Dagur - 11.03.1989, Blaðsíða 6

6 - Pft9Wgi«wrftwr.

Meiri grundvöllurfyrir að reka
crtvinnuknaltspymullð
en alvinnuleikhijs ó Akureyri
- Stefón Gunnlaugsson leikur laus í Helgarviðtali í dag
Maðurinn sem er í helgarviðtali í dag er þekktur fyrir
allt annað en að slæpast. Hann er innfæddur Akureyr-
ingur, Eyrarpúki meira að segja og býr að sjálfsögðu
enn í bænum. Hann kemur hreint til dyranna, segir sína
meiningu og stendur á henni. Hann er kunnur fyrir
dugnað og hefur unnið ómetanlegt starf fyrir íþróttafé-
lagið sitt. Stefán heitir hann og er Gunnlaugsson, en
manna á meðal er hann bara kallaður Stebbi Gull. Hér
ræðir hann um heima og geima, en að sjálfsögðu var
ekki hægt að sneiða hjá því að spjalla aðeins um íþrótt-
irnar enda maðurinn annálaður áhugamaður. Hann seg-
ir hér skemmtilega frá Gullaldarárum Sjallans, starfi
sínu sem fasteignasali og lýsir skoðunum sínum á íburði
í opinberum byggingum svo eitthvað sé nefnt.
egar Stefán var ungur piltur,
kaus hann að læra að verða
framreiðslumaður. „Ég byrjaði í
Sjallanum þegar hann var opn-
aður 1963, þá 18 ára gamall. Auk þess vann
ég 13 ár sem tryggingafulltrúi hjá Bruna-
bót, en þá var Þórður Gunnarsson umboðs-
maður Brunabótar og framkvæmdastjóri
Sjallans. Þórð tel ég vera þann besta vinnu-
veitanda sem hægt er að hugsa sér. Honum
var það einkar lagið að stjórna fólki án þess
að það yrði mikið vart við hann. Ég tel
þann eiginleika hjá stjórnanda mikinn
kost, því þeir sem þurfa að vinna undir
stjórn einhvers manns, þurfa að geta unnið
hlutina þannig að yfirmaðurinn þurfi ekki
stanslaust að skipta sér af.“
Það var einmitt á þessum árum Stefáns í
Sjallanum og hjá Brunabót að þeir taka sig
saman hann og Þórður, auk Hallgríms Ara-
sonar og Jónasar heitins Þórarinssonar og
stofna Bautann 1971. „Bautinn var alltaf
mjög vinsæll á sumrin, en í byrjun var stað-
urinn með sjálfafsgreiðsluformi, var svona
meira grill. Smiðjan kom ekki fyrr en 1977,
en okkur fannst vanta sal fyrir einkasam-
kvæmi og fyrsta árið var t.d. eingöngu um
slíka starfsemi að ræða. Skömmu sfðar
bættist Björn Arason í þennan hóp og
Sævar Halldórsson sem keypti hlut Maríu,
ekkju Jónasar og reka þeir Björn og Sævar
saman Bautabúrið sem við stofnuðum fyrir
um 5 árum síðan. “
Ogurlega góð ár
Við viljum forvitnast meira um Sjallaárin.
Rósrauður blær virðist hvíla yfir minning-
unni um Gullaldarár Sjallans hjá fólki sem
var upp á sitt besta þá, en hvernig skyldi
það hafa verið að vera hinum megin við
„borðið?"
„Þetta voru ógurlega góð ár og þarna var
t.d. fastur kjarni sem kom kvöld eftir
kvöld, helgi eftir helgi og átti sín föstu
borð. Það var ekki nóg með það, því þegar
síldarárin stóðu sem hæst, komu menn
langar leiðir, jafnvel á einkaflugvélum til
þess eins að fara í Sjallann og eyddu
óhemjumiklum peningum í þetta. Það var
alltaf nóg að gera; opið öll kvöld vikunnar
nema miðvikudagskvöld og föstudagskvöld
voru engu síðri en laugardagskvöldin. Um
helgar mætti fólk snemma þvi það þótti
mikið kappsmál að ná sér í borð, en því má
ekki gleyma að á þessum tíma voru dans-
staðir aðeins opnir til eitt á föstudögum og
tvö á laugardögum og fyrstu árin er ég ekki
frá því að hafi verið meira um matargesti.
