Alþýðublaðið - 02.07.1967, Blaðsíða 16

»
Jjj
Orðabók háðskolans
HLJÓMSVEITARSTJÓRI: Maður sem er a3 reyna a3 hrista af
sér handleggina.
MÁLAMIÐLUN: A3 tala við menn þangaS til þeir eru orðnir
þreyttari heldur en þó þeir hafi verið að berj-
ast allan tímann. ,
SJÁLFSÆVÍSAGA: Þa3 sem menn halda að þeir muni af því
sem hefði átt að koma fyrir þá.
FISKIBÁTUR: Skip sem tvær til þrjár fjölskyldur lifa á a5
tapa á.
LANDSPRÓF: Próf sem bæði kennararnir og prófdómendurnir
mundu falla á ef þeir gengjust umiir það-
SÓLAROLÍA: Feiti sem menn eru spældir í við sólarhita.
Ég sé ekki betur en allir
prestar þyrftu að verða hund-
heiðnir til þess að þeir gætu
farið að koma sér saman eins
og kristnir menn.
„Sólarupprás. . . AHir útlendu vandræðagemsarni - aff fara í rúmiff, en vandræðagremsarnir Iieima
fyrir aff vakna“.
'tSuHMuáujt iM
Snjallræði Hitaveitunnar
fréttist ekki út fyrir landstein-
ana. Vafalítið má bezt setja nið-
ur deilur þessar með því að
hætta alveg að kenna dönsku.
Mótbárur af því tæi að þá getum
við ekki átt orðastað við menn
þá er Jótland byggja og eyjarn-
ar þar í grennd falla dauðar og
ómerkar af því að í staðinn gæt-
um við farið að kenna ölium
Dönum íslenzku, og væri það
ekki lítill greiði við heimsmenn-
inguha.
Prestar áttu í hörðum deilum
hver við annan í þessari viku,
og vissi enginn hver sigra
mundi. Er ekki á almanna vit-
orði hvort' deilt var um höfuð-
föt eður sokkaplögg eður bux-
ur, en um slíka hluti deila prest-
ar nú orðið. Áður deildu þeir
á syndina og vonzku mannanna,
en nú eru allir orðnir leiðir á
því, og söfnuðirnir stokknir x
frí. Munu klerkar sjálfir orðn-
ir leiðir á tómum bekkjum og
því að hafa gripið til þess ráðs
að fara að messa hver yfir öðr-
um og ekki sem blíðlegast.
Þá brá hitaveitan við snögg-
lega, er komið höfðu nokkrir
góðviðrisdagar og stórhækkaði
hitaveitugjöldin. Var það snjall-
ræðí mikið að láta sér detta í
liug að gera þetta í blíðviðrinu,
því að þetta er eini tími ársins
þegar hitaveitan stendur sig
sæmilega. Liggur í augum uppi
að hitavcitufoykólfunum hefði
ekki haldizt uppi slík frekja á
öðrum tímum árs, en hins veg-
ar vona þeir vafalílið að hækk-
unin verði mönnum úr minni
liðin þegar fer að kólna, því að
jafnvei góðir menn og þjóðholl-
ir mundu vera tregir til að
borga meira fyrir að vera upp-
hitunarlausir, — ellegar þeir
treysta því að hækkunin verði
notuð sem tilefni til almennra
kauphækkana. Á því sést að
LÍTILL strákur er að þvo
sér á undan kvöidmatnum. —
Hann segir ólundarlega við
mömmu sína, er hún áminnir
hann aftur og aftur um að
þvo sér vandlega:
— Æi, mamma, ég ætla nú
bara að fara að éta, en ekki
framkvæma heilaskurð.
HÚSBÓNDI við vélritunar-
stúlku sem alltaf annað slagið
er að standa upp og skrepþa
fram:
— Þegar litla bjallan á rit-
vélinni hringir þá þýðir það
ekki að verið sé að hringja í
kaffi.
TVEIR litlir ^kátastrákar
komu til mömmu sinnar með
tárvot augu, og þeir höfðu
höfðu sögu að segja:
— Hann Nonni litli bróður
datt í poll og við liöfum verið
að reyna að lífga hann úr dauða
öái, eins og við lærðuiri á
fundi um daginn. En hann er
svo vitlaus að hann er allaf að
standa upp og labba burt.
Hitaveitan hlýtur að vera í
Framsóknarflokknum, því að
ríkisstjórnin vill engar hækk-
anir, eftir því sem hún segir
sjálf að minnsta kosti. Vissu
víst fáir, og sennilega ekki Ey-
steinn heldur, að hann ætti slík-
an hjálparkokk í innsta búri í-
lialdsins, og spurning hvort
hann á slíka liðveizlu skilið,
því að ekki er talið að hann
hafi verið neitt sérlega hlið-
hollur starfsemi hitaveitunnar
eins og hún hefur allra náðar-
samlegast verið í frostum á
veturna undanfarið. Eina skýr-
ingin er sú, að bæði Eysteinn
og Hitaveitan ætli sér að vera
samferða „hina leiðina,” og er
ekki fjarri lagi að bæði séu orð-
in dálítið „hinsegin” þegar.
„Það er ekki ,start‘ kostnaöurinn, sem ég hef áhyggjor af mm
en viffhaldið“« ,
Það er engin
nægileg vöm
gegn áhrifum
nýrrar hug-
myndar nema
heimskan.
Sá spaki segir...
Það ber ekíci á
öðru en það verði
alltaf ófriður á
meðan menn eru
að berjast fyrir
friði.
Fátt bar við þessa
viku sem veruleg-
um tiðindum sæt-
ir, enda tilveran
afskaplega galtóm
svona rétt eftir
kosningar, eins og
allir hlutir séu í
þann veginn að gef
ast upp við að vera
til. Samt samþykkti ríkisstjórn-
in eftir mikla umhugsun að hún
mundi vera viusæl hjá þjóðinni
og ákvað í því tilefni að halda
áfram að stjórna henni af náð
sinni og miskunnsemi. Ber þó
að þakka að þessi ákvörðun var
tekin eftir kosningar en ekki
f.vrir, því að til eru þær ríkis-
stjórnir gagnmerkar sem eru
orðnar sannfærðar um slíkt áð-
ur en til kosninga kemur.
Annað má nefna sem eigin-
lega ætti að þykja meiri tíðind-
um sæta, en það er að deilur
hafa risið út af dönsku milli
landsprófsnefndar og kennara.
Og hefði það einhvern tíma þótt
í frásögur færandi að deilur
gætu risið út af dönsku á ís-
landi, og það meira að segja
milii íslendinga, sem sjálfir
tala göfugasta tungumál á norð-
urhveli jarðar. Er betra að þetta