Dagur - 18.12.1981, Qupperneq 17

Samúel Jóhannsson.
£ Allir íþróttaunnendur á Akur-
” eyri, 1 og sennilega víðar á
Norðurlandi, þekkja Samúel
,,Samma“ Jóhannsson, fyrrum
markvörð ÍBA-liðsins í knatt-
spyrnu. Samúel hefur nú lagt
skóna á hilluna í bili a.m.k.
enda búinn að skila sínum hlut
í knattspyrnunni. Hann er þó
ekki hættur afskiptum af íþrótt-
um, hann fylgist vel með, og
atvinna hans sem forstöðumaður
i íþróttahúsi Glerárskóla
auðveldar honum það.
Þeir sem þekkja til, vita að
Samúel er heill hafsjór af fróð-
leik um íþróttir á Akureyri,
a.m.k. 20 ár aftur í tímann.
Okkur fannst því tilvalið að
mæla okkur mót við hann fyrir
stutt spjall, og eftir að við höfð-
um komið okkur haganlega
fyrir í kaffistofu íþróttahússins
með kaffíbolla og tilheyrandi,
báðum við kappann fyrst að
segja okkur frá íþróttum á Ak-
ureyri á uppvaxtarárum hans.
— Samúel kveikir vandlega í
pípunni góðu og hugsar sig um. —
„Ja ég man það nú ekki svo glöggt
hvenær það var sem ég byrjaði í
íþróttunum, ætli það hafi ekki ver-
ið um leið og ég sleppti bleiunum.
Annars var ég alltaf í sveit á sumrin
til 12 ára aldurs að Kothvammi í
Miðfirði.1'
Satágirðingunni
— Vargottaðveraþar?
„Æ ég veit það ekki, en maður
lifði það af. En aldrei fékk ég að
fara í fótbolta, þótt þeir væru með
fótbolta hinu megin girðingarinn-
ar. Sambandið hjá mér og karlin-
um var nú ekki betra en það að ég
mátti sitja á girðingunni, en fékk
ekki að fara yfir. Svo fann ég upp
ágætt ráð gegn karlinum. Ég bað
stelpuna sem var með mér í sveit að
biðja um leyfi, og þá var allt í lagi.
Hann gerði það fyrir stelpuna að
leyfa mér að fara í fótboltann. Hlítt
tilkvenna,kallinum.
— En þótt sveitastörfin væru
vettvangurinn á sumrin þá komu
eyður inn á milli, vor og haust þar
sem Sammi gat tekið þátt í leikjunj
félaga sinna á Eyrinni, og þar voru
margir sem síðar áttu eftir að gera
garðinn frægan í knattspyrnunni á
Akureyri.
,,Það var aldrei neitt keppt í fs-
landsmóti í yngri flokkunum á
16- DAGUR - 18. desember 1981
Dýrasta vítaspyrnan!
,,Sem dæmi um áhugann hér
áður fyrr get ég nefnt að það kom
oft fyrir að áheit væru á leikmenn
ÍBA-liðsins fyrir leiki. Ég get í því
sambandi nefnt sem dæmi dýrstu
vítaspyrnu sem tekin hefur verið á
Akureyri. ÍBA átti 1973 að leika
gegn Keflavík sem var taplaust í
mótinu og við vorum ekki búnir að
tapa í fjórum eða fimm leikjum í
röð. Ég man að það stóð fyrir dyr-
um að fara í skemmtiferð eftir að
mótinu lyki til Ítalíu og bjóða kon-
unum með, og við vorum búnir að
safna peningum til ferðarinnar
með tombólum og fleiru í þeim
dúr. Fyrir þennan leik voru áheit í
gangi á okkur ef við ynnum Kefl-
víkingana, og það voru komin á
annað hundrað þúsund krónur í
pottinn, þetta var fyrir átta árum
svo þetta var sæmileg upphæð."
, ,Staðan í leiknum var jöfn þegar
um fimm mínútur voru eftir. Þá var
Sigbirni Gunnarssyni skipt útaf
fyrir Jóhann Jakobsson, en Sigur-
björn var þá vítaskytta liðsins. Það
skipti hinsvegar engum togum að
Donni byrjaði á því að fiska víta-
spyrnu, en það þorði enginn að
taka hana. Sævari Jónatanssyni var
loks beinlínis þröngvað til þess að
taka spyrnuna, og hann var svo
hræddur við að skjóta yfir að hann
fór allt of mikið yfir boltann og
hann rétt drullaðist að markinu og
var varinn. Aumingja Sævar var
alveg ómögulegur maður langt
fram á vetureftirþetta."
