Alþýðublaðið - 23.08.1968, Blaðsíða 15

inrii. Hctnn var f.iiiur, feitur,
rauðþrútinin í and iti, (hálfsköll
óttur og skyrtan var hálf upp
úr buxunuím. Á fötunum bar
hann gamia tennisskó.
—< ISSimig! Don vlrtjislt verða
reiður. — Ég hélt, að |þú værir
— Þú sendir mig á brott! sagði
maðurinn viðurkennandi og depl
aði augunum til Jean. — En
mennimir voru erfiðir. Þeir
vilja bara tala við þig! Þeir
vilja ekki eiga viðskipti við...
hann ihjjkstaði.. . — skrifstofu
manninn!
Dön herpti saman varimar.
Svo leit ha'nn út undan sér á
Jean og yppti öxlum.— Þá verð
ég að sjá um þetta sjálfur.
Jean, hjartað mitt, þetta er
félagi minn, Cartier Sims! Ég
fullvissa þig um það, kæri Cart
er, að hún ier sú fegunsita perla
sem nokkru sinni hefur rekið
a£ sjó.
— Ég.. ég vildi gjarnan fara
inn til mín, sagði Jean, sem
fannst, að nú þyldi hún ekki
meira. Þetta vair alltsamvan svo
ólíkt því, sem hún hafði ímynd
að sér og hún var bæði hrædd,
skelfd og óendanlega ringluð.
— Vitanlega! Don tók um
handlegg hennar. — Þessa leið,
hjartað mitt. ,
Þegar Jean stóð fyrir utan
dymar að herbergi sínu, leiit
hún upp og beið eftir því að
Don kyssti hana. Hamn ætlaði
einmitt að fara að faðma hana
að sér, þegar lítil mannvera
BARNALEIKTÆKI
ÍÞRÓTTATÆKI
Vélaverkstæði
Bernharðs Hanness.,
Suðurla'ndsbraut 12.
Sítni 35810.
reis upp næstum undir fótum
þeirra.
— Hvað í ósiköpunum...
hrópaði Don og Jean leit und-
riandi á svipbrigðalauist andlit-
ið! — Hyað ertu að gera hérna
fyrir framan dyrnar mínar,
Púkk? spurði hún.
— Púkk á að vera 'hér, sagði
dnengurinn ákveðinn.
— Ég sef hér líka. Ég s’kal
gæta yðar, fnk. Jean. Þar er
krökkt af vondu fólki hér á
eynni.
Heyrðu mig nú . . byrjaði
Don að segja, en Jean lagði
hönd sína á handlegg hans. —
Leyfðu Púkk þeitta, sagði hún
biðjandi. — Hann gerir þetta
mín vegna.
— Þá ískulum við láta þar við
sitja, sagði Don ófús og kyssti
hana léttilega. — En bara þangað
til annað kvöld. Eftir það verð
ég verjandi þinn og gæzlumað
ur.
— Á morgun! hugsaiði Jean
seinnia. Hún hafði 'háttað mjög
sniemma um tovöldið enda var
hún dauðþreytt leftir viðilnirði
— og vonhrigði dagsins. Á
mo.rgun um þetta leyti yrði hún
gift kona, en einhvern veginn
gat hún eikki iskiiið það. Hún
gat elcki am annað huigsað en
Bruoe oig hún. minmtist aJlt í
eiiniu hringslns' h'ans. Hafði hann
fengið hann itii b'atoa?
Áður en Jean tfór frá Flam
. ingóeyju, bafði hún afhent Púkk
hringinn og beðið hann um að
skjla „stóra Túan“ honum morg
uninn leftir. Bn nú var Púkk hjá
henni. Hann haifði stungið iaf og
fairið með hienni til Tarakóa.
— Frk. Jiean! Púkk stóð við
hliðiina á rúminu hennar. Hann
hafði laumiaist svo hljóðlaust inn
að hún hafði alls ekki heyrt
til hans. — Þér eigið oð eiga
hann hérna, sagði Ihann. — Það
'er töfrapiáttur ytfir honum og
stóri Túan mun vernda okikur
bæði meðan við erum héma á
Iþessari vondu eyju.
Hann irétti henni eittllivað í
myrkrinu. Hrdng Bruoe! Svo
Púkk hafði ekki skilað honum
og Bruce hlyti að álíta, að
hún hefði flúið frá Flamingó-
eyju án' þess svo mikið sem að
svara bónorði hanis.
Samt gat Jean ekki reiðsf við
Púkk, því að það var augljóst,
að drengurinn var sannfærður
um, að hann hetfði gert rétt
með iþví að brjóta í bága við
skipanir hennar. En af því að
Jean var bæði óöcugg og ringl
uð, fannst henni, að Púkk hefði
kannski komið rótt fram í þetta
skipti.
Svo hún setti hringinn undir
ikoddann sinn og letftir það sofn
aiði hún furðulega fljótt og henni
íanmsit hún undarlega örúgg og
trygg.
Don var ekki háttaður. Hann
gekk eirðarlaus um gólf fram
og aftur í dagstofunni, þangaS
til að barið var gætilega að dyr-
um og þar með gefið til kynna,
að gesturinn, sem hann átti von
á, væri kominn.
Þetta var Nikalí, sem flýtti
sér að segja: — Ég fór til Tara-
kóa með hinn bátinn eins og þér
mæltuð fyrir, Túan Bradshaw.
Don kinkaði kolli með hrukkað
ennið og byrjaði svo að skamma
innfædda nianninn.
Að þú skyldir framkvæma
annað eins heimskupar eins og
það að reyna að eitra fyrir Hason
sagði hann reiðilega að lokum,-
Ef það hefði heppnazt', hefði ég
verið dæmdúr fyrir það.