Nú þarna var Ingimar Eydal að sjálfsögðu
með sína hljómsveit og það var mjög mikil
stemmning í kringum húsið.“ Aðspurður
um hvort það hafi þá ekki verið gaman að
vinna í Sjallanum fyrir bragðið, sagðist
Stefán telja það. Að sjálfsögðu hafi þetta
oft verið ansi erfitt því alltaf var mikið að
gera. „Maður smakkaði aldrei vín í vinn-
unni en var samt þræl timbraður daginn eft-
ir af tóbaksreyknum. Mér finnst almennar
reykingar hafa verið meiri þá en í dag.“
Skemmtanamynstrið hefur breyst
- Nú ert þú hættur þegar Sjallinn brennur,
var samt ekki sárt að horfa á eftir honum?
„Maður vissi fyrir það fyrsta að þetta yrði
meiriháttar áfall fyrir bæinn. Því hvaða álit
sem menn hafa á Sjallanum, þá eða nú, er
því ekki að neita að fátt hefur laðað eins að
bænum og þessi skemmtistaður.“
- Nú virðist ganga frekar treglega að fá
Akureyringa til að skemmta sér nema á
laugardögum í dag, hvers vegna heldur þú
að það sé?
„Ég held að skemmtanamynstrið hafi
breyst. Fólk skemmtir sér minna og öðru-
vísi. Það er orðið dýrara inn og fólk hefur
líka minni peninga milli handanna. Málið
er hins vegar, að þetta þarf að kosta svona
mikið því það er dýrt að reka vejtingastaði
og þeir eru mikið skattlagðir.“
A Sjallaárum Stefáns kynntist hann kon-
unni sinni, Hugrúnu Engilbertsdóttur en
hún er ættuð frá Akranesi. „Hún var að
læra hjúkrun hér á Akureyri og kom auð-
vitað í Sjallann eins og allir sem í bænum
voru og þannig kynntumst við.“ Stefán og
Hugrún eiga nú saman fjögur börn, elstur
er Gunnlaugur 21 árs, þá Eva Laufey 19
ára, Stefán 17 ára og yngstur er Davíð 8
ára.
Fasteignasala spennandi starf
Athafnamennskan hefur greinilega vaknað
snemma hjá Stefáni, því hann kom víða við
á þessum árum. Hann var t.d. einn af stofn-
endum SS Byggis og fyrir um tíu árum vann
hann í þrjú ár sem fasteignasali hjá þeim
bræðrum, Jóni og Gunnari Sólnes. „Þetta
var spennandi vinna og átti mjög vel við
mig a.m.k. þá. Fasteignasala er starf sem
þú þarft að hafa meira fyrir en þegar þú
seljur einn sjúss eða eina steik. Þarna ertu
að fara með, ekki aðeins aleigu fólks heldur
alla peningana sem það kemur til með að
afla næstu árin. Það treystir þér fyrir pen-
ingunum sínum og því mátti maður ekki
eingöngu hugsa um að koma sölu á til þess
að fá prósenturnar. Ég fann talsvert fyrir
þessari ábyrgð, en auðvitað var maður líka
áhugasamur að selja. Maður reyndi að gera
fólki grein fyrir hvaða verðmæti það var
með í höndunum og það er oft verið að tala
um að sölumenn fasteigna geti ráðið verði á
húsum, en það er mesti misskilningur. Ég
tel það oftar þannig, að eigendur fasteigna
telja sig með meiri eign en raunin er, en
auðvitað er það eigandinn sem samþykkir
að lokum það verð sem sett er upp fyrir
fasteignina."
