Dagur - 24.05.1990, Blaðsíða 7

Frmmtudagar 24. maí 1990 - ÐAQUR - 7
Hugleiðingar um umhverfismál
f>að hlýtur að vera meginmark-
mið hverrar sveitarstjórnar að
búa íbúum sveitarfélagsins
aðstöðu til að lifa innihaldsríku,
menningárlegu og þroskavæn-
legu lífi. Ekki veit ég aðra betri
leið til þess að nálgast þessi
markmið en bera virðingu fyrir
og græða og bæta það umhverfi
sem við lifum og hrærumst í.
Óspillt umhverfi er ekki einungis
forsenda fyrir góðu og hamingju-
sömu lífi, það er einnig arfur til
niðja okkar, til þeirra sem landið
erfa.
Nú kann einhver að spyrja: Er
ekki vilji meirihluta íbúa svæðis-
ins að stórauka hér iðnaðarum-
svif með staðsetningu stóriðju í
næsta nágrenni bæjarins í beinni
mótsögn við framangreind um-
hverfissjónarmið? Ekki þarf svo
að vera. Með nútíma þekkingu
og tækni hafa mengunardraugar
verið kveðnir niður, það eru úrelt
og gamaldags vinnubrögð sem
menga umhverfi og spilla því.
Við skulum taka undir með
skáldinu sem kvað um seinustu
aldamót:
Sé ég í anda knörr og vagna knúða
krafti, sem vannst úrfossa þinna flúða,
stritandi vélar, starfsmenn glaða og
prúða,
stjórnfrjálsa þjóð, með verslun eigin
búða.
Umhverfismálunum að
flestu leyti vel sinnt
Bæjarland Akureyrar er stórt.
Hægt er að tvöfalda núverandi
íbúatölu bæjarins án þess að taka
„græn svæði“ undir byggingar og
önnur mannvirki. Óhætt er að
fullyrða að umhverfismálum sé
að flestu leyti vel sinnt á Akur-
eyri. Unnið er að stækkun útivist-
arsvæða. Á seinasta ári voru
gróðursettar milli 30 og 40 þús-
und trjáplöntur í Kjarna, Nausta-
borga- og Hamrasvæði, svo og í
bænum sjálfum. Unnið er að frið-
un Krossanesborga. Hætt verður
að beita hrossum í borgunum,
girðingar verða teknar niður,
göngustígar lagðir og svæðið látið
gróa upp án þess að um mikla
útplöntun verði að ræða.
Nú er unnið að því að gera
fjárhelda girðingu frá efstu mörk-
um Kjarnalandsins að Fálkafelli.
Rétt ofan við Fálkafell beygir
girðingin til vesturs, niður í Gler-
árdal og allt niður að Glerá.
Norðan og austan girðingarinnar
verður land friðað fyrir ágangi
búfjár. Landgræðsla ríkisins tek-
ur þátt í kostnaði við gerð hinnar
nýju fjallgirðingar samkvæmt
sérstöku samkomulagi. Kynntar
hafa verið hugmyndir um að gera
óshólma Eyjafjarðarár að útivist-
arsvæði, auðvitað að fengnu sam-
komulagi við landeigendur.
Reynist það framkvæmanlegt
hillir undir þann möguleika að
grænt svæði til útivistar og gróð-
ursetningar verði frá Vaðlaskógi
að Krossanesborgum.
„Bærinn í skóginum“
Umhverfi Akureyrar er einhver
gróðursælasti hluti landsins.
Akureyri hefur verið nefnd
„Bærinn í skóginum". Um alda-
mótin seinustu var Akureyri
trjálaus bær, ef undan eru skildir
nokkrir garðar í Innbænum. í dag
er öldin önnur, það er spá mín,
að skógræktarátak einstaklinga
og samtaka éigi eftir að gera
Akureyri og nánasta umhverfi að
gróðursvæði sem ekki eigi sinn
líka á öllu landinu. En er þá
nokkuð til sem betur mætti fara?
