Dagur - 26.09.1986, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - 26. september 1986
26. september 1986 - DAGUR - 9
„Utvarp er
skemmtilegur miðill
sem býður upp
á mikla möguleiká'
Rödd Ernu Indriðadóttur hef-
ur heyrst á öldum ljósvakans í
6 ár. Lengst af hefur hún flutt
okkur fréttir af viðburðum líð-
andi stundar, en einnig verið í
dagskrárgerð, bæði fyrir
útvarp og sjónvarp. Fyrir
tveimur árum flutti Erna,
ásamt fjölskyldu, til Akureyrar
og tók þá við starfi frétta-
manns við Ríkisútvarpið á
Akureyri, en hefur nú tekið
við starfið forstöðumanns
Rúvak. Á næstunni heyrist
rödd Ernu líklega lítið í
útvarpinu, en við fáum vænt-
anlega að njóta verka hennar í
öflugum útvarpsrekstri á
Akureyri. Erna er mætt í
viðtal, og fyrst spurð um ætt,
uppruna og fyrri störf.
„Æi, það er svo hátíðlegt,"
segir Erna og hlær við, „en ég er
fædd hér á Akureyri, í Norður-
götunni. Móðir mín heitir Kristín
Guðnadóttir og móðurafi minn
og amma, Guðni Porsteinsson og
Jakobína Ólafsdóttir, bjuggu
mestallan sinn búskap í Fnjóska-
dal. Þar bjuggu þau lengst á
Skuggabjörgum, en einnig á
Hálsi. Nú fara afkomendur
þeirra í pílagrímsferðir að
Skuggabjörgum, til að tína ber
og líta á staðinn. Faðir minn er
Indriði Gíslason, frá Skógargerði
á Fljótsdalshéraði. Foreldrar
hans voru Gísli Helgason og
Dagný Pálsdóttir. Foreldrar mín-
ir slitu samvistum áður en ég kom
í heiminn og ég ólst því ekkert
upp hjá föður mínum. Við
mamma fluttum til Reykjavíkur.
Mamma giftist síðar Gísla Eiríks-
syni og ég ólst upp hjá þeim.“
Besti barnaskóli á landinu
Erna ólst upp í Laugarnes-
hverfinu í Reykjavík og gekk í
Laugarnesskóla. „Mér finnst
svona eftir á að hann hljóti að
vera besti barnaskóli í landinu,
fyrr og síðar. Það var alveg ótrú-
lega skemmtilegt í þessum skóla.
Ég hafði alveg frábæran kennara.
Hann hét Jón Freyr Þórarinsson
og varð síðar skólastjóri skólans.
Ég held að það hafi verið alveg
einstakt á þessum tíma hvernig
hann kenndi. Hann var kennari
af líf og sál og var með alls kyns
nýjungar, við settum upp
skemmtanir einu sinni á ári,
söfnuðum í ferðasjóð og vorum í
„Vona að við hjá Rúvak getum í
sameiningu gert eitthvað skemmti-
legt.“
alls kyns klúbbum. Það var ljós-
myndaklúbbur, skákklúbbur og
svo kenndi hann okkur dans öli
árin. Það var alltaf grímuball á
vorin, þetta var bara ekkert
venjulegt. Ég varð hið mesta
dansfífl af því að vera hjá
honum. Ég er mikið búinn að
reyna til að fá eiginmanninn til að
fara í dansskóla, en það hefur
ekki gengið. Nú eru synir mínir
orðnir svo stórir að ég er að
reyna að fá þá með mér. Undir-
tektirnar hafa nú ekki verið neitt
stórkostlegar, en ég heid að það
sé nær ómögulegt fyrir konu að
fara ein í dansskóla. Sigvaldi
sagði mér reyndar að það væri
allt í lagi, því það væri hægt að fá
lánaða herra úr öðrum hópum,
það má vera.
Eftir dvölina í Laugarnes-
skólanum fékk ég líka gríðarleg-
an áhuga á ljósmyndun en hef því
miður haft lítinn tíma til að sinna
því. Á hverju hausti er það heil-
agur ásetningur hjá mér að fara
nú að mynda í vetur. Við höfum
svo gott húspláss. Það stendur
alltaf til að setja upp ljósmynda-
herbergi í kjallaranum.“
Ætlaði að læra
hárgreiðslu
- Laugarnesskóli, hvað svo?
„Jú, ég fór í heimavistarskóla á
Laugarvatni þegar ég var ungling-
ur. Fyrst í héraðsskólann og síð-
an menntaskólann. Það er svolít-
ið sérstakt að vera í heimavistar-
skóla, alveg sérstakt samfélag.
