Dagur - 20.07.1984, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - 20. júlí 1984
Þetta er sxmilegasti sveppur.
Hvað heitir þessi, er hann eitraður, má borða hann? Það þarf að spyrja um ýmisiegt þegar farið er í fyrstu sveppaferðina.
Garðyrkjufélag Akur-
eyrar og Skógræktar-
félag Eyjafjarðar
gengust fyrir sveppa-
tínsluferð í Kjarna-
skógi eitt kvöldið í vik-
unni og er óhœtt að
segja að þátttaka hafi
verið góð. Yfir 100
manns stóðu í hnapp
og hlýddu á Helga
Hallgrímsson leiðbein-
anda fjalla um sveppi,
er blaðamann Dags
bar að garði. Sagði
hann að algengustu
sveppirnir vœru kúa-
Iubbi og lerkisveppur
og benti á staði er þá
mætti helst finna.
Tvístruðust menn síð-
an út um allan skóg í
leit að sveppum, en var
uppálagt að mœta aftur
eftir u.þ.b. klukku-
tíma.
Voru menn misjafnlega með á
nótunum. sumir með Rauðhettu-
körfur upp á arminn. aðrir vissu
ekki alveg hvers mátti vænta:
Fáum við 2 sveppi, 20 eða 200?
Og svarið: Þetta er alveg eins og
veiðimennskan, farið út í skóginn
og freistið gæfunnar!
Undirrituð arkaði af staö inn í
skóginn til að vita hvernig fólki
reiddi af. Fyrst rakst ég á þær
systur Dódó og Ollý með tóma
körfu. „Við erum nýbyrjaðar."
Þær ákváðu að fara niður fyrir
trimmbraut, „þar er ábyggilega
fullt af sveppum."
Er ég gekk í rólegheitum eftir
trimmbrautinni sást varla köttur
á krciki, en langt inni í skógar-
þykkninu mátti heyra fólk spjalla
saman: Bjössi, ertu búinn að
finna eitthvað? Vá, pabbi, sjáðu
hvað þessi er stór. Ég finn ekkert
(vonleysi). Ég gekk að cldri
hjónum og spurði um árangur.
Hún hafði fundið 3-4 litla sveppi,
hann örlítið fleiri. „Það er búið
að tína þetta allt saman.“ Ég
sagði þeim frá 4 stórum sveppum
er ég sá „dálítiö ofar í skógin-
um". Óskaði þeim góðs gengis.
Þá fór að síga á seinni hlutann, ég
spjaliaði örlítið við Öldu og
Rafn. „Við komum hingað í fyrra
og þá fundum við miklu meira.
Það er svo mikið gras hérna núna
að það er erfitt að finna svepp-
ina." Þau voru samt tiltölulega
bjartsýn og ætluðu að ganga
lengra inn í skóginn.
Er umræddum klukkutíma var
að verða lokið fór fólk aö drífa
að. „Hvað heitir þessi sveppur og
hvað heitir þessi?" Helgi og Hall-
grímur lndriðason leystu greið-
lega úr öllum spurningum er yfir
þá rigndu með aðstoð Sveppa-
kversins.
Margrét Kristinsdóttir hús-
mæðrakennari setti sig í stelling-
ar og fór að skera niður sveppi.
Hún sagði að þrifalegast væri að
hreinsa sveppina strax og þeir eru
teknir upp. Helgi hampaði víga-
legum sveppi: Þessi er eitraður,
en ekkert voðalega mikið. Bætti
síöan viö: Rússar éta mikið af
honuml. Seinna sagði hann að
enginn sveppur íslenskur væri
svo bragövondur að ekki mætti
éta hann steiktan. Margir væru
dálítið eitraðir, en mönnum ætti
ekki að verða meint af. „Kannski
smávegis magakveisa og búið."
Það var múgur og margmenni
í kringum Margréti og Hallgrím,
hvar þau skáru kúalubba og
lerkisveppi ofan á pönnu. Diskur
var síðan látinn ganga á milli
manna og nældu þeir sér í
sveppabita. Hann bragðaðist
Ijúflega. Við fengum Margréti til
að gefa okkur uppskriftina sem
hún og gerði. Hún er svona:
Skera sveppina niður í litla bita
og láta krauma í smjöri. Sítrónu-
safi eða hvítvín látið drjúpa ofan
á pönnuna, salt og pipar. Síðan
er rjóma hellt yfir. Látið malla
þar til sósan verður örlítið þykk.
Margrét sagði að hlutföllin væru
svolítið á reiki. Líklega um 50
gröntm af smjöri á móti 100
grömmum af sveppum og 'k dl
af rjóma. Vilji menn skipta um
bragð er gott að setja dálítinn
hvítlauk út í eliegar karrý. Verði
sveppatínslufólki að góðu og
munið að þetta er borðað með
ristuðu brauði eða snittubrauði.
Þetta var mjög ánægjuleg og
uppbyggileg ferð, það held ég
þátttakendur hafi almennt verið
sammála um. Að minnsta kosti
skein ánægjan úr hverju andhti er
menn héldu heim í heiðardalinn
með afrakstur kvöldsins. ntþþ
fftiu
" sveppatínsluferð
blaðamanns Dags í Kjarnaskógi
Myndir og texti: Margrét Þ. Þórsdóttir
Margrét og Hallgrímur matreiða kúalubbann á listilegan hátt.
„Þarna finnurðu örugglega væna sveppi“ Helgi Hallgrímsson sagði mönnum
til
Þetta eru ekki neinir sveppir úr dós. Enda voru þær ánægðar með árangur-
inn.