Dagur - 12.02.1958, Blaðsíða 10

10
D A G U R
Miðvikuöagirm 12. febrúar 1958

Þá er bezt að byrja á því að
líta inn á ritstjórnarskrifstofuna,
og eru raunar hæg heimatökin að
segja frá. Þar er þrennt
synlegt, fyrir utan ritstjórann:
blöð og tímarit, sími, útvarp og
nokkur bókakostur.
Handritin þurfa að vera skýrt
skrifuð eða vélrituð. Síðustu ár-
gangar Dags eru að mestu ritað-
ir á þessa vél.
Ef einhverjir lesenda hefðu
gaman af að fylgjast með því
hvernig eitt tölublað af Degi
verður til, vil eg biðja þá að
íyigjast með máli og myndum.
blað. Þetta er þó engan veginn
nægilegt fyrir norðlenzkt blað.
Norðlenzkt blað leitar sér nær
um efni. Atvinnuvegirnir til sjós
og lands er höfuðumræðuefnið,
því að flestar • aðrar greinar
eru þeim tengdar. —
Hvernig fiskast, hvernig heyj-
ast og hvar er iðnaðurinn á vegi
staddur, eru mál málanna á öll-
um tímum. Velfarnaður þessara
atvinnugreina er undirstaða að
lífvænlegri afkomu okkar og
allrar þróunar.
Dagur hefur alltaf talið það
hlutverk sitt, öðru fremur, að
vera fjölbreytt fréttablað, fyrir
Norðurland fyrst og fremst
ásamt því að taka virkan þátt
stjórnmálabaráttunni cg lialda
uppi merki Framsóknarílokksins,
samvinnuhreyfingarinnar og hags
munamálum Norðurlands
breiðum grundvelli. Til þess aö
fylgjast með þarf ritstjórinn að
hafa stöðugt samband við fólk
öllum stéttum og flokkum í bæj-
um og sveitum. Minnisatriði eru
krotuð á blað og smám saman
verður til heildarmynd af næsta
blaði, en aðeins í huganum fyrst
í stað.
Þar næst er setzt við ritvélina
og hverju efni gerð þau skil, sem
rúm blaðsins og aðrar ástæður
leyfa. Sjaldan er tími til að eera
Nú er svo komið blaðaútgáfu,
að einum manni er það
ofvaxið að lesa öll blöð landsins,
nema mjög lauslega. En þar er
finna umræður um öll helztu
mál, sem uppi eru hverju sinni,
innlend og erlend. Blaðamenn
verða að greina kjarnann frá
hisminu og glöggva sig á því, sem
máli skiptir. Gildir þetta
um fréttir og þjóðmálabaráttuna
í blöðum og útvarpi. Og hann
verður að vega og meta frétta-
gildið, velja og hafna fyrir sitt
í P.O.B. er myndamótagerðarvél sú er hér sést, og annast Bjarni
Sigurðsson hana og gerir myndir fyrir Dag o. íl. Er vél þessi hin
mikilsverðasta fyrir alla prentun í bænum, og er gott til Bjarna
að leyta í því efni. — Ljósm. G. Ó.
Hér sést Öm Steinþórsson við umbrotið. Hann raðar blýletrinu í
formana og er það vandaverk svo vel fari, því hver blaðsíða er lir
ca. 500—600 blý- og málmhíutum auk mynda. — f höndum Arnar
gengur umbrolið bæði fljótt og vel.
hvert af öðru, eins ög þau koma
til lesendanna. Fyrstu blöðin eru
vandlega athuguð, því að enn
kur.na að leynast villur, sem
nauðsyn ber til að leiðréttar séu,
enda síðustu forvöð.
Myndir, sem birtast í blaðinu,
þurfa líka að fara í gegnum
hreinsunareldinn. Af þeim þarf
að gera myndamót í plast eðá
málm. í Prentverki Odds Björns-
sonar eru myndamót gerð á
nokkrum mínútum, og er það
mikill hægðarauki fyrir alla
blaða- og bókaútgáfu á Akureyri.
Dagur er oftast prentaður
kvöldið fyrir auglýstan útkomu-
dag, og áður en prentsvertan er
orðin þurr, hafa blaðasölur bæj-
arins fengið blaðið til sölu, og
handfljótar konur setja það í
umbúðir merktar kaupendum
víðs vegar um landið. En morg-
uninn eftir tekur póstþjónustan
blöðin í sínar hendur.
Blaðadrengirnir keppast við að
bera blöðin til kaupenda í bæn-
um og nokkrir vinna sér inn aura
með að standa á götuhorni, með
ný blöð undir hendinni, og
hrópa: „Dagur í dag“ eða eitt-
hváð á þá leið. Salan er auðvitað
misjöfn, allt frá fáeinum blöðum
uþp í 100 og jafnvel meirá þegar
bezt gertgur.
Útkomudagur vikublaðs er
annadagur afgreiðslumannsins,
en eins konar hvíldardagur rit-
(Framhald á ll. siðu.) ,
uppkast að grein, þótt þess sé
venjulega þörf. Verður því að
venja sig á þá vandvirkni sem
auðið er, því að innan stundar
tekur prentsmiðjan við handrit-
inu, og þá er of seint að gera
gagngerðar breytingai'. Sá er
þetta ritar, býr sér jafnan til lítið
„model“ af næsta blaði og merkir
þar inn á greinar og myndir,
jafnóðum og þær verða til, og
séi'stakt rúm ætlað auglýsingum.
En oft fer svo á síðustu stundu,
að efnið er annað hvort ox eða
van. Þá er nauðsynlegt að hafa
hi'aðann á að skrifa það sem á
vantar eða stytta ef þess er þörf.
En nú yfirgefum við skrifstof-
urnár ög höldum í prentsmiðj-
una. Vélsetjararnir taka á móti
handritunum, steyþa lesmálið í
blýplötur, eina fyrir hverja línu
lesmáls í blaðinu.
Þá taka aðrir við og brjóta um.
Blýleti'inu er raðað í stálform af
sömu stærð og blaðið á að verða.
Og loks er allt komið á sinn stað
og blaðið er „þrykkt af“ og próf-
ai’kir lesnar. Prentvillupúkinn
lætur aldrei á sér standa og skýt-
ur upp kollinum hér og hvar.
Villurnar eru leiðréttar og búnar
til nýjar línur í staðinn fyrir þær,
sem misprentazt eða misritazt
hafa.
Þegar því er lokið er blaðið
fullbúið til prentunar. Formarnir
eru festir í prentvélina ög hún
sett af stað. Og nú koma blöðin
Vélsetjarinn Þorkell V. Ottesen hefur um 35 ára skeið sett meginmálið í blaðið og þakkar Dagur
ágætt og ánægjulegt samstarf við hann og alla aðra starfsmenn P.O.B. allt firá sehdisveini til
prentsmiðjustjóra, Sigurðar O. Bjömssonar. — Myndir tók B. S.