Dagur - 21.11.1986, Blaðsíða 4

4 - DAGUR - 21. nóvember 1986
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, SlMI 24222
ÁSKRIFT KR. 480 Á MÁNUÐI • LAUSASÖLUVERÐ 50 KR.
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARMAÐUR:
HERMANN SVEINBJÖRNSSON
FRÉTTASTJÓRI: GYLFI KRISTJÁNSSON
RITSTJÓRNARFULLTRÚI: BRAGI V. BERGMANN
BLAÐAMENN: ÁSLAUG MAGNÚSDÓTTIR, EGILL BRAGASON,
EGGERT TRYGGVASON, GESTUR E. JÓNASSON,
GESTUR KRISTINSSON (Blönduósi vs. 95-4070 hs. 95-4368),
HELGA JÓNA SVEINSDÓTTIR, INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR
(Húsavík vs. 41585 hs. 41529),
KRISTJÁN KRISTJÁNSSON, RÚNAR ÞÓR BJÖRNSSON,
STEFÁN SÆMUNDSSON, ÞÓRHALLUR ÁSMUNDSSON
(Sauöárkróki vs. 95-5960 hs. 95-5729)
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRÍMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
/e/'ðari_______________
Stjórnvöld glíma nú við
það mikla verkefni að
leysa mál Útvegsbanka
íslands í kjölfar stærsta
gjaldþrots hér á landi á
síðari árum, Hafskips-
málsins. Útvegsbankinn
hefur tapað milljónatug-
um á þessu ævintýri en
eðli málsins samkvæmt
getur bankinn ekki orðið
gjaldþrota með fyrirtæk-
inu, þar sem um ríkis-
banka er að ræða. Tryggja
verður hagsmuni annarra
viðskiptamanna bankans
og því er ljóst að þjóðin
verður að taka á sig skell-
inn með einhverjum
hætti.
Ágreiningur er uppi
meðal stjórnarflokkanna
um það hvernig bregðast
skuli við. Um eitt eru flest-
ir sammála og það er að
nauðsyn beri til að fækka
bönkum og gera banka-
kerfið jafnframt hæfara til
Bankamál í
að takast á við þær kröfur
sem þjóðfélagið, einkum
atvinnulífið, gerir til
bankaþjónustu í landinu.
Menn greinir á um leiðir.
Sjálfstæðismenn hafa
lagt til að settur verði á
laggirnar einn hlutafé-
lagsbanki úr Verslunar-
bankanum, Iðnaðarbank-
anum og Útvegsbankan-
um. Fengið verði nýtt
hlutafé og því safnað
meðal fyrirtækja og ein-
staklinga. Er raunar
furðulegt að ekki skuli
minnst á Samvinnubank-
ann og Alþýðubankann í
þessu samhengi, sem
ekki eru ríkisbankar frem-
brennidepli
ur en hinir tveir. Þegar
hins vegar er litið til þess
að sjálfstæðismenn hafa
tögl og hagldir í Verslun-
arbankanum og Iðnaðar-
bankanum, en svo er ekki
með hina tvo hlutafélags-
bankana, þá sjá menn
hvaðan vindurinn blæs.
Þarna blandast pólitík inn
í málið, svo ekki verður
um villst.
Framsóknarmenn telja
á hinn bóginn að slíkur
banki muni ekki sinna
landinu öllu með sama
hætti og annar öflugur
ríkisbanki við hlið Lands-
bankans myndi gera.
Segja má að þetta sé einn-
ig pólitík, en hún er tölu-
vert annars eðlis en sú
flokkspólitík sem kemur
fram í tillögum sjálfstæð-
ismanna. Mikilsvert er að
framleiðslufyrirtæki víðs
vegar um landið geti
fengið viðunandi banka-
þjónustu, en án þessara
fyrirtækja stæði íslenskt
þjóðfélag á brauðfótum.
Einkabanki getur ekki
tryggt hagsmuni þessara
fyrirtækja og fólksins sem
við þau vinnur með sama
hætti og öflugur ríkis-
banki. Því leggja fram-
sóknarmenn til að Búnað-
arbankinn yfirtaki
Útvegsbankann með
ákveðnum hætti og úr
verði öflugur atvinnu-
vegabanki.