- Heldur þú að það vanti hjá fasteigna-
sölum að ráðleggja fólki að ráðast ekki í
kaup sem það ræður ekki við?
„Já sjálfsagt, en það er sjálfsagt líka
vegna þess að fasteignasölumönnum er
ekki gerð grein fyrir og þeir e.t.v. kynna sér
ekki nægilega hvaða möguleika eða tekjur
fólk hefur, sem er nauðsynlegt. Eftir að
verðtryggingar lána komu til, verður t.d. að
spá í þessa hluti og hvort aðilar sem eru að
kaupa eignir eigi möguleika á að standa í
skilum. Aður heyrði það til undantekninga
að lán vegna húsnæðiskaupa voru verð-
tryggð í topp.“
Hrossakaup í pólitík
Það er ekki hægt að ræða við Stefán Gunn-
laugsson án þess að minnast á íþróttir sem
eru hans aðaláhugamál. Boltaíþróttirnar
eru þar í uppáhaldi og knattspyrna númer
eitt. En ef það væru ekki íþróttirnar, hvað
væri hann að gera í staðinn? Myndi pólitík-
in t.d. heilla?
„Nei, ekki pólitík. Pólitíkin höfðar ekki
til mín. Mér hafa verið boðin sæti á listum
hjá þremur stjórnmálaflokkum, en ég er
sennilega of mikill einfari til að eiga heima
í pólitík. íþróttirnar eru öðruvísi, þar er
t.d. ekki eins mikið um hrossakaup og í
stjórnmálunum. Ég get eiginlega ekki
hugsað mér neitt annað en þetta sem ég er
að gera. Snobbíþróttir eins og veiði eða
golf eru ekki fyrir mig, ég hef aldrei prófað
þær og hef engan áhuga á þeim. Nú tek ég
sjálfsagt of stórt til orða í sambandi við
golfið og ætla mér alls ekki að móðga vini
mína þar, en hér áður fyrr var golf heldri
manna íþrótt, það er ekki hægt að neita
því. Svo verð ég sennilega að viðurkenna
það að ég hef ekki lægni til að leika golf og
á ekki til nógu mikla þolinmæði til að
standa og berja laxveiðiár.“
Við fórum aðeins nánar út í þann eigin-
leika Stefáns að vera óþolinmóður og
spurðum hann eftir hverju honum þætti þá
erfiðast að bíða. Ekki stóð á svari: „Topp-
árangri KA í knattspyrnu.“ Sumir myndu
eflaust telja Stefán ákaflega þolinmóðan
mann eftir að heyra það svar.
Stór hluti frístunda Stefáns hafa farið í
KA og segist hann ekki geta hugsað sér það
öðruvísi. „Orkan hefur mikið til farið í
félagið og sjálfsagt hefur annað þurft að
sitja á hakanum. Það hafa t.d. aldrei verið
tekin frí öðruvísi en að þau rekist ekki á
knattspyrnuvertíðina. Hann er nú formað-
ur knattspyrnudeildar en hefur í gegnum
árin sinnt öðrum stjórnarstörfum einnig.
Hann var formaður félagsins árið 1970, tók
sér síðan smá frí en hefur verið á fullu
síðan. Eitt ár tók hann t.d. að sér hand-
knattleiksdeildina þegar hún var í miklum
skuldum og enginn annar vildi taka starfið
að sér.
- Hefur þú sjálfur leikið knattspyrnu
Stefán?
„Ég var í fótbolta sem strákur og hafði
óhemju gaman af. Komst í lið í yngri flokk-
um en ekki þegar ég varð eldri, sem var
bæði vegna þess að ég var ekki nógu góður
og að þá var ég líka byrjaður í Sjallanum
og hafði minni tíma.“
Vígsla KA-hússins ógleymanleg
- Hver myndir þú segja að væri stærsta
stund KA þann tíma sem þú hefur starfað?