— t>að væri eflaust hægt að sitja
klukkustundum saman yfir kaffi-
bolla með Samma og ræða um
íþróttir. Hann er óþreytandi að tjá
sig um ýmis mál sem tengjast
íþróttum á Akureyri, og það er
ekki komið að tómum kofanum.
En nú er mál að linni og því setjum
viðpunktinnhér.
18. desember 1981 - DAGÚR - 17
komu um 3000 manns á völlinn
hvað eftir annað, þetta kom fyrir
eina þrjá leiki í röð eitt árið. í
sumar var það toppurinn þegar KA
var í færi við titilinn að það komu
um 1600manns.“
— En hver er útkoman ef þú
berð saman þá kanttspyrnu sem
leikin er í dag og hinsvegar þegar
IBA-liðið var upp ásitt besta?
,,Það er auðvitað gefið mál að
þetta breyttist allt til hins verra
bara við það að breyta þessu úr
gamla ,,föndrinu“ þegar fimm
menn voru í sókn og leikinn var
leikaðferðin 3-2-5 eins og það lítur
þó fáránlega út á blaði upp á að
verjast. Þetta var allt öðru vísi, og
andinn í kring um ÍBA-liðið t.d.
var allt öðru vísi en nú er í kring um
félagsliðin. Menn eins og Jón Stef-
ánsson, Kári Árnason og, Pétur
,,Drési“ Sigurðsson voru allt að því
bæjarhetjur, og það var ekki óal-
gengt að fólk hringdi í leikmenn í
vinnuna til þess annaðhvort að
^skammast eða hrósa, svona lifði
fólkið sig allt meira inn í það sem
var að gerast. Svo er því ekki að
neita að knattspyrnan var léttari,
það var meira um einstaklings-
framtak leikinna manna en nú er.
Fólki finnst ekki eins gaman að
fara á völlinn og áður var, það er
hugsanlega vegna þess hversu
breytt leikaðferð er notuð í dag,
þetta er orðin mun harðari íþrótt
en áður.“
þessum árum, en þeim mun meira
hamast á gamla moldarvellinum,
við hliðina þar sem íþróttavöllur-
inn er núna, þar var fótbolti á
dagskránni frá 2-10 alla daga. Og
svo voru auðvitað minni vellir, t.d.
einn niður við frystihúsið, við hjall-
ana, þar áttum við pollarnir okkar
heimavöll og svo var farið í heim-
sóknir á milli strákavallanna. Þess-
ir vellir niðri á Eyri voru aðal upp-
eldisstöðvarnar.“
— Hverjir voru þarna með sem
þú gœtir nefnt svona ífljótu bragði?
um og ég átti að spila með KA. Ég
man ekkert hverjir mótherjarnir
voru, en einhverra hluta vegna
varð ekkert úr því að ég spilaði
með, hvort ég kom of seint eða eitt-
hvað svoleiðis, ég man það ekki en
ég var skrifaður í Þór, viku seinna.
Það var Atli ,,Ríta“ sem sá um
það.“ Með leyfi foreldra, að sjálf-
sögðu.
Allir uppnefndir
,,Það voru allir uppnefndir á
Eyrinni. Sævar Jónatansson var
„Snati“ og Magnús brððir hans var
aldrei kallaður annað en Dinglan.
Og svo var það Pétur Sigurðsson
sem varkallaður ,,Drési“.
„Svo voru leikir á milli strákalið-
annaáEyrinni, þá voru það „Ytra-
liðið“ og „Syðraliðið" sem áttust
við og það var oft gaman að þessu,
talsverður rígur á milli. Ég man
eftir nokkrum góðum úr þessum
liðum. Þar var „Tátitla“, einn var
„þuðð, þuðð“, hann náði ekki
essinu blessaður, Palli Magg var
þarna og fleiri góðir. “
— Komust engar aðrar íþrótta-
greinar að nema fótboltinn?
„Jú það kom fyrir, þótt fótbolt-
inn væri alltaf í fyrsta sætinu. Þarna
var einhver aðstaða fyrir stangar-
stökk og Drési varð svo frægur að
horfði á þetta fyrstu árin á meðan
maður fékk ekki að vera með, og
eftir að það fékkst, var maður
þarna öllum stundum, maður át
stundura ekki fyrir þessu. Þetta er
að mestu hætt. Svona kverfaleikir.
