Dagur - 18.12.1980, Blaðsíða 8

POPP
ÁJÓLUM
Snorri Guðvarðarson.
gitjn L#(8liliÆ:
/. ym fifcmc itaHT cacnrsrfífí (w »^^«1 (97/ L FRCÍ THÍ MUSÍC. IR7S
1 rttcTfíic límt oncHtarfífí a /?7? r OLB £LO (áfífhJ LROcfí pf plötum). 1976
3. Ofí THf THlmb DHV 1973 t. R Ntbt/ IWOieLP QECORTS 1976
H SLOORROo (fí ZVMPHOHV Kv THt £-1.0.) t°nn 9. Out OF TH£ tsLue /977
!>. RLO. Í*iirt/£ NkrHT THC t-ÍGHTS WEhT ON ÍN loNQBEfíCH. (t-ivf) Q OÍSCQV6RV /979
II. Xfíh/fíDU (msq Oi.fi/iu hievJToM-johm) 1980
The Electric Light Orchestra
(E.L.O.) var upphaflega hugar-
fóstur tveggja manna í þeirri
gömlu iðnaðarborg Birmingham
á Bretlandi. Það voru þeir Carl
Wayne og Roy Wood, og voru
þeir báðir starfandi í hljómsveit-
inni „Move“, en sú hljómsveit og
„Moody Blues“ voru þá helstu
hljómsveitirnar í Birmingham, og
urðu reyndar báðar heimsfrægar.
Move varð til árið 1965 við
einskonar samskot úr þremur
þekktum hljómsveitum: Mayfair
set, Mike Sheridan and the
Nightriders og Carl Wayne and
the Vikings. Carl söng, og Roy
spilaði á öll þau hljóðfæri, sem
hann gat komið höndum yfir.
Þótti hann með afbrigðum fjöl-
hæfur hljóðfæraleikari, svokall-
aður „multi-instrumentalist."
Þrír aðrir strákar voru í Move
fyrstu árin. í þá daga var það hluti
af sviðsframkomu, að henda gít-
urum í gólfið, velta hljómborð-
um, grýta allskyns drasli í æsta
áhorfendur og mölbrjóta sjón-
vörp uppi á senu. (Dýrt að vera í
„bransanum" í þá daga!)
Árið ’69 stingur Carl af, og eftir
situr Roy gamli með Rick Price
bassaleikara og Bev Bevan
trymbil. Þá er Jeff Lynne, góðum
kunningja Roy’s boðið að vera
með í „Hreyfingunni“. Jeff hafði
áður leyst Roy af í Nightriders,
seinna tekið að sér stjórn þeirrar
hljómsveitar, og þá í leiðinni
breytt nafni hennar í „The Idle
Race.“ Og Jeff var til í það. Að-
alástæðan fyrir því var, að þá
voru þeir Jeff, Bev og Roy farnir
að leggja drög að stofnun nýrrar
hljómsveitar, en sú átti að heita
Electric Light Orcestra!!!
Árið 1969 verður svo E.L.O.
(draumur þeirra Carl’s og Roy’s)
að veruleika, en þá er Carl Wayne
hvergi nærri. Hann er að dunda
sér við að skemmta gömlum og
miðaldra konum með angurvær-
um, gráthvetjandi ballöðum, líkt
og Engilbert Humperdink o.fl.
Jæja, nóg um það E.L.O. átti að
vera frekar lítill hópur rokk-
hljómlistarmanna, sem gætu
blandað klassískum hugmyndum
saman við sitt eigið yrkisefni, og
fengið út nokkurs konar rokk-
seið. M.ö.o. notast átti við tak-
markaðan fjölda hljóðfæra, en
skapa samt sem áður fyllingu
sinfóníuhljómsveitar, og taka þar
með við, þar sem Biílarnir hættu:
Strawberry fields forever og í am
the walrus.
Til að fullkomna hljómsveit-
ina, fengu þeir félagar til liðs við
sig Richard nokkurn Tandy
hljómborðsleikara, og fjóra aðra,
þar af tvo úr Sinfóníuhljómsveit
Lundúna, fiðlu- og sellóleikara
(sjá töflu). Þannig hélst E.L.O.
óbreytt í þrjú ár, en allan þann
tíma gerðu þremenningarnir
Roy, Bev og Jeff út tríóið Move,
eða til ársins '12.