Vera mín þarna kom til af því að
þegar ég var 14 ára ætlaði ég að
Erna segist kunna vel við sig á
Akureyri. Segist helst sakna fjðl-
skyldunnar úr Reykjavík.
læra hárgreiðslu. Það var mjög
vinsælt í þeim hóp sem ég var í,
hætta bara í skóla og læra hár-
greiðslu. Mamma var ekkert
mjög spennt fyrir þessu, hún
ákvað að ég færi í landspróf og
sendi mig þarna austur. Það var
ekkert mál, það var alltaf um það
talað að ég færi í menntaskóla og
mér fannst það í rauninni alveg
sjálfsagt. Þetta var að mörgu leyti
bráðskemmtilegt. Við vorum
nokkrar stelpur sem héldum hóp-
inn og skemmtum okkur mjög
vel. Ég lauk reyndar ekki stúd-
entsprófi frá Laugarvatni, heldur
Menntaskólanum í Hamrahlíð og
það var árið 1972.“
- Hvað tók þá við, Háskólinn?
„Nei, reyndar ekki. Veturinn
eftir að ég varð stúdent gerðist ég
húsmóðir. Mér finnst það nokk-
uð merkilegt, svona eftir á að
hyggja, að ég skyldi vera hús-
móðir í heilan vetur og þá var ég
ekki nema 19 ára. Þá var ég búin
að eignast 2 börn, ársgamlan
strák og annan nýfæddan. Mað-
urinn minn var í Háskólanum.
Okkur fannst við vera ógurlega
fullorðin og ábyrgðarfull. Þetta
voru viðbrigði, eftir að hafa verið
í menntaskóla, frjáls eins og
fuglinn, og allt í einu sestur að í
2ja herbergja íbúð f blokk með 2
ungabörn. Maðurinn minn var í
skólanum allan daginn. Ég sat
því ein heima og sá um strákana.
Þegar maður er með 2 svona lítil
börn er þetta vinna allan sólar-
hringinn. En ég var ógurlega
myndarleg húsmóðir, alltaf að
baka. Svo komu skólasystur mín-
ar í heimsókn og alveg sárvor-
kenndu mér að komast ekki á
böll um helgar. Þeim fannst þetta
ekkert líf, en ég var sátt við það
þennan tíma. Ég leit aldrei svo á
að ég væri sest í helgan stein.
Paradís á jörð
Þennán vetur hlustaði ég gríðar-
lega mikið á útvarpið. Ég man
sérstaklega eftir að Páll Heiðar
Jónsson var með þátt á laugar-
dagsmorgnum þar sem fólk kom
og sagði frá því hvað það hefði
hlustað á í útvarpinu síðastliðna
viku og hvað það vildi helst heyra
í næstu viku. Ég man eftir að mér
þótti alveg fráleitt að hann var
alltaf með alveg óskaplega upp-
tekið fólk í þessum þáttum.
Mikils metna karla og konur,
sem byrjuðu yfirleitt á því að lýsa
því yfir hvað þau hefðu lítinn
tíma til að hlusta. Ég var oft að
hugsa um að hann ætti að fá ein-
hverjar húsmæður eins og mig í
þáttinn sem heyrðu nánast allt í
útvarpinu. Við höfðum ekkert
sjónvarp þannig að ég fylgdist
afar vel með útvarpinu. Mér
fannst útvarpið mjög gott á þess-
um tíma.
Eftir þennan vetur fluttum við
til Svíþjóðar. Uppeldisbróðir
minn var í listaskóla í Gauta-
borg. Við höfðum haft talsvert
samband við hann og hans fjöl-
skyldu og því varð Svíþjóð fyrir
valinu. Okkur var sagt að það
Starfsmenn Rúvak. „Það vinnur hérna afskaplega skcmmtilegt og gott fólk,“ segir Erna.
„Það var ekki hugsjón hjá
mér að efla fréttaflutning g
af landsbyggðinni, en *
hins vegar fannst mér það spcnnandi verkefni.“
-úreinu í annað með Emu Indriðadóttur forstöðumanni RÚVAK
vissi af dagskrárgerðarnámskeiði
sem halda átti og sagðist myndi
fara á það. Nú, ég fór á það og
þar með voru mín örlög ráðin.
Mér þótti útvarpið þá og þykir
enn, gífurlega skemmtilegur
miðill, sem býður upp á mikla
möguleika. Páll Heiðar sá um
þetta námskeið, hann var þá með
Morgunpóstinn, ásamt Sigmari
B. Haukssyni og ég byrjaði hjá
þeim. 1981 byrjaði ég svo á frétta-
stofunni og hef verið í fréttun-
um síðan, þar til ég tók við starf-
inu sem ég er nú í. Ég kunni
mjög vel við mig á fréttastofunni.
