Dagur - 11.03.1989, Side 11

LSHf»?«#æWr s1í1 NJMMRjr-DftGtf -11:
barnasíðan
ijl Umsjón:
Stefán Sæmundsson.
Dagbókin:
Saltfiskur
og vélmenni
(Kafli úr dagbók drengs) Þá er ég
kominn aftur, kæra dagbók, og ætla
aö segja þér hvaö gerðist helst hjá
mér í dag. Þetta er búinn aö vera
ósköp venjulegur föstudagur, nema
hvaö Birna frænka kom ekki í heim-
sókn. Hún er víst upptekin viö það
aö skrifa grein um óþekk börn, sem
hún ætlar síðan aö fá birta í blöðum
eöa fá aö lesa í útvarpi. Ég veit að
þessi grein er um mig, þótt ég sé
ekkert óþekkur. Birnu finnst þaö
bara, engum öörum. Spyrjið bara
pabba og mömmu.
Ég fór í skólann snemma í morg-
un og var mjög stilltur. Kennarinn
spuröi hvort ég væri veikur og horföi
skringilega á mig. Ég veit ekki af
hverju. Þegar ég kom heim í hádeg-
inu sagöi mamma að kennarinn
heföi hringt í sig og spurt hvort
eitthvað væri aö, ég heföi verið svo
rólegur. Mamma hló bara og sagði
að allt væri í himnalagi.
Þaö var saltfiskur í matinn. Ég skil
ekki af hverju sjómennirnir eru aö
veiða þennan saltfisk. Hann er fullur
af beinum og ormum og svo er hann
ægilega saltur. Ég veit alveg hvers
vegna hann er saltur. Sjórinn er
nefnilega saltur og saltfiskur er gam-
all fiskur sem er búinn að vera lengi
í sjónum og orðinn saltur í gegn.
Mér finnst asnalegt aö veiöa þennan
saltfisk. Sjómennirnir eiga frekar aö
veiða þorsk, ýsu, fiskibollufisk og
svoleiðis.
Ég var aö hugsa um þaö í dag
hvaö ég ætlaði að gefa pabba í
afmælisgjöf. Hann á afmæli á þriðju-
daginn. Mamma sagðist ætla að
kaupa fínan rakspíra sem ég gæti
gefiö honum og kannski trefil líka en
mig langar til aö gefa honum eitt-
hvaö sem hann hefur aldrei fengiö.
Hann hefur fengiö þúsund rakspíra
og trefla. Ég spurði mömmu hvort ég
mætti ekki gefa honum vélmenni
sem myndi vekja hann á morgnana.
Vélmenni sem gæti æpt á pabba og
ýtt við honum og síðan dregið hann
á lappir eins og mamma gerir alltaf.
Þá þarf hún ekki aö vakna svona
snemma til þess aö æpa og vekja
hann. Þetta þótti mömmu rosalega
sniðugt en hun hélt að svona
vekjaraklukkuvélmenni væru ekki til.
Pabbi þyrfti bara aö læra aö vakna
þegar klukkan hringdi.
Kannski ég gefi honum risastóra
vekjaraklukku sem hringir svo hátt
aö hann hlýtur aö vakna. Kannski
kirkjuklukku. Mamma sagöi aö þaö
væri ekki pláss fyrir kirkjuklukku í
svefnherberginu svo ég verð að
finna upp á einhverju öðru. En nú
ætla ég aö fara aö sofa. Vonandi
dreymir mig eitthvað skemmtilegt í
nótt.
Ylfa Guðný Sigurðardóttir, 6 ára gömul stúlka úr Hjallalundi 13f á Akureyri, teiknaði þessa
mynd af manni með fugl í bandi.
R
AAiEÓ
BA/VDI
'/ M1 oi

Þeir sem hafa séð leikritið um Emil í Kattholti kannast ábyggilega við atburðina í sirkusnum.
Hér má sjá Emil, ídu, mömmu og pabba. Teiknarinn heitir Telma Brimdís Þorleifsdóttir, 9 ára
gömul.
