru með gervi-
hnattadiska en hann hefur einmitt
verið að suða um einn shkan. Þetta
verður þó örugglega ennþá meiri
spenna nú þegar úrshtin byrja,"
segir Hulda Nóadóttir. „Svona er
þetta og hefur alltaf verið og maður
sættir sig við það. Við fórum t.d.
alltaf á góðan leik þegar við erum
erlendis...“
Jónas Sigurgeirsson sagnfræöingur og félagar hafa það mjög notalegt þegar horft er á leikina i HM og þeir
eru þátttakendur í þeim meö tilheyrandi ópum og köllum.