Dagur - 01.12.1989, Qupperneq 4

4 - DAGUR - Föstudagur 1. desember 1989
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31,
PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI, SÍMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 1000 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 90 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 660 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
RITSTJÓRNARFULLTRÚI: EGILL H. BRAGASON
BLAÐAMENN:
ANDRÉS PÉTURSSON (íþróttir),
KARL JÓNSSON (Sauöárkróki vs. 95-35960),
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON,
STEFÁN SÆMUNDSSON, VILBORG GUNNARSDÓTTIR,
LJÓSMYNDARI: KRISTJÁN LOGASON
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RfKARÐUR B. JÓNASSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRfMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI:
HAFDfS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASlMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
SÍMFAX: 96-27639
Málefiiafátækt
stjórnarandstöðunnar
Sú ákvörðun stjórnarandstöðunnar að bera upp van-
trauststillögu á ríkisstjórn Steingríms Hermannssonar,
lýsir betur enn nokkuð annað fullkomnu ábyrgðar- og
ráðleysi flutningsmannanna. Stjórnarandstaðan sagði
tillöguna fram komna vegna þess að ríkisstjórnin væri
búin að missa tök á öllum málum: Efnahagsstefna ríkis-
stjórnarinnar væri onýt; stjórnin gæti ekki komið virðis-
aukaskatti til framkvæmda, sem samþykktur hafi verið
á Alþingi og síðast en ekki síst væri stjórninni ekki
treystandi til að gæta mikilvægustu hagsmuna íslend-
inga í stærstu alþjóðlegu samningum sem ísland hefði
tekið þátt í.
Engin þessara fullyrðinga er rétt né á við rök að
styðjast. Það er óskiljanlegt hvernig stjórnarandstaðan
kemst að þeirri niðurstöðu að efnahagsstefna ríkis-
stjórnarinnar sé „ónýt“. Getur sú stefna verið „ónýt“,
sem er á góðri leið með að færa undirstöðuatvinnu-
greinarnar út úr svartnætti rangrar gengisskráningar,
brjálæðislegs fjármagnskostnaðar og bullandi tap-
rekstrar? í fyrsta sinn í tvö ár er rekstur útflutnings-
atvinnuveganna að ná jafnvægi, einungis rúmu ári eftir
að ríkisstjórn Steingríms Hermannssonar tók við
völdum. Á þeim tíma hefur henni tekist að koma í veg
fyrir stöðvun atvinnuveganna og það gífurlega atvinnu-
leysi um land allt, sem óhjákvæmilega hefði siglt í kjöl-
farið. Ef slík efnahagsstefna er „ónýt“, hvað má þá
segja um þá efnahagsstefnu, sem olli þessum erfiðleik-
um atvinnuveganna? Þorsteinn Pálsson og félagar
hans í Sjálfstæðisflokknum voru öðrum fremur höfund-
ar hennar, eins og flestum er enn í fersku minni.
Sú fullyrðing að ríkisstjórnin geti ekki komið virðis-
aukaskatti til framkvæmda er einnig röng. Ríkisstjórnin
hefur á bak við sig öruggan meirihluta í báðum deildum
Alþingis. En þar sem fimm flokkar eiga aðild að stjórn-
inni er ekki nema eðlilegt þótt ágreiningur kunni að rísa
um einstök mál og áherslur í þeim. Engin ástæða er til
að ætla annað en að stjórnarflokkunum takist að jafna
þann ágreining, sem upp hefur komið um virðisauka-
skattinn, og koma því máli farsællega í höfn.
Sú fullyrðing, að ríkisstjórninni sé ekki treystandi til
að gæta hagsmuna þjóðarinnar í könnunarviðræðum
EFTA við Evrópubandalagið, er lang alvarlegust þeirra
makalausu fullyrðinga sem stjórnarandstaðan bar á
borð í sjónarspili sínu. Fullyrðingin er háskaleg, því hún
hefur þegar skaðað málstað íslands úti í heimi. Hún er
auk þess fáránleg þegar þess er gætt að upplýsingum
um gang mála í þessum viðræðum er jafnóðum komið á
framfæri við alþingismenn og að ekkert verður ákveðið
án þess að Alþingi leggi blessun sína yfir það. Fullyrð-
ingin er því tilhæfulaus með öllu og til þess eins fallin
að veikja samningsstöðu íslands gagnvart Evrópu-
bandalaginu.
Vantrauststillaga stjórnarandstöðunnar og þær
umræður sem um hana sköpuðust er gott dæmi um það
hvemig færa má stjórnmál niður á lægsta plan, séu
menn alls óvandir að meðulum. Þetta síðasta sjónarspil
stjórnarandstöðunnar ber vitni um það hve málefnafá-
tækt hennar er alger. BB.
i
kvikmyndarýni
Umsjón: Jón Hjaltason
' 1%.
Cary-Hiroyuki Tagawa kennir Gary Graham undirstððuatriði bardagalistarinnar.
Er ég þá ekkert
skyldur ættingjum ínínnm?
Borgarbíó sýnir: Síðasta samuraian
(The Last Warrior).
Leikstjóri og höfundur handrits:
Martin Wragge.
Leikarar: Gary Graham, Maria Halvöe
og Cary-Hiroyuki Tagawa.
Frá I.T.C.
