Alþýðublaðið - 16.06.1968, Blaðsíða 7

★
Vísnaþátturinn hefst að
þessu sinni á stöku eftir
Bjarna frá Vogi, sem hann kall
ar Mælt af munni fram. Hún er
á þessa leið:
Aldrei má ég sjóinn sjá
svo að mig ei langi,
báru hvílast brjóstum á
og bylta mér í þangi.
★
Margir Reykvtkingar kann
ast við Leif Haraldsson. Það
var hann, sem kom Ingólfs-
café inn í bókmenntirnar
með þessari eftirminnilegu
vísu:
Ungu skáldin yrkja kvæði
án þess að geta það.
í Ingólfscafé ég er í fæði
án þess að éta það.
★
Eftirfarandi siglingavísa er
eftir sr. Guðiaug Guðmunds
son föður Jónasar skálds.
Ólgar um keipa svalið salt
siglu reipa húnum,
fús að steypast yfir allt,
aldan hleypir brúnum.
★
Ekki veit ég hver hefur
kveðið þessa vísu, en hún er
jafngóð, fyrir því og vel þess
verð að festa hana á blað:
Þig ég unga þekkti bezt,
þig ég unga kyssti,
þig ég unga þráði mest,
þig ég unga missti.
★
Þá er ekki úr vegi að rifja
upp vísuna hans Steins Stein
arr um kvenmannsleysið og
kuldatrekkinn:
Kvennmannslaus í kulda
trekki , ■ '
kúri ég volandi.
Þetta er ekki, ekki, ekki,
ekki þolandi.
Eftirfarandi vísa er sög'ð
kveðin um Katrínu móður
Einars Benediktssonar skálds,
um höfundinn veit ég ekki:
Ef auðnan mér til ununar
eitthvað vildi gera,
klakkur í söðli Katrínar
kysi ég helzt að vera.
★
Páll Ólafsson orti eftirfar-
andi vísu til konu sinnar.
Ég vildi ég fengi að vera
strá
og visna í skónum þínum,
•því léttast gengirðu eflaust
á
yfirsjónum mínum.
★
Þessi vísa er eftir Kára S.
Sólmundarson og þarf ekki
skýringar við:
Ýmsra fley á ævi dröfn
öldur sveigja harðar.
Margur feginn hittir höfn
hinu megin fjarðar.
★
Jón Pálmason á Akri er
landskunnur hagyrðingur.
Það fer ekki á milli mála, að
hann kann við sig fyrir norð
an:
Finnst mér nú og finnst mér
oft
fegra um leiðar borðann,-
hlýrri sól og hreinna loft
hérna fyrir norðan.
★
Örn Arnarson eða Magnús
1 Stefánsson eins og hann hét
réttu nafni kvað eftirfarandi
stöku:
S Drottinn hló í dýrðarkró.
Dauðinn sló og marði
eina mjóa arfakló
í hans rófúgarði.
★ s
Loks er svo gamall hús-
gangur frá þeim dögum, þeg
ar kveðizt var á eða skand-
erast:
Komdu nú að kveðast á
kvæðin okkar stór og smá,
eitthvað það sem ekki er
last
■ Eigum við að skanderast?
■
Helgitilfinning
Blöðin geta um leiðinlegt
háttalag í sjávarþorpi einu
vestur á fjörðum. Þar var ráð-
ist inn í kirkjuna, og þegar
að var komið, voru kirkju-
gripir fremur illa meðfarnir,
að mér skilst, og umgengni
hafði verið með lítilli virðingu.
í vor léku spellvirkjar lausum
hala í kirkjugarði í Reykjavík.
Nú eru tryllingslæti af svipuðu
> tagi engan veginn einsdæmi,
Eftir
dr. Jakob
Jónsson
og er skemmst að minnast
eyðileggingar í garðinum við
safn Einars heitins Jónssonar
myndhöggvara.
Nú er það ekki ætlun mín
að ræða þetta vandamál yfir-
leitt, heldur aðeins að bera
fram þá spurningu, hvort
eigi sé þess að vænta, að til-
finnin^in fyrir því, sem heilagt
er, haldi aftur af þeim, sem
gripnir kunna að verða af
löngun til dónalegs framferðis.