Bæði var starfið skemmtilegt og
samstarfsfólkið frábært."
Hef kynnst hér
úrvals fólki
- Hvers vegna fluttirðu norður?
„Það var þetta hefðbundna,
maðurinn minn, Pétur Reimars-
Erna á skrifstofunni. „Svæðisútvarp hér á að vera skemmtileg viðbótarþjónusta.“
væri svo gott að vera þar með
börn, maður fengi bókstaflega
allt upp í hendurnar. Þetta virtist
vera paradís á jörð fyrir barna-
fólk. Svo við drifum okkur.
- Hvernig fannst þér svo
paradísin?
„Mér fannst þetta að mörgu
leyti mjög merkilegt þjóðfélag og
þá aðallega hvaö margt var gert
fyrir barnafólk. Ef maður fór í
strætó og var með vagn eða kerru
var það ekkert mál. Það var gert
ráð fyrir því í vagninum og það
kom alltaf einhver til að hjálpa
foreldrum út og inn með
vagninn. Þetta var mjög ólíkt því
sem ég hafði kynnst í Reykjavík.
Þar var heldur amast við því að
maður kæmi með kerrur eða
vagna í strætó. í Svíþjóð var það
viðhorf ríkjandi að börn væru
sjálfsogð og þú gast alls staðar
verið með þau. Það er margt
mjög gott í Svíþjóð, mikið
öryggi, a.m.k. þar sem ég þekkti
til.“
- Þú fórst í nám?
„Já, ég fór í samfélagsfræði og
tók BA próf í henni seinna. Ég
tók fjölmiðlun sem aukagrein og
fékk þá mikinn áhuga á faginu.
Ég reyndi að komast í blaða-
mannaháskóla, en það var eins
og fyrir ríkan mann að komast í
himnaríki. Það sóttu 1000 manns
um en 60 voru teknir inn. Þá var
ekki kominn neinn kvóti fyrir
útlendinga, þannig að ég komst
ekki að.“
Aldrei svo mikið
sem séð hljóðnema
- Hefurðu þá unnið eitthvað við
blaðamennsku?
„Já. Eftir að við komum heim
langaði mig mikið í blaða-
mennsku. Það var nú ekki hlaup-
ið að því. Ég fór á öll blöðin og
fyrir einhverja tilviljun fer ég upp
á Alþýðublað. Það var þá tölu-
vert stærra en það er núna, og
þar fékk ég vinnu. Þetta var rétt
fyrir kosningarnar ’78. Þá voru á
Álþýðublaðinu ýmsir sem ég
vann með seinna, Gunnar
Kvaran, Atli Rúnar Halldórsson,
Einar Sigurðsson, núverandi
útvarpsstjóri á Bylgjunni, Axel
Ammendrup, Jóhanna Sigþórs-
dóttir og fleira fólk sem hefur
komið við sögu fjölmiðlunar
síðan. En þetta varð stuttur tími.
Blaðið átti í fjárhagskröggum og
var skömmu síðar minnkað niður
í fjórblöðunginn fræga og það
hættu flestallir. “
- En útvarpið, hvenær kom
það til?
„Meðan ég var á Alþýðublað-
inu var mér boðið að vera með
útvarpsþátt, en mér þótti það fár-
ánlegt þar sem ég hafði aldrei svo
mikið sem séð hljóðnema. Ég
son, fékk vinnu hérna fyrir norð-
an og þá flutti öll fjölskyldan.
Það var engin hugsjón hjá mér að
efla fréttaflutning af landsbyggð-
inni, en hins vegar fannst mér
það spennandi verkefni. Það
hafði ekki verið fréttamaður hér í
fullu starfi, en það var mikill
áhugi á því á fréttastofunni að
koma sér upp manni hér. Ég
reyndi svo að hafa samband við
fólk á svæðinu og kynna mér það
sem var að gerast og hafa sam-
band við fréttaritarana til að efla
fréttastreymið suður. Ég reyndi
að virkja ýmsa með mér í það, en
mér finnst menn ekki hafa alveg
nógu mikla hugsun á að láta vita af
því sem er að gerast. Menn ætlast
til að þeir sem vinna hjá útvarp-
inu finni á sér hvað er að gerast
og hvar, en þegar fréttamennirn-
ar eru allir í Reykjavík eða á
Akureyri er erfitt að fylgjast með
öllu. Það er sem sagt vel þegið að
menn láti heyra í sér, mér virðist
að fólk á landsbyggðinni kunni
ekki alveg inn á það. Það er
meira um það fyrir sunnan. Þar
eru menn vanir að hafa fjölmiðl-
ana í kringum sig.“
- Ein klassísk, hvernig kanntu
við þig á Akureyri?
leggja áherslu á að hafa Rás 1 og 2
öflugar og síðan svæðisútvarpið
sem viðbót við það. Mér finnst að
svæðisútvarp hjá svona lítilli þjóð
eigi ekki að vera umfangsmikið.