Nú sjást strákar að vísu vera að
leika sér með bolta á litlum malbik-
uðum völlum, en leikir á milli
strákaliða með öllu því sem
tilheyrði, spennunni og keppninni,
sjást ekki lengur. Enda man ég
ekki til þess að félögin á Akureyri
hafi verið með skipulagðar æfingar
fyrir yngri flokkana á þessum
tíma.“
— En hvað með vetraríþróttirn-
ar?
, ,Það var nú svo skrýtið með það
að þegar ég var orðinn 15-16 ára þá
var enginn handbolti í Þór, en KA
var með meistaraflokk og svo
kvennaflokk, það voru engir yngri
flokkar í gangi. Þá var æft í litla
íþróttahúsinu í Laugargötunni við
hliðina á sundlauginni, það var
eina húsið og salurinn ekki mikið
stærri en einn badmintonvöllur. Ég
fór að hamast í handboltanum og
fékk að vera með KA, en Gísli
Bjarnason stjórnaði þessu öllu eins
og herforingi. Svo var spilaður
handbolti úti á sumnrin, suður á
túninu þar sem nýja íþróttahúsið er
„9 púkar af Eyrinni“. — Körfuknattleikslið Þórs á árum áður
var skipað fjölmörgum „Eyrarpúkum". Aftari röð frá vinstri:
Bjarni Jónasson, Magnús Jónatansson, Pétur Sigurðsson
(Drési), Anton Sölvason, Ingólfur Hermannsson, Jón Frið-
riksson, Guðni Jónsson. Fremri röð frá vinstri: Ævar Jónsson,
Aðalsteinn Sigurgeirsson, Valsteinn Jónsson, Númi Friðriks-
son, Sævar Jónatansson. I þessum hóp eru þrennir bræður.
Magnús og Sævar - Guðni og Ævar og loks Jón og Númi.
„Þessir skrautlegustu? Sævar
Jónatansson, Magnús bróðir hans
sem var aðeins eldri, Skúli Ágústs-
son, Þormóður Einarsson. Nú
Beggi,,Skans“ var þarna auðvitað,
Ævar Jónsson, Guðni „Trölli“
Jónsson, Númi Friðriksson og Jón
Friðriksson og margir fleiri kapp-
ar.“
„Annars man ég ekki nógu
mikið eftir þeim sem voru aðeins
eldri. Á þessum árum var það
þannig að annaðhvort varstu
jafngamall, miklu eldri eða miklu
yngri ef það munaði tveimur
árum.“
„Ég man eftir því að það átti að
spila þarna leik einhverntíma, en
þá var ég ekki genginn í Þór. Ætli
ég hafi ekki verið 10 ára og þessi
leikur átti að vera á moldarvellin-
etja þar kappi við einhverja stærri
og eldri stráka. Þessir eidri voru
búnir að stökkva einhverja
ákveðna hæð en Drési komst hana
ekki. En hann gast ekki upp. Það
voru ailir löngu farnir heim en
Drési hélt áfram að reyna í myrkr-
inu. Svo kom hann einhverntíma
seint og um síðir hinn hróðugasti
og sagði: „Ég fór það strákar", og
það rengdi hann enginn. Hann var
svo svakalega þrár drengur, að
menn vissu að hann hefði ekki hætt
fyrr en hann komst yfir. “
Stórleikir á hverju
kvöldi
„En fótboltinn var alltaf númer
eitt og þarna voru stórleikir hvert
einasta kvöld niðurfrá. Maður
núna, alltaf æft tvisvar í viku. En
einu íþróttamannvirkin á þessum
árum voru moldarvöllurinn við
Glerárgötuna, tvö pínulítil iþrótta-
hús með sali eins og badminton-
velli og svo útisvæði sem strákarnir
fundu sér hér og þar og bjuggu til
velli.
— En hvað með hinar eiginlegu
vetraríþróttir, skíðin ogskautana?