Mörg ár eru nú liðin síðan
Slysavarnafélag íslands fór að
vinna að því, að björgunar-
hringir væru settir á allar
bryggjur í sjávarþorpum. Á
prestsskapartíð minni á Norð-
firði voru slíkir hringir settir
upp, en þeir, sem að því stóðu,
ræddu um það sín á milli,
hvort nú yrði ekki hætta á
því, að drengir í kaupstaðn-
um skæru sér þarfaspotta af
hringjunum eða skemmdu þá
með öðrum hætti- í Norðfjarð-
arkirkju voru alltaf vel sóttar
messur, og auk þess voru barna
guðsþjónustur flesta sunnu-
daga ársins, og kirkjan yfir-
leiti svo full af þessu ungviði,
að vart komust fleiri inn. Þá
var það einn sunnudag, að ég
fór með björgunarhring í kirkj
una, reisti hann upp við altar-
ið, svo að hann blasti við allra
augum. í predikun minni til
barnanna lagði ég áherzlu á,
að hér væri um heilagan hlut
að ræða, sem smíðaður væri
til þjónustu við guð, og sá,
sem skemmdi hann eða eyði-
legði, gæti átt það á hættu,
að björguniarvilja guðs yrði
kynslóðinni sem nú er að ala
upp börnin sín?
Það kann að virðast öfug-
mæli,'en ég .fullyrði fyrir mitt
leiti, að heimspekilega skoðað
eigi guðstrúin greiðari aðgang
ekki framgengt. Seint mun ég Og jafnvel venjuleg kirkja, að hugsandi fólki heldur en
gleyma þessum sunnudags- þar sem flestir höfðu lifað áður var. En sú heilagleika-
morgni, en Jón heitinn Berg- helgar stundir við tilbeiðslu, tilfinning, sem nærffist af
sveinsson, fyrsti erindreki ' vakti lotningu og tilfinningu persónulegri snertingu við
Slysavarnafélagsins lét svo um fyrir heilagleikanum. helga hluti, hefir dofnað. Og
mælt, að hvergi á landinu Nú er spurningin: Heldur hún kemur ekki til að styrkja-
hefði hann orðið þess var, að tilfinningin fyrir heilagleikan- ast að nýju, nema yngra fólk-
litið væri á björgunarhring- um áfram að vera vakandi? ið taki hinu eldra fram í þátt-
ina slíkum augum sem á Nórð- Er hún vakandi hjá þeirri töku í sjálfri helgiþjónustu
firði, og þar kom aldrei fyrir, kynslóð, sem nú lifir? Sjá kirkjunnar, með öðrum orðum:
að skorinn væri úr þeim einn menn og finna eittlivað háleit- Verði kirkjuræknari en foreldr
spotU, hvað þá meira. ara og æðra sjálfum sér í til- ar þeirra hafa verið, og bæn-
Á Norðfirði var það einnig beiðslu kirkjupnar, í fögrum ræknari, frá degi til dags.
föst venja, að kirkjan væri listum, í kærleiksjvjónustu Það er misskilningur, að fjöl-
opin bæði nætur og daga, slysavárna og í tilvist lífs og mið'unartækin, svo sem út-
lykillinn í skránni, svo að hver dauða? • varp og sjónvarp, geti valdið
maður gat gengið inn, sem Finna börnin þetta hjá full- endurvakningu helgitilfinn-
vildi. Og ég hygg, að sumstað- orðna fólkinu? ingar hjá þjóðinni. Þeim fylg-
ar á Austurlandi sé þetta gild- Finnum við eldra fólkið, fr því affeins helgitilfinning,
andi regla. þessa tilfinningu hjá stríðs- Framhald á síðu 14.
Sú var tíð, að list Einars
ónssonar var af allri hinni
slenzku þjóð metin sem helgi-
ist. Svo að segja allir þekktu
erk hans og voru snortnir af
elgi þeirra.
Kirkjugarðar hafa fram að
essu vakið sérstakar tilfinn-
ngar hjá fólki almennt, vegna
leirrar helgi, er á þeim hvíldi.
■eir hafa v’erið í vitund ís-
endinga ,,jurtagarður herf-
ns“, eins og séra Hallgrímur
:emst að orði. Þar var gengið
rá hinum jarðneska hluta
nannsins, að ævi hans lok-
nni hér á jörð, í þeirri öruggu
'on og fullvissu, að líf hans
íéldi áfram í annarri veröld.
)g hugsunin um líf og dauða
ílaut að vekja tilfinningu fyr-
r því helga og háleita. í til-
rerunni, — fyrir tilveru og
trafti þess guðs, sem er höf-
mrliir Hfcinc; ncf fnirSir
'.-.J l m J » i||
I, ' - ■ frá bráuöbæ er bezt og ódýrast
BRAUÐBÆR VIÐ ÚÐINSTORG, SfMI 20490

16.'! juní 1968 - ALÞÝÐUBLADIO^ J