Á þessu þriggja ára tímabili
gáfu þeir félagar aðeins út eina
plötu (1971) og fékk hún strax
mjög góða dóma tónlistargagn-
rýnenda á Bretlandi. í augum al-
mennings virtist hljómsveitin
mjög örugg í sessi, margbreytileg,
skemmtileg og sífellt úttroðin af
nýju efni. En samt sem áður áttu
meðlimir hennar í miklum örð-
ugleikum með að vinna saman,
og leiddi það til þess, að leiðir
skildu, árið 1972. Roy Wood og
Jeff Lynne, báðir afburða dug-
legir við að semja lög og útsetja,
vildu báðir vera stjórnendur, ráða
ferðinni. Þar sem þetta dæmi gat
ekki gengið upp, sá Roy sér ekki
annað fært, en að yfirgefa félaga
sína í E.L.O. Tók hann með sér
tvo aðra meðlimi og stofnaði nýja
hljómsveit, sem hann nefndi
Wizzard. Þeir félagar í Wizzard
helguðu sig gamla góða R & B
rokkinu. Voru þeir meiri háttar
menn á því sviði, en þóttu halda
sig mestmegnis við troðnar slóðir.
Roy Wood, eða hljómsveitin
Wizzard er talin hafa haft mikil
áhrif á aðra tónlistarmenn, er
síðar komu fram á sjónarsviðið,
með sínum þunga pop-rokk takti.
Nægir þar sennilega að nefna
fjórmenningana frá Svíþjóð,
Abba.
Til að fylla upp í skarðið, sem
Wood skildi eftir sig, leitaði
Lynne enn til London Symphony
Orchestra, og náði sér í annan
sellóleikara, og í febrúar ’73 gefa
þeir út plötuna ELO II. Á þeirri
plötu er eitt allra vinsælasta lag
þeirra fyrr og síðar: Roll over
Beethoven. Það lag er sniðuglega
blandaður kokteill úr níundu
sinfóniunni hans Beethovens og
Blue suede shoes eftir Carl Perk-
ins, einu af þekktustu rokklögum
sögunnar. Roll over Beethoven
mátaði alla vinsældarlista með
það sama, komst undir eins á
toppinn, og heyrist meira að segja
ennþá annað slagið í útvarpinu.
Jæja, seinna á árinu kemur svo
fiðluleikarinn frábæri Mik Kam-
inski inn í myndina, og má með
nokkrum sanni segja, að með
komu hans hafi E.L.O. snúið sér
alfarið að því, að semja lög fyrir
vinsældalistana. Að minnsta kosti
er ekkert lát á „hit-“ lögunum
þeirra ennþá. Núna síðast, í slag-
togi með áströlsku söngkonunni
Oliviu Newton-John, spiluðu þeir
félagar inn á svokallaða „sound-
track-plötu,“ þ.e.a.s. tónlist sem
spiluð er í kvikmynd, og heitir
hún Xanadu. Það má ef til vill
segja líka, að árið 1974 hafi þeir
félagar byrjað að færast í áttina
að diskótónlist, og síðan verið að
þróa þessa klassísku pop-rokk-
diskótónlist sína jafnt og þétt. Og
garpurinn Jeff Lynn semur þetta
allt saman af einstakri natni, og
ódrepandi dugnaði. Kappinn sá
virðist hafa óvenju næmt eyra
fyrir því, hvað komi til með að
falla vel í sauðsvartan almúgann
út um allan heim.
Á árinu 1978 þynntist ELO-
hópurinn allverulega. Ekki er gott
að segja, hvað olli því, en hvað
um það. Hvorki fækkaði „hit“ lög-
um né áhangendum þeirra við
þetta, og E.L.O. virðist aldrei
hafa verið vinsælli, en einmitt
síðustu tvö árin. Og það er sagt
meiri háttar upplifelsi að fara á
hljómleika hjá þeim Birming-
hamstrákunum. Á hljómleikum
njóta þeir fjórmenningar aðstoð-
ar margra annarra spilara, auk
þess, sem ljósa-show þeirra gegnir
stóru hlutverki, en það er í líki
fljúgandi disks.