„Moldarvöllurinn var sprautað-
ur á veturna og svo var hamast þar
á skautum, það var eina skauta-
svellið. Hokkíið og skautahlaupið
var hinsvegar iðkað inn á leirun-
um, þegar ármynnið fraus þarna
fyrir innan flugvöll. Ég man eftir
skautahlaupi þar innfrá, íslands-
móti. Örn Indriðason var íslands-
meistari í skautahlaupinu ár eftir ár
enda einn albesti skautahlaupari
sem við höfum átt. Björn Baldurs-
son var einnig mjög sterkur. Hann
var íslandsmeistari í mörg ár á-
undan Erni. Skúli Ágústar var líka
góður skautamaður. Skúli virtist
geta farið í hvaða íþrótt sem var,
hann var svo fjölhæfur að hann gat
allt í öllum greinum íþrótta að
manni fannst nema í sundinu. Þar
lá oftast við drukknun þegar hann
varáferðinni.“
Skíðabrekka í miðbæn-
um
,,Á skíðin var ekki farið neitt
langt. Aðalsvæðið var í brekkunni
sunnan við þar sem stúkan á
íþróttavellinum er í dag og þar var
alla daga og öll kvöld mikill fjöldi
af krökkum. Aðalhetjurnar fóru
hinsvegar upp í Lallabrekku og
svokallaðar Miðhúsaklappir fyrir
ofan bæinn en þar var stökkpallur
ogbetri aðstaða fyrirþá sem lengra
voru komnir og nenntu uppeftir. Á
þessum tíma var verið að hefja
framkvæmdir fyrir alvöru í Hlíðar-
fjalli og þarf ekki að fara mörgum
orðum um það hvað aðstaðan hef-
ur breyst eftir að ,,Fjallið“ komst
fyrir alvöru í gagnið.“
„Já. Maður var mikið á skíðum,
á gömlu skíðunum hans afa sem
voru svo bein framúr að maður
greindi ekki beygjuna framan á
þeim nema að ,,flúgta“ þær. Svo
voru bindingarnar ekkert til að
hrópa húrrafyrir.
„Mér fannst alltaf nóg við að
vera á veturna, þeir byrjuðu þarna
með körfuboltann líka og margir á
aldur við mig fóru í körfuboltann
og náðu því síðar að spila í 1.
deildinni, menn eins og Magnús
Jóntansson, Drési, Jón Friðriks-
son, Guðni „Trölli,“ Ævar og
fleiri. Þetta var nokkuð harður
kjarni. En KA hafði verið með
körfubolta í ein 10 ár, menn eins og
Hörður Túliníus, Jón Stefánsson
og Skjöldur Jónsson og fleiri góð-
ir.“
„Ég man eftir því að á vorin
komu oft lið í heimsókn og þá var
spilaður handbolti og körfubolti
úti. Ármann kom oft og ÍR. Ég
man eftir að þetta þótti ávallt tals-
verð hátíð á vorin. Nú þekkist það
varla orðið að fara í handbolta eða
körfubolta á sumrin, þótt svo að-
staðan sé orðin allt önnur en var,
malbikuð svæði við skólana þar
sem upplagt er að stunda þetta.“
IBA-liðið og skiptingin
— Nú vendum við okkar kvæði
í kross og það sem næst er tekið á
dagskrá er knattspyrnulið IBA,
það lið sem keppti í Islandsmótinu
í knattspyrnu í mörg ár fyrir hönd
akureyrskra knattspyrnumanna.
Liðið lék fyrst í 1. deild 1956 og
þegar fyrst var leikin tvöföld um-
ferð í 1. deild 1959 var ÍBA í 2.
deild og hafði reyndar verið það
einnig árið áður. En 1960 var liðið
aftur komið í 1. deild. Upp úr því
var gengi liðsins æri misjafnt. Liðið
féll í 2. deild 1963, lék í 2. deild árið
eftir, en upp úr því kom besta tíma-
bilið. ÍBA hafnaði í 3. sæti í 1. deild
1965, tveimur stigum á eftir KR og
Akranesi, árið eftir var 3. sætið
einnig hlutskipti liðsins, tveimur
stigum á eftir Val .og Kelfavík og
þriðja árið í röð, 1967, var þriðja
sætið liðsins, nú einu stigi á eftir
Val og Fram. Margir telja hinsveg-
ar að sumarið 1968 hafi liðið verið
hvað sterkast. Þá leiddi ÍBA mótið
en slæmur kafli undir lokin sem
stafaði ekki hvað síst af miklum
meiðslum leikmanna varð til þess
að liðið mátti enn gera sér þriðja
sætið að góðu. ÍBA hafði því hlotið
3. sætið í 1. deild fjögur ár í röð, en
nú fór að síga á ógæfuhliðina. Liðið
féll í 2. deild 1969 en fékk samt sæti
í 1. deild ári síðar vegna fjölgunar
þar. Aftur féll liðið 1971 og enn
1974, og þá var ákveðið að „stokka
spilin upp“ og senda eftirleiðis tvö
lið frá Ákureyri í deildarkeppnina,
KA og Þór. Við spurðum Samúel
um það hvernig þessi ár hafi verið
og hvort einhugur hafi verið um
þessa uppstokkun á sínum tíma.