Minn óskadraumur væri að geta
haft stutta morgunútsendingu og
síðan eitthvað síðdegis. Mér
finnst að það ætti að stefna að
því. En það verða ekki neinar
stórbreytingar alveg á næstunni
og ég hef ekki hug á að lengja
útsendingartímann í bili, jafnvel
frekar stytta hann. Það á að vera
létt yfir svæðisútvarpi, góðar
fréttir og rabb við fólk af svæð-
inu.“
Líst vel á
aukna samkeppni
- Hvað finnst þér um frjálsa fjöl-
miðla, þessa auknu samkeppni
sem er að koma upp í útvarps- og
sjónvarpsrekstri. Ér Ríkisútvarp-
ið ófrjálst?
„Mér líst vel á aukna sam-
keppni, hún veitir aðhald. Mér
hefur ekki fundist Ríkisútvarpið
ófrjálst. En áður en Rás 2 kom til
var það orðið mjög staðnað. Það
voru búnar að vera háværar kröf-
ur uppi um létt efni og meiri dæg-
„Starfið leggst vel í mig.“
„Mér líkar alveg ljómandi vel á
Akureyri, mér hefur alltaf liðið
hér vel. Ég hef kynnst hér alveg
úrvals fólki. Það eina sem ég
sakna er að hafa ekki fólkið mitt
í kringum mig. Ég held að það sé
mikill missir fyrir börnin að hafa
ekki afa og ömmu. Sérstaklega-
finn ég fyrir þessu í kringum jól,
þá eru margir frídagar og þá leið-
ist mér, langar heim til pabba og
mömmu. En það eru einu
skiptin.“
Ekki bylting á Rúvak
- Hyggstu gera einhverjar breyt-
ingar á Rúvak?
„Það var nú ekki gert ráð fyrir
að það yrði nein bylting hérna.
Það er stefnan að halda hér uppi
dagskrárgerð fyrir Rás 1 og Rás 2.
Það verður reyndar minna en oft
áður því þegar ég tók við 1. ágúst
var búið að ganga frá vetrar-
dagskránni að mestu leyti, þann-
ig að sumardagskráin næsta sum-
ar kemur meira til minna kasta.
Síðan er það auðvitað svæðisút-
varpið sem verður áfram og það
er verið að íhuga breytingar á
því.“
- Nú hefur þú verið erlendis að
kynna þér svæðisútvarpsstöðvar.
Hvernig á svæðisútvarp að vera?
„Ég lít svo á að svæðisútvarp
hér eigi að vera skemmtileg við-
bótarþjónusta. Mér finnst rétt að
urtónlist. Það var ekki alveg orð-
ið í takt við tímann.
Mér finnst jákvætt að það bæt-
ist við en ég er ekki mjög trúuð á
að það sé svigrúm fyrir margar
útvarps- og sjónvarpsstöðvar
hérna. Auglýsingamarkaðurinn
er ekki endalaus og það er tölu-
verð barátta um þær augiýsingar
sem eru. Það er þá bara spuming
um hver hefur betur í samkeppn-
inni um auglýsingarnar. Ég
ímynda mér að það geti ein
útvarpsstöð, auk Ríkisútvarpsins,
gengið á suðvesturhorninu, en ég
hef litla trú á að einkasjónvarps-
stöð geti gengið. Það þarf svo gíf-
urlega fjármuni til. Það verður
nýjabrum á þessu fyrst og mikið
horft, en ég hef ekki trú á að
þetta geti gengið til lengdar. Ég
yrði ekki undrandi þótt þetta
lognaðist út af eftir 1-2 ár.“
- Að lokum, hvemig líst þér á
þetta nýja starf?
„Alveg Ijómandi vel. Þetta er
enn skemmtilegra en ég hafði
búist við. En mikil vinna, svona
til að byrja með. Ég þarf að
koma mér inn í mál sem ég hafði
ekki innsýn í áður, t.d. bókhald
og rekstur. Þetta leggst mjög vel í
mig, ekki síst vegna þess að það
vinnur hérna afskaplega
skemmtilegt og gott fólk með
mér og ég vona að við getum í
sameiningu gert eitthvað
skemmtilegt.“ -HJS