Já vissulega. Þegar harðnar á
dalnum í fjárhagslegu tilliti hefur
útplöntun verið látin sitja fyrir,
frágangur og grisjun hafa mætt
afgangi. Stórauka þarf gróður-
setningu helst upp í 100 þúsund
plöntur á ári og jafnframt þarf að
vinna að frágangi og grisjun.
„Síberíusvipurinn“
að hverfa
Nú langar mig til að víkja að
bænum sjálfum. Ytri aðstæður
ráða miklu um hvenær öldudalir
koma í trjáplöntun bæjarbúa.
Ingimar Eydal.
Fyrir rúmum áratug fóru saman
eitt mesta útþensluskeið í bygg-
ingasögu bæjarins og hitaveitu-
framkvæmdir. Götur og lóðir
voru grafnar sundur og frágangur
dróst víða á langinn. Lengi var á
hverfum frá þessum tíma hálf-
gerður „Síberíusvipur“ en hin
síðari ár hefur svipmót þeirra
víða breyst með aukinni gróður-
setningu. Umgengnishættir
bæjarbúa hafa breyst til hins
betra, en betur má! Sjaldgæft er
orðið að sjá menn henda rusli á
götur og torg, enda flokkast slíkt
athæfi undir hreinan afglapahátt.
Það virðist vera séríslenskt fyrir-
brigði að bílaverkstæði safni í
kringum sig ónýtum bílum. Söfn
af þessu tagi blasa við vegfarend-
um sem aka inn í bæinn frá
norðri. Nokkur þessara verk-
stæða hjálpa mönnum til að
halda úti gömlum bílum, og vara-
hlutir fást ódýrastir úr „flökun-
um“. Auðvitað er það viss dyggð
að hirða nýtilega hluti, en á
Akureyri eru afskráðir hundrað
bílar á ári hverju, og við getum
ekki geymt þá alla! Ég held að
næsta umhverfisnefnd ætti að
beita sér fyrir stofnun einskonar
„Vökuports" í samvinnu við
verkstæðiseigendur.
Höldum forystu-
hlutverki bæjarins
Ef við ökum inn Glerárgötu sjá-
um við Glerármegin einn meg-
indrátt í ásjónu bæjarins, en
umhverfi hennar er nöturlegt.
Neðan brúar hefur átt sér stað
skipulagsslys, þrengt hefur verið
mjög að ánni með mannvirkjum
sem standa á „ystu nöf“ árbakk-
ans. Ofan brúar er það syðri
árbakkinn sem stingur í augun.
Þar ægir saman rusli af ýmsu tagi,
hálfgerðum varnargörðum og
malarhrúgum. Nú kann einhver
að spyrja: eru þetta ekki mál
annarra bæjarnefnda t.d. skipu-
lagsnefndar? Því er til að svara
að mál sem varða útlit bæjarins
eru umhverfismál ekki síður en
skipulagsmál. Það er t.d. fljót-
gert að rífa gamalt hús með stór-
virkum vinnuvélum, en þegar
upp er staðið blasir e.t.v. við
stórskemmd götumynd, skarð
sem minnir á mann sem misst
hefur framtönn. Og verkefnin
minna á sig og krefjast úrlausnar,
Skátagil, umhverfi andapolls og
svo mætti lengi telja.
Sá sem þessi orð skrifar hefur
átt sæti í umhverfisnefnd kjör-
tímabilið sem nú er senn lokið. Ég
vil nota tækifærið og þakka félög-
um mínum í nefndinni svo og
garðyrkjustjóra, Árna Steinari,
fyrir ágæta samvinnu.
Akureyringar! Ræktun og
umhverfishyggja á sér langa sögu
á Akureyri. Höldum forystuhlut-
verki því sem bærinn hefur gegnt
í umhverfismálum.
Ingimar Eydal.
Höfundur er fulltrúi Framsóknarflokks-
ins í Umhverfismálanefnd Akureyrar.
Við kjósum B-listann!
Ungt fólk!
Við skorum á ykkur að gera það líka!