Alþýðublaðið - 16.06.1968, Blaðsíða 16

SfÐffltt
17.JÚNÍ
Á þessum degi drögum við þjóðfánan að hún,
Og það skal verða allt með myndarbrag
I Laugardal, um Austurvöll og Arnarhólstún^
Á íslandi er þjóðhátíð i dag.
Við rifjum upp atburði og afrek ný og forn
við óblíð og harðneskjuleg kjör.
Og gleðjumst yfir sigrunum og sitjum stundarkorn
með sælubros á efri og neðri vör.
Á svona stundum gleymum víð síidarlýsi og skreið
við söng og pylsuát og lúðraspil.
Og framtíð okkar allra er blá og björt og heið,
en Bjarni gerir fullveldinu skil.
Og þó það verði rlgning og þó það verði rok
og þó það verði gulur brennisteinn,
þá dönsum við af f jöri og fram í vökulok
í fullveldisins nafnS hver og einn,
Á götum og á torgum skol gleðin hafa völd,
á góðri stundu líður timinn fljótt.
Og verði einhver rakur eða reikull hérna í kvöld,
þá rennur sjálfsagt af honum í nótt.
Lómur
Erlendur verktaki lilaut við-
haldssamning.
Fyrirsögn í Tímanum.
Þegar að ég var upp á mitt
bézta hefði ég ekki liðið að
útlendingar fengju slíka samn
inga hér á íslandi.
Við táningarnir erum nú
lítið að æsa okkur útaf þess-
um forsetakosningum. Okkur
er alveg sama hvor vinnur
Kristján Thoroddsen eða Gunn
ar Eldjárn.
fyrir H-UHFERD ?
Nei,aðeins géð.
Gerum fljótt og vel vtð hvaðca dekk sem er,
seljum GENERAL dekk.
I hlálbarðinn hf.
Laugavegi 178 * sími 35260
Sjálfsagt eru til fullkomnir
eiginmenn. Bara ekki í hjóna-
bandinu.
GJAFABRÉF
r R A 8UNDUUQAR8JÓDI
ikAlatúnshrihilibinb
þetta bréf er kvittun. en i>6 miklu
IREMUR VIDURKENNING FYRIR STUDN*
ING ViD GOTT MÁLEFNI.

IÍSSSSgswanna n
SiMI
! nr
dagiegi BAKstur
Lóðahreinsun
Kvöld eitt fyrir skömmu sat ég í stólnum mínum I mestu
makindum og las í Séð og lifað um mánn, sem fann konu sína
uppi í rúmi hjó nágrannanum. Vissi ég þá ekki fyrri til en
konan mín kom þjótandi með asa miklum og tilkynnti hátíð
lega og í heyrenda hljóði að nú væru nágrannarnir allir komn-
ir út í garða sína og farnir að hamast við að gera fint undir
sautjándann.
Ég.lét þetta eins og vind um eyru þjóta og hélt áfram að
lesa tímaritið, því nú var aldeilis að færast fjör í söguna.
Nokkur stund leið, og enn kom konan, með nokkuð meiri
asa cn fyrr, hrópaði upp yfir sig með örvæntingu í rödd
inni; Ekki trúj ég því á þig Kalli að þú gerir mér þennan
skollans óleik og látir nágrannana halda þig latasta manninn
í hverfinu. Þú veizt ósköp vel að maðurinn þarna hjá bæn-
um bað alla um að hreinsa nú vel h'já sér og hafa það huggu-
legt yfir sautjándann.
Ég hef aldrei fengið orð fyrir að vera vondur eiginmaður
og því reis ég á fætur, lagði frá mér eiginmanninn sem fann
konuna sína í rúmi nágrannans, klæddi mig í gamlar vinnu-
buxur, setti upp gamla hattinn og strunsaðj út í garð.
Ég byrjaði náttúrlega á því að fá mér í pípu ,bretti svo
upp ermarnar og fór að hugsa.
Gamla dráttarvélin á miðjum blettinum var náttúrlega orð
in eins og hver annar rygðaður ruslahaugur, en einhver
sjarmi var yfir henni samt. Ég hafði lengi ætlað að biðja
manninn, sem gleymdi henni hjá mér um árið, að taka hana
en svo fékk ég þá pillu í höfuðið að gaman væri nú að
gramsa í henni svo ekkert varð úr að ég hringdi í hann. Svo
vitið þið vel hvernig tíminn rennur út úr höndunum á
manni og ekkert varð úr þessu.
Bílflakið, sem ég keypti á slysstað fyrir nokkrum árum, lá
þarna í blómabeðinu og ekki var það árennilegt. Ég ætlaði
svo sem alltaf að gera við það, cn í vor vissi ég að fugl
hafði verpt eggjum undir framsætinu svo ekkert varð úr
verkinu. Ég geri það áreiðanlega einhvern tíma upp og sel
það svo hæstbjóðanda.
Þarna lá svo Piper Cub flugvélin, sem hrapaði hjá gos-
brunninum lijá mér í fyrra. Svei mér heppni að flugmaður-
inn skyldi lifa það af. Konan mín varð raunar voða hrifin,
því hún gat sagt konunum í nágrenninu að hun hefði haft
flugmann í kaffi. Svo komu myndir af húsinu í blöðunum og
við urðum írægt fólk. Ég bað þá að gefa mér flakið og ég
hef raunar alltaf ætlað að flykka upp á það, en þið vitið
hvernig það er, maður rekst á gamalt hefti af Séð og liíað
og tíminn rennur út úr höndunum á manni.
Gömlu steypuhrærivélarnar, sem ég keypti á uppboðinu
um árið síóðu þarna í hnapþ úti við hlið. Ég eygði uppgripa
pening einu sinni, er ég sá þær á uppboði, og ætlaði alítaf
að gera við þær, smyrja og höggva af þeim steypuna og ég
er viss um að ég geri það einhvern daginn. Maður hefur
bara svo sjaldan tíma.
Ég fór inn aftur. Skömmu seinna, er ég var rétt urn- það
bil að ljúka við lestur sögunnar um manninn, sem fann
konuna sína uppi í rúmi hjá nágrannanum, kom konan
inn til mín, og nú öskureið. Ertu hættur hrópaði hún. Hættur?
hrópaði ég á móíi. Geturðu aldrei unnt mér þess að eiga
mín hobbý í friði. Ég skal segja þér það í eitt skipti fyrir
öll, að cg læt engan karlfausk hjá bænum skipa mér að
kasta mínum síykkjum. Þar að auki get ég gert úr þessu góð-
an pening, þegar ég hef tíma til að hella mér í þetta. Mað
ur hefur bara aldrei neinn skrambans tíma til neins. Hákarl.