Brandarar
Maður: Stundum skil ég ekki
konuna mína.
Hinn: Hefurðu leitaö til sálfræö-
ings?
Maður: Ekki kennir hann mér
kínversku!
(Sendandi: Harpa Halldórsdóttir,
Þelamerkurskóla, 9 ára
Gunnar: Mamma, mér fannst
lýsiö ekkert vont í dag.
Mamma: Þaö var Ijómandi.
Fékkstu þér fulla skeiö?
Gunnar: Ég fann enga skeið svo
að ég notaði bara gaffal.
Pabbi: Guttormur! Af hverju slóst
þú litla strákinn?
Guttormur: Af því aö hann sló
mig ... á eftir!
- I dag gerðist þaö sem aldrei
hefur komið fyrir mig áöur og
mun aldrei gerast aftur.
- Hvaö í ósköpunum var þaö?
- Ég varö 10 ára.
Á bæ einum í Eyjafirði sátu göm-
ul hjón viö ofninn og yljuðu sér.
- Sá hefur átt marga syni þessi
Smith, sagöi gamla konan og leit
á vörumerkiö á ofninum.
- Hvaöa Smith? hváöi maður-
inn.
- Jú, líttu bara á ofninn. Þar
stendur Smith og sonur - nr.
105.
Pabbinn: Hvernig er þaö, lærir
þú nokkuð í skólanum?
Sonurinn: Jú, eiginlega alltof
mikiö. Ég get ekki munað þaö allt
saman. Þegar ég hef lært eitt-
hvað segir kennarínn mér eitt-
hvaö nýtt og þá gleymi ég öllu
hinu.
Fallhlífar-
hermenn
Hér kemur gamansaga fyrir eldri
börnin. í síöari heimsstyrjöldinni
þegar heldur var fariö aö halla á
Breta, gripu þeir til þess ráös að
auglýsa eftir sjálfboðaliöum í herinn.
Fengu þessir sjálfboöaliöar æöi oft
litla sem enga þjálfun áöur en haldið
var á vígstöövarnar.
Og þannig var ástatt fyrir fallhlífar-
hermönnunum í bresku flugvélinni
sem sveimaði yfir óvinalandinu. Liö-
þjálfinn var að gefa mönnunum síö-
ustu fyrirmælin: „Strákar, þið stökkv-
ið bara út og látið ykkur falla góöa
stund. Þá kippið þið í spottann sem
er hérna viö bringuna á ykkur. Þá
opnast fallhlífin og þiö svífið hljóð-
lega til jarðar. Ef svo ólíklega vill til
að fallhiífin opnast ekki þá skuluð
þiö toga í spottann sem lafir niöur
með vinstra hnénu. Þá opnast vara-
fallhlífin og þiö svífiö örugglega til
jarðar. Þar bíöur ykkar trukkur sem
flytur ykkur í fremstu víglínu.“
Þegar liöþjálfinn haföi mælt þetta
stukku þeir út. Sá síðasti sem stökk
lét sig falla góða stund og kippti svo
í spottann viö bringuna. En ekkert
geröist. í örvæntingu sinni þreif hann
í spottann viö vinstra hnéö, en spott-
inn slitnaði bara og ekkert geröist.
Þegar kappinn var aö falla framhjá
hinum fallhlífarhermönnunum
heyrðist hann tuldra: „Bölvuö vit-
leysa er þetta, ætli þaö sé ekki lygi
með trukkinn líka.“ - Þessi saga er
aö sjálfsögöu bæöi ósönn og
ábyrgöarlaus.
Krakkar -
Takið eftir
Barnasíðan er blaðsíðan ykkar.
Sendið okkur teikningar, skrýtlur,
eða annað skemmtilegt efni.
Munið að láta nafn fylgja með.
Biðjið mömmu og pabba að hjálpa
ykkur með utanáskriftina sem er:
Dagur - Barnasíða
Pósthólf 58
602 Akureyri.