„Það er bygging KA-heimilisins sem
voru mikil tímamót. Ég var áður búinn að
starfa í kringum uppbyggingu vallanna og
girðingu svæðisins og því næst var ákveðið
að fara út í þessa byggingu. Allt í kringum
það var ævintýri líkast. Fyrst var bara
ákveðið að byggja litla áhaldageymslu
en formaður félagsins þá Guðmundur
Heiðreksson og ég unnum mjög náið
saman. Hans hlutur í byggingu hússins er
t.d. mun stærri en margir halda því það var
hann sem teiknaði húsið. Við höfðum með
okkur mjög góða menn í byggingarnefnd
sem unnu mikið, en það var samt aldrei
haldinn formlegur fundur í nefndinni þó
ótrúlegt megi teljast. Þetta var bara drifið
áfram og byggt upp, upphaflegum áætlun-
um breytt eftir því sem leið á bygginguna
og húsið reist á einu ári. Að flestra áliti eig-
um við þarna mjög gott og skemmtilegt
hús. í dag teljum við reyndar að við gætum
notað eins og tvo búningsklefa í viðbót en
við höfum kost á að bæta þeim við seinna."
Stefán segir að tiltölulega auðvelt hafi
verið að fá sjálfboðaliða til vinnu, en þó
hafi reynst nauðsynlegt að vera með menn
á launum sem gátu þá stjórnað sjálfboða-
liðunum. „Það verður mér ógleymanlegt
þegar við vígðum húsið. Nóttin áður og
nóttin á eftir; lifa lengi í minningunni.
Auðvitað var ekki ailt tilbúið daginn áður
og við vorum ákveðin í að vígja ekki húsið
fyrr en allt væri komið í lag bæði innanhúss
og utan. Það voru tugir manna að störfum
alla nóttina í óskaplega góðu og skemmti-
legu veðri. En tilkoma hússin olli byltingu í
félagsmálum félagsins og í dag skilur eng-
inn hvernig hægt var að reka félagið áður.“
- Hvað er svona heillandi við íþróttirnar
og þá helst, fótboltann?
„Spennan og að starfa með skemmtilegu
fólki að sama markmiði, sem er að ná
árangri og vera betri í ár en síðasta ár. Vera
með sterkari menn og betri þjálfara. Það er
óhemju krefjandi og erfitt starf að reka
öfluga knattspyrnudeild.“
Gervigrasvöllur óraunhæf
hugmynd nú
í nýlegu viðtali við Svein Jónsson formann
KR í Morgunblaðinu segir Sveinn að
atvinnumennska í knattspyrnu nálgist
óðum. Stefán hefur lýst þeirri skoðun sinni
að meiri grundvöllur sé fyrir því að reka
atvinnuknattspyrnulið en atvinnuleikhús á
Akureyri. „Það er miklu meiri áhugi fyrir
knattspyrnu en leikhúsi á Akureyri. Auð-
vitað verður mjög erfitt að reka atvinnu-
mannalið hér, þó það væri bara hálf-
atvinnumannalið og hvort hægt verður að
reka tvö slík lið á Akureyri veit ég ekki.
Hins vegar er ég á þeirri skoðun að nauð-
synlegt sé að eiga tvö öflug knattspyrnu- og
íþróttafélög í bænum eins og er nú. Þá tel
ég að atvinnumennska sé það sem muni
koma, en þó er brýnna að koma upp boð-
legri aðstöðu fyrir knattspyrnumenn. Varð-
andi gervigrasvöll hefur nú komið í ljós að
það mun kosta okkur geysilega mikið að
hita hann upp og grundvöllurinn fyrir slík-
um velli því brostinn á meðan hitaveitan er
svona dýr. í Reykjavík kostart.d. 3,7 millj-
ónir á ári að hita gervigrasið í 7 mánuði og
sama magn myndi kosta 9,3 á Akureyri.
Þessi upphæð myndi sjálfsagt hækka því