Stundum fæ ég þessa fáránlegu
hugdettu að ég sé ekkert skyldur
ættingjum mínum; eins og til
dæmis þegar ég fór með einum
meintum ættingja í bíó að sjá
Síðasta samuraian. Ekki var
bíóinu fyrr lokið en að viðkom-
andi lét það út úr sér að þetta
hefði ekki verið merkileg mynd.
Mér fannst hún þvert á móti vera
allt annað en ómerkileg. Kvik-
myndatakan er til dæmis framúr-
skarandi, hún er sérstæð og áhrif-
in mögnuð með nærmyndum. Til
að taka eitt dæmi þá er skothríö
ekki undirstrikuð á vanabundinn
hátt með hriktandi húsum, þvert
á móti litlir hlutir, brotnandi
diskar og klofnir ávextir, eru það
sem Wragge notar og nær með
því tilgangi sínum. Stórorustan
er ekki annað en ljósleiftur út við
sjóndeildarhringinn.
Síðasti samurain minnir um
sumt á gamla mynd með Lee
Marvin frá 1968, Hell in the
Pacific. Bandarískur hermaður,
Gary Graham, er strandvörður á
lítilli eyju. Stríðinu við Japani er í
þann veginn að ljúka. Einn dag-
inn rennir japanskur bátur upp
að ströndinni og japanskir her-
menn setja allt á annan endann í
leit að Graham og talstöðinni
hans. Þegar þeir japönsku yfir-
gefa eyjuna verða þrír þeirra
eftir. Síðasti samurain er um
viðureign þessara þriggja og
Bandaríkjamannsins. Nunnan,
Maria Halvöe, blandast í málið
en blessunarlega lítið.
Svo vill til að Japanarnir eru
allir þrír samuraiar sem taka
sverðið fram yfir riffilinn. Vita-
skuld vekur þetta spurningar; af
hverju voru þeir skyldir eftir?
Var það til að drepa þann banda-
ríska? Eða létu þeir sig ef til vill
hverfa af tundurspillinum án leyf-
is í leit að dauðanum í einvígi við
einn mann? Hver er tilgangur
Tagawa þegar hann kennir
Graham að berjast með sverði?
Er Japaninn að leika sér eins og
kötturinn að músinni eða leitar
hann dauðans? Úr þessum spurn-
ingum er ekki leyst, en ég kann
því vel þegar leikstjóra tekst að
vekja upp spursmál sem bíófar-
anum er gefið á vald að svara.
Kammerhljómsveit Akureyrar:
Tónleikar í Akureyrar-
kirkju í kvöld
- ásamt einleikurum og Margréti Bóasdóttur einsöngvara
Kammerhljómsveit Akureyrar
heldur tónleika í Akureyrar-
kirkju í kvöld, föstudaginn 1.
desember, kl. 20.30. Ein-
söngvari er Margrét Bóasdótt-
ir, einleikari á óbó Hólmfnöur
Þóroddsdóttir, einleikarar á
fiðlu Lilja Hjaltadóttir konsert-
mcistari og Michael J. Clarke
og einleikari á selló Örnólfur
Kristjánsson.
Þetta eru aðrir tónleikar
Kammerhljómsveitarinnar á
starfsárinu 1989-1990, sem er
fjórða starfsár sveitarinnar.
Stjórnandi á tónleikunum er
Roar Kvam, en hann hefur verið
aðalstjórnandi Kammerhljóm-
sveitar Akureyrar frá árinu 1986.
Á efnisskrá tónleikanna eru
Overture í C-dúr eftir Georg
Philip Telemann (1681-1767),
Konsert fyrir óbó og strengi eftir
Arthur Benjamin (1893-), en
hann byggði verkið á sembal-
sónötum eftir Domenico Cimarosa
(1749-1801), fiðlusónötur eftir
Arcangelo Corelli (1653-1713),
Exultate jubilate eftir Wolfgang
Amadeus Mozart (1756-1791) og
Canzon quarti toni eftir Giovanni
Gabrielli (1557-1612).
Líklegt er talið að Telemann
hafi samið Overture í C-dúr til
flutnings á opinberum tónleikum
sem hann stjórnaði árlega í
Frauenstein höllinni í Hamborg
og haldnir voru milli Sankti
Mikjálsmessu og páska. Verkið
er gáskafullt og aðgengilegt.
Verk Mozarts, Exultate jubil-
ate, er mótett fyrir sópranrödd
og hljómsveit. Það var samið fyr-
ir hinn fræga geldingssöngvara
Venancio Rauzzini og frumflutt
17. janúar 1773. Þó að textinn sé
tekinn úr biblíunni er tónlistin
með léttum óperubrag.
Canzon quarti toni eftir
Giovanni birtist fyrst á prenti
árið 1597 í safninu Sacrae
Symphoniae. Flytjendur eru
fimmtán, en þeim er skipt í þrjá
fimm radda hluta eða kóra.
Verkið er dæmi um algenga flytj-
endaskipan Giovannis, margra
samtímamanna hans og eftir-
komenda, en það er notkun flytj-
endaflokka eða kóra sem syngj-
ast á. Þessi skipun var gífurlega
vinsæl, enda voru yfir 90% útgef-
inna mótetta á tímabilinu 1600-
1620 samdar með þessum hætti.
Tónleikar Kammerhljómsveit-
arinnar hefjast eins og áður sagði
kl. 20.30 í kvöld í Akureyrar-
kirkju. SS