Alþýðublaðið - 11.05.1967, Page 16

AÐ FINNA ENGA LYKIAF SKARNA
ÞAÐ ER, eins og allir vita, ekki
•hægt að reka bæjarfélag eins og
Reykjavík fyrir einar , skitnar 2
milljónir króna á dag, enda varla
við því að búast í þjóðfélagi, þar
sem spakmæli eins og „Hvað er
anilljón nú á dögum“ þykja hvað
snjallast sögð og ganga aftur
manna á meðal 'árum saman.
Eitt að því, sem bæjarstjórnar-
íhaldinu hefur þó tekizt einna
•lakast við, er að halda götunum
sæmilega hreinum, næst því að
lialda þeim akfærum. Látlaust er
mokað salti og alls kyns óhroða
á göturnar liðlangan veturinn, en
evo er auðvitað ekkert gert til að
firífa óhroðann, þegar snjóa leys-
ir.
Það er nú kannski heldur ekki
rétti timinn til að 'hugsa um hrein
læti svona rétt þegar allar yndis-
iegu holurnar í götunum eru að
koma í ljós undan snjónum.
Eins og ánnað rómantískt fólk
íjabbaði Baksíðan suður Laufásveg
inn eitt blíðviðriskvöld um dag-
inn, og stemningin fór stöðugt dal
andi eftir því sem göturennurn
ar urðu fyllri af sandi, möl, mal-
biksmolum og öðrum óþverra, og
við gátum ekki varizt þeirri
spumingu, hvort bæjarstjórnari-
haldið mundi vera á móti róman-
tik.
Þó komum við að einum tveim
stöðum á göngu okkar, þar sem
augljóst . var, að dyggir íhalds-
menn mundu eiga heima, því að
þar vom virðulegir borgarar að
sópa gangstéttirnar fyrir utan hús
in, og hattaði svo sannarlega fyr-
ir þar á mllli réttlátra (íhalds-
manna) og ranglátra.
En við þessa sjón opnuðust
raunar augu okkar. Það er sýni-
legt, að bæjarstjómaríhaldið not
ar götusópunina (eða kannski öllu
heldur skortinn á opinberri götu-
sópun) til að kanna liðið. Það er
sýnilega til þess ætlazt, að allir
sannir íhaldsmenn sópi sínar eig-
in gangstéttir (það heitir víst ein
staklingsframtak), og þannig
megi sjá í snarheitum hverjir em
réttlátir og hverjir em það ekki.
Þetta er bara sem sagt frekari
útfærsla 'á þeirri dásamlegu liðs
könnunaraðferð, sem fhaldið
hafði hér á árunum og fólst í
þessum orðum: „Sannir íhalds-
menn em þeir, og þeir einir,
sem ekki finna lykt af skarna‘“.

TIL AFRIKU
Ég ætla að fara í siglingu langt suður í lönd
og liggja á pálmaströnd
í hvítum sandi,
en það kvað vera guðdómlegt, og þegar sólin skín,
ég þamba suðræn vin
í margskyns blandi.
Og píramíta í Afríku ætla ég að sjá,
og illa trúi ég þá
ég verði svikinn,
og setjast gömlum úlfalda á bak og hleypa á brokk
og berja fótastokk
og ríða mikinn.
Og þegar sný ég heim yfir þúsund rasta sjó
úr þarlands pálmaskóg
og ævintýri,
það birtist .kannski greinarkorn og ferðamynd af mér
í morgunblaði hér
á kameldýri.
Ég- skal hætta að skjóta, ef þú hættir að skjóta
Eddi, í Guðanna bænum ekki hérna. . . .
Það skiptir engu megtnmáli,,
hvort löglegur kjósandi er 20
ára, 21 árs eða 25 ára, því að
alltaf verður einhver einu ári
yngri en sá, sem fær að
kjósa.
VÍSIR. ,
Blaðsölustrákarnir láta ekki
að sér hæða. Einn heyrði ég
hrópa hástöfum niðri í Aust
urstræti í gærdag: „lögrétta
blaðið!“ ,

Alveg er sögukennarinn okk
ar orðinn ga-ga. f síðasta
timanum fyrir prófið sagði
hann: „Og svo skuluð þið
muna það, að frá styrjaldar-
lokum hefur verið stríð í
22 ár....
Aldrei þegi ég, ef ég er spurð
frétta, enda held ég að það
séu ekki aðrir sem neita að
tala en þeir, sem hafa eitt-
hvað að segja....