Alþýðublaðið - 23.08.1968, Blaðsíða 15

Alþýðublaðið - 23.08.1968, Blaðsíða 15
inrii. Hctnn var f.iiiur, feitur, rauðþrútinin í and iti, (hálfsköll óttur og skyrtan var hálf upp úr buxunuím. Á fötunum bar hann gamia tennisskó. —< ISSimig! Don vlrtjislt verða reiður. — Ég hélt, að |þú værir — Þú sendir mig á brott! sagði maðurinn viðurkennandi og depl aði augunum til Jean. — En mennimir voru erfiðir. Þeir vilja bara tala við þig! Þeir vilja ekki eiga viðskipti við... hann ihjjkstaði.. . — skrifstofu manninn! Dön herpti saman varimar. Svo leit ha'nn út undan sér á Jean og yppti öxlum.— Þá verð ég að sjá um þetta sjálfur. Jean, hjartað mitt, þetta er félagi minn, Cartier Sims! Ég fullvissa þig um það, kæri Cart er, að hún ier sú fegunsita perla sem nokkru sinni hefur rekið a£ sjó. — Ég.. ég vildi gjarnan fara inn til mín, sagði Jean, sem fannst, að nú þyldi hún ekki meira. Þetta vair alltsamvan svo ólíkt því, sem hún hafði ímynd að sér og hún var bæði hrædd, skelfd og óendanlega ringluð. — Vitanlega! Don tók um handlegg hennar. — Þessa leið, hjartað mitt. , Þegar Jean stóð fyrir utan dymar að herbergi sínu, leiit hún upp og beið eftir því að Don kyssti hana. Hamn ætlaði einmitt að fara að faðma hana að sér, þegar lítil mannvera BARNALEIKTÆKI ÍÞRÓTTATÆKI Vélaverkstæði Bernharðs Hanness., Suðurla'ndsbraut 12. Sítni 35810. reis upp næstum undir fótum þeirra. — Hvað í ósiköpunum... hrópaði Don og Jean leit und- riandi á svipbrigðalauist andlit- ið! — Hyað ertu að gera hérna fyrir framan dyrnar mínar, Púkk? spurði hún. — Púkk á að vera 'hér, sagði dnengurinn ákveðinn. — Ég sef hér líka. Ég s’kal gæta yðar, fnk. Jean. Þar er krökkt af vondu fólki hér á eynni. Heyrðu mig nú . . byrjaði Don að segja, en Jean lagði hönd sína á handlegg hans. — Leyfðu Púkk þeitta, sagði hún biðjandi. — Hann gerir þetta mín vegna. — Þá ískulum við láta þar við sitja, sagði Don ófús og kyssti hana léttilega. — En bara þangað til annað kvöld. Eftir það verð ég verjandi þinn og gæzlumað ur. — Á morgun! hugsaiði Jean seinnia. Hún hafði 'háttað mjög sniemma um tovöldið enda var hún dauðþreytt leftir viðilnirði — og vonhrigði dagsins. Á mo.rgun um þetta leyti yrði hún gift kona, en einhvern veginn gat hún eikki iskiiið það. Hún gat elcki am annað huigsað en Bruoe oig hún. minmtist aJlt í eiiniu hringslns' h'ans. Hafði hann fengið hann itii b'atoa? Áður en Jean tfór frá Flam . ingóeyju, bafði hún afhent Púkk hringinn og beðið hann um að skjla „stóra Túan“ honum morg uninn leftir. Bn nú var Púkk hjá henni. Hann haifði stungið iaf og fairið með hienni til Tarakóa. — Frk. Jiean! Púkk stóð við hliðiina á rúminu hennar. Hann hafði laumiaist svo hljóðlaust inn að hún hafði alls ekki heyrt til hans. — Þér eigið oð eiga hann hérna, sagði Ihann. — Það 'er töfrapiáttur ytfir honum og stóri Túan mun vernda okikur bæði meðan við erum héma á Iþessari vondu eyju. Hann irétti henni eittllivað í myrkrinu. Hrdng Bruoe! Svo Púkk hafði ekki skilað honum og Bruce hlyti að álíta, að hún hefði flúið frá Flamingó- eyju án' þess svo mikið sem að svara bónorði hanis. Samt gat Jean ekki reiðsf við Púkk, því að það var augljóst, að drengurinn var sannfærður um, að hann hetfði gert rétt með iþví að brjóta í bága við skipanir hennar. En af því að Jean var bæði óöcugg og ringl uð, fannst henni, að Púkk hefði kannski komið rótt fram í þetta skipti. Svo hún setti hringinn undir ikoddann sinn og letftir það sofn aiði hún furðulega fljótt og henni íanmsit hún undarlega örúgg og trygg. Don var ekki háttaður. Hann gekk eirðarlaus um gólf fram og aftur í dagstofunni, þangaS til að barið var gætilega að dyr- um og þar með gefið til kynna, að gesturinn, sem hann átti von á, væri kominn. Þetta var Nikalí, sem flýtti sér að segja: — Ég fór til Tara- kóa með hinn bátinn eins og þér mæltuð fyrir, Túan Bradshaw. Don kinkaði kolli með hrukkað ennið og byrjaði svo að skamma innfædda nianninn. Að þú skyldir framkvæma annað eins heimskupar eins og það að reyna að eitra fyrir Hason sagði hann reiðilega að lokum,- Ef það hefði heppnazt', hefði ég verið dæmdúr fyrir það. — En Túan, skaut Nikalía inn í- — Þér. viljið, að hann