I dag eru fastir meðlimir ELO
aðeins fjórir. Fyrstan skal telja
Jeff Lynne, sem syngur, spilar á
gítara, hljómborð, tekur raddir,
semur, útsetur, og stjórnar öllu
heila galleríinu. Þá er það Bev
Bevan, trommuleikari, Richard
Tandy hljómborðsleikari og
Kelly Groucutt, bassaleikari og
söngvari. Þrtr fyrsttöldu eru allir
stofnendur, eða með öðrum orð-
um búnir að starfa í „Rafmagns-
ljósshljómsveitinni” í ellefu ár!!!
S.G.
{5)xg3 13j67n«,u£itax\rina.r ovs.
TiLRfiUN TiL R€> 6ER.Pl F-LOKÍÐ MftL SÍHFRLT, (fÍNFfíLQRfíR.)
ELECTRIC LlGHT ORCHESTRA
fví OGr HÚN Vfífí iqrtX-'IS
MiCH TRbfOV Mil< J£FF Mil<í
/% y
MfíYFfíiK S£T.
------c
1968
thb ugly's.
/96 V
A/|ÍK£ íHfRÍDfíN fíHD
TH£ blíGHTRi peRS.
1 MQvt : iQr&S
!9bH
CHRL WHYHe pup
TH£ VÍKÍhtG-S.
1965
íoue Rpce.
TReyofí. Roy fíce CfífíL Bev
6 UfíTON Wooo KéFFORD WfíyNe ÖEVfíN
196?
SísmT hnp Sol/hd.
1968
pce kefford
stpno.
GRIZ L
\x/wy/vg
Roy
VJooO

Ríck
PRtCf
1
/969
Bfills
S'ht FÓMtu -
HLjbMíveiT
LunDúbifí.
boLo.
Moy<- /W9
Ri'ck Roy 0c t/ JfFF A 4
PfíiCE WooD &EI/fíN LYnne W %
| McDowtLL
biLL
Huht
fí-oy
WooÐ
j£FF
LyHH£
&ev
Qevrlj
(?i CHPFD
TpNOy
Al/Kf
EowfífLDS
WíLf
GtibSorJ
HLjOMéVeiriRNfífí. ELot
°<* Mov£ G-EfíÐHR ÚT
SfíMHLiefí iHbl-Tll
)
MOVt 1 191 12 ELO'-1972-11 1
ROy WOOO &£V BóvRN JEFF Ék lynne w Æ j£FF Lynns &£v BevfíN Ríchhro Trndy A'liKE Edwbrds WiLf CriesoN CoLÍN WrLkeh MíchFI eL De fíUju-
wiri mao : 1972.
AAiKE &ERHi£ N»'c/< PfHTelow ChhrLíe Gkímr RiCK Pfíice KEÍTfí Smrft Roy \X/oop BíLL Hunt HuGH jvy- DoujeLI
vioLim SKi t 979 . 1
joHN MoDGSohJ jOHN Mfífíc - HHQELo Rnoy BfíOWN PfíuL Mrnn 3rz Dunh£RY Míke De fíLeu- 9wfR fíue MiK Krminjkí
Hugh
N\cDoweLL
j £FF
LytJtje
TÍEV
BevfítJ
BLO i /973~7S
P.iCHfífíO
TfírJDy
MíchRbL
De Rlbu-
Quefí^ue
A1il<£
EdvjrrdS
AIík
Khmínskí
Mík
kfíMirvSKÍ
JgfíF
Lynné
Ö£ v
bevfíu
£Lo: 1975-'79
(SicHfífío
TfíNoy
Hugh
McDow£LL
X
\<eLL y
(rfíoucuy
MeL vyN
CrfíLf
Lp.fiMMfífí TRKNR HLÍÓM&VSÍTÍR. ÖKÍPTi/i RRMMRK SÍNSTfíKR AlSOliMÍ ■
2. TSarGiLÍNUR SÝfHR, rivrwfíht /y\Sns/ koa<íR . OO HvrHT í>£ifí. Pfíitfí
eio:
jEFF Be V RiC-HfífíO KfLLy
LYNNf Be vhn TfíNPV Crfíoucuir
Munið flugeldamarkað
Hjálparsveitar skáta
Sölustaðir: f Alþýöuhúsinu, söluskúr við Hrísalund og
söluskúr við Hagkaup.
Hjálparsveit skáta.
8.DAGUR