Alþýðublaðið - 14.06.1968, Blaðsíða 15

CUY
PHSLLIPS
Hún gat ekki komiS í veg fyr
ir að hann gerði þetta. En hún
hafði nægan tíma til stefnu áð
ur en af þessu yrði. Tíma til að
liugsa. Tíma til að lækna sjúkan
en afburðagáfaðan mann.
Ef það væri þá hægt. Ég
verð að gera það, hugsaði Joyee
í örvæntingu sinni meðan hún
gleypti sjóveikitöflu.
Hún lagðist niður og hlustaði
á véladyninn og gjálfur aldn
anna, á tónlistina sem lagði til
hennar frá borðsáínum. Eftir
smástund var ekkert að heyra
lengur og hún á'kvað að fara upp
á þilfar til að anda að sér frísku
lofti.
Þykkvaxinn gráhærður maður
og rauðhærð stúlka gengu sam
an um þilfarið. Stúlkan var ung.
Hún var hversdagsleg í framan
en einstaklega vel og kvenlega
vaxin.
Joyce brosti til þeirra. — Það
er slæmt í sjó, sagði hún.
Maðurinn kinkaði kolli og
brosti. Þetta reyndist vera. Lino
nel Frith, hnefaleikaumboðsmað
urinn og dóttir hans Avril.
Joyce gekk yfir að borðstokkn
um, vindurinn barði hana í and
litið og ógleðin hvarf ekki. Eftir
fáein augnablik reikaði hún um,
svimandi og óglatt.
— Þetta er víst yður sjálfri
að kenna, lieyrði hún sagt. Það
lá við að Símon Griffiths héldi
utan um Joyce.
— Ég hélt að frískt loft myndi
hressa mig tautaði hún.
Skyndilega féll hún í faðm
hans þegar stór bára féll á skut
skipsins.
— Þessu bjóst ég aldrei við
frk. Anderson.
Hún hélt dauðahaldi í hann
■enda var henni alveg sama í
livað hann hélt.Hann studdi ’ana
inn á’ yfirbyggða þilfarið sem var
í algjöru hléi. Joyce settist og
stundi. — Ég hef aldrei siglt
um Ermasund fyrr aðeins flogið.
Símon hélt enn utan um hana.
— Mér skildist að þér færuð ekki
með, tautaði hann.
— Ég fékk að vita um það á
síðustu stundu. Hr. Lennox
komst ekki og . . .
— Þér fenguð klefann hans?
En Hilda litla frænka mín gat
ekki fengið hann?
— Því miður, svaraði Joyce
reiðilega.
Símon glotti. — Kannski ég
taki myndir af yður í staðinn.
Nú gæti ég notað yður sem sjó
veikisauglýsingu. „Farið ekki að
eins og þessi stúlka. Takið
„FIjótt-Skjótt“ pilluna og njótið
ferðarinnar.
Hún reyndi að slíta sig lausa,
en hann þrýsti lienni aðeins þétt
ar að sér.
— Þetta er betra, sagði hann.
— Þá getum við líka tekið mynd
irnar af því hvernig stúlkan verð
Ur eftir að pillurnar fara að hafa
áhrif.
Joyce greip andann á lofti eft
ir að hann hafði kysst hana með
ástríðuþunga. Hún varð svo undr
andi að hún sat sem lömuð og
Simon kyssti hana aftur.
Hún fékk kraftana aftur þeg-
ar hún reiddist. Hún sleit sig
liusa. Hún mátti ekki mæla sak
ir reiði og hún strunsaði fram
hjá honum og inn til sín. Hvílik
ósvífni.
En ógleðin var að mestu horf
in. Hún gerði ráð fyrir því að
þessi óvænti koss og áfallið
hefðu ollið því. Skyndilega kom
henni annað til hugar. Gat það
verið að þetta. hefði verið til-
gangur hans? Var það vegna
þess sem hann hafði kysst hana?
— Ég sé að þú hefur þegar
hitt nokkra gestanna, sagði Gra
ham kuldalega í gættinni.
— Ég .. æ.. sæll, Graham,
hvíslaði hún.
Hann lokaði. Ég hef vitað um
nokkurn tíma að þú værir liér
um borð. Hann var afar kulda-
legur. — Ég *æt:laði að láta þig
kveljast smátíma. En svo varð ég
vitni að framkomu þinni á' þilfar
inu.
Hún vætti skorpnar varir sín-
ar. — Það var bara .. hann var
að reyna að lækna mig af sjó-
veikinni. Ó, Graham, ég .. ..
— Ég sagði þér, að Griffiths
væri atvinnuspilamaður sem
hefði rangt við. Hann leit yfir
káetuna og sá töskurnar hennar.
----Hvað hefurðu hugsað þér
að vera lengi með í ferðinni?
— Jafn lengi og þú leyfir mér
það. Hún reyndi í ákefð að jafna
sig. — Ég veit að þú getur rek
ið mig í land, Graham. En ég fer
aldrei af skipinu af fúsum vilja.
Hann andvarpaði þreytulega.
—- Þú ert nú meiri þverháusinn,
Joyce. Eg verð að játa, að ég
átti alls ekki von á þessu. Eg
bjóst aldrei við að þú myndir ger
ast laumufarþegi.