— En Túan, skaut Nikalía inn
í- — Þér. viljið, að hann deyi;
— Auðvitað vil ég það. Don
brosti, en brosið var fremur ili-
mannlegt, þó að Nikalía fyndist
ekkert athugavert við það. -Nú er
gildran tilbúin. Mason kemur
hingað af sjálfsdáðum - því að
sofandi í þessu húsi er beitan,
sem hann stenzt ekki.
6. KAFLI.
Jean vaknaði við hávært tal.
Hún hafði sofið mjög fast, en
hún vaknaði á svipstundu. Hafði
Brune versnað? Yrði barið að
dyrum hjá renni?
En svo skildist henni, að hún
lá í herbergi, sem hún kannað-
ist ekki við og hún lagðist aftur
niður, því að hún mundi eftir
því, að hún var á Tarakóta og
í dag var brúðkaupsdagurinn
hennar.
Á næsta andartaki opnuðust
dyi’nar og Púkk kom inn með
bakka með morgunmat, sem hann
setti stoltur fyrir framan hana.
En tilhugsunin um það, að þetta
ÞOBBJÖBNS BENEDIKTSSOMB
IngóIisslreBti 7
Athugið opið frá kl. I — 8 e.h.
yrði einhver mesti örlagadagur
í lífi hennar ... að hún yrði
gift kona á morgun varð til þess
gift kona á morgun varð til þess,
að Jean missti matarlystina.
Og ekki batnaði það, þegar
Don birtist' skyndilega í gættinni
Jean roðnaði og faldi sig undir
sænginni.
Hann gegg samt' alveg að rúm
inu og leit á hana. Svo sagði
hann: -Þú ert yndisleg, elskan
mín.
það lá' vi, a Jean yrði skelfingu
Hann teygði sig eftir henni og
lostin. Don sá það og reiddist
gíreinf^ega, því að hai^n var
afar stuttur í spuna, þegar hann
sagði: -Hlakkarðu til?
-Ja-iá, sagði hún og flýtti sér
svo að bæta við: -En athöfnin
verður ekki fyrr en í kvöld og
þg verður svalara. Mig langar
til að skoða mig un ð meðan.
Mig langar til a vita sem mest
um Tai-akóa.
Það var glettnislegur glampi
í augum Don, þegar harm svar-
aði: - Vitanlega. Það var engu
líkara en hann hefði gaman af
því, hvað hún var feimin. Svo
bætti hann við: Flýttu þér að
klæða þig.^og ég skal sýna þér
staðinn.
Þegar þau komu út fannst Jean
kyrrðin, sem ríkti í frumskóg-
inum þvingandi. Henni fannst
sífellt, að eitthvað ógnaði henni.
En þegar hún sagði það við Don,
hló hann, þrýsti hönd hennar og
sagði: Það er ekkert annað í
frumskóginum en slöngur og
pai-dusdýr.
Annars var hann einstaklega
aðlaðandi og skemmtilegur.
Hann benti henni á kókospálma
lundina og sagði henni, að flest-
ir mannanna frá Kalaba þorp-
inu ynnu þar.
— Flytur þú út kópra og kókos-
hnetur? sagði Jean og minntist
verzlunarinnar, sem var í svo
miklum blóma á Flamingóeyju.
— Og ekki í svo smáum stíl.
Það var einkennilegur hljómur
í rödd hans og Jean leit á hann.
En nú var Don farinn að segja
henni um nýjar vélar og breyt-
ingu á rekstrinum, sem yrði tll
þess að allt gengi miklu betur.
— Það hefur bara verið svo
erfitt hingað til, sgði hann.
— Við höfum verið óheppnir og
þeir innfæddu eru lélegir verk-
menn. En nú breytist allt, fyrst
þú vilt verða konan mín. Þá get-
um við .... (
Það liðu fáeinar mínútur áður
en Jean skildi, að það vom
hennar peningar, sem Don ætl<
aði að nota til að koma rekstr-
inum í rétt liorf. Enda var það
ekki nema eðlilegt, að hanoi
langaði til að breyta öllu á Tara-
kóa, en Jean óskaði samt þess,
að hún hefði hlustað betxxr 4
aðvörunai-orð Bruce Mason þess
efnis, að Don gengist ekki að-
eins fyrir henni sjálfri heldur og
fyrir peningunum hennar.
Þau fóru heim og borðuðu há-
degismatinn, sem Ardelia baB
geðvonskulega á borð. Púkk
hafði horfið eftir matinn, sagði
féita konan kæruleysislega, þeg-
ar Jean spurði hana.
Þegar drengurinn lét ekki sjá
sig, varð Jean áhyggjufull. Hún
leitaði alls staðar og kallaði
á hann, en þegar það var
ekki til neins, sagði hún
Don allt af létta. Hann
lét sem ekkert væri og sagði:
— Þú verður að hyíla þig elsk-
an mín. Þetta er heitasti tími
diagsins og í kvöld áttu að vera
falleg brúður. Eftir fáeina tima
skaltu fara að laga þig til fyrir
brúðkaupið.
AUKATEKJUR
Orðsending til húsmæðra
Ef ykfcur vantar aukateíkjur er tifvalið að
taka að sér útburð á Aliþýðublaðinu. Gott
kaup.
i I .................. .................■■■
HÚSGÖGN
Sófasett, stakir stólar og svefnbekkir. —l Klæði gömul hús-
gögn. — Úrval aí góðusm áklæðum.
Kögur og leggingar.
BÓLSTRUN ÁSGRÍMS.
B ergstaðarstræti 2 — Sími 16807.
23. ágúst 1968 -• ALÞÝÐUBLAÐIÐ 15
RBfil i?-ú§é X'..