deyi; — Auðvitað vil ég það. Don brosti, en brosið var fremur ili- mannlegt, þó að Nikalía fyndist ekkert athugavert við það. -Nú er gildran tilbúin. Mason kemur hingað af sjálfsdáðum - því að sofandi í þessu húsi er beitan, sem hann stenzt ekki. 6. KAFLI. Jean vaknaði við hávært tal. Hún hafði sofið mjög fast, en hún vaknaði á svipstundu. Hafði Brune versnað? Yrði barið að dyrum hjá renni? En svo skildist henni, að hún lá í herbergi, sem hún kannað- ist ekki við og hún lagðist aftur niður, því að hún mundi eftir því, að hún var á Tarakóta og í dag var brúðkaupsdagurinn hennar. Á næsta andartaki opnuðust dyi’nar og Púkk kom inn með bakka með morgunmat, sem hann setti stoltur fyrir framan hana. En tilhugsunin um það, að þetta ÞOBBJÖBNS BENEDIKTSSOMB IngóIisslreBti 7 Athugið opið frá kl. I — 8 e.h. yrði einhver mesti örlagadagur í lífi hennar ... að hún yrði gift kona á morgun varð til þess gift kona á morgun varð til þess, að Jean missti matarlystina. Og ekki batnaði það, þegar Don birtist' skyndilega í gættinni Jean roðnaði og faldi sig undir sænginni. Hann gegg samt' alveg að rúm inu og leit á hana. Svo sagði hann: -Þú ert yndisleg, elskan mín. það lá' vi, a Jean yrði skelfingu Hann teygði sig eftir henni og lostin. Don sá það og reiddist gíreinf^ega, því að hai^n var afar stuttur í spuna, þegar hann sagði: -Hlakkarðu til? -Ja-iá, sagði hún og flýtti sér svo að bæta við: -En athöfnin verður ekki fyrr en í kvöld og þg verður svalara. Mig langar til að skoða mig un ð meðan. Mig langar til a vita sem mest um Tai-akóa. Það var glettnislegur glampi í augum Don, þegar harm svar- aði: - Vitanlega. Það var engu líkara en hann hefði gaman af því, hvað hún var feimin. Svo bætti hann við: Flýttu þér að klæða þig.^og ég skal sýna þér staðinn. Þegar þau komu út fannst Jean kyrrðin, sem ríkti í frumskóg- inum þvingandi. Henni fannst sífellt, að eitthvað ógnaði henni. En þegar hún sagði það við Don, hló hann, þrýsti hönd hennar og sagði: Það er ekkert annað í frumskóginum en slöngur og pai-dusdýr. Annars var hann einstaklega aðlaðandi og skemmtilegur. Hann benti henni á kókospálma lundina og sagði henni, að flest- ir mannanna frá Kalaba þorp- inu ynnu þar. — Flytur þú út kópra og kókos- hnetur? sagði Jean og minntist verzlunarinnar, sem var í svo miklum blóma á Flamingóeyju. — Og ekki í svo smáum stíl. Það var einkennilegur hljómur í rödd hans og Jean leit á hann. En nú var Don farinn að segja henni um nýjar vélar og breyt- ingu á rekstrinum, sem yrði tll þess að allt gengi miklu betur. — Það hefur bara verið svo erfitt hingað til, sgði hann. — Við höfum verið óheppnir og þeir innfæddu eru lélegir verk- menn. En nú breytist allt, fyrst þú vilt verða konan mín. Þá get- um við .... ( Það liðu fáeinar mínútur áður en Jean skildi, að það vom hennar peningar, sem Don ætl< aði að nota til að koma rekstr- inum í rétt liorf. Enda var það ekki nema eðlilegt, að hanoi langaði til að breyta öllu á Tara- kóa, en Jean óskaði samt þess, að hún hefði hlustað betxxr 4 aðvörunai-orð Bruce Mason þess efnis, að Don gengist ekki að- eins fyrir henni sjálfri heldur og fyrir peningunum hennar. Þau fóru heim og borðuðu há- degismatinn, sem Ardelia baB geðvonskulega á borð. Púkk hafði horfið eftir matinn, sagði féita konan kæruleysislega, þeg- ar Jean spurði hana. Þegar drengurinn lét ekki sjá sig, varð Jean áhyggjufull. Hún leitaði alls staðar og kallaði á hann, en þegar það var ekki til neins, sagði hún Don allt af létta. Hann lét sem ekkert væri og sagði: — Þú verður að hyíla þig elsk- an mín. Þetta er heitasti tími diagsins og í kvöld áttu að vera falleg brúður. Eftir fáeina tima skaltu fara að laga þig til fyrir brúðkaupið. AUKATEKJUR Orðsending til húsmæðra Ef ykfcur vantar aukateíkjur er tifvalið að taka að sér útburð á Aliþýðublaðinu. Gott kaup. i I .................. .................■■■ HÚSGÖGN Sófasett, stakir stólar og svefnbekkir. —l Klæði gömul hús- gögn. — Úrval aí góðusm áklæðum. Kögur og leggingar. BÓLSTRUN ÁSGRÍMS. B ergstaðarstræti 2 — Sími 16807. 23. ágúst 1968 -• ALÞÝÐUBLAÐIÐ 15 RBfil i?-ú§é X'..

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.