— Hvað gat ég gert annað?
Hún settist í kojuna sína. —
— Einhver verður að koma í
veg fyrir þessa brjálsemi.
Augu hans voru kuldaleg og
þó var svipur hans glaðlegur. —
Þér gengur ekki alltof vel, elsku
Joyce mín litla. Það er ekki sér
lega frumlegt að saka hinn geð
veika um brjálsemi. Þú ættir
frekar að reyna að uppörva hann
og hjálpa honum.
Varir hennar titruðu þegar
hún svaraði. — Ég veit, að þú
ert ekki geðveikur. Það er ein
mitt lóðið. Þú ert svo yndislegur
og góður.
—Svo þetta er mín eina geggj
un? En hvað ætlar þú að gera til
að koma í veg fyrir framkvæmd
málsins?
— Ég veit það ekki. Henni lá
við gráti. — Eg veit það aðeins
að ég vil gera hvað sem er til að
lijálpa þér. Hvað sem er.
— Hvað er það sem veldur
því að ég er svona einstakur í
þínum augum? Að þú elskar mig?
Þessi spurning virkaði á hana
eins og ískalt steypibað. Hún
vissi. ekki hverju hún átti að
svara og stamaði aðeins:
— Já.... já, ég held það. En
það skiptir þig engu máli.
— Af því að þú ert alltof góð
ur einkaritari til að láta persónu
legar tilfinningar þínar hlaupa
með þig í gönur? Hann tók ut-
an um hana. — Þykir þér nægi
lega vænt um mig til að vilja
giftast mér?
Hún vissi aðeins eitt svar. —
Ef þú vilt mig, er svarið Já og
aftur Já.
Graham þagði smá stund, svo
sagði liann blíðlega. — Ég vil
gjarna eiga þig, Joyce. Trúðu
mér. En þú verður lfka að skilja
það að ég ætla ekki að láta veiða
mig í gildru. Þér hefði getað
komið til hugar að fórna sjálfri
þér til að bjarga mér og gestum
mínum úr klóm dauðans.
Hún horfði æðislega á hann.
— Nei, aldrei. Leyfðu mér að
hjálpa þér, Graham. Ég veit að
þú átt eftir að hressast, og
gleyma öllum þessum ógnum, ef
þú bara. . ..
— Ef ég bara giftist þér? Hann
horfði blíðlega á hana.
— Kannski hefurðu á réttu
að standa. Þess vegna þori ég
ekki að hætta á það. Hann hikaði
andartak og liorfði í tárvot augu
hennar. — Það er erfitt að á-
kveða sig. Getum við verzlað ögn
saman?
- Já.
Hann hikaði ögn og lirukkaði
ennið. Mér hefur svo sem kom
ið það fyrr til hugar. Ég er
ekki óskeikull. Ef þú finnur einn
mann, sem er þess virði að lion
um sé bjargað, skal ég hætta við
allt saman og kvænast þér. Ef
þér mistekst ferð þú í land með
áhöfninni og gleymir bæði mér
og þeim hinum.
Joyce horfði lengi þegjandi á
Graham. Þett.a var einkennilegt
tilboð. Samt var það von. Og
sennilega síðasta vonin.
— Ég geng að þessu, sagði
hún.
Hann hló stuttlega. Hlátur
hans var gleðisnauður. — Ekki
öfunda ég þig af hlutverkinu. Þú
þarft að kynnast öllu hyskinu og
kynnast þeim betur en ég hef
þegar gert.
— Ég mun reyna það, Gra-
ham.
— Gott. Það verður athyglis-
vert að heyra niðurstöður þínar.
Og ég skal gera mitt bezta til
að hjálpa þér.
— En hvernig get ég sannfært
þig um að einhver þeirra sé þess
virði, að honum sé bjargað?
— Það áttu sjá’lf að sjá um,
mín kæra.
Hringferðir ms. ESJU
njóta sífellt mikilla vinsælda, enda er það viðurkennt, að
slkík ferð veitir yfirleitt á þægilegan hátt fágætt tækifæri
til kynna af landi og þjóð. Á höfnum er víðast góður tfani
til að litast um, en hafið með sínu lífi hefir líka sitt að-
dráttarafl, og landsýn er oft hin dýrlegasta frá skipi. Venju
lega standa til boða kynnisferðir upp á Fljótsdalshérað og
í Mývatnssveit fyrir þá, sem þess óska. Munið að bjartasti
tími ársins er heppilegur til siglingar á nótt sem degi.
Pantið því far sem fyrst.
, SKIPAÚTGERÐ RÍKISINS.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast í að framkvæma breytingar á' Reykjastokk
á mótum Grensásvegar og Kringlumýrarbrautar o. fl.,
fyrir Hitaveitu Reykjavíkur.
Útboðsgögn eru afhent í skrifstofu vorri gegn kr. 3.000.
skilatryggingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað mánudaginn 24. júní
n.k. kl. 11.00 f.h.
INNKAUPASTOFNUN REYK7AVÍKURBORGAR
. VONARSTRÆTl 8 - SÍMM8300
Bifreiðaeigend isr
athugið breytt símanúmer.
BÍLAVERSTÆÐI JÓNS og PÁLS.
Síðumúla 19 - SÍMI 83980.
14. júní 1968 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ J5