„Þegar ég kom að þessu liði
1963, þá 16 ára, vorum við þarna
margir sem höfðum leikið okkur
saman á Eyrinni sem stráklingar,
menn eins og Sævar Jónatansson,
Magnús Jónatansson, Skúli
Ágústsson, Guðni Jónsson, Ævar
Jónsson og fleiri. Svo voru eldri
jaxlar eins og Jón Stefánsson, Ein-
ar Helgason, Haukur Jakobsson,
en um þetta leyti var að eiga sér
stað mjög mikil skipting í liðinu,
eldri menn að hætta og við komum
þarna inn nokkrir ungir strákar.“
„Það komu aldrei nokkurn tíma
upp nein vandræði í ÍBA-liðinu
sem rekja mátti til þess að þarna
voru bæði leikmenn úr Þór og KA.
Við höfum einmitt rætt þetta oft í
seinni tíð leikmennirnir, og það eru
allir sammála um það að andinn í
liðinu var alltaf góður. Hinsvegar
voru það gömlu karlarnir sem
mundu þá tíma er Þór og KA léku
sem tvö lið á gamla Þórsvellinum
þar sem Linda er núna, sem virtust
eiga erfitt með að sætta sig við að
félögin skyldu keppa undir einu
merki. Margir áttu líka erfitt með
að sætta sig við þá stöðu að það
voru fleiri Þórsarar í liðinu Iengi
vel, það kom fyrir að það voru 10
Þórsarar inná af 11 leikmönnum.
Þeir voru þarna frá KA, Jón Stef-
ánsson, Kári Árnason og Skúli Ág-
ústson allt landsliðsmenn, allt hitt
leikmenn úr Þór og sú staða kom
upp að meiðsli gerðu það að verk-
um að 10 leikmenn úr Þór léku.
Þetta þoldu sumir ekki, en þetta
skapaði aldrei nein vandræði hjá
leikmönnum liðsins. En þetta
breyttist og um 1970 var komið
mun meira jafnræði á þessa hluti.
En þótt andinn í liðinu væri alltaf
góður þá var grunnt á ýmsu þegar
Þór og KA léku innbyrðis.“
— Svo kom skiptingin 1975,
manst þú hvaðan þœr hugmyndir
komufyrst?
„Það var oft búið að ræða þessi
mál síðustu árin þegar illa gekk hjá
sáum ekki tilganginn í því að vera
með tvö lið þar sem nógu erfiðlega
hafði gengið að fjármagna eitt lið.
Þetta var að mörgu leiti ódrengi-
lega að farið. því það var ekki talað
við hinn hlutann eða IBA, bara
haldinn einn fundur og málin ák-
veðin.“
— Þetta segir þú þótt Þórsari
sért?
„Já. Ég get sagt þér góðar sögur
um þetta. Það var svo mikill hiti í
mönnum, að um það var rætt að
láta standa öðruvísi að þessu og
gera það á öðrum tíma þegar fyrir-
sjáanlegt væri að þetta væri betur
framkvæmanlegt."
„Afleiðingar skiptingarinnar
urðu þær að meiri gróska varð strax
í yngri flokkunum og starfinu þar,
en í meistarflokksliðum félaganna
er alltaf sami fjöldinn af akur-
eyringum. Það hafa aldrei verið
eins margir aðkomumenn í fótbolt-
anum hérna og undanfarin ár, og
það hafa aldrei farið jafn margir
Handknattleikslið KA frá árunum 1965-1966. Aftari röð frá
vinstri: Jón Steinbergsson, Hafsteinn Geirsson, Stefán
Tryggvason, Halldór Rafnsson, Björn Einarsson, Ævar
Karlesson. Fremri röð frá vinstri: Þorleifur Ananíasson, örn
Ingi Gislason, Ólafur Ólafsson, Bjarni Bjarnason.