Flokkshagsmunir Sjálf-
stæðisflokksins mega ekki
ráða ferðinni í þessu máli,
það er allt of mikilvægt til
þess. HS

„Náum okkur
ekki niðurstrax"
- segir Kristín Steinsdóttir
Síðastliðinn laugardag var
fyrsta leikrit systranna Iðunnar
og Kristínar Steinsdætra, Síld-
in kemur og sfldin fer, frum-
sýnt á Húsavík við mikinn
fögnuð áhorfenda og á mið-
vikudag fengu þær aflient
fyrstu verðlaun í samkeppni,
sem Ríkisútvarpið efndi til, um
gerð leikrita fyrir hljóðvarp.
Keppni þessi var auglýst í vet-
ur og alls bárust 65 leikrit áður
en skilafrestur rann út 15. sept.
Fyrstu verðlaun, sem skiptast
milli svstranna, eru 200 þúsund
krónur.
Blaðamaður Dags hafði sam-
band við Kristínu í gær og spurði
hvenær systurnar hefðu fengið að
vita um þennan ágæta árangur
sinn í keppninni: „Síðastliðinn
föstudag, þegar við vorum að
fara til Húsavíkur til að vera við
frumsýninguna, var hringt í okk-
ur frá útvarpinu og okkur boðið
að koma og taka við verðlaunum
á miðvikudag. En okkur var ekki
sagt hvaða verðlaun okkur yrðu
veitt eða hve margir þátttakend-
urnir hefðu verið.
Svo mættum við þarna í gær,
sáum mörg þekkt andlit og við
systurnar urðum alltaf minni og
mjórri eftir því sem andlitunum
fjölgaði, en svo fór þetta nú
svona.“
- Um hvað fjallar verðlauna-
leikritið ykkar?
„Verkið heitir Nítjándi júní,
eftir kvennadeginum og það ger-
ist þann dag. Kona að nafni
Anna er vakin af manninum sín-
um um morguninn, hún er búin
að skipuleggja daginn, ætlar að
fara niður í bæ og samfagna með
kynsystrum sínum, en alltaf kem-
ur eitthvað í veg fyrir að hún
komist af stað. Heimilið gerir svo
miklar kröfur til hennar, hún þarf
að elda, taka á móti gestum, þvo
föt af stráknum sínum og það er
svo sjálfsagt að hún geri alla
þessa hluti að í raun er ekkert
vandamál á heimilinu nema hún
sjálf.
Hún skýtur því alltaf aftur fyrir
sem hún ætlaði að gera fyrir sig,
finnst að það megi bíða. Það er í
raun Annan í okkur konum sem
við erum að gagnrýna, við erum
ekki að gagnrýna karlmenn held-
ur erum við að gagnrýna okkur
sjálfar, það að við erum aldrei að
gera svo merkilegan hlut að við
getum ekki slegið honum á frest
fyrir aðra.“
- Það er mikið um að vera hjá
ykkur þessa dagana. Hvaða áhrif
hafa þessi verðlaun fyrir ykkur
systur?
„Við náum okkur ekki niður
fyrr en eftir áramót, við erum
orðnar alveg svefnlausar, fyrst
var frumsýningin og svo þessi
verðlaun.
Mér finnst þetta vera tvíþætt,
hvað mig varðar og ég býst við að
það sé svipað með Iðunni. Ann-
ars vegar óskaplega mikil gleði
yfir að þessu skuli tekið svona
vel, og gaman vegna þess að
þetta er málefni sem okkur er
hugleikið, að konur reyni að
stappa stálinu í sig sjálfar en séu
ekki alltaf tilbúnar til að láta ýta
sér út í horn. Hins vegar vex mér
svolítið í augum að byrja á því að
fá svona verðlaun, það fylgir
þessu dálítið mikil ábyrgð.“
- Hvetja verðlaunin ykkur til
dáða, eða eigið þið stóran lager
af verkum?
„Við vorum búnar að ætla okk-
ur að byrja á barnaleikriti eftir
áramót, okkur hefur lengi Iangað
til þess, finnst að fleiri slík verk
mættu komast í umferð. Verð-
launin verða öruggiega til þess að
við byrjum, annars höfum við
punktað eitt og annað hjá okkur
og við áttum fleiri verk í keppn-
inni, vonandi betrumbætum við
þau og komum þeim eitthvað
áfram.“ IM