ÍBA-liðinu, þá komu þessar raddir
alltaf upp, og oftast frá einhverjum
öðrum en þeim sem störfuðu og
spiluðu. Það kom einhver ,,Jónsi“
út í bæ, eldheitur félagsmaður sem
sá milljón iðkendur upp um allar
hlíðar. Þessu var skipt og það voru
Þórsararnir sem skiptu þessu alfar-
ið. Það var boðaður fundur á Varð-
borg um þetta mál og þar var það
keyrt í gegn með ‘átkvæðagreiðslu,
en það var ekki til að það væri ein-
hugur á bak við þetta. Við vorum
mótfallnir þessu margir, því við
Snilldartaktar á árum áður. ÍBA skorar hjá Val i Islandsmóti i knattspyrnu á knatt-
spymuvellinum á Akureyri.
stofna nýtt fótboltafélag, þeir hinir
gætu þá bára átt það sem þeir vildu.
Við vildum bara halda hópinn sem
höfðum verið í fótboltanum hérna.
Sjálfsagt ræðst þetta eitthvað af því
að þér þykir vænt um sjálfan þig,
þú vilt ekki fara í 3. deild með til-
heyrandi riðlaskiptingu og öðru.
Við vorum svo heitir sumir Þórsar-
ar að það var rætt um það að spila
þá bara með KA, við vildum
ekkert hafa með þá menn að gera
sem væru að ráðskast með okkur
að vild. Við vorum állir á móti
þessu fótboltamennirnir á fundin-
um í Varðborg en hinir voru bara
fleiri.“
Mikiðhitamál
— Þetta var mikið hitamái og
þeir sem samþykktu voru logandi
hræddir við málið, og við gerðum í
því að auka á hræðsluna. Við sögð-
um þeim að enginn yrði eftir í Þór
til að spila og menn töluðu varla
um annað en þetta. Ég man svo
langt að ég var stoppaður í
vinnunni og spurður hvað ég fengi
borgað fyrir að fara í KA. Ég sagði
að það yrði frítt rafmagn í eitt ár og
fyrsta útborgunin af láni í íbúðinni,
og þessu var trúað. Þetta var nú
það eina sem við fengum út úr
skiptingunni fyrstu vikurnar, það
var að stríða þeim sem höfðu staðið
að henni.“
„Það var sett nefnd á laggirnar,
tveir frá þeim sem vildu ekki skipt-
inguna svona, og aðrir sem vildu
hana strax og fundað um málið.
Við Þröstur Guðjónsson vorum í
henni talsmenn þeirra sem vildu
gera þetta á annan hátt. Við vildum
meistaraflokksmenn úr liðunum á
Akureyri í litlu félögin hérna í
næsta nágrenni. Þannig að ef akur-
eyringarnir úr Þór og KA eru tekn-
ir út úr, þá er það bara eftir eins og
í eitt IBA-lið. Svo er bara bætt við.
Við erum ekki nægilega góðir í
fótbolta og þá þarf bara að fá
mannskap einhversstaðar að.
Eins og ég sagði áðan þá hefur
starfssemin í yngri flokkunum
aukist mikið. Nú eru t.d. bæði fé-
lögin með 2. flokk og leggja rækt
við hann sem ekki var áður. 1.
flokkur hefur hinsvegar alveg tap-
ast úr tvö síðustu árin. 1. flokkur-
inn var varaliðið áður og ef hann er
virkur þá fara þeir menn sem þar
eru ekki í burtu. Það er dæmalaust
að sjá það að eftir að um 30 menn
hafa tekið þátt í þrekæfingum frá
áramótum þá er hópurinn minnk-
aður niður í 16 manns þegar kemur
að sjálfum knattspyrnuæfingun-
um, og hinir fá ekki einn einasta
leik allt sumarið. Þetta er hastar-
legt, því ef menn í aðalliðinu detta
út vegna meisla, þá þarf að fara að
sækja menn niður í 2. flokk.“
— Nú er liðinn langur tími frá
skiptingunni, hver er skoðun þín á
henni í dag?
Viss „karakter“ horfinn
„Ég held að þrátt fyrir allt hafi
þetta verið rétt. Hinsvegar er því
ekki að nelta að síðan skiptingin
varð, hefur viss ,,karakter“ sem
var yfir ÍBA-liðinu horfið. Ég veit
líka að það er stór hópur af fólki
sem hefur ekki farið á völlinn síðan
skiptingin varð. Sjáðu til. Það kom
fyrir á árum ÍBA-liðsins að það
- Rætt við Samél Jóhannsson um „Eyrarpúkalíf64 á árum áður og ýmislegt nfjað upp varðandi íþrottalíf á Akureyri
ÞAR VORU „SNATI44 - „DINGLAN“ -
„DRÉSI“ - „TÁT1LJAN“ OG FLEIRl